ตอนที่77

ตอนนี้ฉันรู้สึกแปลกๆเวลาแต่งตัวแบบนี้ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกันแต่มันรู้สึกเหมือนโล่งไปหมด กระโปรงมันเดินยากมากเลยเพราะมันยาว แต่ด้วยความที่ฉันตัวเตี้ยเรียกง่ายๆเลยว่าสูงไม่ถึงหนึ่งร้อยหกสิบห้ามันก็จะแบบติดขัดติดขัดหน่อย

“เสร็จหมดแล้วค่ะ ต่อไปก็แต่งหน้าให้มันดูสวยกว่านี้หน่อยนะคะ”

เรื่องการแต่งหน้าทำผมหรือแต่งตัวมันไม่ค่อยถูกกับฉันสักเท่าไหร่ ตัวของฉันไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาแต่งหน้าหรือทำผมไง ฉันมาทำงานการแต่งตัวให้ดูสวยมันเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับฉัน แต่ดูเหมือนช่างแต่งหน้าจะมีฝีมือมากในการทำ ทุกอย่างเขาทำเองหมด ทั้งช่างทำผมแล้วก็ช่างเตรียมชุด สุดยอดมากจนฉันคิดว่าการที่พวกเขามาทำหน้าที่นี้คือมันดีมากเลย ช่างทำผมก็ทำในส่วนผมของฉันจากที่มันไม่ได้รับดูแลจากฉันเลย พอมาถึงช่างทำผมผมก็เปรียบเสมือนกับขนนกที่ปลิวได้สวยงาม มันเบาหัวแบบสุดๆไปเลย จนคิดว่านี่หรอช่างทำผมมืออาชีพ การแต่งหน้าก็เช่นกันพวกเขาแต่งหน้าให้กับฉันอย่างเบามือ ไม่ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันเคืองหน้าเคืองตาของฉันเลย ราวกับเป็นแผ่นเดียวกันกับใบหน้าซึ่งมันก็ดีมากสำหรับฉัน

“ทุกอย่างเสร็จแล้วฮ่ะ ดิฉันคิดว่าคุณดูสุดยอดมากเลย สวยจนคิดว่าคนนี้เป็นดาราได้เลยนะเนี่ย”

จริงหรอเนี่ยนี่เขาชมฉันว่าฉันดูสวยเหมือนดาราหรอ พอฟังแบบนี้แล้วรู้สึกเขินอายมากเลย

“ขอบคุณที่ชมนะคะพวกพี่ๆก็ทำงานได้เก่งมากเลยค่ะ ทำให้ผีเป็นนางฟ้าได้แบบนี้ถือว่าสุดยอดมาเลย”

พวกพี่เขาก็ดูเหมือนจะชอบคำชมของฉันเหมือนกันนะ แต่มันคือเรื่องจริงฉันไม่ได้ยอใคร พวกพี่เขาทำให้ฉันเปลี่ยนจากผีเป็นนางฟ้าได้แบบนี้ถือว่าเก่งมากๆเลย

“เอาเข้าจริงๆเราก็ไม่ได้ทำอะไรมากกับหน้าของน้องเลยนะคะ หน้าของน้องมันสวยอยู่แลวแต่งนิดแต่งหน่อยก็เหมือนกับนางฟ้าแล้วล่ะค่ะ ยังไงเราก็รีบไปกันเถอะนะคะเดี๋ยวจะไม่ทันงานเอา ส่วนคุณเบสเขารออยู่ที่ข้างล่างรอแล้วล่ะค่ะ”

เอาพี่เบสไปรอฉันอยู่ข้างล่างแล้วหรอ งั้นเราก็รีบไปกันเถอะไปกันดีกว่า ฉันลุกขึ้นแล้วก็เปิดประตูออกไป จากนั้นก็เดินลงบันไดเพื่อจะเดินลงไปข้างล่าง พอมองลงไปข้างล่างฉันก็เห็นกับผู้ชายคนหนึ่ง นั่นก็คือพี่เบสที่กำลังยืนรอฉันอยู่ พี่เขามองมาที่ฉันคือแบบว่าพี่เขาแต่งตัวได้เท่มากเลย ดูหล่อแล้วก็มีสไตร์สุดๆ ยังเหมือนเดิมเลยนะพี่เบสของฉันเนี่ย