ตอนที่แล้วบทที่ 29  ความรู้สึกปลอดภัย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 31 คลื่นใต้น้ำ

บทที่ 30 หลบหนีเร็ว


บทที่ 30 หลบหนีเร็ว

แม้ว่าจะมีเตาเอเทอนอลอยู่บนโต๊ะอาหาร หลิวกำ ก็ไม่สามารถหาถังน้ำมันก๊าดที่เป็นเชื้อเพลิงได้ไม่อย่างนั้นเขาจะปรุง ราเม็งที่ดีที่สุด แม้ว่าขนมปังกรอบจะกินได้แต่มันก็ไม่รู้สึกเหมือนกันได้กินอาหารดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำราเมงในคืนนี้บางทีอาจจะต้องเป็นครั้งต่อไป

สภาพความเป็นอยู่ในโลกนี้ช่างเลวร้ายอย่างไม่น่าเชื่อการได้กินอาหารร้อนๆนั้นคือสิ่งที่เขาหวังว่าจะได้ลิ้มลอง

ขณะที่ หลิวกำ กำลังพูดกลับพังฮั่ว ลูลู่ ก็เก็บน้ำดื่มและขนมปังกรอบเห็นได้ชัดว่าสภาพทางจิตของเธอยังไม่กลับคืนสู่สภาพปกติเนื่องจากใบหน้าของเธอยังดูหวาดกลัวและเหม่อลอย ก่อนที่เธอจะเข้าร่วมในเกมเธอเป็นนักประกาศข่าวเกมออนไลน์ที่มีชื่อเสียงในสายตาของคนอื่นเธอจึงเป็นรูปแบบของผู้หญิงที่ทุกคนต้องการ

ตลอด 19 ปีมาเธอไม่เคยต้องนอนหลับข้างนอก ไม่ต้องพูดถึงสถานการณ์ที่ไม่เหมาะสมในปัจจุบันคืนนี้เธอต้องนอนกับผู้ชายสองคนในบ้านหลังเดียวกัน

อย่างไรก็ตามการที่ต้องนอนกับชาย 2 คนภายในห้องเดียวกันคนหนึ่งเป็นแฟนคลับตัวยงที่ดูแลเธออย่างดี ปัญหาคือ หลิวกำ ถ้าเกิดเขาเป็นคนบ้ากามเขาอาจจะลงมือฆ่าพวกเขา

แต่ความจริงที่ทำให้ลูลู่นอนหลับดีก็คือ หลิวกำ ไม่เคยมองเธอ  สายตาที่เขามองเธอไม่ต่างจากมองคนอื่นโชคดีที่ไม่เกิดเหตุการณ์อะไรแบบนั้นถ้าเกิดเขาบังคับข่มขืนเธอเธอพร้อมที่จะฆ่าตัวตาย

“พวกคุณ...ถ้าเราตายในเกมเหมือนหวังชางเซินเราจะสามารถกลับสู่โลกความเป็นจริงได้ไหม?” ลูลู่เริ่มพูด  เธอกำลังหาวิธีออกจากเกมนี้

“คุณสามารถลองได้….ถ้าคุณต้องการออกจากเกมโดยวิธีนี้ผมสามารถช่วยคุณได้โดยเร็วและไม่เจ็บปวด” หลิวกำ ขว้างขวานไปที่หน้าของลูลู่

ลูลู่ลังเลเกือบทุกอย่างที่เธอเจอเหมือนกับว่ามันเป็นความจริงในห้องจะมืดแต่เธอก็ยังสามารถเห็นเงาที่สะท้อนบนขวานได้คิดถึงช่วงเวลาที่ผู้เล่นผมแดงถูกจามไปที่หัวทำให้เธอเลิกคิดที่จะฆ่าตัวตาย

นอกจากนี้หากพวกเขาตายที่นี่พวกเขาจะตายจริงๆหรือ?

“ลูลู่ อย่าคิดอย่างนั้น พวกเราต้องอยู่รอด มีผู้เล่นหลายแสนคนที่เป็นแบบเรา ด้วยเหตุนี้รัฐบาลต้องรีบแก้ไขพวกเขาจะบังคับให้บริษัทซานชิงช่วยเหลือพวกเรา” พังฮั่วพยายามสุดความสามารถเพื่อปลอบใจลูลู่

สามารถจินตนาการได้เลยว่าการหายตัวไปอย่างกะทันหันของผู้เล่นหลายร้อยหลายพันคน  นอกจากนี้ยังกระทบต่อครอบครัวอย่างน้อย 1 แสนครอบครัวหากไม่สามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างรวดเร็วจะได้รับผลกระทบอย่างมหาศาล พังฮั่วคาดการณ์ว่าข้าราชการระดับสูงจะต้องลงสืบสวนบริษัทซานชิงรวมถึงคิดแผนช่วยเหลือผู้เล่นที่ถูกขังอยู่ในเกม

“ช่วยเหลือ? พวกเขาจะช่วยเราได้อย่างไร? ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าทั้งหมดนี้เป็นการสมรู้ร่วมคิดกันเราเป็นผู้เล่นทดสอบที่ถูกขังอยู่ในเกมของบริษัทซานชิง เรายังไม่ได้เข้าสู่โลกของเกม The Trembling Worldอย่างแท้จริงแต่เราถูกโยนเข้าไปในโลกของซอมบี้เพื่อทดสอบเรา” ลูลู่รู้สึกหงุดหงิด

