ตอนที่แล้วVol.1 Ch. 13-14
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปVol. 1 Ch. 16

Vol.1 Ch. 15


Vol.1 Ch. 15

เมื่อฉันมองไปที่ จิซี่ และหยิบขวดเล็ก ๆ และเทของเหลวลงบนปลายหอกของทุกคนพวกเขาถามว่า "มีอะไรเหรอ?"

 

จิซี หยุดชั่วคราวสักครู่และตอบว่า "มันเป็นขวดปีศาจ มันมีน้ำศักดิ์สิทธิ์องค์ราชินีมอบให้ เธอเพิ่มคำสั่งเพื่อให้น้ำศักดิ์สิทธ์ที่ซึมเข้าไป เมื่อมันทำให้การซากศพศัตรูละลายหายไป องค์ชายคุณกลัวว่าน้ำศักทิ์สิทธ์ไม่พอสำหรับสงครามนี้ใช่มั้ย?

 

"อะไรที่ทำได้อีกนอกเหนือจากจุดไฟเผาผลาญสิ่งต่างๆ?"

 

สิ่งนี้น่ากลัว! มันเหมือนอัพเกรท มันสามารถเปลี่ยนหอกธรรมดาเป็นหอกไฟได้ ดังนั้นมันเป็นเพียงแค่การเผามังกรดินเมื่อมันแทงพวกเขา?

 

"นอกจากนี้ยังมี 'Freeze', 'Venomous Poison' และ 'Explosion' ซึ่งทั้งหมดนี้ทำมาจากน้ำศักดิ์สิทธิ์ของ องค์ราชินี ฉันคิดว่าคุณรู้เรื่องนี้

 

จิซี มองฉันด้วยความสงสัยและกล่าวว่า "คุณควรจะขอให้เธอแบ่งปันความรู้นี้กับคุณ ไม่เพียง แต่องค์ราชินีเป็นผู้ปกครองที่ชาญฉลาดเธอยังเป็นนักยุทธศาสตร์ยอดเยี่ยมทักษะที่เธอพิสูจน์มาเมื่อสิบปีก่อน และในวันนี้ก็ถึงคราวของคุณที่จะพิสูจน์ตัวเองกับเรา "

 

เขาหยิบธงของหน่วยทหารจักรพรรดิไว้ด้านข้างและส่งให้ฉันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหยิ่งทะนง ฉันเอาธงและกล่าวแก่ผู้ที่อยู่ในขบวนการ: "โปรดให้ฉันเข้าร่วมสนามรบ."

 

"ไม่ไม่ไม่. องค์ชายกษัตริย์ไม่จำเป็นต้องเข้าสู่สงครามเอง คุณเพียงแค่ต้องอยู่ที่ค่าย กองทัพจะไม่สับสน คุณไม่จำเป็นต้องโยนตัวเองลงไปในกองร้อย คุณต้องยืนอยู่ข้างหลังพวกเขาเท่านั้น ตราบใดที่ธงยังคงยืนอยู่กองกำลังของเราจะสู้กับความตาย "

 

จิซี คว้ามือผมและลากผมไปที่ด้านหลังของขบวนรถ เขามองไปที่ฉันด้วยธงและเบา ๆ กล่าวว่า "เมื่อสิบปีที่แล้วเมื่อการป้องกันของเราพังลงองคืราชินีเอาธงอยู่ในมือและเข้าต่อสู้กองกำลังของศัตรูใน เมื่อเกิดเหตุการณ์นั้นเหมือนกับเทพธิดาที่นำกองกำลังทั้งหมดที่กำลังจะพ่ายแพ้และกองทัพที่หลบหนีจัดกลุ่มใหม่อีกครั้งภายใต้ธงสูงส่งของเธอ ชีวิตของเอลฟ์ทุกคนได้มอบให้กับธงในมือของเธอในวันนั้น หลังจากนั้นธงที่ตั้งอย่างถาวรกลายเป็นแหล่งที่มาของความเชื่อมั่นสำหรับคนของเรา ทุกคนสรุปว่าตราบเท่าที่ธงชาติตั้งอยู่ไม่มีใครจะถอยมา. องค์ชาย เลือดเธอไหลผ่านเส้นเลือดของคุณและคุณเป็นลูกชายของเธอ ถึงเวลาแล้วที่คุณจะรับธง กรุณาส่งคำพูดของคุณ ไม่จำเป็นต้องเป็นคำพูดที่กล้าหาญ คุณเพียงแค่ต้องปล่อยให้กองทัพของเรารู้ว่าคุณอยู่หลังของเรา! "

 

ธงโบกสะบัดผ่านหุบเขา อากาศที่ตึงเครียดแตกด้วยเสียงคำราม พื้นที่อยู่ด้านล่างของเราสั่นเหมือนแผ่นดินไหวและเสียงโลหะดังกังวานด้วยจังหวะหัวใจของเรา ฝุ่นเต็มไปที่ปากทางเข้าของหุบเขาขณะที่รอเหยื่อของเรา

 

แม่นำกองกำลังครั้งล่าสุด? มารดาไหนเรียกความกล้าหาญทั้งหมดนี้เข้ายึดธงและบุกข้าศึกเมื่อตอนที่เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เผชิญหน้ากับมนุษยชาติกับกองกำลังที่สูญเสียขวัญกำลังใจทั้งหมดไปแล้ว? มันเป็นความรักของเธอสำหรับประเทศของเธอหรือไม่ก็ออกจากความรับผิดชอบเป็นราชินี? ทั้งหมดที่ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับกษัตริย์และจักรพรรดิที่เข้ามาก่อนคือการกดขี่ข่มเหงพวกเขา แต่ตอนนี้ฉันได้เห็นว่าผู้ปกครองฉลาดและมีอำนาจสามารถเป็นได้อย่างไร

 

“โปรดฟัง! ลูกของต้นไม้โลกกองทหารของเอลฟ์!”

 

ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่ฉันรู้สึกว่ากระแสเลือดของฉันพุ่งขึ้นและหัวใจเต้นด้วยความตื่นเต้น มือของฉันถือธงลมหายใจของฉัน เร่งขึ้นในขณะที่ฉันจ้องไปข้างหน้าฉันอยากเข้าสู้รบ? เป็นเพราะพื้นหลังของฉันเป็นทหารหรือเป็นเพราะเจ้าของร่างกายนี้? ฉันไม่รู้ ฉันไม่ค่อยคุ้นเคยกับวัฒนธรรมของเอลฟ์ สิ่งที่ออกมาจากปากของฉันคือคำมั่นสัญญาซึ่งประกอบขึ้นจากสิ่งที่ฉันอ่านในช่วงเวลาที่ฉันอยู่ที่นี่

 

“......”

 

หอกที่ยามรักษาพระราชวงศ์กำลังมั่นคง ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ จากพวกเขา แต่ฉันก็เรียกความสนใจทั้งหมดของพวกเขาให้ความสำคัญกับฉัน ฉันเฝ้าดูฝุ่นที่เต้นอยู่ในอากาศรู้สึกสั่นสะเทือนของโลกและมองไปที่คนของฉันเพราะเลือดในร่างกายของฉันเริ่มเดือด ฉันกระชับด้ามจับของฉันบนธง ความรู้สึกสร้างแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่นี้ทำให้ฉันรู้สึกป่วย แต่ในเวลาเดียวกันรู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

 

"ฟัง!เบื้องหลังคุณคือดินแดนแห่งเอลฟ์ภรรยาคุณพ่อแม่และลูก ๆ ของคุณ เบื้องหลังคุณคือเอลฟ์ทั้งหมดและเหนือคุณคือสายตาของพระเจ้าที่จ้องมอง! จำคำสาบานที่คุณให้ไว้จำไว้ว่าเกียรติที่ไหลผ่านร่างกายของคุณจดจำความรับผิดชอบของคุณและจดจำการฝึกของคุณ ฉันไม่ควรจะพูดมากกับนักรบเช่นคุณ ทุกคนเป็นกำแพงที่ไม่สามารถแตกหักของเมืองของเราได้! "

 

"ครับท่าน!"

