เล่ม 1 ตอนที่ 2 : นักล่าหนู (3) [อ่านฟรี]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
เล่ม 1 ตอนที่ 2 : นักล่าหนู (3)
ในวันแรกที่อาร์คเข้ามายังนิวเวิร์ลด์แห่งนี้และกระทำไปอย่างไม่ยั้งคิด ผู้สมัครทั้ง 2,000 คนต่างก็เริ่มเกมไปในเวลาที่แทบจะพร้อมกัน
พวกเขาต่างเป็นคู่แข่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในฮารันแห่งนี้ก็มีคู่แข่งอยู่เช่นเดียวกัน
‘เป็นไปได้ที่ทั้งอันเดลและบูลม่าต่างมองเป็นคู่แข่ง ไม่ บูลม่านั้นไม่รู้ แต่อันเดลต้องใช่แน่’
อันเดลเป็นคนทำให้ชีวิตอาร์คต้องยุ่งเหยิงเช่นนี้ ถ้าหากอันเดลรู้ว่าอาร์คเป็นผู้สมัครงาน ดังนั้นแล้วมันต้องเป็นไปได้แน่นอน ที่จะตัดสินใจเหยียบข้ามคู่แข่งให้ตนไปอยู่ในที่สูงยิ่งขึ้น
เหล่าผู้สมัครงานต่างก็ต้องคิดแบบนี้เช่นเดียวกัน
‘เราก็เหมือนกัน ตอนนี้ก็สมควรทำเช่นนั้นโดยไม่ลังเลถ้ามีโอกาส’
ท้ายที่สุด เกมนี้ก็เปรียบดั่งโลกแห่งความจริง ดิ้นรนเพื่ออยู่รอด เขาต้องจ่ายค่าตอบแทนความไม่รู้ของตน แต่ก็ยังดีที่เขารู้มันเร็วไม่ใช่ช้าจนสายเกินแก้
และเขาจะไม่ผิดพลาดเช่นนั้นอีก
เขาเลือกที่จะเชื่อใจเอ็นพีซีมากกว่าผู้เล่นด้วยกัน
การเชื่อแบบนี้ไม่จำเป็นต้องไตร่ตรองสถานการณ์ใดให้มากความ
หลังประหยัดเงินอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาเก็บเงินได้มากถึง 5 เหรียญทองในกระเป๋าแล้ว
คงไม่มีผู้เล่นคนไหนใช้เวลาครึ่งเดือนหมดไปกับหมู่บ้านฮารันหรอก นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้เล่นในหมู่บ้านฮารันมีเงินเก็บถึง 5 เหรียญทอง เป็นเพราะเขาจัดการกับหนูพวกนั้นอย่างหมั่นเพียร ตอนนี้เขาขาดอีกเพียงแค่ 1 หน่วยเท่านั้นที่ต้องเรียกคืนกลับ ปัญหาคือตอนนี้ค่าประสบการณ์ของเขาเป็น 99% อีกแล้ว...
‘หรือต้องไปหาเรื่องตายอีกครั้งกัน?’
ตอนนี้ ความตายหาได้ใช่เรื่องใหญ่อะไรไม่
อาร์คไม่มีความคิดที่จะยอมปล่อยไปแม้กระทั่งค่าสถานะ 1 หน่วย
เพื่อที่จะได้ตายอีกครั้งหนึ่ง เขาจึงไปหาฮานเซ็นเพื่อรับภารกิจมา
“ภารกิจก่อนหน้านี้ทำเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ มอบงานใหม่ให้ผมด้วย”
ทว่าการตอบรับของฮานเซ็นกลับผิดแผกไป
ฮานเซ็นมองอาร์คด้วยสายตาที่อบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งยังพูดกล่าวคำเหล่านี้ออกมา
“ในเมืองนี้ไม่มีงานอันใดให้เจ้าได้ทำอีกแล้ว”
“อะไรนะ?”
อาร์คตกตะลึง
ไม่มีงานแล้ว? นี่หมายความว่าไม่มีทางที่จะฟื้นคืนค่าสถานะที่เหลือกลับมา?
เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ เขายังคงอยู่ที่เลเวล 1 แต่เป็นเพราะประสบการณ์การต่อสู้ที่มากขึ้น เขาจึงมั่นใจว่าสามารถออกไปล่าสุนัขป่าได้
ทว่าความตายครั้งหนึ่งหมายถึงค่าประสบการณ์ 30% ที่ต้องหายไป แต่ก็เพราะสุนัขป่ามอบค่าประสบการณ์ให้มาก ทำให้ 30% ที่เสียไปสมควรเรียกคืนกลับได้อย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะได้รับมาซึ่งค่าสถานะ 6 หน่วย ท้ายที่สุดแล้ว นี่หมายความว่าหากเขาตายระหว่างการต่อสู้กับพวกสุนัขป่า เขาก็จะเสียค่าสถานะเหล่านั้นไปโดยไม่ได้คืนกลับ
‘ไม่คิดเลยว่าภารกิจพวกนี้จะมีหมดสิ้นด้วย’
กระทั่งว่าไปหาอ่านในกระดานสนทนา มันก็ไม่มีอะไรบ่งบอกถึงข้อจำกัดของภารกิจในหมู่บ้านเริ่มต้น แม้ว่าเขาจะไม่ได้นับ แต่อาร์คก็ทำภารกิจไปไม่น้อยกว่าสามร้อยภารกิจ อาร์คจึงคิดว่าภารกิจเหล่านี้มีให้ไม่หมดไม่สิ้น แต่พอกะทันหันมาพูดว่าไม่มีภารกิจแล้วนี่มันก็...
‘หรือเราควรจบแค่นี้และไปเริ่มเล่นโดยขาดค่าสถานะ 1 หน่วยนั้นไป?’
นี่คล้ายกับความรู้สึกที่นิ้วมีอะไรบางอย่างติดอยู่แต่เอาไม่ออก ถ้าหากไม่คิดอะไรมาก เขาสมควรมองข้ามมันไปได้ แต่การจะยอมปล่อยค่าสถานะ 1 หน่วยนี้ไปก็ไม่ใช่เขาแล้ว
ในขณะนั้นเอง ฮานเซ็นฉับพลันคว้ามือของอาร์คเอาไว้พร้อมเปิดปากกล่าว
“จนกระทั่งถึงตอนนี้ ในหมู่ผู้คนมากมายในที่แห่งนี้ ไม่มีแม้สักคนที่จะช่วยเหลือหมู่บ้านดังที่เจ้ากระทำ ข้าซาบซึ้งยิ่งนัก”
‘แหงล่ะ นี่บ้าหรือเปล่า? ใครมันจะไปทำภารกิจพวกนี้จนถึงสามร้อยครั้งได้กัน?’
อาร์คเริ่มโมโห แต่แม้จะโมโหเขาก็ทำได้เพียงแค่หัวเราะเฮอะฮะออกไป
“ที่แห่งนี้คือบ้านของข้า ถ้าหากมีอะไรที่ข้าทำได้ แน่นอนว่าข้าอยากจะช่วย น่าเจ็บใจที่ข้าไม่อาจช่วยอะไรได้”
ค่าความสัมพันธ์ของเขากับฮานเซ็นมาถึงขีดสุดแล้ว แม้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องที่จะต้องตัดสัมพันธ์ที่เขาบากบั่นสร้างขึ้นมา
นี่เป็นสิ่งที่เขารู้สึกได้นับตั้งแต่ได้เล่นเกมนิวเวิร์ลด์ การพูดคุยและการกระทำของเอ็นพีซีนั้นเปรียบดั่งคนจริง ข่าวลือว่า เอ็นพีซีทุกคนในโลกแห่งนี้ต่างมีความคิดเป็นของตัวเองอย่างอิสระคล้ายคนจริง
มันเป็นระเบียบว่าพวกเขาจะทำงานตอนกลางวัน และหลับนอนยามค่ำคืน กระทั่งว่าตอนที่พวกเขาป่วยก็จะไม่เปิดร้านเพื่อค้าขาย
ในบางกรณีที่พวกเขามีสัมพันธ์กับผู้เล่นมากขึ้น เขาจะตัดสินใจที่จะพูดคุยกับผู้เล่นเหล่านั้นให้มากขึ้น บางครั้งหากค่าความสัมพันธ์ลดลง ราคาที่พวกเขาค้าขายก็จะเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน
“ไม่มีงานอื่นแล้วเหรอครับ? ผมอยากทำงานไม่งั้นคงเป็นบ้าแน่”
“ไม่ ตอนนี้นับว่ามากพอแล้ว เจ้าหาได้มองข้ามและดูถูกหมู่บ้านแห่งนี้และบากบั่นทำงาน เจ้ากระทั่งเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายอยู่หลายครั้ง ข้ารู้ทั้งหมด เจ้านับเป็นผู้กล้าของหมู่บ้านแห่งนี้ อีกทั้งข้ายังรู้สึกเอ็นดูเจ้านัก ด้วยความเสี่ยงที่เจ้าบากบั่น ข้าขอเรียกเจ้าว่านักล่าหนู!”