“ถ้าพวกเขากล้าที่จะทำแบบนั้นรัฐบาลจะไม่ปล่อยพวกเขาแน่ ผู้เล่นหลายแสนคน บริษัทประเภทไหนที่ทำให้ชีวิตคนจำนวนมากเป็นเรื่องตลก ผู้บริหารบริษัทจะต้องโดนประหารชีวิตแน่นอน”พังฮั่วแสดงความโกรธ ต่อหน้าไอดอลของเขา

“ใช่ บริษัทซานชิง ชั่วช้า ถ้าพวกเขากล้าที่จะทำอย่างนั้นพวกเขาก็บ้าเกินไปแล้ว” ลูลู่หัวร้อน ทั้งหมดที่พวกเขาต้องประสบพบเจอเป็นผลมาจากบริษัทซานชิงเมื่อพวกเขากลับสู่โลกแห่งความจริงพวกเขาจะเรียกร้องค่าเสียหายทั้งหมดเพื่อบรรเทาความโกรธของพวกเขา

“หัวหน้าคุณคิดว่าเรื่องนี้เป็นยังไง? พังฮั่ว เห็นว่า หลิวกำ เงียบตลอดจึงถามขึ้น

“ฉันไม่รู้ และก็ไม่สนใจด้วยว่าจะมีการช่วยเหลือหรือไม่ สิ่งสำคัญตอนนี้คือเราต้องอยู่รอด ไม่มีใครรู้ว่าเราจะสามารถหนีออกจากเกมนี้ได้หรือไม่ถ้าเราตาย” หลิวกำ ส่ายหัวแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้อง

สถานการณ์แบบนี้...ไม่มีหลักฐานใดที่สามารถนำมาคาดการณ์สิ่งที่เกิดขึ้นได้แทนที่จะพูดถึงเรื่องไร้สาระกับพังฮั่วและลูลู่ เขาเลือกที่จะนอนเพื่อฟื้นความแข็งแกร่งของเขามากกว่า อันตรายมากขึ้นในวันพรุ่งนี้ดังนั้นเขาจึงต้องเตรียมพร้อม

ถ้าโลกแห่งความเป็นจริงกำลังส่งกำลังมาช่วยเหลือ? ความคิดของ หลิวกำ เกี่ยวกับเรื่องนี้ง่ายมาก ผู้เล่นเหล่านี้ไม่สามารถออกจากเกมได้ดังนั้นแทนที่จะหวังว่าจะได้รับการช่วยเหลือมันก็ง่ายมากเพียงแค่บริษัทเปิดฟังชั่นการ logout ออกจากเกมแต่พวกเขากลับไม่ทำมันดังนั้นแล้วปัญหานี้ไม่ใช่เรื่องง่าย

….

“ฉันเก็บแปรงสีฟันและยาสีฟันมาจากมินิมาร์ท พวกคุณจะแปรงฟันก่อนนอนไหม?” ลูลู่ยกแปรงสีฟันและยาสีฟันแสดงให้ หลิวกำ และพังฮั่ว ดู

“น้ำเรามีจำนวนจำกัดถ้าเราทำอย่างนั้นมันจะเหลือน้ำดื่มเพียงไม่กี่วัน ดังนั้นไม่ต้องคิดถึงเรื่องไร้สาระอย่างเรื่องการแปรงฟันเลย” หลิวกำ ตอบกลับลูลู่อย่างรอบคอบ

“อย่างไรก็ตามถ้าไม่แปรงฟันจะต้องมีกลิ่นปากแน่”ลูลู่  ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งเธอไม่สามารถต่อต้านสถานการณ์แบบนี้ได้

“ลูลู่…”พังฮั่ว พยายามสุดความสามารถเพื่อจะโน้มน้าวให้ลูลู่คิดได้และในขณะเดียวกันเขาก็กลัวว่าเธอจะโกรธ หลิวกำ

“เมื่อเทียบกับการมีชีวิตรอด  กลิ่นปากไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ดูสิซอมบี้พวกนี้มีกลิ่นลมหายใจแย่กว่าเราตั้งเยอะดังนั้นเราควรจะทำสิ่งที่ควรทำ”  หลิวกำ สกัดข้อเสนอของเธอไว้

“คุณคิดว่านี่คือการเอาชีวิตรอด เหมือนเหมือนการใช้ชีวิตแบบขอทาน ถ้าไม่แปรงฟันมันจะทำให้เกิดปัญหาเรื่องฟันนานๆเข้าจะทำให้การไหลเวียนของเลือดไม่ดีแล้วจากนั้นฟันก็จะหลุดออกนั่นทำให้คุณกินอาหารไม่ได้จากนั้น….”ลูลู่ประท้วงความคิดของ หลิวกำ

“ลูลู่  คุณจะไม่ตายหากไม่ได้แปรงฟัน แต่ถ้าคุณไม่มีน้ำดื่มคุณจะตาย…”พังฮั่ว พยายามช่วยลูลู่และกลัวว่าหลิวกำจะโกรธและฆ่าเธอ

หลิวกำ ไม่ต่อบรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้น

“หัวหน้า..หัวหน้า ลูลู่ เพิ่งจะแนะนำ ฉันรู้สึกว่าถึงแม้เราจะไม่แปรงฟันแต่น้ำที่เหลือก็อาจจะดื่มได้ไม่นาน” พังฮั่วรู้สึกกังวลและเหมือนหัวใจเขาจะระเบิด