ตอนที่ 227 งานอดิเรก

เช้าวันถัดมา หานเซิ่นมาคอยหวงฟูผิงชิงอยู่ที่หน้าสถานีเทเลพอร์ต

แต่ในตอนที่เขาเห็นหวงฟูผิงชิงกำลังเดินมา เขาก็ได้ข้อความจากทางโรงเรียน ซึ่งในข้อความนั้นบอกว่าเขาต้องไปเข้ารับการฝึกโดยซื่อถูชิง

"ต้องขอโทษด้วย ผมมีทำธุระด่วนต้องไปทำ" หานเซิ่นเปิดข้อความที่ทางโรงเรียนส่งมาให้หวงฟูผิงชิงดู

หวงฟูผิงชิงขมวดคิ้วและพูด "ถ้านี่คือซื่อถูชิงคนเดียวกับที่ฉันเคยได้ยิน ฉันกลัวว่าน้องหานคงต้องเจอศึกหนักแล้ว"

"เขาเป็นใคร?" หานเซิ่นถาม

"เขาเป็นอดีตครูพิเศษของเหยี่ยวดำ แต่ตอนนี้เขาเป็นรองผู้อำนวยการเหยี่ยวดำ เขาเคยเป็นครูฝึกให้กับหน่วยธนูของกองทัพมาก่อน เขาได้รับฉายาว่า นาซี..." หวงฟูผิงชิงเล่าเรื่องเกี่ยวกับซื่อถูชิงที่เธอพอรู้ให้หานเซิ่นฟัง

"2 ปีก่อน เขามาเป็นครูฝึกที่เหยี่ยวดำ แต่การฝึกของเขาก็ต้องจบใน 2 วัน เพราะพวกนักเรียนทนไม่ไหว ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าทางโรงเรียนอนุญาตให้เขากลับมาฝึกให้พวกนักเรียนอีก ระวังตัวไว้หน่อยก็ดี ส่วนเรื่องที่สัญญาก็เอาไว้วันหลัง" หวงฟูผิงชิงเดินจากไป

หานเซิ่นหาข้อมูลของซื่อถูชิงในเน็ตเพิ่ม ทำให้เขาก็พอรู้เรื่องของซื่อถูชิง

หานเซิ่นไปที่โรงฝึกในร่มของโรงเรียน เมื่อเขาไปถึง เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปรกติ

ทั้งโรงฝึกไม่มีนักเรียนคนอื่นเลย มีแค่เขาคนเดียวที่จะต้องได้รับการฝึก อาจารย์ที่ปรึกษาของเขา ซื่อถูเซียงยืนรอเขาอยู่กับชายวัยกลางคนแต่งกายดูดี

"หานเซิ่น นี่คือโค้ชซื่อถูชิง ตั้งแต่วันนี้ เขาจะมาฝึกพิเศษให้กับเธอเป็นเวลา 1 เดือน เธอต้องพยายามเรียนรู้จากเขาให้ได้มากที่สุด" ซื่อถูเซียงลูบไหล่ของหานเซิ่น และเดินออกจากโรงฝึกไป

ซื่อถูเซียงแอบยิ้มอยู่ในใจ 'หนุ่มน้อย เดี๋ยวฉันจะกลับมาดูสภาพของเธอในอีก 2 วัน ในตอนนั้นเธอต้องมาขอให้ฉันช่วยแน่"

หานเซิ่นยักไหล่ และเดินหน้ามึนๆเข้าไปหาซื่อถูชิง

ซื่อถูชิงยิ้มให้หานเซิ่น "หานเซิ่น ฉันได้ยินเรื่องของเธอมามาก ดูเหมือนว่าเธอจะฮอทมากในหมู่ของนักเรียนโรงเรียนเรา ฉันได้ยินว่าเธอได้รับการโหวดให้เป็นหนุ่มที่มีสาวๆต้องการไปเดทด้วยมากที่สุด และเธอยังมีผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมและมีพรสวรรค์อีกหลายอย่าง"

"โค้ชก็พูดเกินไป" เมื่อพูดกับซื่อถูชิง หานเซิ่นยืนตัวตรงและนิ่งเหมือนกับทหารที่ได้รับการฝึกมา

"ที่ฉันพูดก็เพราะฉันรู้มาแบบนั้นจริงๆ ฉันเห็นศักยภาพในตัวเธอ และเชื่อว่าเธอเป็นความหวังของหน่วยธนู ฉันจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ เธอจะได้ช่วยฟื้นฟูให้หน่วยธนูของเรากลับมายิ่งใหญ่" ซื่อถูชิงลูบไหล่ของหานเซิ่น เหมือนกับว่าเขาคิดเหมือนกับที่เขาพูดจริงๆ

"ขอบคุณครับโค้ช" หานเซิ่นยืนตัวตรงและพูด

ซื่อถูชิงยิ้ม และยื่นมือของเขาไปข้างหน้าหานเซิ่น ในมือของเขามีโลหะที่กว้างและยาว 1 นิ้ว ดูคล้ายกับโลหะz

เคร็ง!

ด้วยการบีบของซื่อถูชิง ทำให้โลหะzบี้แบนด้วยนิ้วมือของเขา

"นี่คือเป็นของขวัญเล็กๆน้อยๆที่ฉันจะมอบให้เธอ" ซื่อถูชิงวางเศษโลหะzบนมือของหานเซิ่น พร้อมกับยิ้ม

หานเซิ่นเข้าใจดีว่านี่คือการเตือน

แต่สิ่งที่ซื่อถูชิงทำก็สุดยอดจริงๆ หานเซิ่นคิดว่าเขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้แน่นอน เขาเคยอ่านเกี่ยวกับเรื่องความแข็งแกร่งมาจากในเน็ต นี่เป็นความแข็งแกร่งที่ได้จากการฝึกไฮเปอร์จีโนระดับผู้วิวัฒนาการแล้วขึ้นไป หลักการทำงานของมัน คือการเปลี่ยนโครงสร้างเซลล์ภายในร่างกายให้มีสภาพเหมือนกับโลหะ

ถ้าหานเซิ่นฝึกกายหยกจนถึงขั้นก็อาจจะทำให้มือแข็งแกร่งแบบนั้นได้ แต่ตอนนี้ร่างกายของเขายังไม่สามารถฝึกถึงขั้นนั้นได้

"ขอบคุณครับ" หานเซิ่นรับของขวัญด้วยรอยยิ้ม

"งั้นพวกเรามาเริ่มฝึกการเลยดีกว่า เริ่มจากการฝึกเก้าอี้ลม (การนั่งบนอากาศเหมือนกับนั่งบนเก้าอี้ ซึ่งจะต้องใช้กล้ามเนื้อขาเกร็งไว้) คนทั่วไปคิดว่านักเรียนหน่วยธนูจะพึ่งพาความแข็งแกร่งของแขนและนิ้วเพียงอย่างเดียว แต่นั้นเป็นความคิดที่ผิด ความแข็งแกร่งที่นักธนูต้องการมากที่สุดคือเอวและท้อง เช้านี้พวกเราจะฝึกเอวและหน้าท้อง รวมไปถึงต้นขาด้วยท่าเก้าอี้ลม"

ซื่อถูชิงสั่งให้หานเซิ่นอยู่ในท่าเก้าอี้ลม ส่วนตัวเขาไปนั่งดูหานเซิ่นอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายๆ

"โค้ชครับ ผมขออะไรสักอย่างได้ไหมครับ?" หานเซิ่นพูดขณะอยู่ในท่าเก้าอี้ลม

"ลองว่ามา แต่ปรกติแล้วฉันจะไม่ให้อะไรนักเรียนทั้งนั้น และการพูดคุยระหว่างฝึกจะทำให้เธอเสียพลังงาน ถ้าเธออยู่ในท่านั้นไม่ถึงเวลาอาหารกลางวัน ตอนบ่ายเธอจะต้องมาฝึกแบบนี้ตลอดทั้งบ่าย" ซื่อถูชิงทำตาแคบลงและพูด

"โค้ช งานอดิเรกของผมคือมวยขาวและดำ ปรกติผมต้องฝึกมันทุกวัน แต่วันนี้ผมต้องมาฝึกซ้อมที่นี้ ผมเลยไปเล่นในเน็ตไม่ได้ และการฝึกมวยขาวและดำก็ไม่สามารถฝึกคนเดียวได้ด้วย หลังจากฝึกเสร็จแล้ว คุณช่วยมาเป็นคู่ซ้อมให้ผมได้ไหม?" หานเซิ่นพูด

"มวยขาวและดำ? งั้นก็ไม่จำเป็นต้องรอให้การฝึกจบก็ได้ พวกเรามาเริ่มกันตอนนี้เลย ฉันได้ยินว่าเธอฝีมือไม่ธรรมดา และเอาชนะพวกโรงเรียนเซนท์แชร์กแมงได้อย่างขาดลอย นั่นถือว่าสุดยอดมาก แต่ก็แค่ในหมู่ผู้ที่ยังไม่วิวัฒนาการ ในฐานะโค้ช ฉันจะสอนให้เธอเอง คราวหน้าเธออาจจะเอาชนะโรงเรียนทหารส่วนกลางก็ได้"

ซื่อถูชิงชอบมวยขาวและดำอยู่แล้ว พอหานเซิ่นเอ่ยถึงมวยขาวและดำออกมา เขาก็ไม่ต้องการให้หานเซิ่นทำท่าเก้าอี้ลมอีกต่อไป

หานเซิ่นเดินไปข้างหน้าซื่อถูชิงพร้อมกับยิ้ม เขารู้มาจากหวงฟูผิงชิงว่าแม้ซื่อถูชิงจะสอนธนูก็ตาม แต่งานอดิเรกที่เขาชื่นชอบมากที่สุดคือมวยขาวและดำ

"เข้ามา ฉันให้เธอเป็นฝ่ายโจมตีก่อน จับตาดูฉันให้ดี ฉันจะสอนเธอเองว่าการตั้งรับที่ดีต้องทำยังไง" ซื่อถูชิงกวักนิ้วท้าท้ายหานเซิ่น

หานเซิ่นมองดูโค้ชที่ดูมั่นอกมั่นใจ พร้อมกับยิ้มแปลกๆ

ถ้าเป็นการต่อสู้จริงๆ หานเซิ่นรู้ดีว่าเขาไม่มีทางชนะซื่อถูชิงได้ แค่ดูจากภายนอกก็รู้ได้ว่าซื่อถูชิงแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ถ้าเป็นมวยขาวและดำละก็ ความแข็งแกร่งไม่ใช่ปัจจัยสำคัญ

ขณะที่ซื่อถูชิงเองก็รู้สึกดีเช่นกัน เขาชอบมวยขาวและดำมาก เขาฝึกซ้อมมันเป็นงานอดิเรกมาเป็น 10 ปีแล้ว และการที่หานเซิ่นขอให้เขาเป็นมาคู่ซ้อมก็ทำให้เขาพอใจมาก