ตอนที่ 10 วิ่งไปหาปีศาจสาว

10 วิ่งไปหาปีศาจสาว

"ยี่เหมย ทรายโบราณนี้หาได้ยากจริงๆ หลังจากนั้นสิบวันหลังจากการค้นหาอย่างต่อเนื่อง ชูฉิงและหลินยี่เหมยเดินทางไปทั่วภูเขานี้ แต่ก็ไม่มีผลอะไรเลยยชูฉิงไม่สามารถช่วยได้ แต่คิดว่ายี่เหมยเข้าใจผิด

 

"มันเป็นความจริงที่ว่านี่เป็นเรื่องลำบากเล็กน้อย ... "  หลินยี่เมหยมองไปที่ชูฉิงอย่างรอบคอบตาของเธอเต็มไปด้วยความคิดราวกับว่าเธอกำลังพยายามที่จะตัดสินใจอะไรบางอย่าง ในที่สุดเธอก็ส่ายหน้าเบา ๆ

 

ชูฉิงไม่สามารถคาดเดาได้ว่าหลินยี่เมหยคิดอะไรอยู่ แต่เขารู้ดีว่าทวีปที่ใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุดคือทวีปเหลียงชาง แค่ที่ราบสูงนี้ขนาดใหญ่กว่าภูมิภาคแพมพัสบนโลกมาก การพยายามที่จะหาทรายดาบโบราณในสถานที่เช่นนี้ทำได้ยากกว่าการงมเข็มในมหาสมุทร

 

"เวลาคือเงิน! ตอนนี้มีดาวฤกษ์กว่า 40 ดวงแล้วถ้าเราทำแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ เราจะไม่สามารถหาได้ก่อนที่ดาวฤกษ์ทั้งหมด 108 ดวงจะสามารถทำสัญญาได้สำเร็จ " ชูฉิง อธิบาย

 

"นายท่านแนะนำอะไร?"

 

"ฉันจะไปอาบน้ำก่อนเธอจะไปข้างหน้าและคิดถึงวิธีการใหม่ในการปรับปรุงประสิทธิภาพของเรา การค้นหาแบบสุ่มทุกที่เช่นเรากำลังทำอยู่ในตอนนี้น่าจะไม่ใช่ความคิดที่ดีที่สุด "

 

หลินยี่เหมยพยักหน้าและกล่าวว่า "ผู้รับใช้ของท่านจะไปสังเกตบริเวณโดยรอบสักหน่อย!"

 

เกือบ 1 เดือนนับตั้งแต่ ชูฉิงมาถึงโลกใหม่นี้ ความประทับใจที่ใหญ่ที่สุดของชูฉิงเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้คือสถานที่แห่งนี้ปกคลุมไปด้วยเทือกเขาสูงทะเลสาบขนาดใหญ่ล้อมรอบไปด้วยทัศนียภาพที่สวยงามและน่าทึ่ง เนื่องจากภูมิทัศน์อันงดงามและเงียบสงบนี้ ชูฉิงจึงสามารถทนต่อสถานการณ์ปัจจุบันได้

 

ชูฉิงถอดเสื้อผ้าของเขาออกทั้งหมด กระโดดลงไปในบ่อ ความรู้สึกหนาวเย็นแทรกซึมเข้าไปในร่างกายทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมาก ขณะที่เขากำลังเตรียมพร้อมที่จะหลับตาและมุ่งฟื้นตัวร่างกายของเขา

 

ดวงตาของชูฉิงเปิดขึ้นเพียงเพื่อจะได้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่เร่าร้อนเดินออกมาจากป่า เธอสวมกระโปรงสีเขียวสั้น ๆ ประมาณช่วงหัวเข่าซึ่งมีขายาวและขายาวห่อด้วยถุงเท้าสีขาว เมื่อเห็น ชูฉิง ดวงตาที่สวยงามของเธอสว่างขึ้น

 

บ้าจริงเขาถูกแอบมอง!

 

ชูฉิงปิดส่วนตัวของเขาไว้

 

เขาคิดว่าหญิงสาวคนนี้จะตกใจและกรีดร้อง แต่เสียงหวานและมีเสน่ห์ดังขึ้นดังขึ้น "นายน้อย ช่วยข้าด้วย!"

 

ก่อนที่ ชูฉิงจะรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอลอยข้ามบ่อน้ำไปหาเขาและฝังตัวอยู่ในอกของเขา ชูฉิงกำลังเหงื่อออกจากเหงื่อเย็น ขณะที่มือทั้งสองข้างยุ่งเหยิงเธอเงยหน้าขึ้นกับเขาด้วยลมหายใจขณะหลับตาแก้มของเธอแดงอมชมพูและแขนสองข้างติดแน่นกับชูฉิง เธอฝังศีรษะของเธอไว้ที่หน้าอกเขาขณะกำลังพูด: "นายน้อย โปรดช่วยฉันด้วย!"

 

เขาเป็นคนที่ต้องการความช่วยเหลือ! ชูฉิงรู้สึกเหมือนร้องไห้ เธอเร็ว ในพริบตาเธอได้แอบเข้าใกล้เขา ถ้าเธอเป็นมือสังหาร เขาก็ตายแล้ว

 

รู้สึกถึงความนุ่มนวลที่เกิดขึ้นจากร่างของหญิงสาวขณะที่เธอเดินเข้ามาหาเขาร่างบางส่วนของร่างกายของชูฉิงแข็งขึ้นและค่อย ๆ ขยับตัวเธอ ผู้หญิงคนนั้นร้องตะโกนเพียงอย่างอ่อนโยน: "นายน้อย มองออกไปข้างหลังท่าน!"

 

“โฮ้กกกก!!!”

 

มีเสียงคำรามโผล่ขึ้นมาในป่าและเสือโคร่งสีสันสดใสปรากฏตัวขึ้น มันเปิดปากพบคู่ของเขี้ยวยาวคม ดวงตาสีทองปากของมันมีกลิ่นเหม็นเปื้อนเลือด

 

"สวรรค์ เสือบ้าอะไรเนี่ย?" ชูฉิงสงสัยอย่างเงียบ ๆ

 

“โฮ้กกก!”

 

เสือโผล่ขึ้นมาอีกครั้งทำให้คลื่นปรากฏขึ้นในน้ำ เสียงคำรามที่ท่วมท้นทำให้ชูฉิงถอยหลัง ชูฉิงเหลือบไปที่บริเวณที่มีเสื้อผ้าและ ดาบเงินขณะที่เขาค่อยๆถอยกลับ

 

เสือเผยให้เห็นเขี้ยวของมันและกระโจนไปข้างหน้า

 

ชูฉิงกอดสาวอย่างทันทีทันใดและกระโดดลงข้างหลัง เขากระโดดสูงกว่า 5 เมตรทำให้เด็กผู้หญิงตกใจในอ้อมแขน หันไปทางด้านอื่น ๆ เขารีบมุ่งหน้าไปหาปืนพกของเขา แต่เสือดุร้ายโจมตีเขาอย่างรวดเร็ว ชูฉิงสามารถใช้ขาของเขาเป็นโล่ได้ เสือแทบกัดลงไปที่ขาของเขาต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวดที่ไม่สามารถจินตนาการได้! ชูฉิงเลียริมฝีปากจนเลือดไหล โชคดีที่จิตของเขาแข็งแกร่งกว่าความเจ็บปวด เขายังคงต่อสู้เพื่อเอื้อมมือออกไปหาดาบเงินของเขา นิ้วมือของเขาจับปืนได้ในที่สุด

 

ปังปัง!

 

กระสุนสองนัดติดต่อกันถูกยิง

 

ภาพที่เจาะหัวกะโหลกของเสือ ตอนนี้มีช่องโหว่สองอันที่เห็นได้ชัดที่หน้าผาก แสงในดวงตาเริ่มสลัวเนื่องจากร่างกายส่ายหลายครั้งก่อนที่จะตกลงไปบนพื้น

 

หญิงสาวมองไปที่ ชูฉิงด้วยท่าทางอ่อน ๆ และพูดว่า "ไม่เป็นไรนะ?" มันแปลกถ้าเขาไม่เป็นไร! เขารู้สึกเหมือนกระดูกทั้งหมดที่ขาหักออกจากกัน เขาตะลึงงุ่มง่าม "ให้ฉันแต่งตัวก่อน"

ตอนนี้หญิงสาวคนนี้รู้ว่า ชูฉิงไม่ได้ใส่เสื้อผ้าใด ๆ ใบหน้าของเธอแดงขึ้น แต่เธอยังรีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมา ชูฉิงทิ้งตัวลงบนพื้นและพูดว่า "ให้ข้าช่วยท่านใส่เสื้อผ้าของท่าน!"

 

"กางเกงแปลก ๆ " หญิงสาวจ้องมองอย่างไม่น่าเชื่อในชุดชั้นในของชูฉิง เธอไม่เคยเห็นเสื้อผ้าชนิดนี้มาก่อน

 

กับชุดชั้นในของเขาถูกตรวจสอบอย่างใกล้ชิดโดยสาว ชูฉิงต้องการฝังศีรษะของเขาในหลุม เขารีบคว้ามันมาจากเธอและตำหนิอย่างโกรธ "หันหลังไป ฉันจะได้ทำมันด้วยตัวเอง!"

 

หญิงสาวหัวเราะคิกคัก

 

"ท่านคิดว่าท่านกำลังทำอะไร?" ทันใดนั้นมีเสียงโกรธออกมา นั่นคือ หลินยี่เหมยที่รีบกลับมาหลังจากได้ยินเสียงคำรามจากที่ไกล ๆ เมื่อเห็นคนสองคนที่อยู่ใกล้สระน้ำเธอรีบกระโดดไปข้างหน้าพร้อมกับหอกอาร์กติกอสรพิษดารา

 

เด็กสาวคนนั้นร้องไห้ตกใจ แต่ก่อนที่เธอจะสามารถตอบได้มีหอกน้ำแข็งที่มีอยู่แล้วทำให้เธอไปที่คอของเธอ เมื่อหลินยี่เหมยเห็นบาดแผลบนขาของชูฉิง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตั้งใจในการฆ่า

 

"ใจเย็น ฉันถูกโจมตีโดยเสือนั่น" ชูฉิงไม่ต้องการว่า หลินยี่เหมยฆ่าหญิงสาวของเขาโดยบังเอิญหลังจากที่เขาช่วยเธอด้วยความทุกข์ใจเสร็จแล้ว

 

เมื่อเห็นว่า ชูฉิง พยายามใส่เสื้อผ้าเพราะอาการปวดขาของเขา หลินยี่เหมยดึงหอกของเธอและเดินต่อไปที่ชูฉิงเพื่อช่วยเขาเปลี่ยน

 

หญิงสาวหายใจเข้าออกด้วยความโล่งสบายตาของเธอมองแปลก ๆ ที่หลินยี่เหมย

 

ในแง่ของการต่อสู้ หลินยี่เมหยไม่เป็นที่สองรองใคร แต่เมื่อมันมาถึงการให้บริการคนอื่น ๆ เธอไม่ทราบว่าจะเริ่มต้น เธอเป็นเหมือนองค์หญิงแล้วมือของเธอที่เชี่ยวชาญในการจับหอกอาร์กติกอสรพิษดารา กำลังจับตามองกางเกงของชูฉิงเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ซชูฉิงมีหญิงสาวสองคนช่วยเขาเปลี่ยน ธรรมชาติเขาได้รับผลกระทบ

 

หลังจากนั้นสักครู่ หลินนยี่เหมยช่วยเขาใส่เสื้อผ้าเสร็จ

 

"ทำไมเจ้าถึงนำพยัคฆ์นี่มา?" หลินยี่เมหยมองไปที่หญิงสาวอย่างหยาบโลน

 

"ข้าขอโทษจริงๆ ข้าไม่รู้เรื่องจริงๆ" หญิงสาวตบมือด้วยกันและคำนับอย่างต่อเนื่องในการขอโทษ

 

"ลืมมัน" ชูฉิง ไม่ต้องการเจาะลึกเรื่องเล็ก ๆ เหล่านี้ แต่เขาสนใจสัตว์นี้มากขึ้น สัตว์ทุกตัวในทวีปเหลียงชาง นี้น่าเกรงขามหรือไม่?

 

"ชื่อของหญิงสาวคนนี้คือซ่งลู่ ข้ามาจากหมู่บ้านใกล้เคียง ทำไมนายน้อยไม่ติดตามฉข้าไปที่หมู่บ้านของข้าเพื่อรับการรักษาอาการบาดเจ็บของคท่าน? "ซ่งลู่กล่าวเต็มไปด้วยความห่วงใย

 

ชูฉิงพยักหน้าพร้อมกับสภาพปัจจุบันของเขาไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็ตามจะเป็นเรื่องยากที่จะทำอะไรได้

 

หลินยี่เหมยทำเสียงฮึดฮัดแสดงความไม่พอใจอย่างเย็นชา เธอเก็บร่างของ พยัคฆ์ดอกเงินไว้ในกระเป๋าดาราของเธอ หันไปรอบ ๆ เธอวางแผนที่จะให้นายท่านของเธอใช้ไหล่เพื่อพึ่งพา อย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะทำได้ ซ่งลู่ได้ไปทางด้านของชูฉิงแล้ว

 

"อาร์ติแฟ็คของคุณประทับใจมาก เก็บพยัคฆ์แบบนั้น "ไม่ว่าจะโดยเจตนาหรือไม่ก็ตามหน้าอกอ่อนนุ่มและมั่นคงของซ่งลู่ก็ถูกตัวอย่างต่อเนื่องกับแขนของชูฉิง ขณะที่พวกเขาเดิน

 

ชูฉิงมองไปที่ความขี้อายของซ่งลู่ เขาก็นึกถึงบทสนทนาก่อนหน้านี้ของเขากับหลินยี่เหมยมีเกี่ยวกับผู้นำดาราทันใดนั้นความคิดแปลก ๆ เกิดขึ้นกับเขาเธอน่าจะเป็น ... ซ่งเจียง?

 

"นายน้อย ท่านคิดอะไร?" ซ่งลู่กระซิบ

 

"ข้าชื่อชูฉิง สหายของข้าคือหลินยี่เหมย" ชูฉิงตอบ

 

"ท่านเป็นวีรบุรุษมาก!" ซ่งลู่พูดด้วยความเคารพ

 

ชูฉิงพยักหน้า

 

"นายน้อยช่วยชีวิตข้าเพราะท่านต้องการให้ข้าตอบแทนความกรุณาของข้าโดยการอุทิศตัวเองให้กับท่านในฐานะผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์หรือไม่" สาวน้อยถาม

 

"ข้าไม่มีความตั้งใจแบบนั้นหรอก" ชูฉิงส่ายหัว

 

"ถ้านายนิ้ยต้องการนั่งรถหญิงสาวคนนี้ก็ช่วยได้" ซ่งลู่กล่าวขี้อายต่อ

 

"มันเป็นม้าแบบไหน?" ชูฉิงขมวดคิ้ว

 

หญิงสาวคนนั้นอายมากยิ่งขึ้น เธอหัวเราะอย่างขยันขันแข็งขณะที่เธอกระซิบ: "ดีมากชนิดเฉพาะสำหรับคุณเท่านั้น "

 

นี่คือปีศาจสาว ซัคคิวบัสในตำนาน ซ่งเจียง? ไม่ใช่แน่นอย!

 

ดวงตาของ ชูฉิงกะพริบตาตา ท้องของเขาปวดทนไม่ไหว