ตอนที่แล้วบทที่ 32 - มีโอกาสเกิดขึ้น
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 34 ช่วยเหลือ

บทที่ 33 การลักพาตัว


บทที่ 33 การลักพาตัว

มองไปที่ข้อความที่ปรากฏบนนาฬิกาเห็นได้ชัดว่าดงวูไม่ได้เล่นตลกแต่มันเป็นเรื่องจริง หลินเฟิงไม่ได้มีเรื่องกับใครนอกจากซิวเซียงตลาดมืดและหวงหม่าจากชุมชนแออัด

มันจะเป็นไปได้หรือ? เห็นได้ชัดว่าซิวเซียงพอรู้ว่าหลินเฟิงเป็นนักล่าก็แทบจะกราบ เพราะฉะนั้นซิวเซียงไม่น่าจะเป็นคนลักพาตัวดงวูและโดยูจิน

และไม่ต้องพูดถึงหวงหม่าจากชุมชนแออัด พวกนั้นไม่กล้าแม้จะมีเรื่องกับผู้คนที่อยู่ในโซนอาศัยด้วยซ้ำอย่าได้พูดถึงการลักพาตัวนักล่าเลย

สำหรับคนอื่นๆหลินเฟิงสารภาพเลยว่าคิดไม่ออกอีกอย่างโดยูจินได้เป็นนักล่าแล้วถึงแม้จะเพียงระดับ 1 แต่คนธรรมดาก็ไม่สามารถคุกคามเธอได้หรือแม้แต่ดงวูก็สู้เธอไม่ได้เช่นกัน หลินเฟิงกล่าวอำลาพวกที่อยู่ในโรงเตี้ยมและรีบออกไป

“พี่ชาย พี่ชายที่ใจดี คุณช่วยปู่ของฉันได้หรือไม่”

หลินเฟิงออกมาจากร้านก็มาเจอกับขอทานคนเดิมเมื่อเห็นว่าหลินเฟิงไม่สนใจและรีบเดินไปเด็กคนนั้นรีบคว้าขาของเขาเอาไว้แล้วพูดเสียงดัง

ก่อนที่เขาจะเข้าไปในโรงเตี้ยมหลินเฟิงมีน้ำใจให้ขอทานคนนี้ แต่พอเขารีบร้อนออกมาขอทานคนนี้รีบคว้าตัวเขาไว้ทำให้หลินเฟิงพิจารณาเขาอีกครั้งและพบว่าขอทานคนนี้เป็นนักล่า!

แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นระดับแต่เขารู้สึกถึงความผันผวนของพลัง

“หรือว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการลักพาตัวในครั้งนี้”

ตามปกติแล้วเป็นไปไม่ได้ที่ขอทานจะปรากฏตัวที่นี้ ตอนแรกที่พบเขาพยายามไม่ใส่ใจแต่ตอนนี้ นักล่าจะมาเป็นขอทานได้ไง เขาถูกส่งมาจากคนที่ลักพาตัวดงวูกับโดยูจินรึป่าว หลินเฟิงพึมพำกับตัวเอง

ขอทานคนนี้อายุประมาณ 10 ปี การปรากฏตัวของเขาดูน่ารักมากมีดวงตาที่กลมโตอย่างไรก็ตามเหมือนเขาไม่ได้ล้างหน้ามานานแล้วมันสกปรกมาก แต่มันก็ไม่สามารถปกปิดใบหน้าที่น่ารักของเขาได้

“เด็กน้อยนายรู้จักฉันใช่ไหม?”

หลังจากยัดคริสตัลขาวใส่มือขอทานหลินเฟิงจ้องมองอย่างกะทันหันแล้วถามเรื่องนี้

“ปู่ของฉันป่วยหนัก ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดีเขาไม่สามารถมองได้ ต้องนำเขาไปโรงพยาบาลซึ่งใช้เงินจำนวนมากพี่ชายคุณช่วยฉันได้ไหม?”

หลังจากที่ได้รับคริสตัลขาวไปแล้วเขาก็ยังคงยื่นมือขออยู่

“ไม่พอหรือ?”

หลินเฟิงไม่อาจคาดเดาได้ว่าเด็กคนนี้เป๋นใครหรือเกี่ยวข้องกับการลักพาตัวหรือไม่เขาหยิบคริสตัลขาวให้อีกจำนวนหนึ่ง

“พี่ชายโปรดให้หมายเลขติดต่อของนาฬิกาพี่ชายด้วยเถอะ”

เด็กน้อยเก็บมือเข้าไปและพูดถึงเรื่องนี้

ดูเหมือนว่าเด็กน้อยคนนี้จะเกี่ยวข้องอะไรบางอย่าง หลินเฟิงคิดและจึงบอกหมายเชขติดต่อแก่ขอทานน้อยไป อย่างไรก้ตามสิ่งที่หลินเฟิงไม่คาดคิดก็คือขอทานน้อยได้หายไปแล้วอย่างรวดเร็ว

“เวรเอ้ย! เขาไม่ใช่ขอทานแน่ๆ”

หลินเฟิงอึ้งสักพักเมื่อเด็กน้อยขอทานวิงหนีเขาไปเขาได้แต่สาปแช่ง ตอนนี้เวลาเป็นสิ่งสำคัญเขาไม่เลือกที่จะตามขอทานไปแต่รีบออกจากฐานอย่างรวดเร็ว แต่ปัจจุบันหลินเฟิงไม่มีรถ

แม้ว่ารถยนต์จะมีมากมายหลังจากยุคเลวร้ายแต่สวนมากพวกเขาไม่สามารถเติมน้ำมันได้เมื่อถึงทางเข้าฐานเขามองหาแกลอนเพื่อใส่น้ำมันจากนั้นเขาก็เดินออกไปเพื่อหารถตำแหน่งที่แจ้งในนาฬิกาคือ 20 กิโลเมตรถ้าเขาไม่ใช้รถพรุ่งนี้เขาก็อาจจะไปยังไม่ถึง

หลังจากที่หลินเฟิงเข้ามาในยุคนี้เพื่อนคนแรกของเขาคือดงวูแม้ดงวูจะแข็งแกร่งแต่เขาเป็นคนมีศีลธรรมเมื่อตอนนี้เพื่อนของเขาตกอยู่ในอันตราหลินเฟิงไม่สามารถเพิกเฉยได้

ในพื้นที่เปิดโล่งนรัศมี 1 กิโลเมตรห่างจากฐานบนถนนสายหลักหลินเฟิงจำได้ว่ามีรถยนต์ไม่ได้ใช้งานอยู่หลายคัน หลังจากที่เขากำจัดซอมบี้ธรรมดาไปไม่กี่ตัวเขาก็เจอรถที่ต้องการ หลินเฟิงพบรถแข่งสีฟ้า มันไม่น่าจะราคาถูกเพราะอาศัยเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์ล่าสุดในโลกนี้ รถหรูมีระบบป้องกันไฟฟ้าที่ไม่เหมือนใคร หลังจากเติมน้ำมันลงไปในถังหลินเฟิงก็ขับมันไปสถานีบริการน้ำมันเพื่อเติมน้ำมันก่อนจะขับรถไปยังจุดหมาย

ข้อมูลที่ได้จากนาฬิกาคือ 20 กิโลเมตร สถานที่นั้นอยู่ไม่ไกลเขาเคยเห็นสถานที่นั้นมาก่อนระหว่างปฏิบัติงานเกี่ยวกับยาปฏิชีวนะ

หลินเฟิงมีปืนไรเฟิล 2 กระบอกพร้อมกระสุนอีกหลายร้อยนัดเขาซื้อพวกมันก่อนหน้านี้และเขายังมีระเบิดมือในนาฬิกาอีกที่เหลือจากการช่มขู่ยามส่งยาปฏิชีวนะ

เขายังมีดาบปลายปืนและคันธนูสำรองเอาไว้ อาจจะมีอาวุธมากมายแต่นความจริงมีเพียงไม่กี่สถานการณ์เท่านั้นที่สามารถใช้ประโยชน์ได้

หลังจากประสบความสำเร็จเป็นนักล่าระดับ 4 หลินเฟิงสามารถหลบกระสุนปืนได้ทั้งหมด หรือถึงแม้เขาจะหลบไม่ทันกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของเขาก็ป้องกันไม่ให้ได้รับบาดเจ็บ นี่เป็นเหตุผลว่านักล่าไม่ชอบใช้อาวุธเนื่องจากอาวุธเย็นเป็นประโยชน์กว่า

หลินเฟิงชอบใช้ดาบปลายปืนในการจัดการศัตรูและซอมบี้แทนการใช้ปืนเหนือกว่าอย่างเดียวคือโจมตีไกลเช่นเดียวกับตอนประทะคลื่นซอมบี้ อาวุธปืนสามารถฆ่าเหล่าซอมบี้ได้จากระยะไกลไม่ต้องลงไปเสี่ยงสู้ระยะประชิด อย่างไรก็ตามมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรถ้าสู้กับซอมบี้คลาสสูงขึ้นการสู้ระยะประชิดยังคงจำเป็น

รถของเขาแล่นไป 20 กิโลเมตรใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที ลงจากทางหลักหลินเฟิงก็ค่อยๆชะลอตัวลงและมองหาจุดหมายตามแผนที่ในนาฬิกาหลังจากผ่านไปหลายนาทีรถหยุดลงที่หน้าคลังสินค้าขนาดใหญ่ มีคนอยู่ที่นี้เห็นได้ชัดจากซากซอมบี้ใหม่ๆที่อยู่รอบคลังสินค้า

ทางเข้าสูง 4-5 เมตรและเปิดอยู่ มันค่อนข้างมืดหลินเฟิงไม่สามารถมองเห็นอะไรได้จากภายนอก เมื่อลงจากรถหลินเฟิงกระชับดาบปลายปืน ศัตรูที่ลักพาตัวดงวูและโดยูจินเห็นได้ชัดว่าพวกเขามีเป้าหมาย ถ้าเขาไม่ระวังตัวเขาอาจเสียเปรียบ

เขาแอบเข้าไปในโกดังอย่างระมัดระวังหลังจากเข้าไปแล้วหลินเฟิงมองเห็นด้านในชัดเจนขึ้น

นี่คือโรงงานประกอบชิ้นส่วน มีการปั้มและเครื่องจักรกลจำนวนมากในห้องปฏิบัติการ พวกมันถูกทิ้งไว้เป็นเวลานานจนฝุ่นเกาะหนาเห็นได้ชัดว่าพวกมันไม่ถูกใช้เลยตั้งแต่เข้าสู้ยุคโลกเลวร้ายนี้

หลินเฟิงมองไปรอบๆอบ่างระมัดระวัง เพราะตอนนี้เขาอยู่ที่แจ้งในขณะที่ศัตรูอยู่ในที่มืด

“คุณคือ หลินเฟิง?”

ในเวลาเดียวกันชายคนหนึ่งแต่งตัวด้วยสีดำปรากฏอยู่บนบันไดชั้นสองเขาสวมแว่นตากันแดดและพูดกับหลินเฟิง