ตอนที่แล้วตอนที่9: หมายเลข37
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่11:การเสริมกำลังครั้งแรก

ตอนที่10:งานของพ่อค้าย่อย


หมายเลข 37 คว้าเสื้อคลุมสีฟ้าของเขา.ลูกบาศก์มายากลเล็ก ๆ บินออกมาจากแขนเสื้อของเขา,ลอยอยู่ในอากาศและเปล่งแสงวิเศษ.

หลังจากนั้น,แสงได้หายไป.ลำแสงสีขาวก็หดตัวลง,ปล่อยพลังงานทั้งหมดลงไปในลูกบาศก์วิเศษ.ภายในพริบตา,แสงสว่างของลูกบาศก์วิเศษก็ฟื้นสูงขึ้น,ปกคลุมทั้งจางมู่และหมายเลข 37.

ลูกบาศก์วิเศษกลวงและโปร่งแสง.จางมู่รู้สึกราวกับว่าถูกหุ้มด้วยฟองสบู่มหัศจรรย์.

ทุกอย่างรอบตัวจางมู่ได้หายไป,แทนที่ด้วยแผนที่ท้องฟ้าอันยุ่งเหยิง.

เหนือศีรษะ,ใต้เท้าของเขาและทุกๆทิศทาง,พื้นที่กลายเป็นทะเลดวงดาว.ระยะห่างของดาวไกลจากเขาอย่างเห็นได้ชัด,แต่จางมู่รับรู้ถึงกลิ่นอายที่เป็นเอกลักษณ์ได้อย่างชัดเจน.

นี้มันมหัศจรรย์อะไรกัน!

จางมู่รู้สึกตกใจจริงๆ.

นี้เป็นครั้งแรกที่เขาสนุกกับการกระทำนี้.สำหรับสิบปีในชีวิตครั้งก่อนที่เขาเป็นพ่อค้าย่อย,เขาสามารถค้าขายได้จากรายการสินค้าบนหน้าจอหรือกับหมายเลข 37,ผู้ที่มองเขาอย่างไม่แยแส.อย่างไรก็ตาม,เขาเคยได้ยินจากคนอื่น ๆ เกี่ยวกับทัศนคติที่แตกต่างกันเมื่อหมายเลข 37 ค้าขายกับพ่อค้าย่อยคนอื่น ๆ.ตอนนั้นเขายังไม่ค่อยเชื่อ,แต่เขาคิดว่าตอนนี้คำอธิบายของพวกเขายังคงถูกรักษาไว้.

รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหมายเลข 37.เขาได้เห็นการแสดงออกที่คล้ายกันมากกับชาวพื้นเมืองคนอื่น ๆ.เขาไม่ได้พูดอะไร,แต่สบัดแขนของเขาอย่างเงียบ ๆ ยืดออกทั้งสองมือและจับเบา ๆในอากาศ.มีเสียงดังมาจากด้านหน้าของเขา.

จางมู่มองไปที่ทิศทางของเสียง.เขาก็พบว่าดวงดาวรอบๆตัวเริ่มบินหาพวกเขาทั้งหมด.

มองไปที่ดวงดาวนับสิบที่บินไปหาพวกเขา,จางมู่ ได้พยายามที่จะลุกออกจากทางของพวกมัน.แต่พบว่าทั้งหมดหายไปอย่างกะทันหัน.

เขามองย้อนกลับไปและพบว่าดวงดาวกลายเป็นกระแสของดาวเคราะห์เล็ก ๆ เรียงรายอยู่ระหว่างพวกเขา.

