ตอนที่แล้วChapter 196: ฟื้นฟูอวัยวะที่พิการ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 198: ใช้คำว่า ‘ยืม’ เป็นข้ออ้าง?

Chapter 197: นิวเคลียสเลือด


เจียงลู่ฉีถือนิวเคลียสเลือดอันเย็นเฉียบในมือของเขา ซึ่งมันกำลังยังเต้นอยู่อ่อนๆ มันค่อนข้างที่จะแยกความแตกต่างระหว่างนิวเคลียสกลายพันธุ์ธรรมดา เพียงแค่รูปร่างและสีของมัน อย่างไรก็ตาม เจียงลู่ฉ๊ก็ไม่สามารถบอกได้ว่าฟังก์ชั่นของมันคืออะไร

“กัปตันเจียง!”เมื่อมีเสียงของเครื่องยนต์ดังขึ้น ก็มีเสียงของชายหนุ่มตามมา เจียงลู่ฉีก็ยื่นนิวเคลียสเลือดให้กับหยิงและหลังจากนั้นเขาก็มองไปรอบๆและดูที่รถที่กำลังเข้ามาหา

โบเจิงฉงนั้นจอดรถอยู่ห่างออกไป เขารู้สึกว่ากลุ่มของเจียงลู่ฉียังอยู่ในสภาพระมัดระวังอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เขาก็คิดว่ามันเป็นเรื่องขำขันในเวลาเดียวกัน พูดตามตรงแล้ว เขาควรที่จะเป็นคนที่ระมัดระวังตัวกับทีมของฉี่หยิงมากกว่า ความสามารถในการยิงปืนของเจียงลู่ฉีนั้นทำให้ทุกคนตื่นตระหนก

สำหรับเจียงจู้อิงและผู้หญิงที่สวยสดงดงามแล้ว พวกเธอก็ยังคงดุร้ายอย่างเห็นได้ชัด โบเจิงฉงนั้นตกตะลึงกับความสามารถไฟฟ้าของเจียงจู้อิงและระยะการทำงานของมัน ในความเป็นจริง เจียงจู้อิงสามารถที่จะสร้างทีมที่แข็งแกร่งได้ในเขตแรกของเกาะเชนไฮ่ได้ด้วยตัวของเธอเพียงคนเดียว แต่ในทีมฉี่หยิงนั้น หน้าที่หลักของเธอก็คือการช่วยเหลือเจียงลู่ฉี ดังนั้นความแข็งแกร่งของเธอจึงไม่ได้ถูกสังเกต สำหรับเจียงลู่ฉีแล้ว......โบเจิงฉงก็จ้องไปที่เขาพร้อมกับความรู้สึกที่ซับซ้อนและสับสน ในสายตาของโบเจิงฉงแล้ว เจียงลู่ฉีค่อนข้างแปลกประหลาดและเป็นชายที่ลึกลับ

“กัปตันจาง! คุณทำงานหนักมากแต่ผลลัพธ์ของมันน่ามหัศจรรย์! คุณทรงพลังมาก!”ใบหน้าของโบเจิงฉงแสดงให้เห็นถึงรอยยิ้มและหลังจากนั้นเขาก็ลงจากรถ เขารู้ว่าถ้าเจียงลู่ฉีต้องการที่จะฆ่าเขา เขาคงตายไปแล้ว มันจึงเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่จะเป็นมิตรกับเจียงลู่ฉีมากกว่าทำให้เขากลายเป็นศัตรู

เมือเห็นรอยยิ้มอันชัดเจนของโบเจิงฉงแล้วเจียงลู่ฉีก็รู้สึกอึดอัด เขามองไปอย่างไม่แยแสไปที่เขา และหลังจากนั้น การแสดงออกของโบเจิงฉงก็กลายเป็นอึดอัด

ก่อนวันโลกาวินาศ เขานั้นก็เคยชินกับการเป็นผู้นำ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนธรรมดา เขาก็ไม่รู้สึกสูญเสียเกียรติมากเท่านี้มาก่อน…

โบเจิงจงนั้นกราดเกรี้ยวอยู่ข้างในแต่เขาก็เก็บซ่อนมันไว้ได้เป็นอย่างดีและเขาก็รีบฟื้นคืนรอยยิ้มของเขาขึ้นมา ไม่สำคัญว่าเขานั้นคิดอะไร ในตอนนี้ เขาไม่กล้าที่จะยั่วยุเจียงลู่ฉี

“ผมคิดว่ามันมีข้อขัดแย้งเล็กน้อยระหว่างพวกเรา แต่พวกเราก็ควรที่จะทำงานร่วมกัน ผมหวังว่ากัปตันเจียงจะเป็นคนที่มีความคิดกว้างขวางและใจกว้าง ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือของผมในอนาคตละก็ ได้โปรดบอกให้ผมรู้ด้วยครับ”โบเจิงฉงพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ

เจียงลู่ฉีสงสัยว่าถ้าโบเจิงฉงนั้นเป็นคนมีความคิดกว้างขวางและสามารถตระหนักได้ถึงความพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไป

ในเวลานั้นเอง เสียงของหลันซิหยู่ก็ดังขึ้นมาในความคิดของเขา [เขานั้นฝืนยิ้มออกมา เขานั้นไม่ได้ต้องการสิ่งใดมากกว่าการฉีกพี่เป็นส่วนๆ]

เจียงลู่ฉีก็ยังคงเงียบอยู่ แต่ก็ปรากฏร่อยรอยแห่งการเยาะเย้ยขึ้นบนใบหน้าของเขา

“เข้าใจแล้ว”เขาพูดและหลังจากนั้นก็เดินขึ้นรถมินิบัส

โบเจิงฉงยังคงยืนเหมือนกับรูปปั้น เนื่องจากเขาประหลาดใจ

เข้าใจแล้ว? เข้าหมายความว่าอะไร?

พวกเขาก็รีบกลับไปยังรถมินิบัสอย่างรวดเร็วและหลังจากนั้นรถมินิบัสก็ออกตัวอีกครั้งหนึ่งและกวาดล้างพวกกิ่งไม้ออก และหลังจากนั้นก็กลับรถ โบเจิงฉงนั้นต้องกระโดดหลบกิ่งไม้พวกนั้นอย่างต่อเนื่อง

โบเจิงฉงนั้นพูดไม่ออก แต่กิ่งไม้อีกกิ่งหนึ่งก็พุ่งมาทางเขา! รถFreezerนั้นก็ขับรถวนรอบๆเขาอย่างจงใจ

ใบหน้าของโบเจิงฉงนั้นกลายเป็นซีดขาว “เหี้...! หัวหน้า กลุ่มคนพวกนี้ไม่ได้รับรู้เลยว่าสิ่งใดที่ดีต่อพวกเขา..”ชายอ้วนเริ่มต้นที่จะด่า

โบเจิงฉงจ้องไปที่เขาและตะโกน “หุบปาก!”

เจียงลู่ฉีก็จ้องไปที่พวกเขาจากกระจกมองหลังและหลังจากนั้นก็โฟกัสไปที่นิวเคลียสเลือด

“น้องเจียง นายทำดีมาก!”เมื่อเห็นรถมินิบัสกลับมา เฉินเต๋าก็รีบขับเข้าไปหาและพูดออกมาจากหน้าต่าง เจ้าหน้าที่ด้านข้างเขาก็จ้องมาที่เจียงลู่ฉี เหมือนกับว่าเจียงลู่ฉีนั้นเป็นสัตว์ประหลาด

“ฮ่าๆๆ น้องเจียง อย่าไปสนใจเขา น้องทำให้เขาตกตะลึง”เฉินเต๋าพึงพอใจมาก ประสิทธิภาพการต่อสู้ของทีมฉี่หยิงนั้นยอดเยี่ยม

หลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ก็ถามขึ้นมาอย่างอดทนไม่ไหว “นี่.....น้องชาย น้องไปเรียนการยิงปืนมาจากที่ไหนกัน”

เจียงลู่ฉีตอบ “หลังจากวันโลกาวินาศ ฉันก็เรียนมาจากพวกเขาทั้งสองคน”เจียงลู่ฉีจ้องไปที่รถFreezerและชี้ไปที่จางไฮ่และซุนคุน

เจียงลู่ฉีรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะตอบ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะใช้จางไฮ่และซุนคุนแทน

เจ้าหน้าที่ตกตะลึงและหลังจากนั้นเขาก็มองไปที่จางและซุนและถามขึ้น “พวกคุณได้รับการฝึกฝนมาจากกองทัพอย่างงั้นเหรอ?”

“เอ่อ ผมเป็นช่างเครื่อง”

“ผม ผมเป็นบุรุษไปรษณีย์….แต่ผมเคยเรียนรู้เกี่ยวกับวิธียิงปืนเมื่อสมัยเรียน”ซุนคุนพูดอย่างสับสน “พวกเราเพียงแค่ช่วยเขาเล็กน้อย..”

“น้องเรียนเกี่ยวกับวิธียิงปืนหลังจากวันโลกาวินาศอย่างงั้นเหรอ?”เจ้าหน้าที่จ้องไปที่เจียงลู่ฉีด้วยความประหลาดใจ

“กัปตันจาง”จางจิงก็มาถึง

[ฟังก์ชั่นใหม่ของรถMCV ได้เปิดแล้ว] พร้อมกันนั้นเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวก็ส่งข้อมูลมาให้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด