ตอนที่แล้วบทที่ 45 ชายชรา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 47 การมอบหมาย

บทที่ 46 คำแนะนำ


บทที่ 46 คำแนะนำ

“เขาไปแล้วคุณจะพูดได้หรือยัง?”

เมื่อเห็นเด็กชายตัวน้อยออกจากห้องไปแล้วปิดประตู หลินเฟิง จ้องมองชายชราที่อยู่บนเตียงและพูดซ้ำช้าๆหลินเฟิงไม่เคยพบชายชราคนนี้มาก่อนนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเจอกันหลินเฟิงไม่รู้ว่าชายชราคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรเขาตื่นตัวอยู่เสมอแม้ว่าชายชราคนนี้จะอายุ 80 ปีแต่เขาก็ไม่กล้าที่จะลดการระวังลง

“น้องชายคุณกำลังเข้าใจผิด”

เมื่อเห็นพฤติกรรมของหลินเฟิงชายชรารีบอธิบายอย่างรวดเร็ว

“คุณไม่เคยรู้ว่าจะมีสักกี่คนที่ให้เงินเด็กน้อยมาจำนวนมากในการพบกันครั้งแรก นั่นแสดงว่าคุณมีคุณธรรม”

ชายชรากำลังหายใจไม่ออกมาเมื่อพูด

“ในช่วงยุคเลวร้ายนี้ไม่มีใครให้คริสตัลขาวแก่คนที่เขาไม่รู้จักง่ายๆ”

เมื่อมองไปที่หลินเฟิงชายชราพูดต่อ

“หลังจากที่อยู่มานานทำให้รู้ว่ามนุษย์มีความเห็นแก่ตัวอย่างมาก”

ชายชรามองไปนอกหน้าต่างขณะที่มองดูดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนราวกับว่าเขากำลังใช้ความคิดในการพูด

“แม้ว่าคุณจะมองเห็นเพียงด้านใดด้านหนึ่งแต่ธรรมชาติอันบริสุทธิ์ของคุณทำให้คุณเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่เป็นคนดีในโลกใบนี้”

หลังจากได้ยินชายชราพูดหน้าของหลินเฟิงเริ่มแดงเขาไม่คาดคิดว่าเขาจะได้รับการยกย่องชมเชยจากชายชราคนนี้

“มาดูความมั่งคั่งของคุณแล้วถ้าฉันคิดไม่ผิดคุณเป็นนักล่าใช่ไหม”

แม้ชายชราจะอายุมากแล้วแต่เขาก็สามารถเดาลักษณะของหลินเฟิงได้ หลินเฟิง พยักหน้าเขาไม่ได้ปฏิเสธตัวตนของเขา

“แม้จะเป็นเพียงการให้ทาน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป”

ชายชราหันมาจ้องมอง หลินเฟิง

เมื่อได้ยินชายชราพูดหลินเฟิงรู้สึกถึงการให้เงินใครบางคนอาจเป็นเรื่องที่ผิดพลาด

“เมื่อคุณให้เงินเทียนน้อยอาจไม่มีใครสังเกตเห็นแต่คุณคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเกิดมีคนเห็น? เด็กตัวน้อยที่มีเงินมากอะไรจะเกิดขึ้นกับเขา”

ชายชรามองไปที่หลินเฟิงเมื่อเขาทำเหมือนไม่ค่อยเข้าใจ

“คนไม่ผิดผิดที่ครอบครองหยก(สำนวน อันนี้ดำน้ำมา) เมื่อคุณให้เงินเขามันอาจจะนำภัยพิบัติมาสู่ตัวเขาก็เป็นได้”

ชายชราอธิบายเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้โกรธ

เมื่อฟังคำพูดของชายชราหลินเฟิงรู้สึกอับอายเล็กน้อยผู้คนอาจใช้ประโยชน์จากหลานชายของชายชราคนนี้อย่างที่เขาว่า หลินเฟิง สามารถเข้าใจความคิดของชายชราได้ในยุคที่เลวร้ายนี้ทุกคนต่างเห็นแก่ตัวกว่าจะฆ่าซอมบี้ได้เพื่อคริสตัลขาว 1 อันมันเป็นเรื่องที่แสนลำบากหลินเฟิงสามารถมีมันได้อย่างง่ายดายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะมีมันง่ายดายเหมือนกัน

หลินเฟิงให้จำนวนคริสตัลขาวกับเด็กน้อยเป็นจำนวนมากซึ่งอาจทำให้เกิดอันตรายเมื่อคนอื่นมาเห็นเมื่อไม่สามารถปกป้องความมั่งคั่งได้ภัยพิบัติก็จะมาถึงตัวเขา

“คุณพูดถูก”

หลินเฟิงกล่าวด้วยความจนใจ

“โชคดีที่เทียนน้อย ไม่ได้ใช้เงินให้คนอื่นเห็นแต่กลับตรงมาที่ฉันเลย”

ชายชราพูดช้าๆ

“แต่ฉันจะไม่โทษคุณเพราะคุณเป็นคนใจดีชายชราคนนี้จะไม่ตัดสินคุณเพียงเพราะเรื่องนี้”

เสียงของชายชราอ่อนแอลงเรื่อยๆ

“ฉันรู้สึกดีที่ได้เจอคุณ”

หลินเฟิงไม่คาดคิดว่าการทำอะไรง่ายๆของเขาโดยการมอบเงินให้กับเด็กชายคนหนึ่งจะทำให้ชายชราชื่นชอบเขาเพียงนี้

“คุณไม่จำเป็นต้องเจียมตัวฉันเคยพบคนมามากแล้ว”

ในขณะที่เขาพูดเขาก็มองไปที่หน้าต่างเหมือนมีอีกหลายอย่างที่เขาต้องการจะพูด

“ที่ฉันโทรหาคุณเพราะว่าฉันต้องการมีเรื่องที่จะขอร้องคุณ”

ชายชราลังเลก่อนที่จะพูดประโยคนี้

“ถ้าผมสามารถช่วยได้ผมก็จะช่วย”

คำพูดของหลินเฟิงอาจไม่มากนักแต่สำหรับชายชรานั้นมีความหมายมาก

หลินเฟิงผ่านชีวิตมามากความร่ำรวยเมื่อเทียบกว่าเมื่อก่อนอะไรที่เกี่ยวกับเงินเขาไม่มีปัญหากับมันมากนะนั่นเป็นเหตุผลที่หลินเฟิงพูดออกมาด้วยความจริงใจชายชราไม่ได้พูดอะไรแต่ใช้มือจับไปที่ใต้หมอนมันมีสร้อยข้อมือหลังจากจ้องมองมันเป็นเวลานานเขาก็มอบให้กับหลินเฟิง

“คำขอของฉันคือยอมรับสร้อยข้อมือนี้และนำเทียนน้อยไปกับคุณด้วย”