"นี่เป็นวันแรกของยุคใหม่และข้าไม่คิดว่าเจ้าจะรู้ว่าคริสตัลนั้นเป็นอย่างไรและจะรวบรวมมันได้อย่างไร.เจ้าสามารถซื้อสินค้าท้องถิ่นได้จากข้าเท่านั้น.ข้าจะแนะนำเจ้าสั้นๆ.พ่อค้าย่อยทุกคนจะได้รับใบทองคำสี่ใบเป็นทุนเริ่มต้นของพวกเขา.เจ้าเป็นพ่อค้าย่อยคนแรกของข้าดังนั้น,เจ้าสามารถซื้อสินค้าของข้าได้ในราคาลด 20% ในตอนนี้ ... โอ้เจ้าเป็นพ่อค้าคนแรกของสนามทดสอบทั้งหมดสี่สิบเจ็ดสนาม!ดังนั้นสินค้าสำหรับการค้าครั้งแรกของเจ้าทั้งหมดลดลง 50%! “

ในที่สุดจางมู่ก็เข้าใจว่าทำไมพ่อค้าใหญ่ไม่กี่รายแรกจึงสามารถครองตลาดได้อย่างง่ายดาย.เขาไม่ได้เริ่มต้นที่เส้นทางเช่นเดียวกับพวกเขา.พ่อค้าแห่งยุคไม่พูดอย่างชัดเจน,แต่จางมู่ก็รู้ว่าเขาไม่สามารถสูญเสียการค้าครั้งแรกได้.

หมายเลข 37 สุ่มคว้าดาวเคราะห์สีม่วงสองดวงไว้จากหมู่ดวงดาวเหล่านี้แล้วพูดกับจางมู่ว่า "นี่คือดอกโบตั๋นหลัวหยาง,หนึ่งช่อของดอกโบตั๋นหลัวหยางเท่ากับหนึ่งใบทองคำ.และนี้คือปลาคาร์ฟแม่น้ำเหลือง,ปลาคาร์ฟหนึ่งตัวเท่ากับครึ่งใบทองคำ.มันมีจำนวนยี่สิบตัว.เจ้าสามารถใช้ใบทองทั้งหมดของเจ้าหรือเก็บไว้บางส่วนเป็นการสำรอง.หลังจากนั้น,เจ้าควรรู้ว่าเจ้าจะไม่ได้รับเงินจากการซื้อขายเสมอ.งานของเจ้าคือเพื่อให้แน่ใจว่าหลังจากขายสินค้าของข้าไปยังร้านค้าแห่งยุคอื่น ๆ เจ้าสามารถได้รับใบทองคำอย่างน้อยสิบใบและเจ้าต้องกลับมาที่ร้านของข้าภายในครึ่งปี "

หมายเลข 37 หยุดและรอจางมู่ทบทวนคำพูดของเขา,แต่จางมู่ไม่สามารถระงับความสุขของเขาได้อีกต่อไปและพูดอย่างกระหายว่า "ข้าไม่จำเป็นต้องเก็บใบทองไว้! ได้โปรดหยิบมัดดอกโบตั๋นหลัวหยางให้ข้าแปดมัด! "

จางมู่ทำงานอย่างหนักในชีวิตที่ผ่านมาของเขา.เขารอดชีวิตมาได้ในโลกวุ่นวายโดยอาศัยความสามารถในการวิเคราะห์และประสบการณ์อันยาวนานของเขา.เพราะเขามักจะเสียใจกับการเลือกที่ผิด ๆ ในชีวิตที่ผ่านมาและคิดถึงสินค้าที่เขาควรจะขายในช่วงเริ่มต้นของยุคใหม่,เขามีแผนในใจตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว.

ในชีวิตที่ผ่านมาของเขาเมื่อเขากลายเป็นพ่อค้าย่อยของหมายเลข 37,มีเพียงดอกโบตั๋นหลัวหยางสองมัด.เขากล้าที่จะซื้อห่อของดอกโบตั๋นและปลาคาร์ฟสีเหลืองสองตัว,ซึ่งช่วยเก็บแผ่นทองคำไว้สำรองเพราะเขากลัวเสียงอันหนาวเย็นของหมายเลข 37.เขาไม่กล้าที่จะจ่ายใบทองคำทั้งหมดของเขา.

ในความเป็นจริงพ่อค้ารายย่อยคนอื่น ๆ ก็มีทางเลือกเช่นเดียวกับเขา.อย่างไรก็ตาม,เมื่อจางมู่ได้รับความเสี่ยงที่ดีในการเดินทางไปยังเมืองใกล้เคียงและเห็นราคาของดอกโบตั๋นหลัวหยางที่นั่น มันก็สายเกินไปสำหรับเขาที่จะกลับใจ.

