เล่ม 2 ตอนที่ 2 : ฟักไข่ (2)
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
====================
เล่ม 2 ตอนที่ 2 : ฟักไข่ (2)
เขาหันไปโจมตีมนุษย์สุนัขทั้งสองตัวโดยสลับไปมา หลังจากนั้นเขาจึงใช้งานคมดาบแห่งความมืดออก มนุษย์สุนัขตกตายเพราะกระแสการโจมตีอย่างต่อเนื่องราวพายุพัดโหม จากนั้น มนุษย์สุนัขตัวที่อยู่ด้านหลังจึงเสียดแทงง้าวเข้าใส่แผ่นหลังของเขา
อาร์คเอี้ยวตัวหลบและปล่อยให้ง้าวด้ามนั้นพุ่งผ่านด้านข้างไป เมื่อมีค่าสถานะใหม่อย่างความยืดหยุ่น มันช่วยให้ความเสียหายเกิดขึ้นน้อยลงได้ จากนั้นเขาจึงโรมรันด้วยลูกเตะและดาบที่สะบัดเข้าใส่ราวพายุ!
“กรร แก จะ-เจ้ามนุษย์!”
มนุษย์สุนัขส่งเสียงร้องออกอย่างไม่อาจเชื่อ ราวกับมันไม่เชื่อว่าอาร์คจะมีความสามารถถึงเพียงนี้
ที่จริงแล้วอาร์คก็แปลกใจอยู่บ้างเช่นกัน
‘ร่างกายเราเบาราวกับขนนก!’
บางครั้งในขณะที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ เหตุการณ์หนึ่งนั้นอาจไปกระตุ้นให้ประสบการณ์ตื่นขึ้นมาได้
บางครั้งเทคนิคที่เคยล้มเหลวก็พลันสำเร็จขึ้นมา หรือไม่ก็รู้สึกว่าตนสามารถทำได้ มันจะช่วยให้สามารถโจมตีใส่อีกฝ่ายได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ซึ่งนั่นก็คือสภาพของอาร์คในตอนนี้
ตั้งแต่ที่เริ่มเล่นเกม เขาก็ฝึกเทควันโดมาโดยตลอดไม่คิดพักแม้สักวันเพื่อฟื้นคืนสภาวะของตัวเองดังเช่นครั้งอดีตให้กลับคืนมา ด้วยความสามารถที่เพิ่มขึ้นเพราะความมืดของถ้ำ เขาจึงสามารถใช้งานทักษะที่มีประสิทธิภาพออกมา จนกระทั่งตัวเขาเองยังรู้สึกแปลกใจ!
ตุบ!
มนุษย์สุนัขโดนลูกเตะของอาร์คเข้าใส่ที่ช่องท้อง มันลอยลิ่วถอยกลับไปหลายเมตรกลางอากาศจึงค่อยล้มลงกระแทกพื้น มันพยายามยันกายขึ้นด้วยอาการสั่นเทา แต่การโจมตีถัดมานั้นกลับพุ่งเข้าใส่ที่หลังศีรษะของมันจนร่วงหล่นไปอีกครั้ง
ตั้งแต่ที่การต่อสู้กับมนุษย์สุนัขสองตัวเริ่มขึ้น พลังชีวิตของพวกมันก็หายไป 40% เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
พอล้มลงเป็นครั้งที่สาม มนุษย์สุนัขพลันเผยความหวาดกลัวออกมา
“ขะ-แข็งแกร่ง!”
ทว่า อาร์คที่เผลอประมาทไปชั่วพริบตากลับมีหัวใจที่เต้นระรัว ฉับพลันมนุษย์สุนัขจึงส่งเสียงหอนออกมา
‘ไม่ดีแล้ว มันเรียกพวกมาเพิ่ม?’
“เจ้าค้างคาว เจ้ากะโหลก! หยุดมันไว้ อย่าให้มันหอนได้อีก!”
ทว่า ก่อนที่อาร์คจะกล่าวคำสั่งจบ เสียงอันแหลมคมพลันดังสะท้อนขึ้นมาจากภายในถ้ำ
มันดังถึงขนาดที่ว่าทำให้ถ้ำเริ่มสั่นไหว
อาร์คเป็นคนแรกที่ได้กลิ่นเหม็นคาว
กลิ่นเหม็นคาวนี้แรงยิ่ง มันสามารถทำเอาประสาทดมกลิ่นเป็นอัมพาตไปชั่วขณะได้ บางสิ่งกำลังหลั่งไหลออกมาจากภายในรูขนาดเล็กที่ถูกขุดเอาไว้ทั่วทั้งถ้ำราวกับเป็นรังผึ้ง
มันคืออสรพิษนับร้อย!
มันคืออันตรายอีกอย่างภายในถ้ำที่กาเลนเตือนเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นนักดาบฝีมือดีเยี่ยมเพียงใด แต่การต้องต่อกรกับอสรพิษนับร้อยตัวนั้นไม่ใช่อะไรที่ง่าย
ทว่าอาร์คนั้นเพียงแค่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
‘โชคดีที่มันไม่ได้เรียกพวกมา ถ้าหากเป็นงูพวกนี้ล่ะก็ยินดีเลยล่ะ’
“จิตวิญญาณแห่งแมว!”
เมี๊ยว~!
เสียงที่แหลมคมของแมวร้องดังไปทั่วทั้งภายในถ้ำ
ในขณะเดียวกัน ภาพมายาของแมวสีดำขนาดยักษ์พลันโผล่เหนือศีรษะของอาร์ค มันทอประกายดวงตาสีทองคำที่ลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า เหล่าอสรพิษที่ได้รับฟังเสียงนั้นเข้าไปถึงกับร่างกายเป็นอัมพาต
สภาวะอัมพาตต่อมอนสเตอร์ขนาดเล็กทำงาน!
มนุษย์สุนัขพลันร้องออกมา “เอ๋ง กะ-แกมันอสุรกาย!”
“นั่นคงไม่ใช่สิ่งที่หมาอย่างพวกแกจะพูดมั้ง!”
อาร์ควิ่งเข้าใส่ขณะที่เหยียบย่ำลงบนร่างของอสรพิษเหล่านั้นเพื่อเข้าจัดการมนุษย์สุนัข
จากนั้นเขาจึงเริ่มจัดการพวกอสรพิษที่ตัวแข็งทื่ออยู่
“โอ้ เจ้านาย ดูเหมือนวันนี้จะดูแข็งแกร่งขึ้นนะขอรับ”
เจ้าค้างคาวและกะโหลกต่างเผยสีหน้าเปี่ยมไปด้วยพลัง
ผลของสภาวะอัมพาตต่อพวกอสรพิษอีกไม่นานจะหมดไป แต่เขาก็ไม่คิดเป็นกังวล
แม้ว่าสภาวะอัมพาตจะหายไป แต่ผลลัพธ์ของจิตวิญญาณแห่งแมวที่ข่มขวัญ ลดพลังโจมตีและป้องกัน 30% ของมอนสเตอร์ขนาดเล็กยังคงอยู่ อีกทางหนึ่ง ฉายาอัศวินแห่งแมวที่อาร์คได้รับนั้นยังมีโบนัสที่เพิ่มพลังโจมตีและอัตราการโจมตีคริติคอลต่อมอนสเตอร์ขนาดเล็ก อีกทั้งยังทำให้ได้รับความเสียหายจากพวกมันน้อยลงอีก
หากจะพูดว่าอาร์คนั้นคือผู้ไร้เทียมทานยามเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ขนาดเล็กก็ไม่กล่าวเกินจริงเลย มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงไม่สนใจพวกงูเหล่านี้ยามที่ยอมรับภารกิจมา
‘หึหึหึ ถ้าหากเป็นงูพวกนี้แม้จะมาร้อยหรือพันตัวก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย’
ทุกครั้งที่อาร์คเหวี่ยงดาบของตนเข้าใส่ งูสามถึงสี่ตัวจะร่างขาดเป็นชิ้น
อีกทางหนึ่ง ความเสียหายที่อาร์คได้รับนั้นก็เพียงแค่ 1 อาร์คจัดการงูนับร้อยตัวได้ราวกับเหยียบตัวหนอนก็ไม่ปาน
‘ที่ภารกิจนี้มีความยากระดับ C คงเป็นเพราะงูพวกนี้สินะ’
ที่จริงแล้ว ถ้าหากเป็นผู้เล่นคนอื่น กระทั่งว่าเลเวลของพวกเขาสูงล้ำกว่าอาร์คมากมายนัก พวกเขายังไม่อาจหาญกล้ายามที่ต้องเผชิญกับคู่ต่อสู้ที่เป็นงูทั้งดง ไม่สิ พวกเขาอาจไม่กล้ากระทั่งเหยียบย่างเข้าถ้ำนี้ด้วยซ้ำ แต่สำหรับอาร์คที่ได้รับฉายาอัศวินแห่งแมว งูพวกนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับขนมให้เคี้ยวเล่น
มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาเป็นกังวลคือพิษของมันอาจมีผล แต่ในเมื่อเขาเสียพลังชีวิตเพียงแค่ 50 หน่วยในระยะเวลา 30 วินาที มันก็ไม่นับว่าเป็นพิษร้ายแรงอะไร เขาเพียงแค่ต้องทำอาหารมาจัดการล้างผลของพิษด้วยการทำอาหารเพื่ออยู่รอดหลังการต่อสู้จบลงและกินเข้าไปก็เท่านั้น มันไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย
‘นี่มันภารกิจปลอกกล้วยเข้าปาก!’
มันแทบไม่มีความยากอันใดเลยสำหรับอาร์คที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ
ขณะที่เขาเดินไปมาภายในถ้ำ เขาได้จัดการพวกมนุษย์สุนัขทั้งหมดที่พบเจอ
‘นี่มันเหมืองทองคำชัด ๆ!’
เสียงฮัมเพลงอย่างสุขใจดังขึ้นจากปากของเขา
สำหรับอาร์คแล้ว มนุษย์สุนัขไม่อาจถูกมองเป็นมอนสเตอร์ได้อีก
เขาเห็นพวกมันเป็นธนบัตรมูลค่าสองพันวอนที่เดินไปมาได้ หรือบางทีก็มองพวกมันเป็นซูชิก้อนหนึ่งที่พร้อมจะเข้ามายังปากของเขา
ยามที่อาร์คพบเจอมนุษย์สุนัข เขาจะเร่งร้อนพุ่งเข้าใส่พวกมัน
“หึหึหึ เข้ามา เข้ามาอีก!”
“จะ-เจ้านายโปรดใจเย็น ดวงตาของท่านนั้นน่ากลัวยิ่งนัก”
กรั่ก กรั่ก กรั่ก
ทั้งเจ้าค้างคาวและกะโหลกที่ก่อนหน้านี้ตื่นเต้น ตอนนี้กลับเริ่มสั่นด้วยความกลัวแล้ว
ขณะที่มนุษย์สุนัขถูกต้อนเข้าจนมุม พวกมันมักจะเรียกเหล่าอสรพิษออกมา แต่สำหรับอาร์คแล้วพวกมันก็ไม่ต่างอะไรกับโบนัสที่เพิ่มเข้ามา
อาร์คจัดการมนุษย์สุนัขไปนับร้อยตัวในเวลาเพียงแค่สองชั่วโมง
“ร้อยตัว มันทำเงินได้ 20 เหรียญทอง!”
ถ้าหากเป็นไปได้ เขาอยากใช้เวลาหลายวันออกล่าภายในถ้ำแห่งนี้
แต่ว่า บางทีอาจเป็นเพราะเขารับภารกิจมา พวกมนุษย์สุนัขจึงไม่เกิดใหม่แม้เขาจะเริ่มจากปากทางเข้าถ้ำอีกรอบก็ตาม
ถ้าหากเขาล่าพวกมันได้นับพันตัวและกลับไปหากาเลนที่ซึ่งเป็นเจ้าของร้านในหมู่บ้าน อีกฝ่ายก็คงไม่อาจรองรับค่าใช้จ่ายรางวัลได้ไหวจนอาจสิ้นเนื้อประดาตัว
ท้ายที่สุดแล้ว มนุษย์สุนัขที่อาศัยภายในถ้ำแห่งนี้แทบทั้งหมดล้วนถูกกำจัดโดยอาร์คผู้ไร้ซึ่งความเมตตา
อาร์คเดินผ่านถ้ำที่เงียบงันมุ่งเข้าไปยังส่วนที่ลึกที่สุด
หลุมลึกที่สายตาไม่อาจมองเห็นก้นได้ปรากฏขึ้นในถ้ำ ตรงกลางของมันมีสิ่งที่ยื่นออกมาคล้ายกับเป็นแท่นบูชา
เสาที่คล้ายกับรูปร่างของงูถูกจัดวางเอาไว้เหนือแท่นบูชานั้น
โชคร้ายนัก สถานที่สุดท้ายเช่นนี้กลับมีมนุษย์สุนัขรวมตัวกันอยู่เพียงแค่สามตัวเท่านั้น
อาร์คหลบซ่อนร่างกายด้วยทักษะลอบเร้นและเข้าไปใกล้
‘มันเป็นบอสมนุษย์สุนัข?’
ชุดที่มนุษย์สุนัขตัวนี้สวมใส่ดูผิดแผกไป
ร่างของมันห่อหุ้มเอาไว้ด้วยผ้าคลุมที่คล้ายผ้าขี้ริ้ว ส่วนหัวของมันมีมงกุฎที่สานจากรากไม้ประดับเอาไว้ ทว่า สำหรับมอนสเตอร์ระดับบอสแล้ว เขาไม่คิดว่ามันจะแข็งแกร่งอะไรตรงไหน
‘แต่ยังไงมันก็เป็นบอส จะโจมตีมันยังไงดีกันนะ’
“กรร เกิดบ้าอะไรขึ้น? ยังจับมนุษย์ที่บุกรุกเข้ามาไม่ได้อีก?”
“จะ-เจ้าตัวบัดซบนั่นแข็งแกร่งกว่าที่พวกเราคิด”
“กระทั่งว่าพวกเราปล่อยงูออกมาก็ยังคงพ่ายแพ้ พวกเราไม่อาจสังหารมันได้”
“กรร พวกเราไม่อาจให้ท่านเทพพิโรธเช่นนี้ได้”
บอสมนุษย์สุนัขร่างกายสั่นเทิ้มด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“ท่านเทพได้รับบาดเจ็บโดยเจ้ามนุษย์ที่เข้ามาเมื่อครั้งก่อนและพิโรธยิ่ง ถ้าหากพวกเราปล่อยให้มนุษย์เข้ามาใกล้ได้อีก... กรร ไม่ว่าจะอะไรก็ตาม พวกเราต้องหยุดมนุษย์นั่นให้ได้”
“ขอรับ”
มนุษย์สุนัขที่รับคำสั่งพลันยกอาวุธขึ้นและเข้ามาใกล้ตำแหน่งที่อาร์คอยู่
อาร์คทิ้งระยะห่างและรอคอยโอกาส
เมื่อเขาคิดว่าระยะห่างระหว่างตนกับบอสนั้นกว้างพอสมควรแล้ว เขาจึงเริ่มเข้าไปใกล้ด้วยความรวดเร็วและโจมตีเข้าใส่มนุษย์สุนัขตัวหนึ่งด้วยการแทงหลัง
มนุษย์สุนัขเผยความสับสนออกมาจากการโดนเข้าปะทะ หนึ่งค้างคาวและหนึ่งกะโหลกเข้าพัวพัน การต่อสู้แทบตัดสินได้ในพริบตา
“ปะ-เป็นไปได้ยังไง! มนุษย์ถึงกับเข้ามาถึงนี่ได้... กรร!” บอสมนุษย์สุนัขโพล่งความแตกตื่นออกมาขณะที่มนุษย์สุนัขทหารยามโดนโค่นล้มโดยไม่อาจต่อสู้ขัดขืน
“เข้ามาเลยไอ้หมาน้อย!”
ตอนนี้เหลือเพียงแค่บอสมนุษย์สุนัขแล้ว
อาร์คยกดาบของตนขึ้นเตรียมเข้าโจมตีคู่ต่อสู้
ทว่าบอสมนุษย์สุนัขหาได้เข้ามาโจมตีอาร์คไม่
กลับกัน มันเร่งร้อนพุ่งไปทางแท่นบูชา ขณะเดียวกันก็เริ่มเขย่าเสาที่มีรูปลักษณ์คล้ายงูและเริ่มร่ายคาถาที่แปลกประหลาดออกมา
“นูนัก นูนัก ซานดาลานี! จอมราชันอสรพิษ!”
‘มันทำบ้าอะไร?’
ด้วยความงงงัน อาร์คพลันพุ่งเข้าหาบอสมนุษย์สุนัข
ไม่ เร่งร้อนไปก็ไม่ทันแล้ว
อย่างกะทันหัน ถ้ำเริ่มสั่นสะท้านคล้ายกับมีบางสิ่งที่ใหญ่ยักษ์กำลังไต่หน้าผาขึ้นมา มอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่ส่งเสียง ซื่อ ซื่อ ดังออกมาพร้อมดวงตาที่ทอแสงสว่าง... ตัวตนของมันย่อมต้องเป็นงู แต่ร่างกายนั้นมันใหญ่หลายเมตร
ข้อความเตือนพลันดังขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
=====
บอสมอนสเตอร์ คุนดาลินี ปรากฏตัว!
=====
“อะ! นี่มันบ้าอะไรกัน?”
อาร์คพลันตัวแข็งทื่อ
เขาไม่ใช่มือใหม่ที่เพิ่งเล่นเกมเสมือนจริง
ยามที่เห็นหมาป่า หรือว่าหนูตัวขนาดเท่าหมี หรือซอมบี้ที่กัดกินเลื้อดเนื้อ เขาแทบไม่เคยกระพริบตา แต่นี่มันงูยักษ์ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตา คุนดาลินี มันแตกต่างจากมอนสเตอร์ตัวอื่นจนเกินไป
ร่างของเขาเริ่มสั่นขณะที่เผชิญหน้ากับความเกรงกลัวจากดวงตากระหายเลือดของงูที่จ้องมา เหงื่อเย็นเยียบเริ่มพลั่งพรูออกมาราวกับน้ำตกเปียกชุ่มแผ่นหลัง
ความคิดต่อสู้ของเขากลับกลายเป็นโดนแช่แข็ง
“โอ้ ท่านเทพ! ราชันแห่งอสรพิษ! โปรดลงโทษเจ้ามนุษย์ผู้นี้!”
เมื่อคุนดาลินีปรากฏตัวขึ้น บอสมนุษย์สุนัขพลันส่งเสียงร้องออกมา และนั่นเป็นเสียงสุดท้ายของบอสมนุษย์สุนัข
ซึบ ซวบ!
คุนดาลินีเคลื่อนไหวด้วยความเร็วเหลือเชื่อและกลืนกินบอสมนุษย์สุนัขเข้าไป
กรามของมันเริ่มบดขยี้ร่างของบอสมนุษย์สุนัขจนมีโลหิตไหลทะลักออกมา คุนดาลินีกลืนกินบอสมนุษย์สุนัขเข้าไปและเงยหัวของมันขึ้น งูขนาดหลายเมตรที่เงยหัวขึ้นมาพร้อมกับโลหิตที่ไหลรินออกจากปากในความมืด!
ซื่อ!
‘ซวยแล้ว!’
เสียงร่ำร้องดังขึ้นขณะเขาคิดหลบหนี
ขนาดอันใหญ่โตของมันส่งผลกระทบเกินไป
อาร์ครู้สึกราวกับตนกำลังรับชมหนังเขย่าขวัญก็ไม่ปาน
สายตาของคุนดาลินีเบนมาทางอาร์ค ดวงตาของมันราวกับเป็นผู้ล่าที่จ้องมองเขาเป็นเหยื่อ หาได้ใช่ศัตรู
‘นี่สินะเหตุผลที่มันมีความยากระดับ C น่ะ?’
เขาคิดผิดไป อาร์คไม่เคยกังวลกับพวกงูเลยแม้สักนิด แต่ว่า ปีศาจมหึมาตัวนี้มันไม่อาจเรียกว่างูได้ด้วยซ้ำ
คุนดาลินีเลื้อยร่างไปบนพื้น มันเริ่มเข้ามาใกล้อาร์คราวกับไม่เร่งร้อน
‘บะ-บ้าอะไรกันเนี่ย?’
อาร์คเริ่มสับสนที่จะหลบหนี
เขาเงื้อดาบขึ้น แต่ว่าแขนกลับไม่ขยับ ขาของเขาก็ไม่ตอบสนองด้วย ราวกับพวกมันฝังรากกับพื้นเอาไว้แล้ว
=====
ท่านมองที่ดวงตาของคุนดาลินี ท่านโดนผลลัพธ์ของเหยื่อโดยสมบูรณ์ หากท่านติดสถานะเหยื่อ ท่านไม่อาจหลบเลี่ยงการโจมตีแรกไปได้ จนกว่าท่านจะโดนโจมตีผลลัพธ์นี้จะไม่หายไป
=====
‘โจมตีครั้งแรก? งั้นเราก็โดนมันกลืนไปตั้งแต่ไอ้ที่บอกว่าการโจมตีแรกแล้ว!’