อย่างกะทันหัน เสียงดนตรีแสดงความยินดีดังขึ้น พร้อมกับหน้าต่างแสดงข้อมูลที่ปรากฏขึ้นมา
=====
ท่านได้รับฉายา นักล่าหนู จากฮานเซ็นซึ่งเป็นผู้เฒ่าหมู่บ้านฮารัน ท่านได้รับพิจารณาให้เป็นผู้เชี่ยวชาญในการรับมือกับหนู
ยามเผชิญหน้ากับหนู ค่าพลังโจมตีของท่านจะเพิ่มขึ้น 30% ยามเผชิญหน้ากับหนูจะมีโอกาสสร้างความเสียหายคริติคอล 20% และเพิ่มโอกาสการหลบหลีกการโจมตีจากหนู 20%
*การได้รับฉายาทำให้ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 1 หน่วยเป็นโบนัส
*ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 50 หน่วย
=====
ท่านได้เรียนรู้ทักษะใหม่ จิตวิญญาณแห่งแมว (ขั้นต้น, เรียกใช้งาน) : เสียงคำรามของแมว ในสายตาของเหล่าหนูแล้วมันเป็นสิ่งที่สะท้านจนน่าหวาดกลัว และจะทำให้ติดสถานะอัมพาต 30 วินาที พลังโจมตีและป้องกัน (ขวัญกำลังใจ) จะถูกลดลง 20% (มีผลเฉพาะกับหนู)
พลังมานาเรียกใช้ : 80
=====
ในขณะที่อาร์คเผยสีหน้าเศร้าใจอยู่นั้น ฉับพลันมันกลับส่องสว่างขึ้น
ความสามารถที่จะรับมือกับพวกหนูนี้ทำเขายินดี นอกเหนือไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือค่าสถานะทุกอย่างของเพิ่มขึ้นทุกอย่างถึง 1 หน่วย! เขาได้รับโบนัสที่ไม่เคยจินตนาการฝันถึงมาก่อน ในขณะเดียวกัน เขายังได้รับค่าประสบการณ์อีกนิดหน่อยจนทำให้ค่าประสบการณ์ 99% หายไปและได้รับมาซึ่งเลเวลที่เพิ่มขึ้น
อาร์คเร่งร้อนเปิดหน้าต่างสถานะของตนออกมาเพื่อยืนยืน ทุกค่าสถานะตอนนี้ถูกระบุเอาไว้ที่ 16 หน่วย มีเพียงแค่ค่าความฉลาดเท่านั้นที่อยู่ที่ 15 หน่วย ตรงมุมหนึ่ง เขาพบเห็นอีก 10 หน่วยที่ส่องประกายเพราะเลเวลที่เพิ่มขึ้น
‘นี่มันโชคหล่นทับ!’
อาร์คฉีกยิ้มกว้างจนแทบถึงหู
ในตอนนี้ อาร์คไม่มีค่าสถานะที่ต้องพะวงอีกแล้ว อีกทั้งยังมี 5 หน่วยที่เหนือล้ำกว่าผู้คนทั่วไป นี่นับเป็นความสำเร็จที่ได้มาอย่างยากลำบาก
จนกระทั่งถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครรู้วิธีการเพิ่มค่าสถานะนอกเสียจากการเพิ่มเลเวล
แต่ก็มีหลายข่าวลือที่ว่า หากคุณทำภารกิจมากพอ หรือได้รับฉายา ค่าสถานะจะเพิ่มขึ้น ทว่า มันก็ยังไม่มีข้อมูลรายละเอียดที่เด่นชัด แต่อาร์คที่ตอนนี้เลเวล 1 และอยู่ในเมืองเริ่มต้น กลับได้ค่าโบนัสค่าสถานะมาถึง 6 หน่วย
‘ภารกิจล่าหนูกว่าสามร้อยครั้งได้รับการตอบแทนแล้ว!’
เขารู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง ในเวลาเดียวกันนี้ความยากลำบากที่เขาประสบมาก็ละลายหายไปสิ้น อาร์คปล่อยหน้าต่างข้อมูลเอาไว้เพื่อชื่นชมและดื่มด่ำอยู่พักหนึ่ง
เขากำลังคิดว่าควรจะแบ่งค่าสถานะที่ได้มาใหม่อย่างไรดี เป็นเพราะเขายังไม่รู้ว่าจะเล่นอาชีพไหนดี เขาจึงต้องพิจารณาอย่างรอบคอบกับการแบ่งพวกมัน ท้ายที่สุด อาร์คสละค่าสถานะทั้งหมดไปที่ความคล่องตัว นี่คือแผนที่เขาวางไว้แต่แรก
ความคล่องตัว มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ทุกอาชีพต่างก็ต้องการ นับว่าเป็นการดีที่จะเพิ่มค่าความคล่องตัวตั้งแต่ช่วงเริ่มต้น อาร์คได้ข้อสรุปมาเช่นนี้
‘เอาล่ะ ตอนนี้เราคงไปล่าพวกสุนัขป่าได้สบายแล้ว’
อาร์คหันกลับมาพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ
“รอประเดี๋ยว ไม่ใช่เจ้าบอกว่าอยากได้งานเพิ่มหรือ?”
“อะไรนะ? ไหนว่าไม่มีงานอื่นอีกแล้วไงครับ?”
“ไม่ ไม่หรอก ไม่ใช่งานของหมู่บ้าน แต่งานนี้มันค่อนข้างกวนใจข้าอยู่บ้าง...”
อาร์คหันกลับพร้อมเผยสีหน้าให้ความสนใจ
จนกระทั่งถึงตอนนี้ เขาไม่เคยได้ยินว่ามีใครได้รับภารกิจจากฮานเซ็นนอกจากพวกงานในหมู่บ้าน ถึงกระนั้น หลังจากที่ทำภารกิจกำจัดหนูครบสามร้อยภารกิจ อาร์คก็ได้รับภารกิจของหมู่บ้าน ทว่า นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับภารกิจที่นอกเหนือไปจากงานของฮานเซ็น
‘หรือนี่จะเป็นภารกิจที่ให้ทำได้หลังจากได้รับฉายา นักล่าหนู?’
กล่าวไปแล้ว นี่เป็นกรณีแรก นับได้ว่าน่าสนใจเลยทีเดียว ตอนนี้เขาได้รับทั้งฉายาและโบนัสค่าสถานะ เขารู้สึกยินดีมากที่ได้รับพวกมัน อาร์คจึงรีบตอบรับคำขอของฮานเซ็น
“ถ้าหากเป็นคำขอของคุณตา ผมจะทำให้ครับไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม”
“ขอบใจมาก ขอกล่าวตามตรง กระทั่งข้าก็ไม่อาจตัดสินได้ว่าควรใช้โอกาสนี้ดีไหม ข้าไม่มั่นใจว่ามันอันตรายมากเพียงใด แต่นี่จึงเป็นเหตุผลที่ข้าไม่เคยพูดถึงจนกระทั่งถึงตอนนี้ อย่างไรก็ตาม หากเจ้าคิดที่จะทำ ให้ไปหาเจ้าของบาร์ เครต้อนจะบอกรายละเอียดให้เจ้าเอง”
=====
เจ้าของบาร์เครต้อนเกิดความเป็นกังวล เจ้าของบาร์ทนความทุกทรมานนนี้มาหลายวันแล้ว ไปพบเขาเพื่อรับฟังสถานการณ์
ระดับความยาก : -
=====
“งั้นผมขอตัวไปหาเขาก่อนนะครับ”
อาร์คโค้งตัวให้จากนั้นจึงมุ่งไปยังบาร์
“โอ้ ว่าไงอาร์ค ดังคาด เป็นเจ้าสินะที่มา”
เครต้อนกล่าวต้อนรับด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
อาร์คอาจเป็นผู้เล่นคนแรกที่ถูกเรียกด้วยชื่อ
“ครับ เป็นยังไงบ้างครับ? ได้ยินมาว่าเกิดปัญหาขึ้นหรือครับ?”
“ใช่ ไม่ ก็ไม่ขนาดนั้น กล่าวตามตรง มันก็ไม่มากพอจะเรียกว่าปัญหาหรอก... หลายวันมานี้ข้าได้ยินเรื่องราวประหลาดมาน่ะ”
“เรื่องประหลาด?”
“อย่างที่รู้ พวกหนูมักจะปรากฏตัวขึ้นมาเสมอไม่ว่าจะฆ่าไปกี่ครั้งก็ตาม เจ้าก็คงรู้นะว่าข้าทนทุกข์แค่ไหนเพราะพวกมัน?”
‘ผมก็ทุกข์เหมือนกันแหละครับ ที่ได้รับขนมปังแค่สิบก้อน’
อาร์คกำหมัดด้วยความโกรธ แต่ใบหน้าของเขาก็ยังเปื้อนยิ้มพยักหน้ารับ
“รู้ครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยดีเหรอครับ?”
“ก็นิดหน่อย แต่ก็นะ หลายวันก่อน ได้ยินเรื่องแปลกมาจากแขกบางคนน่ะ เจ้ารู้จักภูเขาฮาริราลในแถบนี้ใช่ไหม? ระหว่างที่ข้ามภูเขาไป พวกเขาพบถ้ำประหลาดเข้า เจ้ารู้ไหมว่าพวกเขาพูดว่าในถ้ำนั้นมีอะไร? มันคือพวกหนูอันต่ำช้า พวกเขาเล่าว่ามันมีหนูพวกนั้นจำนวนนับไม่ถ้วนอาศัยอยู่ภายในนั้น”
“จะบอกว่าดงหนูพวกนั้นมันจะออกจากถ้ำมารุกรานหมู่บ้านเหรอครับ?”
“มีความเป็นไปได้สูงเลยทีเดียว ถ้าปากคำของพวกนั้นเป็นเรื่องจริง เราก็ควรต้องทำอะไรบ้าง”
เครต้อนเกาเคราของตนพลางมองมายังอาร์ค
ดูเหมือนจะคาดหวังอยู่ว่าอาร์คจะถามถึงรายละเอียด
“จะให้ไปสำรวจถ้ำนั่นเหรอครับ?”
“ใช่แล้ว ถ้าหากมีใครสักคนที่ได้รับฉายานักล่าหนูไปล่ะก็ ข้าไว้วางใจเจ้านะ”
ดูเหมือนข่าวลือเรื่องนี้จะกระจายไปทั่วเมืองอย่างรวดเร็ว
“ครับ งั้นผมไปดูให้แล้วกัน”
อาร์ครับคำโดยไม่คิดอะไรมากความ จากนั้น หน้าต่างภารกิจก็ได้เปลี่ยนเป็น ‘สำรวจถ้ำลึกลับ’ ระดับความยากเพิ่มขึ้นจาก ‘-’ ไปเป็น ‘G’ ทว่าเขาก็หาได้สนใจอะไรมากนัก ภายในหน้าต่างที่เขามองอยู่นั้น ระดับความยาก G ก็ระดับพอ ๆ กันกับไปล่าพวกสุนัขป่า
“ขอบใจเจ้ามาก ในเมื่อข้ารู้ตำแหน่งคร่าว ๆ อยู่บ้าง ข้าจะทำสัญลักษณ์บนแผนที่ให้เจ้าแล้วกัน”
หลังจากที่เครต้อนพูดจบ หน้าต่างแผนที่ก็ขยายกว้างออกมา
แผนที่ขนาดใหญ่ส่วนมากเป็นสีดำ มีเพียงแค่รอบหมู่บ้านฮารันเท่านั้นที่สว่าง ภายในส่วนที่เรียกว่าภูเขาฮาริราลนั้นคล้ายกับล้อมหมู่บ้านเอาไว้ จากนั้นแสงก็กระพริบขึ้น ดังคาด มันคือพื้นที่ที่เขาไม่เคยเห็นกระทั่งในเว็บไซต์ข้อมูล
กล่าวไปแล้ว มันคือดันเจี้ยนลับ!
นี่เป็นความรู้พื้นฐานเลยว่าดันเจี้ยนต้องเป็นที่เก็บสมบัติ
แม้ว่าระดับความยากจะเป็น G ซึ่งเป็นภารกิจของหมู่บ้านเริ่มต้น เขาก็อดที่จะคาดหวังไอเทมอันล้ำค่าไม่ได้ สำหรับอาร์คที่สวมใส่เพียงแค่ดาบขึ้นสนิม กระทั่งว่าเป็นโล่ที่แตกหักสักอันเขาก็นับว่าเป็นสมบัติได้แล้ว
เหนือล้ำยิ่งกว่านั้น การสำรวจดันเจี้ยนที่ยังไม่มีใครรู้จักนับได้ว่าจะเป็นความสำเร็จอันน่าประทับใจอย่างแน่นอน
จากนั้นอาร์คจึงเร่งร้อนออกจากบาร์ไปเพื่อเตรียมตัวเดินทาง
‘ดูเหมือนว่าเราต้องจัดระเบียบตัวเองเสียหน่อย’
ภายในกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยสิ่งของแปลกประหลาดมากมาย
หนังและเนื้อหมาป่าทั้งสามชิ้นที่เขาได้รับมาช่วงล่าหมาป่า และขนมปังข้าวสาลีอีกสิบก้อนที่เขาได้รับมาทุกครั้งที่สำเร็จภารกิจทั้งสามร้อยครั้งจากการฆ่าหนู
ทีแรกเขาคิดว่าจะกินพวกมันทันทีที่ได้รับมา แต่หลังจากเริ่มฆ่าหนูได้ง่ายมากขึ้น ขนมปังก็สะสมเอาไว้มากขึ้น จนกระทั่งถึงจุดที่เขากินเพียงแค่ก้อนหรือสองก้อนเท่านั้นในช่วงที่ค่าความอิ่มของเขาลดลง
ดังนั้นแล้วในตอนนี้เขาจึงมีขนมปังสะสมเอาไว้มากเกินกว่าพันก้อนเสียอีก
แม้ว่าจะเก็บเอาไว้เพียงแค่หนึ่งร้อยก้อน แต่มันก็ไม่มีพื้นที่พอให้ไอเทมอย่างอื่น
‘เหลือเอาไว้หนึ่งร้อยก้อนในกระเป๋าแล้วกัน ที่เหลือขายให้หมด’
อาร์คมุ่งหน้าไปยังร้านขายของชำ จากนั้นจึงขายขนมปังของตนออกไป เดิมทีขนมปังพวกนี้เป็นสิ่งที่ไม่สามารถขายได้เมื่อซื้อมาแล้ว
ต้องขอบคุณค่าความสัมพันธ์ของเขา ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับอาร์ค ขนมปังแต่ละก้อนขายได้ราคาถึง 1 เหรียญทองแดง
แน่นอน ถ้าหากเขาขายพวกมันให้ผู้เล่น เขาจะได้รับถึง 2 เหรียญทองแดง ทว่าเขาก็ไม่อยากเสียเวลาเพียงแค่เหรียญทองแดงเดียวที่เป็นส่วนต่าง สำหรับอาร์คที่มีเวลาเล่นเกมจำกัดแล้ว เวลานับเป็นสิ่งล้ำค่า
ขายขนมปังไปสองพันก้อนทำได้ได้รับมามากถึง 20 เหรียญเงิน
อาร์คใช้เงินเหล่านี้ซ่อมแซมอุปกรณ์สวมใส่ของตน จากนั้นจึงมุ่งหน้าไปยังภูเขาฮาริราล
