ตอนที่ 225 ครูฝึก

การสอบกลางภาคเริ่มต้นขึ้น

พวกนักเรียนที่ทดสอบเสร็จแล้วกำลังเดินออกมา และตอนนี้ก็ถึงตาที่หานเซิ่นต้องเข้าไปทดสอบ หลังจากนักเรียนส่วนใหญ่ทดสอบเสร็จ พวกเขาก็ยังไม่ได้กลับไปทันที พวกเขากำลังยืนรอดูหานเซิ่น

"อัจฉริยะฝีมือการขับวอเฟรม และมวยขาวและดำสุดยอดมาก ฉันสงสัยว่าฝีมือธนูของเขาจะเป็นยังไงบ้าง"

"เขาเป็นนักเรียนหน่วยธนู ฝีมือของเขาต้องดีอยู่แล้ว"

"แน่นอน ฝีมือธนูของเขาอาจจะสุดยอดกว่าวอเฟรมก็ได้"

"แน่นอน ยังไงเขาก็เป็นที่ 1"

...

เสียงของพวกนักเรียน ทำให้ซื่อถูเซียงรู้สึกไม่สบอารมณ์

"ดูเหมือนหานเซิ่นจะฮอทในหมู่นักเรียนจริงๆ" หลิวตง อาจารย์คุมสอบอีกคนพูดขึ้นมา

ซื่อถูเซียงพูดแบบไม่ค่อยพอใจ "การที่เขาฮอทก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำคะแนนสอบได้ดี ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่าพวกนักเรียนจะยังเทิดทูนเขาอยู่ไหม หลังจากที่ได้เห็นคะแนนสอบของเขา"

หลิวตงมองซื่อถูเซียงด้วยความประหลาดใจ โดยปรกติแล้วนักเรียนที่สร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนอย่างหานเซิ่นจะเป็นที่ถูกอกถูกใจของพวกครู แต่ดูเหมือนซื่อถูเซียงจะไม่ใช่หนึ่งในนั้น

"เขาได้คะแนนไม่ค่อยดีงั้นหรอครับ?" หลิวตงถาม

"ก็กลางๆ แต่ฉันแทบไม่เห็นเขามาเรียนเลย" ซื่อถูเซียงตอบ

ขณะที่ทั้ง 2 คนกำลังพูดกัน มันก็ถึงตาของหานเซิ่นทดสอบยิงธนูแบบเป้านิ่ง หานเซิ่นยิงธนู 10 ดอกรวดเดียว และทุกดอกก็ตรงเข้าไปที่กลางเป้าทั้งหมด

หลิวตงเบิกตากว้าง "โค้ชซื่อถู นี่หรอที่เรียกว่ากลางๆ? คุณช่างมีอารมณ์ขันจริงๆ"

หลิวตงคิดว่าซื่อถูเซียงกำลังล้อเล่นอยู่ เพราะฝีมือระดับนี้ต้องได้เกรดSอย่างแน่นอน

ซื่อถูเซียงเองก็อึงไปชั่วขณะ ไม่ใช่แค่หานเซิ่นยิงได้อย่างแม่นยำ แต่เขายังยิงได้ต่อเนื่องและรวดเร็วมาก

"อัจฉริยะสุดยอดไปเลย"

"เหมือนกับว่าเขายิงลูกธนูออกไป 10 ดอกในเวลาเดียวกันเลย"

"เขาต้องได้เกรดSในการสอบอย่างแน่นอน"

...

คะแนนสอบกลางภาคของโรงเรียนทหารจะแบ่งเกรดออกเป็น 8 ระดับ S A B C D E F G ซึ่งถ้าได้เกรดต่ำกว่าระดับ D จะถือว่าสอบตก และต้องไปเรียนซ้ำเพื่อสอบแก้ตัว แต่ถ้าสอบแก้ตัวแล้วเกรดเฉลี่ยยังต่ำกว่าระดับ D จะต้องถูกไล่ออกจากโรงเรียน

ผลการสอบของหานเซิ่นถูกระบบอัตโนมัติประเมินให้ได้เกรดS นักเรียนที่เข้าสอบทุกคนจะได้รับคะแนนโดยระบบอัตโนมัติ ซึ่งมันรวดเร็วและแม่นยำกว่าการให้คะแนนด้วยคนมาก

"โค้ชซื่อถู ผมล่ะอิจฉาคุณจริงๆที่มีนักเรียนเก่งขนาดนี้อยู่ในหน่วยที่ดูแลอยู่" หลิวตงเป็นอาจารย์จากหน่วยอื่นที่มาช่วยคุมสอบ

"นี่แค่การทดสอบกับเป้านิ่ง พวกเราควรรอดูการทดสอบอื่นๆของเขาก่อน" ซื่อถูเซียงไม่อยากเชื่อว่าหานเซิ่นที่แทบไม่เคยมาเรียนจะทำคะแนนได้ดีแบบนี้

"อย่าล้อผมเล่นเลยโค้ชซื่อถู แค่นี้พวกเราก็น่าจะรู้ระดับของหานเซิ่นแล้ว"

ซื่อถูเซียงไม่พูดอะไร เธอมองไปที่หานเซิ่นด้วยสายตาแปลกๆ

หลังจากการทดสอบเป้านิ่งจบลง มันก็ถึงการทดสอบเป้าเคลื่อนที่ การทดสอบนี้จะใช้ปืนไรเฟิลแทนการใช้ธนู แต่ไม่ว่ายังไงหานเซิ่นก็ยิงไม่พลาดเป้าเลย ทำให้เขาได้ระดับSในการทดสอบเป้าเคลื่อนที่

ในการทดสอบต่อสู้จำลอง หานเซิ่นปฏิบัติการได้เหมือนกับทหารอาชีพจริงๆ เขาไม่พลาดและไม่มีความลังเลเลย เขาทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ ทำให้เขาได้ระดับSโดยไม่ต้องสงสัย

แต่เกรดที่ยอดเยี่ยมของหานเซิ่นไม่ได้ทำให้อาจารย์ที่ปรึกษาอย่างซื่อถูเซียงมีความสุข เพราะด้วยฝีมือที่สูงขนาดนี้ แต่เขากับไม่เคยคิดจะเข้าร่วมชมรมธนูหรือเข้าแข่งขันธนู เพื่อช่วยกู้ชื่อเสียงคืนให้หน่วยธนูเลย นั่นเป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยในสายตาเธอ

'เป็นนักเรียนโควต้าพิเศษของหน่วยเรา แต่เขากับไม่เคยคิดจะทำประโยชน์ให้หน่วยเลย ฉันต้องสอนบทเรียนให้เขาบ้าง' ซื่อถูเซียงต้องการให้หานเซิ่นเข้าร่วมการแข่งระดับกาแล็กซี่ แต่เนื่องจากหานเซิ่นไม่เคยโผล่หน้ามาเรียนเลย และเธอก็ไม่อยากเป็นฝ่ายไปขอร้องเขาก่อน

จริงๆเธออยากปฏิบัติกับหานเซิ่นเหมือนกับเป็นนักเรียนคนสำคัญของหน่วย และจะให้เข้าร่วมการแข่งระดับกาแล็กซี่ แต่ก่อนหน้านั้นเธอต้องให้บทเรียนกับเขาก่อน

ในห้องพักของซื่อถูเซียง เธอดูวิดีโอการทดสอบของหานเซิ่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลังจากนั้นเธอก็โทรหาใครบางคน

"เซียง นานแล้วนะที่ไม่ได้เห็นหน้าเห็นตากันเลย…" เสียงของผู้ชายดังมาจากคอมของเธอ

หลังจากคุยกันอยู่สักพัก ซื่อถูเซียงก็วางสาย ใบหน้าของเธอปรากฏรอยยิ้มที่น่ากลัว

เธอพึ่งขอให้ซื่อถูชิง พ่อของเธอช่วย ครั้งนี้เธอคิดจะขู่ให้หานเซิ่นกลัวจนยอมเข้าร่วมทีมของเธอ เธอคิดจะใช้ไม้แข็งกับเขา อีกอย่างหนึ่งเธอต้องการให้ฝีมือของหานเซิ่นพัฒนาฝีมือขึ้นไปอีกระดับ ก่อนที่การแข่งจะเริ่มต้นขึ้น

ซื่อถูเซียงไว้ใจพ่อของเธอมาก เขาเคยเป็นครูฝึกหน่วยธนูของกองทัพมาก่อน และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องฝึกฝนธนูมาตั้งแต่ตัวเล็กๆ

"หนุ่มน้อย คราวนี้เธอเตรียมสวดภาวนาได้เลย นี่คือการลงโทษที่เธอไม่ยอมมาเข้าร่วมทีม" เมื่อซื่อถูเซียงนึกถึงฉายาของพ่อเธอ เธอก็ยิ้มขึ้นมา

ก่อนที่พ่อของเธอจะเกษียณ เขาเป็นครูฝึกที่มีชื่อเสียงมาก เขาได้ฉายาว่า 'นาซี' ทหารทุกคนจะต้องตัวสั่น ถ้าได้ยินชื่อของเขา

หลังจากที่ซื่อถูชิงเกษียณ เขาเคยมาเป็นอาจารย์พิเศษอยู่ที่เหยี่ยวดำระยะหนึ่ง แต่เขาทำผลงานได้ไม่ค่อยดีนัก

เมื่อเขามาอยู่เหยี่ยวดำ ผู้อำนวยการโรงเรียนขอให้เขาไปช่วยฝึกซ้อมนักเรียนหน่วยธนู แต่ทว่าผ่านใน 2-3 วัน ไม่มีนักเรียนคนไหนเลยที่สามารถลุกจากเตียงได้ พวกเขาได้รับบาดเจ็บจากการฝึกที่หนักเกินไป นักเรียนหน่วยธนูรวมตัวกันทำหนังสือถึงผู้อำนายการ และขู่ผู้อำนวยการให้ไล่ซื่อถูชิงออก

ซื่อถูเซียงย้ำกับซื่อถูชิง พ่อของเธอว่าให้ฝึกหานเซิ่นหนักที่สุดเท่าที่ทำได้

'ฉันจะรอดูว่าเธอจะทนได้สักแค่ไหน' ซื่อถูเซียงนึกถึงสภาพที่น่าอนาถของหานเซิ่น หลังจากโดนพ่อของเธอฝึกอย่างหนัก เธอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข