ตอนที่แล้วChapter 23: ผมกลัวว่าผมจะตีนายจนตายมากกว่า
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 25: ดวล

Chapter 24: สกิลที่หาไม่ได้ทั่วไป


หวังหยู่พูดไม่ออกเมื่อเขามองไปที่รอยยิ้มอันชั่วร้ายของดาบน้ำแข็ง

“นายยังต้องการหนังสือสกิลสองเล่มนี้และกริชนี้อยู่ไหม?”หวังหยู่ถามเมื่อเขาหยิบหนังสือออกมาสองเล่ม

เนื่องจากความวุ่นวายนั้นทำให้หยังหยู่แทบจะลืมว่าที่เขามาป่าพงไพรแห่งความลับเพื่ออะไร

“ใช่! แน่นอน ฉันต้องการ!”หลังจากที่มองดูไอเทมในมือของหวังหยู่ด้วยท่าทางอยากได้แล้ว ดาบน้ำแข็งก็หยิบหนังสือสกิลจากมือของหวังหยู่และโอนเงินให้เขา

“โอ้ แล้วสกิลนี้ขายได้เท่าไหร่กัน…”หลังจากรับเงินจากเขาแล้วหวังหยู่ก็หยิบหนังสือสกิลออกมาอีกเล่ม

ใบหน้าของดาบน้ำแข็งบิดเบี้ยวด้วยความช็อค สับสน และประหลาดใจเมื่อเขามองไปที่หนังสือสกิลที่หวังหยู่นำออกมา

[บีบคอ] : สกิลที่หาไม่ได้ทั่วไป อนุญาตให้ผู้ใช้โจมตีด้วยใช้มืออีกข้างหนึ่ง ทำความเสียหายให้แก่เป้าหมายเป็นพลังโจมตีกายภาพ 120% และยกเลิกสกิลที่เป้าหมายกำลังร่ายอยู่

อาชีพที่ต้องการ : ไม่มี

มันเป็นสกิลที่หาไม่ได้ทั่วไปอีกหนึ่งสกิล และมันเป็นกระทั่งสกิลที่ใช้มือทั้งสองข้าง! ทำไมไอ้บัดซบคนนี้มันโชคดีจังเลยฟระ!

ใน<> ซึ่งสกิลที่สามารถใช้ได้ทั้งสองมือนั้นเป็นกรณีที่หายาก ระบบนั้นมีเพียงอาชีพสามอาชีพเท่านั้นที่มีความสามารถตามธรรมชาติในการใช้มือทั้งสองข้างในการโจมตี

นักต่อสู้ - ปกติแล้วนักต่อสู้ก็ใช้มือทั้งสองข้าง นักต่อสู้ที่ใช้มือเพียงข้างเดียวนั้นไม่เคยเห็นมาก่อน

...

เจ้าแหง่อาวุธ – หลังจากที่ถึงระดับ 40 มันจะมีสกิลติดตัวในสกิลทรีที่ชื่อว่า [ เชี่ยวชาญอาวุธคู่] ซึ่งอนุญาตให้ถืออาวุธทั้งสองข้างและสู้ เพียงแต่อีกข้างหนึ่งนั้นจะทำความเสียหายเพียงแค่80% จากมือข้างหลักเท่านั้น

นักฆ่า – ตั้งแต่ช่วงเริ่มเบต้าเทสต์ นักฆ่าก็มีสกิลที่หาใช้ทั่วไปไม่ได้อนุญาตให้พวกเขานั้นอาวุธคู่ได้แต่สกิลนี้นั้นอ่อนแอกว่าเจ้าแห่งอาวุธ ซึ่งทำความเสียหายได้เพียง 60% จากพลังโจมตีพื้นฐาน

หนังสือสกิลที่ใช้อาวุธคู่ได้นั้นค่อนข้างแพง ในช่วงเบต้าเทสต์สกิลทุกหนึ่งเล่มที่หาได้นั้นมีความเสียหายของสกิลนั้นเพียงแค่80% ถึงแม้ว่าจะเป็นหนังสือสกิลธรรมดาๆ ราคาของมันก็สูงมากอยู่ดี

สกิลที่หวังหยู่พบนั้นไม่เพียงแต่ทำความเสียหายกายภาพถึง 120% แต่มันยังขัดสกิลเวทย์ที่กำลังร่ายได้อยู่อีกด้วย ถ้าสกิลเช่นนี้นั้นถูกวางขายละก็จะทำให้ตลาดนั้นบ้าคลั่งไปแล้ว!

ดาบน้ำแข็งไม่กล้าที่จะเชื่อว่าในเวลาน้อยกว่าสัปดาห์ในการเล่นเกมนี้ เขาจะหาสกิลที่ทั้งล้ำค่าและหายากเช่นนี้ในมือของเขาได้!

เขานั้นมีปรารถนาที่จะออกจากเกมและเก็บหนังสือไว้กับเขา! และเขาหวังว่าจะไม่เจอหวังหยู่อีกเลยในอนาคต

“หนังสือสกิลคู่!!!”ดาบน้ำแข็งถามขึ้น “พี่ไปเอามาจากไหนกัน?”

“ผมสร้างมันขึ้นมาเอง!”

“พี่สร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง???”ดาบน้ำแข็งอ้าปากค้าง พี่สามารถที่จะสร้างสกิลในเกมนี้ได้ด้วยอย่างงั้นเหรอ? ระบบมันผิดพลาดหรืออะไรหรือเปล่า?

หวังหยู่พยักหน้า “อื้ม อาชีพของผมมีสกิลที่เรียกว่า [ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง] ซึ่งอนุญาตให้ผมเปลี่ยนการโจมตีของผมให้กลายเป็นสกิลในเกม! ระบบนั้นจดจำการโจมตีของผมจนกระทั่งเมื่อผมฆ่าพวกผู้เล่นเหล่านั้นและเปลี่ยนมันเป็นหนังสือสกิล!”

“เฮ้....”หลังจากฟังคำพูดของหวังหยู่ ดาบน้ำแข็งก็ถอนหายใจแรงๆ “แม้กระทั่งสกิลนี้นั้นดูเหมือนประเภทหลบหลีก แต่มันก็สร้างขึ้นมาเพื่อพี่!”

ตามคำพูดของหวังหยู่ เขาเป็นผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้และสกิลที่เขารู้นั้นไม่จำกัดอยู่เพียงแค่ [บีบคอ] มันเหมือนกับว่าถ้าเขายังคงเล่นเกมต่อไปเรื่อยๆเป็นเวลานาน เขาก็จะสร้างสกิลได้มากขึ้นเรื่อยๆ

ดาบน้ำแข็งพูดเจื่อนๆ “ฉันจะซื่อสัตย์กับพี่กระทิงเหล็ก สกิลนี้นั้นแพงเกินไป! ฉันไม่สามารถที่จะซื้อมันได้.....”

หวังหยู่ตอบกลับ “ดังนั้นก็มีสิ่งที่นายไม่สามารถซิ้อได้ด้วย!”

“ฮ่าๆ ฉันแค่เล่นเกมนี้อย่างง่ายๆ แต่ก็มีคนอื่นที่โยนเงินจริงเข้าไปในเกมนี้อย่างมาก ฉันคิดว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุดถ้าพี่ประมูลสกิลนี้ขาย ตราบเท่าที่ฉันทำงานกับเวทย์มนตร์ของฉันละก็ ฉันมั่นใจว่าฉันจะสามารถสู้ราคาที่บ้าคลั่งนี้ได้!”

เมื่อหวังหยู่ได้ยินสิ่งที่ดาบน้ำแข็งพูดเกี่ยวกับประมูลและ “การทำงานกับเวทย์มนตร์” หวังหยู่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจสิ่งนี้ได้ และเขาก็พูดแบบแตกต่างออกไป “ลืมมันไปซะ มันดูเหมือนเป็นปัญหามาก! ผมจะถือมันไว้ก่อนและขายมันในอนาคต มันไม่ใช่ว่าในตอนนี้ผมขาดเงิน!”

หวังหยู่นั้นได้รับเหรียญทองมามากพอสำหรับความต้องการของสตูดิโอฟาร์มเงินแล้ว พร้อมกับเงินที่เขาได้รับจากการขายกริชให้กับดาบน้ำแข็ง เขานั้นมีเงินในธนาคารถึงสามแสนแล้ว

สำหรับใครบางคนที่เป็นแบบหวังหยู่นั้นก็ไม่ได้เสาะหาการใช้ชีวิตอยู่อันมากมายอะไรหรือต้องมีอาหารที่ดี มันไม่จำเป็นสำหรับเขาที่จะต้องพยายามหาเงินในเกม เขาเพียงแค่เล่นเกมและหาโอกาสในการหาเงินในอนาคต

“อัยย้ะ มันเป็นเรื่องน่าอายมากสกิลนี้นั้นมีราคามากมายในเกมในตอนนี้!” ดาบน้ำแข็งคร่ำครวญกับเขาและมองอย่างผิดหวังกับหวังหยู่

หวังหยู่หัวเราะ “มันโอเคหน่า สิ่งที่ดีมันไม่ลดราคา!”

“ใช่ พี่ต้องการที่จะขายผงหินปูนไหม?”ดาบน้ำแข็งถาม

หวังหยู่เกาหัวและตอบกลับ “ผมเป็นเพียงแค่ไก่อ่อนในเกม ผมไม่มีไอเดียว่ามันราคาเท่าไหร่กัน!”

“โอ้ ฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย!”ดาบน้ำแข็งหัวเราะ เนื่องจากว่าหวังหยู่นั้นทรงพลังมากเกินไป ดาบน้ำแข็งก็ลืมไปเลยว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้เป็นไก่อ่อน!

“ถึงแม้ว่าสิ่งนี้ใช้ประโยชน์มากแต่มันก็ยังเป็นไอเทมใช้งาน 5เหรียญเงินต่อหนึ่งหน่วย คิดยังไงกับมันอย่างไรบ้าง?”ดาบน้ำแข็งถาม

หวังหยู่ตอบกลับ “โอเค! ฉันโอเคกับมัน!” เหรียญเงิน5เหรียญเท่ากับ50ดอลลาร์ มันเป็นเงินจำนวนมากเลยละ!

“4เหรียญทองสำหรับผงหินปูน80หน่วย นี่ละเงินของพี่!”ดาบน้ำแข็งรีบหยิบ4เหรียญทองและส่งมันให้กับหวังหยู่

หลังจากที่เสร็จการแลกเปลี่ยน ดาบน้ำแข็งก็ถามหวังหยู่ “แล้วพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งนี้นั้นดรอปมาจากไหนกัน? มีใครรู้อีกไหม?”

หวังหยู่ตอบกลับ “มันดรอปมาจากโจรร้ายอันธกาล ผมใช้มันสู้กับกิลด์อะโพคาลิปส์ ดังนั้นพวกเขาจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้”

“หุบเขาอันธกาล.....พี่มีผู้ที่ซื้อเกี่ยวกับสมญานามนั่นไหม?”ดาบน้ำแข็งถาม

“ไม่มีเลย! ผมไม่ได้รู้จักกับคนมากซักเท่าไหร่”

หลังจากฟังสิ่งที่หวังหยู่พึ่งพูด รอยยิ้มอันชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของดาบน้ำแข็ง “เก็บไว้และขายให้กลับไร้ความกลัวภายหลัง! เฮะๆ!”

หวังหยู่เสียวสันหลังวาบเมื่อเขามองไปที่ดาบน้ำแข็ง

ทั้งคู่ก็ออกจากป่าพงไพรแห่งความลับและกลับไปยังเมืองรัตติกาล เมื่อพวกเขาเข้าใกล้เมือง คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆก็ปรากฏขึ้น ฉากด้านนอกของเมืองรัตติกาลนั้นเหมือนกับฉากด้านนอกหมู่บ้านเริ่มต้นก่อนหน้านี้

ความเย้ายวนของคนจำนวนมากนั้นอยู่ในพื้นที่พวกนี้เพราะพวกเขานั้นหวาดกลัวโจรและนักปล้นซึ่งทำให้ค่าสถานะของพวกเขานั้นลดลงไป10% หวังหยู่นั้นถอนหายใจกับความสมจริงของเกม

ทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในประตูของเมืองรัตติกาล และก็มีหมวดยามป้องกันเมืองกำลังเดินมาหาพวกเขาด้วยชุดเกราะที่ส่องแสง

ดาบน้ำแข็งถามอย่างจริงจัง : พี่ชายกระทิง พี่ฆ่าไปกี่คนแล้วจนถึงตอนนี้?”

“บางทีน่าจะสิบหรือ...... ไม่ใช่ว่านายอยู่ตรงนั้นด้วยเหรอ? ทำไมหรอ?”หวังหยู่ถาม

ดาบน้ำแข็งรีบตะโกน “วิ่งหนีไป!”

“ทำไม?”

“พี่จะถูกฆ่า เนื่องจากไปฆ่าผู้เล่นคนอื่น!”ดาบน้ำแข็งตะโกน

สำหรับเกมออนไลน์ <> นั้นไม่สนใจเกี่ยวกับการPK แต่มันไม่สามารถที่จะถูกตั้งโปรแกรมไว้ในทางที่ให้ผู้เล่นฆ่าผู้เล่นคนอื่นรอบๆได้โดยไม่ระมัดระวัง ด้วยเหตุนี้นี่เอง คนออกแบบเกมจึงสร้างระบบคะแนน PK ขึ้น

ใน <> ถ้าคุณฆ่าหนึ่งคน ชื่อของคุณก็จะเปลี่ยนเป็นสีเทา แต่พวกเขาก็จะโดนโจมตีโดยยามของเมือง ถ้าพวกเขาเข้ามาใกล้เมือง

แน่นอน ว่าชื่อทั้งหมดของผู้เล่นนั้นจะถูกซ่อนไว้ตลอดเวลา นอกจากนี้ผู้เล่นธรรมดาก็ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่าใครมีชื่อแดง

พร้อมกับระบบการออกแบบเกมนี้ NPCก็สามารถที่จะเห็นแต้มPKได้อย่างง่ายดายของแต่ละผู้เล่น ยกตัวอย่างเช่นหวังหยู่ที่มีแต้มPKถึง16แต้มและพยายามที่จะเข้าเมืองผ่านประตูหน้านั้นเป็นการกระทำที่มุทะลุมากเกินไป!

หวังหยู่ยกหมัดของเขาขึ้นและถาม “พวกเขาแข็งแกร่งหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นหวังหยู่นั้นเตรียมที่จะสู้ ดาบน้ำแข็งก็กรอกตาและพูด “พวกเขานั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญแต่ละสายอาชีพ พวกเขาสามารถที่จะจัดการได้แม้กระทั่งบอสระดับศักดิ์สิทธิ์ พี่คิดว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่งไหมละ?”

“…”หลังจากฟังสิ่งที่ดาบน้ำแข็งพึ่งจะพูด การแสดงออกของหวังหยู่นั้นก็ตึงเครียด เกมนี้มันไม่แฟร์กับผู้เล่นเลย! ให้เขาใช้ความสามารถไม่ถึงสิบเปอร์เซ็นต์จากความสามารถในโลกจริงนั้น แม้ว่าเขาจะใช้ความสามารถทั้งหมดสู้กับยามพวกนี้ เขาก็มั่นใจว่าเขาตายอย่างแน่นอน!

เพียงแค่หวังหยู่นั้นกำลังจะหนีไปนั้น ยามก็พุ่งมาทางนี้แล้ว

เมื่อเขามองไปที่การเคลื่อนไหวของยามในเมืองนั้น หวังหยู่ก็เชื่อสิ่งที่ดาบน้ำแข็งพูด เหี้... พวกมันใช้ [พุ่งเข้าชน] พุ่งมาทางนี้.....และพวกเขาไม่มีคูลดาวน์สกิลเลยแม้แต่น้อย นี่มันไม่แฟร์เกินไปแล้ว

โดยไม่ต้องใช้แรงมาก ยามก็มาถึงด้านข้างของหวังหยู่และดาบน้ำแข็ง

หวังหยู่นั้นอยู่ในท่ายืนต่อสู้และเตรียมตัวที่จะดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง อย่างไรก็ตามเมื่อยามนั้นมองไปที่ใบหน้าของเขา พวกเขาก็โง่เขลาและรีบลดอาวุธลงในทันที

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด