ตอนที่ 110 การกระตุ้น [อ่านฟรีวันที่ 15 พฤษภาคม 2561]
ความตาย
มีอาการปวดรุนแรงราวกับหัวใจของเขาถูกฉีกขาด
ฉากจากหน่วยความจำของเขาวูบวาบเหมือนภาพถ่ายเก่าที่เต็มไปด้วยฝุ่น ความกล้าหาญและความซุกซนที่อยู่ในใบหน้าที่อ่อนโยนและห่วงใยเริ่มเป็นสีเหลือง
จากนั้นมันก็เปลี่ยนเป็นสีเทา
มนุษย์กลายพันธุ์ที่โหดร้ายคำรามและพลิกค้อนสงครามในมือของมันก่อนที่จะหันไปหาเจียงเฉินซึ่งจิตใจได้ว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์
มันโกรธ แต่เกินกว่าความโกรธ
ความโกรธดูเหมือนจะทำให้ล็อคในหัวใจของเขามันพังทลายลง
แต่ความคิดของเขาชัดเจนและมีสติ
[ฆ่า]
[ฆ่ามัน]
ความคิดของการฆ่า
คำราม!
เงาระเบิดพุ่งเข้าใส่เขา ค้อนสงครามถูกยกขึ้นส่องแสงด้วยแสงสีฟ้าจางๆ
มันเป็นพลังค้อนสงครามพร้อมกับระบบการจัดเก็บพลังงาน มันสามารถปล่อยพลังงานขณะที่ประทะและความเสียหายเทียบได้กับปืนใหญ่ต่อต้านรถถังโดยที่ทำให้เกราะพลังงานค่อนข้างไร้ประโยชน์กับมัน
ความโกรธไม่ได้ทำให้ความคิดของเขามึนงง เขาไม่เคยมีความชัดเจนดังกล่าวในชีวิตของเขา
ความคิดของเขาเดินผ่านไป 0.01 วินาทีและไฟฉายยุทธวิธีตรงหน้าเขาก็เปิดออกทันที
รังสีที่ทำให้มองไม่เห็นแทงลูกตาของมนุษย์กลายพันธุ์และทำให้สายตาของมันถูกระงับ
ในเวลาเดียวกันเครื่องยนต์กังหันเริ่มทำงานและเขาก็เริ่มร่อนไป
สิ่งที่ตามมาคือเสียงโห่ร้องที่น่าสยดสยองแล้วท้าทายด้วยการทุบลงไปที่พื้น เจียงเฉินหลบหลีกด้วยเกราะพลังงานแล้วมีเสียงการตีดังสนั่น เขายกแขนขวาของเขาขึ้นและปืนกลหมุนวนยิงอย่างรวดเร็ว
ทาทาทา—!
กระสุนพุ่งออกมา ผลกระทบแต่ละนัดเกิดประกายไฟบนหลังมนุษย์กลายพันธุ์
เสียงของการตีโลหะเริ่มจางหายไป การใช้กำลังที่ดุร้ายไม่ได้ทำให้เกิดความเสียหายแก่เขาเลยแม้แต่น้อยแต่ถูกสะท้อนกลับไปแทน
“คำราม—!” มนุษย์กลายพันธุ์โห่ร้องด้วยความเจ็บปวด มันลากค้อนสงครามจากพื้นคอนกรีตขึ้น ดวงตาของมันขนาดระฆังยิงแสงที่น่าสะพรึงกลัวอออกมา
จากประกายไฟและไฟฉาย เขาสามารถมองเห็นภาพลักษณ์ของมนุษย์กลายพันธุ์ได้
มนุษย์กลายพันธุ์มืด?
ข้อมูลจากฐานข้อมูลถูกแสดงในคู่ดวงตาของเขา
“ผิวตะกั่ว? ผมไม่ทราบวิธีที่มันทำงานแต่—”
ร่างสีดำกระโดดไปที่เจียงเฉินอีกครั้ง ค้อนสงครามทุบลงไปเหมือนดาวตกพร้อมกับสี่สายของแสงสีน้ำเงินจางๆ
เครื่องยนต์กังหันส่งออกกำลังสูงสุด เจียงเฉินทำวิถีโค้งเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีกลางอากาศ จากนั้นเขาก็เบรกแล้วประกายไฟวูบวาบออกมาจากใต้เท้าของเขา
โดยไม่ลังเลเขาดึงปืนไรเฟิลยุทธวิธีออกมาและเล็งเป้าไปที่ศีรษะของมนุษย์กลายพันธุ์
ไม่นานมันก็หันไปมองที่เป้าหมายของมันแล้วเจียงเฉินก็ยิง
ทาทาทา—!
มันยังไม่ได้ผล มันมีการป้องกันที่โกงแม้กระทั่งบนหัวของมัน ด้วยเสียงโห่ร้องที่รุนแรง มนุษย์กลายพันธุ์ได้เหวี่ยงค้อนสงครามของมันไปที่เจียงเฉินจากด้านข้างของเขา
ไม่มีเวลาที่จะหลบแต่หัวใจของเขาปราศจากความกังวลใดๆ
เขาใช้ล้อบนฝ่าเท้าของเขาอีกครั้งในขณะที่โล่ไนโตรเจนขยายออกไปด้านนอกเช่นร่ม
ค้อนสงครามได้ทุบไปที่คลื่นหนาของไนโตรเจนและทุบลงบนด้านหน้าเกราะของเขา
เจียงเฉินปลิวไปอย่างรวดเร็วแต่ด้วยความช่วยเหลือของโล่ไนโตรเจน เขาถูกผลักออกแทนที่จะขับออกมาด้วยพลังอันยิ่งใหญ่
เกราะพลังงาน T-3 มีน้ำหนักสามร้อยกิโลกรัมโดยที่มีน้ำหนยักเบามากและผลกระทบส่วนใหญ่ไม่ได้ถูกดูดซับโดยเขา แต่มันถูกเปลี่ยนเป็นพลังงานที่ช่วยให้เขาถอยหลังไปข้างหลัง
ล้อหมุนไปอย่างรวดเร็วและหลังจากบินประมาณสิบเมตร เจียงเฉินก็สงบลงด้วยการเบรกเอาโลหะลากไปกับพื้น
บูม!
เกราะพลังงานชนเข้ากับชั้นแรกของอาคารทดลอง เขาลงเอยอย่างงุ่มง่ามในห้องโถง
“พลังงานจากผลกระทบ 494,000 จูล” เจียงเฉินรู้สึกตึงเครียดขณะที่ยกศีรษะที่มึนงงและอ่านสถิติบนคู่ของดวงตาของเขา
<คำเตือน! เกราะป้องกันมีความเสียหาย: 54%>
ด้านหน้าของเกราะยุบเข้าไปข้างใน เครื่องยนต์กังหันบนไหล่ซ้ายและด้านซ้ายของเอวถูกทำลาย อุปกรณ์ตรวจจับชีวิตมีความเสียหายและอุปกรณ์การสื่อสารไม่ทำงาน
เขาเหลือบมองไปที่แถวสัญลักษณ์ <ออฟไลน์> ที่แสดงถึงทีมแล้วมองไปที่สัญลักษณ์สีแดงโดดๆ เจียงเฉินปิดการแจ้งเตือนและดึงเอามีดยุทธวิธีออกมา
"คำราม!"
เสียงคำรามเสียงสูงตามที่เขาได้คาดไว้ มันเห็นได้ชัดว่าเป็นมอนสเตอร์ที่คล้ายกอริลลาที่ไม่ยอมที่จะปล่อยเหยื่อไป
และเจียงเฉินก็เหมือนกัน
เช่นเดียวกับลมกระโชกที่รุนแรง ร่างสีดำยกค้อนสงครามขึ้นและทุบมันไปในทิศทางของเขา
เปลวไฟลุกโชนออกมาจากสิ่งที่ถูกทิ้งไว้ของเครื่องยนต์กังหัน เจียงเฉินเลื่อนผ่านพื้นดินราวกับถูกลากไปเพื่อหลีกเลี่ยงการตีของค้อนสงคราม ในที่สุดก็ยืนสั่นสะเทือน เศษหินได้ขูดกับเกราะพลังงานซึ่งมีเสียงกระทบอย่างต่อเนื่อง
เครื่องยนต์กังหันเกินขีดจำกัดการส่งออกและถูกทำให้หยุดแต่มันก็เพียงพอ
เจียงเฉินผู้ที่เพิ่งหลบหนีจากอันตรายไม่ได้ถอยหลังกลับแต่ลากเกราะพลังงานไปแทนและพุ่งไปที่มนุษย์กลายพันธุ์
จากนั้นเขาก็แทงด้วยมีดยุทธวิธีไปข้างหน้าอย่างดุร้าย
การอนุรักษ์พลังงาน
เขาสังเกตเห็นเมื่อไม่นานมานี้ตอนครั้งที่สองที่มนุษย์กลายพันธุ์ได้ยกค้อนของมันขึ้น ทำให้กล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างกายของมันดูเหมือนจะขยายตัวราวกับว่ามันกำลังเครียดที่จะดำเนินการ
ค้อนสงครามมันเองก็ไม่ได้หนักแต่เมื่อมันถูกยกขึ้นแม้แต่มนุษย์ที่กลายพันธุ์ก็ต้องใช้พลังงานทั้งหมดเพื่อทำเช่นนั้น
แม้ว่าเจียงเฉินไม่ทราบหลักการพลังงานที่อยู่เบื้องหลังมันแต่สัญชาตญาณของเขาบอกกับเขาว่านี่เป็นกุญแจสำคัญในการเติมพลังงานของค้อนสงครามและเช่นเดียวกับทำให้มันอ่อนแอ!
มนุษย์กลายพันธุ์กำลังต่อสู้เพื่อยกค้อนขึ้นดังนั้นมันไม่สามารถตอบสนองต่อการโจมตีได้
โอกาสคือหน้าต่างเล็กๆของเวลา
เสียงกระทบโลหะดังก้องในอากาศขณะที่กริชเข้ามาสัมผัสกับผิวของมันจนทำให้เกิดประกายไฟ เจียงเฉินคลี่ฟันของเขาขณะที่กล้ามเนื้อขยายไปถึงขีดจำกัด การส่งออกของเกราะพลังงานยังทำงานจนสูงสุด
“คำราม—!”
ค้อนสงครามในมือของมนุษย์กลายพันธุ์ถูกขัดขวางและหล่นลงไปบนพื้น มันเหวี่ยงแขนซ้ายที่ถูกแทงด้วยกริชและกระแทกกำปั้นไปที่ศีรษะของเจียงเฉิน
เจียงเฉินย่อตัวลงเพื่อหลีกเลี่ยงการตีแล้วกระโดดไปที่หน้าอกของมนุษย์กลายพันธุ์ ด้วยกำลังที่ส่งออกสูงสุดแล้วทั้งสองมือล็อกไปบนไหล่ของมัน เขาบีบพร้อมกับโห่ร้องแล้วผลักมันเข้ากับกำแพง
ใบหน้าผิดลักษณะบิดเบี้ยวด้วยความโกรธและฟันสีแดงที่ดูราวกับว่าพวกมันจะยื่นออกมาดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น
<พลังงานเหลือ: 53%>
เจียงเฉินยังโกรธแต่ไม่แสดงสีหน้าของเขา เขามองที่แถบพลังงานและสักครู่ก่อนที่เขาจะเปิดใช้งานปุ่มสีแดง
<เริ่มต้นโปรแกรมการทำลายตนเอง เหลืออีก 20 วินาที>
แท่งเชื้อเพลิงภายในเริ่มสั่นสะเทือนเนื่องจากตัวหลักเริ่มสั่นสะเทือน
<เท้าล็อก>
แถบโลหะเจาะพื้น
<เกราะพลังงานปล่อยตัว>
การเปิดออกเบาๆปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเกราะพลังงานซึ่งเจียงเฉินกระโดดออกมา
เขาพบการจ้องที่น่ากลัวของมันด้วยการจ้องที่เคร่งขรึมเพียงอย่างเดียวของเขา
มนุษย์กลายพันธุ์มืดทึบพยายามที่จะผลักดันเกราะพลังงานออกไปแต่มันก็ไร้ประโยชน์ ชุดเกราะพลังงานถูกล็อคไว้และจับตัวมันไว้แน่นกับกำแพง มือซ้ายของมันไร้ประโยชน์เพราะได้รับบาดเจ็บและข้อต่อของมันถูกล็อกแต่มันไม่สำคัญว่ามันจะใช้กำลังมากเท่าไร มันขยับตัวไม่ได้
เจียงเฉินเดินห่างออกไป 100 เมตรและหยุดลง เขาหันไปและเริ่มนับถอยหลังอย่างเงียบๆ
แปลกเขาไม่รู้สึกอารมณ์แปรปรวนใดๆ
ความเกลียดชัง ความกลัว ความสุขแห่งชัยชนะ? หรือแม้แต่ความโกรธของมันเอง...
มันราวกับอารมณ์ทั้งหมดของเขาถูกปล้นออกจากร่างกายของเขา
ไฟลุกโชนและแสงสว่างจางๆปกคลุมวิสัยทัศน์ของเขา
ชี่ววววววว!
เขารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา เมื่อสัมผัสมันแล้วเขารู้ว่ามันเป็นเลือด
ใบหน้าของเขาถูกตัดเปิดโดยเศษโลหะ เขาจ้องมองที่เลือดบนนิ้วของเขาอย่างเงียบๆ
ระเบิดที่มีมูลค่า 13000 คริสตัลควรจะเพียงพอที่จะเป่ามอนสเตอร์ตัวนี้
มีร่างโผล่ออกมาจากไฟ
เนื้อสดปรากฏออกมา ผิวของมันสว่างขึ้นด้วยเปลวไฟสีแดงซึ่งละลายผิวของมันออก หลุมเลือดที่น่ากลัวเป็นผลงานของชิ้นส่วนโลหะ กล้ามเนื้อตรงแขนซ้ายของมันเห็นแต่เนื้อ
ถ้าเป็นมนุษย์ธรรมดาแล้วพวกเขาจะตาย
มนุษย์กลายพันธุ์?
เจียงเฉินเงียบๆเอาปืนพกยุทธวิธี 11 ออกมาตัวที่เขาได้ใช้มาเป็นเวลานาน เขามุ่งเป้าไปที่ร่างที่กำลังเดินเข้าหาเขาจากระยะไกล
เขาเหนี่ยวไก
ปัง!
ไม่มีปฏิกิริยา กระสุนอาจทะลุเนื้อของมันแต่มันก็ไม่ได้หยุดเดินไปข้างหน้า
เล็งต่อแล้วยิง
มนุษย์กลายพันธุ์ใช้แขนขวาเพื่อกำบังหัวใจของมัน มือซ้ายที่บาดเจ็บใช้เพื่อปิดบังหน้าของมัน ฟันที่น่าสะพรึงกลัวนั้นสามารถเห็นได้จากด้านหลังนิ้วมือของมันและเจียงเฉินสามารถนึกภาพความชั่วร้ายบนใบหน้าของมันได้
ไม่มีเวลาที่จะวิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะเขาไม่เคยตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น
กลัว?
นั่นคืออะไร!
มนุษย์กลายพันธุ์ในที่สุดก็มาถึงด้านหน้าของเขา
เจียงเฉินเหนี่ยวไกเพียงเพื่อที่จะได้ยินเสียง “เคร้ง” จางๆ
กระสุนไถลออก?
เขายกมือของเขาขึ้นแล้วดวงตากลวงของเขาก็จ้องมองมนุษย์กลายพันธุ์อย่างไร้อารมณ์
เมื่ออารมณ์ได้รับการปล้นออกจากร่างกายแล้วอะไรมันคือความรู้สึกของการเผชิญหน้ากับความตาย? เขาจู่ๆคิดถึงปัญญาประดิษฐ์ระดับกลางบ้านั่นที่มีการทดลองซ้ำหลายครั้งเพื่อให้ได้อารมณ์ความรู้สึก เมื่อมันเผชิญหน้ากับความตายแล้วมันจะรู้สึกสงบไหม?
จากวิสัยทัศน์ด้านนอกของเขา เขาได้เห็นมือยักษ์ที่กำลังยกขึ้น
เขาจะถูกบี้หรือไม่?
เจียงเฉินลดศีรษะลงแล้วถอดแม็กปืนออก
[ดูเหมือนว่าเราจะแพ้...]
ในขณะนั้นเสียงข้างบ้านเกือบจะทำให้แก้วหูของเขาแตก
บูม!
“อ๊า!”
เปลวไฟระเบิดจากไหล่ซ้ายของมนุษย์กลายพันธุ์ก่อนที่มันจะปล่อยเสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดของมัน มันถูกเป่าลงบนพื้นด้วยแรงระเบิด ระเบิด AP 72มม. ด้วยพลังที่ยอดเยี่ยมเพียงพอเจาะผ่านเกราะเหล็กแล้วเจาะเป็นหลุมที่กล้ามเนื้อและฉีกเกือบทุกอวัยวะและกล้ามเนื้อในร่างกายของมัน แต่หลังจากนี้มันก็ยังไม่ตายและพยายามที่จะยืนขึ้น
เจียงเฉินรู้สึกตกใจ
ไม่ใช่เพราะพลังแห่งชีวิตที่โกงของมนุษย์กลายพันธุ์
เขาจ้องอย่างว่างเปล่าไปที่จุดเกิดระเบิดที่ได้เกิดขึ้น
