เล่ม 1 ตอนที่ 1 : นิวเวิร์ลด์ (3) [อ่านฟรี]
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ก่อนใครได้ที่แฟนเพจ
เล่ม 1 ตอนที่ 1 : นิวเวิร์ลด์ (3)
ขณะที่เขาลืมตาจึงเหลือบไปเห็นกองพัสดุจำนวนหนึ่งอยู่ใกล้กับกำแพงหมู่บ้าน
=====
ท่านได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดีที่ท่านถูกช่วยเหลือไว้ได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังได้รับการรักษาจากศูนย์พลาธิการ พลังชีวิตของท่านกำลังฟื้นฟู ทว่า กระบวนการนี้มีความเสี่ยงสูงจึงอาจมีผลกระทบ
โปรดยืนยันรายละเอียดในหน้าต่างข้อมูลตัวละครของท่าน
=====
“นี่นายไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เสียงของระบบถูกกลบแทนที่ด้วยเสียงของบูลม่า
อาร์คยิ้มเจื่อนพร้อมเริ่มลูบคลำศีรษะ
“อา โทษทีนะ เธอเกือบตายเพราะฉันนี่นะ?”
“ไม่หรอก ต้องขอบคุณนายฉันถึงยังรอด แต่นาย...”
“ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็มีค่าประสบการณ์ไม่ถึง 1% ด้วยซ้ำ”
อาร์คไม่คิดเลยว่าความตายของเขาจะได้รับการสนใจ
เป็นเรื่องธรรมดาที่ความตายในเกมจะทำให้ค่าประสบการณ์ถูกลดทอนลง บางกรณีอาจสูญเสียสิ่งของ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมคนส่วนใหญ่ถึงระวังตัวไม่ให้โดนฆ่า
ทว่า อาร์คนั้นแตกต่าง เขาหาได้สนใจค่าประสบการณ์ที่สูญไปในเมื่อตนเพิ่งจะเข้ามาเล่นเกม
ต่อให้เขาสูญเสียของสักอย่างไป แต่ผู้เล่นเลเวล 1 เสียของไปก็ไม่น่ามีอะไรต้องกังวล
เช่นนั้นแล้วอาร์คจึงเกาศีรษะเพราะไม่เข้าใจต่อการกระทำของบูลม่า
“หืม? ค่าประสบการณ์อะไร? ที่ฉันหมายถึงน่ะ...”
อันเดลราวกับตระหนักถึงบางเรื่องได้ ฉับพลันจึงเข้ามาขวางบูลม่าเอาไว้
“อา ใช่แล้ว ฉันไม่ทันคิดว่าอาร์คนิมเพิ่งจะเข้ามาเล่นเกมได้ไม่นาน”
*นิม เป็นคำยกย่องบุคคลในภาษาเกาหลี คล้ายเรียกว่า คุณ*
ดวงตาของอันเดลทอประกายคล้ายผุดความคิดขึ้นมาได้
“เอาแบบนี้เป็นไง? พวกเราไปล่าอะไรที่มันแข็งแกร่งกว่าพวกสุนัขป่านิดหน่อย อย่างพวกหมาป่า ถ้าเป็นหมาป่าฉันคิดว่าพวกเราน่าจะจัดการมันได้นะ ได้ยินมาว่าบางครั้งก็มีปาร์ตี้ฆ่าหมาป่าจนทำให้โดนปิดล้อมจนแทบล่าต่อไม่ได้ ถ้าหากอาร์คนิมเป็นแทงค์ให้พวกเราจนตายได้ล่ะก็ พวกหมาป่าก็นับว่าคุ้มค่าที่จะล่านะ แม้ว่าอาร์คนิมจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์อะไรเลยก็ตาม แต่พวกเราจะแบ่งของที่ตกให้จากพวกหมาป่าที่ฆ่าไปได้ พวกของเริ่มต้นที่พวกมันดร็อปให้นั้นเอาไปขายแลกเปลี่ยนเป็นเงินได้พอควร”
“แต่ว่า อันเดลนิม”
บูลม่ามองอันเดลด้วยสีหน้าประหลาดใจ ดวงตาของเธอราวกับต้องการจะถามไถ่หลายสิ่งอย่าง
แม้กระนั้น อาร์คก็ยังพยักหน้าให้โดยไม่เสียเวลาคิดให้มากความ
“ถ้านายมั่นใจก็เอาสิ”
เขาคิดว่าคำพูดของอันเดลนั้นก็ไม่เลวเลยเสียทีเดียว
กระทั่งว่าเขาบอกปัดและออกจากปาร์ตี้ไป เขาก็ไม่มีอย่างอื่นที่ทำได้อยู่ดี
มันคงจะดีกว่าที่จะมีประโยชน์หากไปเผชิญหน้ากับพวกหมาป่าได้
ด้วยโอกาสของเขาเพียงน้อยนิด ความตายย่อมเป็นเรื่องที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
เหตุผลก็นับว่าดี เขาจะไม่ได้รับส่วนแบ่งเป็นสิ่งของใดหากพวกหมาป่าไม่ปรากฏตัวออกมา
“อาร์คนิมนับว่าสร้างประโยชน์แล้ว”
อันเดลนำพาปาร์ตี้เข้าสู่พื้นที่ด้วยจิตใจเปี่ยมล้น
ท่าทีของอันเดลที่มีต่ออาร์คแทบกลับตาลปัด เพื่อที่จะซ่อมแซมอุปกรณ์สวมใส่ให้เขา เขากระทั่งจ่ายออก 30 เหรียญทองแดงให้ อีกทั้งในช่วงที่สถานการณ์อันตราย เขาจะยังช่วยลดทอนโอกาสที่จะตายให้อีกด้วย หลังจากซ่อมอุปกรณ์ในปาร์ตี้เสร็จสิ้น พวกเขาจึงออกเดินทางผ่านที่อยู่ของพวกสุนัขป่าไปยังที่ที่มีหมาป่ารวมตัวกันอยู่
* * *
หมาป่า ย่อมไม่ต้องสงสัยเลยว่าแข็งแกร่งมากกว่าพวกสุนัขทั่วไป มันนับได้ว่าเป็นศัตรูที่ยากมีจะชัยเหนือมัน
อู๋ว!
ขณะที่หมาป่าหลายตัวพบเห็นการกระทำนี้ พวกมันพลันหอนขึ้นสู่ท้องฟ้า
เหตุผลที่มันทำเช่นนี้ ก็เพื่อให้หมาป่าที่อยู่ห่างออกไปเข้ามาช่วยเหลือพวกพ้องของมัน
อาร์คที่เลเวลเพียงแค่ 1 ถึงกับหาญกล้าเข้าไปขวางพวกมันเอาไว้
“ไอ้พวกหมาน้อย รุมเข้ามาได้เลย!”
เป็นธรรมดาที่พวกมันจะเริ่มคลั่งจนกวัดแกว่งทั้งเขี้ยวและเล็บเข้าใส่
และแล้วดวงตาของอาร์คก็มืดดับไป
‘หึหึหึ ฆ่าเราได้ก็ฆ่าไป จะอะไรเราก็ไม่มีให้เสียอยู่แล้ว’
อาร์คฟื้นขึ้นราวกับซอมบี้อีกครั้งที่ศูนย์พลาธิการ จากนั้นจึงค่อยออกไปล่าหมาป่าอีกครั้งหนึ่ง
หลังตายไปได้สิบครั้ง หน้าต่างข้อมูลก็เด้งขึ้นมาพร้อมเสียงประกอบและแสงสว่างวาบ
=====
ท่านเรียนรู้ทักษะใหม่ ความไม่ย่อท้อ (ขั้นต้น, มีผลต่อเนื่อง) ท่านเสียชีวิตและฟื้นคืนหลายครั้ง จิตใจของท่านจึงไม่ย่อท้อ
ในสภาพคับขัน การโจมตีใส่จุดอ่อนของศัตรูจะเป็นการทำลายจังหวะของพวกมัน อีกทั้งจะช่วยให้ท่านรักษาตัวได้เร็วกว่าผู้อื่น
ในช่วงเวลาคับขัน
อัตราการคริติตอล +30%
อัตราการฟื้นฟู +5%
=====
‘อา นี่สวรรค์ประทานพรหรือไง?’
หรือนี่เป็นหนทางของพวกยาจก? พอคิดว่าตนตายไปหลายครั้ง ไม่คิดเลยว่าจะได้ทักษะแบบนี้มา
ด้วยความรวดเร็ว อาร์คแยกตัวไปหาฝูงหมาป่า แล้วก็ตายอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ผู้คนที่มองการกระทำของอาร์คต่างเริ่มส่งเสียงวิพากย์
“หวา ดูเจ้านั่นสิ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”
“กล้าหาญยิ่งนัก เป็นพลทหารเลเวล 1 แท้ๆ”
“เขาบ้าหรือไง? ไม่รู้วิธีเล่นเกมรึ?”
คำเหน็บแนมเหล่านี้พอผ่านไปหลายครั้งเข้า บางครั้งมันก็กลับกลายเป็นความกังวลแทน
‘ฮึ่ม คนพวกนี้ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย...’
ทว่า อาร์คก็หาได้เก็บมาใส่ใจ อาร์คเปิดกระเป๋าของตนพร้อมมองเข้าไป ภายในเต็มไปด้วยเนื้อและหนังหมาป่า ได้เห็นสิ่งเหล่านี้ยิ่งทำให้เขาลำพองใจ
ด้วยเลเวล 1 เขาสามารถรับมือกับสุนัขป่าและหมาป่าไปพลางพร้อมกับได้รับไอเทมเหล่านี้ แล้วมันจะมีปัญหาอะไรอีกกัน? ทั้งที่อันเดลกับบูลม่ามีเลเวลสูงกว่า แต่อาร์คก็ไม่ได้เสียเปรียบอะไรแม้แต่น้อย
มองอีกมุม อาร์คกล้าได้กล้าเสียกับการล่าในครั้งนี้ แต่อาร์คก็ได้รับหลายสิ่งมาเช่นกัน
อันเดลและบูลม่าต่างไม่เคยมีประสบการณ์เล่นเกมเสมือนจริงเช่นนี้มาก่อน
ทั้งสองตอนนี้เป็นผู้เล่นเลเวล 3 ตามปกติแล้วหมาป่าพวกนี้ต่างเป็นคู่ต่อสู้ที่เกินมือ
ทว่า สองผู้เล่นที่เชี่ยวชาญการสร้างความเสียหายคริติคอล ด้วยอาร์คที่นำหน้า พวกเขาไม่จำเป็นต้องลังเลอะไรเลยด้วยซ้ำขณะที่เหวี่ยงอาวุธของตนโจมตีออกไป ต้องขอบคุณผู้เล่นเลเวล 1 ที่ทำให้พวกเขาสามารถล่าหมาป่าได้อย่างต่อเนื่องตลอดสองชั่วโมงมานี้
‘หืม เกิดอะไรขึ้นกัน?’
อาร์คเริ่มรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่แปลกไป
บางครั้ง ช่วงที่เขาเริ่มเคลื่อนไหวมันจะช้าลง และเริ่มที่จะช้าลงเรื่อย ๆ อีกทั้งยังรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่หนักหน่วง แม้ว่าเขาจะเหวี่ยงดาบสั้นออก แต่ก็คล้ายกับขาดเรี่ยวแรง
ราวกับว่าเขามีน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นจนยากจะขยับแขนและขา
บูลม่าเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของอาร์คที่เริ่มช้าลงไปทีละน้อย เธออดไม่ได้ที่เผยสีหน้าเป็นกังวลออกมา
ทว่า อันเดลที่ยืนอยู่ไกลออกไปได้กล่าวขึ้นว่า
“บางทีเขายังไม่ชินกับการเล่นเกมเสมือนจริงต่อเนื่องเป็นเวลานานขนาดนี้ พวกเราควรพักเสียหน่อย การล่าจะอันตรายยิ่งขึ้นถ้าหากสมาชิกร่วมปาร์ตี้ยากจะเคลื่อนไหว”
“อืม เอาแบบนั้นแล้วกัน”
“ทั้งหมดต้องขอบคุณนายนะ ทำให้การล่าง่ายขึ้นมาก ไว้เจอกัน”
“ฉันขอ... เพิ่มเพื่อนนายเอาไว้ได้ไหม?”
“ไว้ครั้งหน้าแล้วกัน”
ท้ายที่สุด อันเดลได้จากไปก่อนที่เขาจะได้พูดกล่าวอะไรอีก
บูลม่าเร่งร้อนเข้ามาหาเขา จากนั้นจึงนำเอาดาบออกจากกระเป๋าและส่งมันให้กับเขา
“เอานี่ไป ไม่ใช่อาวุธที่แย่อะไร โดยเฉพาะกับตอนเริ่มเล่นเกม”
“อา ขอบคุณนะ”
อาร์ครับอาวุธมาพร้อมกับตรวจสอบหน้าต่างข้อมูล
=====
ดาบโลหะขึ้นสนิม
ประเภทอาวุธ : ดาบมือเดียว
พลังโจมตี : 5~8
ความทนทาน : 30/30
น้ำหนัก : 15
ข้อจำกัด : ไม่มี
คำอธิบาย : อาวุธชิ้นนี้ความทนทานต่ำมาก อีกทั้งยังขึ้นสนิมจนทำให้พลังโจมตีลดทอนลง การพึ่งพาดาบเช่นนี้เพื่อต่อสู้ในสนามรบคงอาจทำให้พลาดพลั้งถึงตาย
=====
ดาบสั้นที่อาร์คใช้ในตอนนี้มีพลังโจมตีแค่ 1~3 แม้ว่ามันจะไม่มีชื่อ อีกทั้งยังไร้ค่าเกินจะนำไปเปรียบ แต่อาร์คก็ต้องขอบคุณมัน อีกทั้งในกระเป๋าเขาตอนนี้ยังเต็มไปด้วยเนื้อและหนังของหมาป่า เหนือล้ำยิ่งกว่านั้น เขายังชำนาญทักษะที่มีมากยิ่งขึ้น ขณะที่เลเวลของเขายังคงเดิม ความก้าวหน้าของเขาในวันแรกที่เล่นนี้นับได้ว่าดีเอาเรื่อง ทว่าบูลม่าก็ยังเผยสีหน้าเสียใจออกมา
“ฉันขอโทษนะ แม้ว่านายจะสูญเสียไปมากขนาดนี้ แต่ฉันก็ไม่มีอะไรจะให้นายได้อีกนอกจากสิ่งนี้”
“ไม่หรอก ฉันขอบคุณจริง ๆ”
แน่นอนว่ามันคงไม่ผิดอะไรหากมองแต่ข้อดีของผู้อื่น
หากจะมีอะไร มันคงดีกว่าที่จะพึ่งพาผู้เล่นที่เลเวลมากกว่าตนเอง อีกทั้งยังเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำที่จะต่อรองจนได้รับไอเทมมาเช่นนี้ ด้วยความสุขสันต์เปี่ยมล้นในใจ อาร์คจึงจบการเล่นเกมในวันแรกด้วยประการนี้