แม้ว่าในตอนต้นของยุคใหม่เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของการสูญเสีย,แต่เมื่อเทียบกับปลาคาร์พแม่น้ำเหลือง,ซึ่งมีราคาขายเพียงเล็กน้อยสูงกว่าราคาซื้อ,เพียงประมาณ 20% โดยที่,ราคาขายของดอกโบตั๋นหลัวหยาง สูงกว่าราคาซื้อเป็นสองเท่า.

ดังนั้นคราวนี้,เขาจึงซื้อดอกโบตั๋นหลัวหยางจากหมายเลข 37 โดยไม่ลังเลเลย.ถ้าตามที่สี่พ่อค้าย่อยรู้ถึงสิ่งที่เขาทำและผลกำไรของดอกโบตั๋นหลัวหยาง,แน่นอนพวกเขาจะสาปแช่งเขาด้วยความโกรธ.

แม้ว่าหมายเลข 37 จะสงสัยว่าทำไมจางมู่จึงตัดสินใจเด็ดขาด,ถึงขนาดนั้น,เขาไม่ได้บอกจางมู่ว่าเขาจะไม่สูญเสียการค้าครั้งแรก.แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไร.เขามีความรอบคอบเสมอในการซื้อขาย.

"ตกลงทองของเจ้าถูกหักอัตโนมัติ.เจ้าสามารถหาดอกโบตั๋นหลัวหยางแปดมัดได้ในแหวนพ่อค้าของเจ้า.เจ้าสามารถดูได้โดยการมุ่งความสนใจไปที่แหวน.อย่างไรก็ตาม,เจ้าไม่สามารถนำสินค้าในท้องถิ่นออก นอกเสียจากเจ้าอยู่ในร้านพ่อค้าแห่งยุค.สำหรับสินค้าอื่น ๆ ... รวมถึงสินค้าในยุคนั้นเจ้าสามารถนำของออกหรือจัดเก็บได้สองครั้งต่อวัน.นี่เป็นสวัสดิการของเจ้าในฐานะพ่อค้าย่อย "

จางมู่เงยหน้าขึ้นพยายามตรวจสอบภายในแหวน.ตามที่คาดไว้,จิตใจของเขาถูกฝังอยู่ในแหวน ช่องว่างด้านในมีอยู่หลายช่องใหญ่กว่าเดิม.

ตรงกลางของวงแหวนมีดอกโบตั๋นหลัวหยางแปดมัดที่อยู่ในกรงสีทอง,แต่จางมู่รู้ว่าไม่ใช่ของจริง.พวกมันเป็นแค่วิญญาณของจิตวิญญาณฉีของเมืองหลัวหยาง.

"ดี,เจ้าควรเข้าใจงานของเจ้า.สำหรับยุคของสินค้านั้น ... เจ้าไม่ควรจะแลกเปลี่ยนสินค้าในขณะนี้ ดังนั้นเจ้าจึงไม่ต้องนึกถึงพวกมัน.ข้าจะยังคงเปิดร้านของข้าจนกว่าข้าจะมีพ่อค้าย่อยครบห้าคน.หลังจากนั้น,พ่อค้าย่อยทุก ๆคนสามารถเข้าชมร้านค้าของข้าเพียงครั้งเดียวต่อเดือนเท่านั้น.เจ้าสามารถลองเก็บคริสตัลได้เท่าที่จะทำได้ในช่วงเวลานี้จากนั้นก็มาค้าขายกับข้า "

จางมู่ฟังคำพูดของหมายเลข 37 อย่างเงียบ ๆ.หลังจากนั้น,แล้วจางมู่ได้กลืนน้ำลายของเขา,จ้องเขม็งไปที่หมายเลข37 แล้วถามว่า, "ท่านหมายถึงว่า ... ถ้าข้ามีคริสตัล,ข้าสามารถซื้อสินค้าทั่วไปของท่านตอนนี้ได้"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด