บทที่ 3: แลกเปลี่ยน

บทที่ 3: แลกเปลี่ยน

หลินเฟิงไม่รู้จักนาฬิกาวันสิ้นโลก เขาไม่ได้มาจากโลกนี้และไม่รู้ว่านี้เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนรู้ อย่างไรก็ตามตอนนี้ ดงวู กล่าวว่ามันคือนาฬิกาอัจฉริยะ สมองกลคงจะเป็นแบบเดียวกับซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ เป็นเรื่องที่คิดไม่ถึงเลยว่าเทคโนโลยีของโลกนี้ก้าวล้ำกว่าโลกที่ หลินเฟิงจากมา พอรู้อย่างนี้หลินเฟิงแกล้งทำเป็นเรื่องปกติที่เขาพอจะรู้มาบ้าง ถึงแม้ความจริงแล้วเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับนาฬิกาอัจฉริยะนี้เลย

อย่างไรก็ตาม ดงวู ก็ยังอธิบายอย่างละเอียดให้หลินเฟิงฟังว่านาฬิกาแสนอัจฉริยะกลายเป็นนาฬิกาวันสิ้นโลกในวันนี้อย่างไร

เห็นได้ชัดว่านาฬิกาวันสิ้นโลกเป็นสิ่งที่คล้ายกับซุปเปอร์คอมพิวเตอร์จากโลกของหลินเฟิงเพียงแต่ว่าขนาดของมันมีขนาดเล็กมาก นาฬิกาวันสิ้นโลกสามารถแสดงสถานะและข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะของบุคคลทั้งหมดได้ นอกจากนี้ยังมีฟังก์ชั่นอื่น ๆ อีกมากมาย

เห็นได้ชัดว่านาฬิกาวันสิ้นโลกนี้เป็นคอมพิวเตอร์แบบพกพาของโลกและเรียกว่านาฬิกาสุดยอดอัจฉริยะ หลังจากเข้าสู่วันสิ้นโลกชื่อของมันเปลี่ยนไปเป็นนาฬิกาวันสิ้นโลกโดยปริยาย

นาฬิกาวันสิ้นโลกใช้แหล่งจ่ายไฟพลังงานแสงอาทิตย์ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลว่ามันจะหยุดทำงานเนื่องจากพลังงานหมด

สิ่งสำคัญคือหลังจากโลกใบนี้เปลี่ยนไปดาวเทียมไม่ได้รับความเสียหายและยังคงใช้สถานีไฟฟ้าเครือข่ายบนพื้นดินได้ เช่นนี้อินเทอร์เน็ตสำหรับโลกนี้ยังสามารถใช้งานได้ นาฬิกาวันสิ้นโลกสามารถเข้าถึงอินเทอร์เน็ตได้ดังนั้นข้อมูลในโลกนี้ก็ยังคงส่งถึงกันอย่างรวดเร็ว

นอกจากนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่นาฬิกาวันสิ้นโลกมีความสามารถในการย่อขนาดสิ่งของในโลกนี้ได้ นั่นคือนาฬิกาวันสิ้นโลกจะถูกนำมาใช้เพื่อเก็บสิ่งของต่างๆและไม่มีน้ำหนัก อย่างไรก็ตามยังมีข้อ จำกัด อยู่ ขีด จำกัด ของพื้นที่จัดเก็บข้อมูลคือ 10 ลูกบาศก์เมตร

ได้ยิน ดงวู พูดเกี่ยวกับคุณลักษณะของนาฬิกาวันสิ้นโลกนี้ หลินเฟิง แทบหัวเราะ นี่มันก็คือ แหวนมิติ ในนิยายแฟนตาซีนั่นเอง ในตอนนี้หลินเฟิงรู้สึกผ่อนคลายมาก ก่อนหน้านี้หลินเฟิงกังวลมากว่าเขาจะนำสิ่งต่างๆออกจากซูเปอร์มาร์เก็ตได้โดยที่คนไม่ได้สังเกตเห็นได้อย่างไร ตอนนี้นาฬิกาวันสิ้นโลกปรากฏตัวขึ้นแล้วปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไขแล้ว

ตอนนี้สิ่งหายากที่สุดในโลกนี้คือทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งที่มีเทคโนโลยีสูงเหล่านี้มีราคาถูกมากเมื่อเปรียบเทียบกัน

ในขณะนั้นหลินเฟิงคิดถึงการเอาข้าวออกมาจากซุปเปอร์มาเก๊ต สองปอนด์และและแกล้งทำเป็นว่ารื้นค้นมาจากหลังรถ เขาจะมอบมันให้กับดงวูเพื่อแลกกับคริสตัลขาวให้เขาเพื่อให้เขาสามารถซื้อนาฬิกาวันสิ้นโลกและเข้าสู่ฐานได้

อย่างไรก็ตามเมื่อหลินเฟิงหยิบข้าวขึ้นมาและคิดย้อนกลับไปสู่ความเป็นจริงสิ่งแปลกประหลาดก็เกิดขึ้น: เขาไม่สามารถออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตได้

"มันอาจจะเป็นเพราะว่ามันหนักเกินไป?" หลินเฟิงคิดกับตัวเอง

หลินเฟิงลองนำข้าวของจากถุงเพื่อลดน้ำหนักเพื่อดูว่าเขาสามารถนำถุงข้าวที่เหลือออกมาได้หรือไม่

เอาออกไป 1/8....1/6....1/4.....

เรื่องนี้ยังคงดำเนินต่อไปจนถึงครึ่งหนึ่งของถุงทำให้น้ำหนักลดลง 1 ปอนด์หลินเฟิงจึงออกมาจากซุปเปอร์มาเก๊ตได้

"เพียงหนึ่งปอนด์? นี่เป็นเรื่องลำบากมาก "

ดูเหมือนซุปเปอร์มาร์เก็ตนี้มีข้อจำกัด อนุญาตให้นำวัตถุที่มีน้ำหนักไม่เกินหนึ่งปอนด์มาจากซูเปอร์มาร์เก็ตเท่านั้น นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้หลินเฟิงรู้สึกหดหู่ ก่อนหน้านี้ หลินเฟิง มีความคิดมากมายที่จะทำ อย่างไรก็ตามข้อ จำกัด นี้ทำให้เกิดปัญหาอย่างมาก ตัวอย่างเช่นถ้า หลินเฟิง ต้องการเอาสิ่งใหญ่ออกไปก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำเช่นนั้น  หลินเฟิงกลับมาที่ซูเปอร์มาร์เก็ตอีกครั้งและหยิบข้าวอีกหนึ่งปอนด์ แต่สิ่งที่ หลินเฟิง ไม่ต้องการเห็นก็เกิดขึ้น คราวนี้หลินเฟิงไม่สามารถหยิบข้าวสารออกมาได้เลย

"มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง"

ความเป็นจริงที่ทำให้หลินเฟิงรู้สึกหดหู่ไม่รู้จบ ดูเหมือนว่าข้อ จำกัด สำหรับซูเปอร์มาร์เก็ตนี้ไม่ได้มีเพียงแค่คุณสามารถหยิบได้เพียง 1 ปอนด์ต่อครั้งเท่านั้น

ครั้งแรกหลินเฟิง เอามีดยาวออกมา ครั้งที่สองมันเป็นเนื้อกระป่อง และครั้งที่สามมันเป็นข้าว 1 ปอนด์ กล่าวคือข้อ จำกัด ของซูเปอร์มาร์เก็ตไม่ได้มีเพียงเอาของออกมาได้ไม่เกิน 1 ปอนด์ แต่ในแต่ละวันยังเอาออกมาได้แค่ 3ครั้ง

หลินเฟิงไม่รู้ว่าข้อจำกัดนี้จะมีทางเพิ่มระดับได้ไหม อย่างไรก็ตามอย่างน้อยที่สุดเวลานี้ หลินเฟิง ก็ยังไม่มีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเพิ่มระดับ เขาคงต้องยอมรับความจริงเท่านั้น

มูลค่าข้าวหนึ่งปอนด์ในโลกใบนี้มีอาจมีค่าน้อยมาก หลินเฟิงไม่แน่ใจว่ามันจะพอไหมเขาจึงถามดงวู

"พอๆ"

เมื่อเห็นข้าวปอนด์นั้น ดงวู รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก นี้เป็นข้าวใหม่ เขาไม่เคยเห็นข้าวขาวแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้ว

มูลค่าข้าวหนึ่งปอนด์ในโลกนี้มีประมาณ 3-4 คริสตัลขาว สิ่งที่ไม่สามารถกินได้เช่นนาฬิกาวันสิ้นโลกมีราคาถูกมากเพียงต้องการซื้อเพียงใช้คริสตัลสีขาวเพียงเม็ดเดียว เมื่อเห็นหลินเฟิงนำอาหารออกมาแทนที่จะคริสตัลขาว ดงวูยิ่งมีความมันใจว่า หลินเฟิงต้องเป็นนักล่าอย่างแน่นอน เพราะมีเพียงนักล่าเท่านั้นที่สามารถใช้คริสตัลขาวเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง นอกจากนี้หลินเฟิงยังบอกว่าเขาเดินทางมาไกล เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เจอซอมบี้ระดับหนึ่งสักตัว

แน่นอนว่าหลินเฟิงไม่รู้ว่าดงวูกำลังคิอะไรและเฝ้าดูดงวูที่มีความสุขและกระตือรือร้นวิ่งเข้าไปในฐาน ความเข้าใจผิดนี้คงเข้าใจผิดต่อไป

หลินเฟิงไม่กลัวว่าดงวูจะเอาข้าวแล้ววิ่งหนีไป หลังจากที่เห็นดงวูปฏิเสธเนื้อกระป๋องในตอนแรก นอกจากนี้ถ้าเขาหนีไปเขาก็จะสูญเสียทรัพยากรจำนวนมาก ถ้าเขาต้องการครอบครองทรัพยากรจำนวนน้อยนี้ หลินเฟิง ก็จะไม่เสียเวลาคบหาอย่างแน่นอน

เช่นเดียวกับหลินเฟิงคิดไม่นานหลังจากนั้นดงวูวิ่งออกมาจากทางเข้าฐาน จนไขมันกระเพี่อม

"ตอนนี้อาหารขาดแคลนมากถ้าไม่ใช่เพราะกลัวนายจะกังวลและถ้าฉันรอสักครู่บางทีเราอาจได้รับคริสตัลขาวสักห้าชิ้น"

เมื่อคิดว่าข้าวถูกขายราคาถูก ดงวู รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าดงวู เป็นอย่างไร หลินเฟิง หัวเราะและพึมพำว่าเจ้าอ้วนนี้มันน่าสนใจแหะบ่นเสียดายกระทั้งข้าว1ปอนด์

สิ่งที่หลินเฟิงไม่รู้คือข้าวที่กินได้หนึ่งปอนด์คุณสามารถทานอาหารได้สามมื้อและถ้าในแต่ละวันคุณกินเพียงหนึ่งมื้อเท่านั้นก็จะทำให้คนดังกล่าวมีชีวิตอยู่ได้อีกสามวัน ในโลกใบนี้ถ้าคิดจะมีชีวิตรอดต่อไปนี่ก็เป็นความหวังที่ยิ่งใหญ่ หลินเฟิง มองไปที่นาฬิกาวันสิ้นโลกที่ ดงวู แลกเปลี่ยนมา สมองของเขาปั่นป่วนอีกครั้งขณะที่เขาคิดถึงการเอาข้าวในซูเปอร์มาร์เก็ตออกมาและเก็บไว้ในนาฬิกาวันสิ้นโลกและหลังจากนั้นก็ออกจากซูเปอร์มาร์เก็ต นี้สามารถหลีกเลี่ยงข้อ จำกัด ของซูเปอร์มาร์เก็ตได้หรือไม่?

มันจะเป็นเรื่องโหดร้ายถ้าหลังจากที่ลองเก็บข้าวไว้ในนาฬิกาวันสิ้นโลกแล้วหลินเฟิงก็ยังไม่สามารถออกจากซูเปอร์มาร์เก็ตได้ ถ้าเป็นเช่นนี้ก็หมายความว่าข้อ จำกัด ของซูเปอร์มาร์เก็ตไม่เพียง แต่จะ จำกัด เฉพาะ หลินเฟิง เท่านั้น แต่ยังเป็นข้อจำกัดของนาฬิกาวันสิ้นโลกนี้ด้วยซึ่งหมายความว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลีกเลี่ยงข้อ จำกัด นี้ ถ้าไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ หลินเฟิง จะไม่นึกถึงเรื่องนี้อีกและปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ในอนาคตมันอาจจะมีทางออก

ภายใต้การแนะนำของดงวู  หลินเฟิงได้นำนาฬิกาวันสิ้นโลกที่ดงวูแลกมาด้วยคริสตัลสีขาวและสวมมันไว้ที่ข้อมือซ้ายของเขา หลังจากที่นาฬิกาเริ่มทำงานขึ้น ดงวู ได้ช่วย หลินเฟิง พิมพ์ชื่อของเขาในชุดข้อมูลต่างๆและตั้งรหัสผ่าน วงดูพูดกับหลินเฟิงในขณะที่รอนาฬิกาวันสิ้นโลกนี้ทำงาน "ก่อนที่จะถึงวันสิ้นโลกนั้นคนที่จะได้ใช้อุปกรณ์อัฉริยะแบบนี้มีแต่พวกคนมีเงินเท่านั้นหละ แต่ดูตอนนี้สิไม่จำเป็นต้องใช้เงินก็สามารถมีมันได้ " หลังจากพูดแบบนี้เขาขดริมฝีปากของเขา "เหอะ ถ้ามีคนอื่นได้ยินฉันพูดแบบนี้อาจจะอายุสั้นได้ ... "

หลังจากตั้งรหัสผ่านแล้วหลินเฟิงก็รู้สึกมีเข็มทิ่มที่ข้อมือของเขา ดงวู บอกเขาว่านี่ขั้นตอนการใช้นาฬิกาวันสิ้นโลกโดยการทดสอบเลือดของเขาเพื่อวัดความแข็งแกร่งของร่างกาย มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่วันสิ้นโลก ซึ่งทำให้ระบบได้รับการอัพเกรดส่งผลให้เกิดระบบใหม่ทำให้ชื่อของนาฬิกาเปลี่ยนไปเป็นนาฬิกาวันสิ้นโลก

หลังจากสิ้นสุดการทดสอบ หลินเฟิง ได้เปิดอินเทอร์เฟซรายละเอียดต่างๆและข้อความปรากฏขึ้นบนนาฬิกาวันสิ้นโลก

[หลินเฟิง, อายุ 23 ปี, ชาย

สภาพร่างกาย: 168 พลังต่อสู้: 225

ประเภทของร่างกาย: นักล่า ระดับหนึ่ง]

 

นักล่า!!

หลินเฟิงไม่คิดว่า นาฬิกาวันสิ้นโลกนี้จะแสดงออกมาว่าเขาเป็นนักล่า

ตามสิ่งที่ดงวูเคยบอกไว้ก่อนสภาพร่างกายและกำลังต่อสู้ของคนปกติก็คือ 100 หลินเฟิงฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เพื่อให้สภาพร่างกายและความแข็งแรงในการสู้รบของเขามากขึ้นแต่มันก็ไม่ได้มากนัก อย่างไรก็ตามสถานะของนักล่าก็เป็นไปตามความคาดหวังของหลินเฟิง

หลังจากได้ฟังการนำเสนอของดงวูเกี่ยวกับโลกใบนี้แล้วมีเพียงจำนวนน้อยมากที่กลายเป็นนักล่า ด้วยสถานะของนักล่าคนทุกคนจะเคารพคุณ

หลินเฟิงก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนธรรมดาแบบเขา นาฬิกาวันสิ้นโลกจะระบุว่าเขาเป็นนักล่า หลินเฟิงไม่สงสัยการทำงานของนาฬิกาวันสิ้นโลกเพราะฟังจากดงวูแล้ว เทคโนโลยีของโลกนี้ก้าวหน้ามากและได้ถอดรหัสพันธุกรรมของมนุษยชาติแล้ว เกี่ยวกับบางอย่างเช่นความแตกต่างประเภทของร่างกายนี้เป็นเรื่องง่ายมาก คิดดูอีกครั้งอย่างที่ดงวูพูดไว้การที่โลกถึงวันสิ้นสุดเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดีกันแน่? เกี่ยวกับคนที่มีสภาพความเป็นอยู่ที่ตกต่ำในตอนแรกในโลกที่ถึงจุดจบนี้กับโลกที่เจริญรุ่งเรืองจริงๆมีความแตกต่างกันหรือไม่?

หลินเฟิงสงสัยว่าเป็นเพราะซูเปอร์มาร์เก็ตซึ่งทำให้เขากลายเป็นนักล่าหรือไม่ แต่เขาก็ต้องเก็บความคิดนี้ลงไป ซูเปอร์มาร์เก็ตเป็นสิ่งเดียวที่อยู่ภายนอกร่างกายของหลินเฟิง หรือไม่มีอะไรนอกจากเป็นพื้นที่หนึ่ง อย่างไรก็ตามความต้องการในการเป็นนักล่าคือการที่ร่างกายสามารถบรรลุระดับการล่าได้ เนื่องจากสถานะการเป็นนักล่านี้ขึ้นอยู่กับผลของเลือดโดยนาฬิกาวันสิ้นโลกที่แสดงผลนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับซูเปอร์มาร์เก็ต นักล่าและโลกนี้ สำหรับหลินเฟิง มันดูลึกลับมากชึ้น เทคโนโลยีขั้นสูง,วันสิ้นโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้ ,นักล่าที่เต็มไปด้วยความลึกลับ นี้เป็นโลกแบบไหนกัน?

เมือง เทียนลิ หลังจากผ่านวันสิ้นโลกไปแล้วมีเพียง 5 ล้านคนที่เหลือและมีการกระจายไปทั่วฐานเล็กและใหญ่นับร้อยโดยรอบ ดงวูควรรู้ว่า หลินเฟิงที่อยู่ด้านหน้าเขาตอนนี้ได้ยินเรื่อง ฐานฉางหลาง มาหลายรอบแล้ว ผู้นำที่สร้าง ฐานฉางหลาง ยังเป็น นักล่าระดับเจ็ด มีคนบอกว่าพวกเขาสามารถที่จะฆ่าซอมบี้ระดับสองอย่างง่ายดายและสามารถสู้กับซอมบี้ระดับสามได้ ใต้การปกครองของเขายังมีนักล่าที่แข็งแกร่งเพียงพอที่จะป้องป้องฐานเล็กๆนี้

"ตรวจสอบแล้วว่าคุณเป็นนักล่า เปิดระบบการจัดอันดับภายในเมืองหรือไม่?"

หลินเฟิงกำลังคิดเกี่ยวกับค่าสถานะของเขา ขอความจากนาฬิกาสิ้นโลก ก็ปรากฎขึ้นทันที.