ตอนที่83

พวกเราเดินมาถึงโซนของหวานเราจะพบว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปพร้อมกับกลิ่นของอาหารด้วย มันจะอ่อนหวานๆละมุนๆหน่อยๆซึ่งฉันชอบมากเลย

 

“ของหวานมากมายที่คุณต้องการผมจัดสันหาให้แล้ว อร่อยแน่ๆเชื่อฉันเถอะว่าเธอจะได้อยู่ห้องนี้นานๆแน่นอน”

 

ฉันก็คิดว่าแบบนั้นห้องนี้มันเป็นห้องในฝันของคนรักขนมแบบฉันเลย

 

“มันคือสวรรค์ของฉันชัดๆ ทุกอย่างที่ต้องการอยู่ในห้องนี้หมดแล้วฉันชอบมันมากๆเลยล่ะ”

 

ตาของฉันเป็นประกายเมื่อได้เข้ามาห้องนี้ ทุกอย่างเป็นสีชมพูเหมือนไม่เคยเป็นมาก่อน ฉันคิดว่าฉันอยากจะกระโดดเข้าไปใส่ดงของหวานเลย ถ้าไม่ติดว่ามีคนอยู่เยอะแล้วมันดูไร้มารยาทนะ

 

“ถ้าอยากกินก็เข้าไปชิมสิ มีอะไรให้ชิมเยอะแยะเลยน่ะ”

 

พูดมาขนาดนี้แล้วก็ไม่ขอเกรงใจก็แล้วกัน ฉันเดินเข้าไปที่ๆมีขนมทุกอย่างพร้อมทั้งขนมไทยแล้วก็ขนมของต่างชาติ แต่พอดูไปดูมาเพื่อจะเลือกกินกลับไปเจอสิ่งที่น่าแปลกใจ นั่นก็คือ..ทุเรียนมันมีทุเรียนที่นี่ด้วย ฉันมองไปทางพี่เบสในทันทีที่เห็นทุเรียนของโปรดของฉัน

 

“มีทุเรียนให้กินด้วยหรอน่าแปลกใจชะมัดเลย”

 

แล้วฉันก็หันกลับไปมองทุเรียนอีกครั้งก่อนจะหยิบมันขึ้นมา

 

“มีสิฉันหาได้หมดทุกอย่างแหละถ้าฉันคิดจะหาหรือว่าถ้าฉันต้องการมัน”

 

มันน่ากินมากเลยดูสิ เป็นความลื่นของทุเรียนที่ฉันต้องการกินมานานแล้ว

 

“ฉันขอกินเลยก็แล้วกันนะ อ๊ามม” ฉันงับมันเข้าไปเมื่องับมันเข้าไปตาของฉันก็ลุกวาวแบบที่ไม่เคยลุกมาก่อนเลย มันอร่อยจนเกินห้ามใจมันไม่เหมือนกับทุเรียนที่เคยได้กินมา มันหอมแล้วก็นุ่มกว่าเยอะเลยแถมละลายในปากด้วย

 

“อร่อยใช่ไหมล่ะมันเป็นพันธุ์ที่หายาก แถมราคาค่อนข้างแพงมากด้วยเช่นกัน”

 

ฉันกินไม่หยุดเลยฉันหยุดมันไม่ได้แล้วมันอร่อยจนเกินห้ามใจจริงๆ ไม่คิดว่ามันจะอร่อยเท่านี้เลย

 

“อร่อยสิกินขนาดนี้สงสัยฉันคิดว่าฉันต้องเอาทุเรียนมาเพิ่มแล้วมั้ง ดูเหมือนเธอจะกินมันหมดเลย”

 

มีอีกหรอเนี่ยวันนี้เหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้วเรา แต่ว่าใช่ฉันจะเป็นคนขี้เหนียวเห็นแบบนี้ต้องลองให้พี่เบสกินหน่อย

 

“เอากินด้วยกันหน่อยสิเดี๋ยวถ้าฉันกินคนเดียวก็หาว่าฉันไม่แบ่งอีก”

 

ฉันยื่นทุเรียนไปให้พี่เบสชิ้นหนึ่งก่อนที่พี่เบสจะรับไว้

 

“ขอบใจก็แล้วกันที่ให้ฉันกินด้วย งั้นก็ขอกินเลยก็แล้วกันนะ”

 

อร่อยจังเลยไม่เคยอร่อยเท่านี้มาก่อนเลยดีจังที่ได้กินบ้าง