"มองไปที่ฝุ่นที่หมุนวนอยู่ตรงนั้น มองไปที่สัตว์เหล่านั้นวิ่งอาละวาด! ไม่มีอะไรจะได้รับอนุญาตให้วิ่งอาละวาดพื้นที่ของเรา! เราได้รับมรดกแผ่นดินนี้จากบรรพบุรุษของเราและเราจะต้องไม่ปล่อยให้มันได้รับความเสียหาย! อย่าปล่อยให้ผู้ที่มองหลังของคุณตาย! อย่าปล่อยให้ฉันตาย! ฉันอยู่ข้างหลังคุณถือธงของเรา! ตราบเท่าที่ธงนี้ตั้งเราจะไม่ยอมแพ้! ขอพระเจ้าช่วยเราได้! ขอให้พรและชัยชนะเป็นของเรา !! "

 

"ครับท่าน!"

 

แถวแรกของมนุษย์คุกเข่าลงมาและชี้หอกของมันไปทางคลื่นของฝุ่นละอองเข้ามาหาเรา ด้านหน้าของฝุ่นเป็นภาพเงาเล็ก ๆ ที่กระโดดออกจากใบหน้าหิน

 

ฉันตะโกนดัง: "ลูเซีย!"

 

ภาพเงาของเธอเข้ามาใกล้และใกล้เคียงกับมังกรดินกมากขึ้น ฉันได้เห็นภาพวาดของมังกรดินที่มีลักษณะเหมือนในหนังสือที่ฉันอ่าน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็น ไทรเซเรนท๊อป เหมือนสัตว์ เขาบนศีรษะของพวกเขาคล้ายกับรูปแกะสลักที่ใช้ในการล้อมเมือง พวกเขาใหญ่โตเหมือนแรด แต่เร็วกว่าม้า การวิ่งของพวกเขาทำให้โลกสั่นเหมือนแผ่นดินไหวทำให้ทั้งสองด้านของภูเขาดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะพังลง เรากำลังยืนอยู่บนบกและยังรู้สึกเหมือนเรากำลังออกไปที่ทะเลโยกและโยกเยก

 

ฝุ่นเต็มไปในอากาศและปกคลุมท้องฟ้าเช่นพายุทรายและพวกเขาเป็นปีศาจที่ซุ่มซ่อนภายใน พวกเขามีขนาดใหญ่และแข็งแรง คนมักจะกลัวสิ่งที่ใหญ่กว่าพวกเขานั่นคือเรื่องปกติอย่างสมบูรณ์ หอกยาวของเรามีลักษณะเหมือนของเล่นเพียงอย่างเดียว ฉันไม่ทราบว่าฉันสามารถวางความเชื่อของฉันได้อย่างไร

 

ไม่จริงฉันมีบางอย่างที่ฉันสามารถวางความเชื่อของฉันไว้ได้

 

ฉันสามารถวางความเชื่อของฉันในภาพเล็กที่กระพริบ

"เตรียมเวทมนตร์ของคุณ!"

 

"หยุด!"

 

ฉันเหยียดแขนออกไปเพื่อหยุด จิซี ยืนอยู่ข้างๆ ฉันมองไปที่ภาพเงาเล็ก ๆ และกล่าวว่า "ลูเซียจะได้รับบาดเจ็บ! อย่าปลดปล่อยการโจมตีของคุณ! รอ!"

 

"มันจะสายเกินไปแล้ว!"

 

"เมื่อมังกรดินเข้ามา มันจะไม่สำคัญเมื่อเราปิดกั้นทางออก! ฉันไม่สามารถให้ลูเซียของฉันในอันตรายอีกต่อไปกว่าที่เธอเป็นอยู่แล้ว! "

 

ฉันเฝ้าดูภาพเงาเล็ก ๆ ของเธอเมื่อเห็นภาพใหญ่ขึ้น ในที่สุดลูเซียก็เข้ามา ชุดเกราะหนังของเธอถูกปกคลุมไปด้วยโคลนและใบไม้ม้าของเธอกลับขึ้นมาและผมสีบลอนด์ของเธอเต้นอยู่ในอากาศ

 

ฉันตะโกนไปในทิศทางของเธอ: "ลูเซีย!!"

 

"เจ้าชายของฉัน!!"

 

เสียงของลูเซียสั่นและถูกพัดพาไปตามลม ฉันเห็นเธอไปถึงมือของเธอออกไปฉันเช่นเดียวกับมังกรดินที่อยู่ข้างหลัง ฉันไม่รู้ว่าเธอเดินผ่านอะไร แต่ฉันแน่ใจว่านี่น่าจะเป็นตำนานแห่งความกล้าหาญสติปัญญาและความตั้งใจแน่วแน่ เห็นเธอเอื้อมมือออกมาหาฉันฉันเหยียดมือซ้ายออกขณะที่ร่างกายของฉันยังคงสั่น

 

"เปิดโล่!"

 

สองลูกไฟยักษ์มุ่งหน้าไปทั้งสองฟากของหน้าผาและสร้างหลุมขนาดมหึมาขึ้นเมื่อระเบิดขึ้น ก้อนหินในหุบเขายุบและปิดผนึกทางออกจากมังกรม

 

"ไม่มีทางหนีสำหรับเรา! ทุกคนกำลังเฝ้าดูเรา! เราเป็นกำแพงเมือง !! "

 

ฉันเฝ้าดูในขณะที่มังกรดินโจมตีเรา ไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ภายใต้ฉันได้แสดงให้เห็นถึงความกลัว มังกรดินทีกำลังเผชิญหน้ากับกองหน้าคือตัวตนอยู่ยงคงกระพัน รู้สึกราวกับว่าเลือดทั้งหมดของฉันรีบวิ่งไปที่ศีรษะขณะที่ฉันเผชิญกับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ที่เคยฆ่าฉันมาก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างหันมามืดในขณะที่ฉันรู้สึกเจ็บป่วยฉันอยากจะอ้วก ร่างกายของฉันทั้งตัวสั่น ฉันรู้สึกหนาว แต่ไม่สามารถหยุดเหงื่อได้ แขนขาของฉันมึนงง แต่ฉันแค่อยากจะฆ่าพวกมัน

 

นี้คือสงคราม? นี้คือสงคราม?

 

ฉันมองไปที่สัตว์บ้าเหล่านั้นวิ่งอาละวาดแล้วฉันก็มองไปที่กองทหารของฉันและคู่หมั้นของฉัน ฉันยกธงไว้ในมือสูง แสงแดดส่องลงบนธงของเราขณะกระโจนเข้าหาลม นี่เป็นธงที่เก็บรวบรวมเลือดเกียรติศักดิ์และปาฏิหาริย์โดยทหาร และในเวลานี้ก็ถึงคราวของฉัน!

 

"เพื่อราชอาณาจักรของเราประชาชนของเราและราชินีของเรา!"

 

ฉันดูมังกรดินและคนของฉันคำราม! "

 

"เพื่อราชินีของเรา !!"

 

เสียงคำรามของเอลฟ์ยังคงได้ยินอยู่ท่ามกลางความสั่นสะเทือนและเสียงดัง ลูเซียรีบไปที่ด้านหน้าของขบวน เธอลงมาจากข้างบนและฉันเปิดแขนเพื่อกอดเธออย่างแน่นหนา เธอมีกลิ่นหอมของน้ำหอมกับเธอรวมทั้งกลิ่นของใบเน่าเสีย เรากอดกันแน่น เธอหายใจเบา ๆ บนไหล่ของฉันขณะที่ฉันลูบเธอกลับ ฉันมีความสุขมากฉันไม่สามารถพูดได้ ลูเซียสบายดีเธอไม่บาดเจ็บและตอนนี้เธอกลับมาอยู่ในกอดฉัน น้ำตาเริ่มไหลขึ้นในสายตาของฉันขณะที่ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นและลมหายใจของคนที่ฉันรัก

 

ลูเซียกล่าวเบา ๆ ขณะที่บนไหล่ของฉัน: "องค์ชาย! กรุณาสั่งการ! "

 

ฉันปล่อย ลูเซีย, จับใบหน้าของเธอในมือของฉันครั้งสุดท้าย, และเช็ดรอยสกปรกบนใบหน้าของเธอเบาๆ เธอยิ้มและล้มลงกับพื้นจากความเหนื่อยล้า ฉันดึงใบมีดมีดของผู้บัญชาการมองไปในทิศทางของบาลิสต้า และตะโกนว่า "หน่วยบาลิสต้า พร้อม!"

ฉันได้ยินเสียงโซ่และไม้จากบาลิสต้าขยับ มังกรดินปรากฏตัวขึ้น การปรากฏตัวของพวกเขาเกินกว่าที่ฉันคิด มีไม่ใช่ยี่สิบ แต่ใกล้เคียงกับห้าสิบตัว ลูเซียอาจล่อทุกตัวที่อาศัยอยู่ในป่าดำเช่นกัน แต่มันก็ดี ตั้งแต่พวกเขามาหาเราเราจะไม่ปล่อยให้ความพยายามของลูเซียเป็นเรื่องไร้ประโยชน์

 

พวกเขากำลังเข้าใกล้!

 

และ…

 

"ยิงงงง!"

 

บาลิสต้าดังขึ้นขณะที่คันธนูควั่นและยิงธนูที่มังกรดิน ของลูกธนูบินไปในทิศทางที่มังกรดินกำลังวิ่งเข้าหาเรา ลูกศรฆ่ามังกรดินข้างหน้า เลือดอวัยวะและเนื้อพ่นไปในอากาศราวกับว่าฝนตก อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดทำให้หายใจไม่ออก

 

ลูกศรที่บรรจุ 'explode' ระเบิดขึ้นขณะที่พวกเขาโจมตีเป้าหมายส่งมังกรให้เป็นชิ้น ๆ

 

มังกรดินถูกเป่าด้วยแรงระเบิด อย่างไรก็ตามคนที่อยู่ด้านหลังดูเหมือนจะไม่ทำงานช้าลง พวกเขาก้าวขึ้นไปบนเนื้อและอวัยวะที่ถูกระเบิดเช่นน้ำไหลผ่านโขดหินขณะที่พวกเขาวิ่งไล่เราไปเรื่อย ๆ บาลิสต้ามีประโยชน์จริงๆและลูกศรที่ระเบิดใช้ทำงานได้จริงๆ ฝนเลือดไม่หยุดจากช่วงที่เรายิงบาลิสต้า เราถูกปกคลุมไปด้วยเลือดของพวกเขาก่อนที่เราจะหมกมุ่นอยู่กับพวกเขา

 

ฉันเช็ดใบหน้าและปัดทิ้ง พระเจ้า - รู้ว่าส่วนใดของมังกรดินติดอยู่ที่ใบหน้าของฉัน ฉันได้ตรวจสอบภาพเงาของมังกรดินที่กำลังเข้าใกล้เราอย่างใกล้ชิด บาลิสต้ากำลังจะถูกยิงออกไปอย่างไม่มีวันพรุ่งนี้ แต่เนื่องจากเรามีน้อยมากพวกเขาจึงสามารถแค่ชะลอการเคลื่อนไหวได้ แม้ว่าคนใดคนหนึ่งจะระเบิดก็ตามคนที่อยู่ข้างหลังไม่สนใจและยังคงบุกเข้าไป

 

พวกเขาใกล้เกินไป! บาลิสต้า ไม่สามารถใช้ได้ในช่วงนี้

 

ฉันดังคำราม: "หน่วย บาลิสต้า หนี! ทุกคนไปทางด้านหลัง! ดีมาก! ตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูด เพื่อราชินีของเรา !! "

 

"เพื่อราชินีของเรา !!"

 

เอลฟ์ที่ดำเนินการ บาลิสต้ากระโดดลงทีละคนและรีบวิ่งไปร่วมทีมของเรา ศูนย์กลางของขบวนสร้างขึ้นเพื่อให้คนอื่น ๆ ผ่านไปและพวกเขาก็รั้งกันใหม่ มังกรโลกได้ถลุงบาลิสต้าทั้งหมดไว้ มังกรดินที่ปกคลุมด้วยเลือดน่าขยะแขยง มันเหมือนกับว่าพวกเขาถูกปกคลุมด้วยเลือดและเนื้อบางส่วน

ไม่ว่าเราจะทำมันผ่านหรือไม่ก็ตามจะขึ้นอยู่กับว่าเราสามารถยืนหยัดอยู่ได้หรือไม่!

 

"ยึดตำแหน่งของคุณ! อย่าปล่อยให้พวกเขาทำลายรูปแบบไม่ว่าอะไร! "

 

ทหารแถวแรกของหอกของพวกเขาได้รับการฝึกฝนเกี่ยวกับสัตว์ พวกเขาไม่ได้กลัวหรือดีใจเหมือนเสียสละ พวกสัตว์ร้ายใหญ่ ๆ ก็เข้ามาชาร์จขณะที่พวกเขาโห่ร้อง ทหารที่อยู่แนวหน้ามีหน้าที่หนักที่สุด ถ้าพวกเขาสูญเสียฐานแรกแล้วทุกอย่างที่เราทำขึ้นจนถึงบัดนี้จะเป็นเรื่องไร้ประโยชน์

 

พวกเขาอยู่ใกล้กันแล้ว! ฉันเห็นเกล็ดของพวกเขาส่องแสง ทหารในแนวหน้าลดศีรษะลงและชี้หัวหอกของพวกเขาตรงไปยังศัตรูที่เข้ามา

 

เตรียมพร้อม…

 

สกัดกั้น !!

 

ลมมรสุมพัดกระหน่ำพัดขวางหน้าทหารและมังกรของเราเอาฝุ่นละอองทั้งหมดที่ติดไฟด้วยเลือดก้อนหินทั้งหมดและแม้กระทั่งเปลวเพลิงทั้งหมด ลมพัดอย่างดุเดือดต่อฝูงมังกรดิน มังกรดินเข้าสู่ภาวะตกใจและตื่นตระหนกเหมือนม้าเมื่อกลัว มังกรที่ด้านหลังยังคงวิ่งไปข้างหน้าและชนมังกรทั้งหมดที่อยู่ด้านหน้าออกไปอย่างสมบูรณ์ทำลายความคล้ายคลึงใด ๆ ของรูปแบบพวกเขาได้ มังกรในแถวหน้าถูกแทงด้วยหอกของคนเรา หอกเจาะอย่างเรียบร้อยขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้นอย่างน่าสังเวช

 

ฉันก้มหัวลงและมองไปที่ลูเซีย ลูเซียคลี่ฟันแน่นและเส้นเลือดที่หน้าผากของเธอดูเหมือนว่าพวกมันจะแตก เธอจดจ่ออยู่กับจุดที่ลมกระโชกแรงขึ้นและรวมเวทมนตร์ไฟไว้ของจีซี มังกรไฟรวมของพวกเขาได้ปะทะฝูงชนของมังกรโลกและล้างพวกเขาออกทั้งหมด

 

"องค์ชายนี่คือทั้งหมด ... ที่ฉันทำได้ ... "

 

ตาของเธอเห็นฉัน จากนั้นเธอก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดเป็นนัย ๆ ว่าไม่ต้องห่วงฉัน จากนั้นเธอก็สลบด้านข้าง

 

"ใครก็ได้ดูแลลูเซีย! ทหาร !!”

 

นี่เป็นโอกาส!

 

ฉันไม่สามารถปล่อยให้ความพยายามของลูเซียเสียไป!

 

ฉันเดินผ่านเลือดยกธงมองฝูงชนของมังกรกินที่ตอนนี้อยู่ในความระส่ำระสายสมบูรณ์และตะโกนว่า "ทหาร! เดินไปข้างหน้า! ชาร์จ !!!”

 

"ครับท่าน!!"

 

นั่นแหล่ะ!

 

ตอนนี้ถึงเวลาที่เราจะโจมตีแล้ว!

 

"เพื่อราชินีของเรา !!"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด