BNH บทที่ 2 : เธอคิดจะเล่นเกมส์กับฉันใช่ไหม ?
บทที่ 2 : เธอคิดจะเล่นเกมส์กับฉันใช่ไหม ?
หลังจากนั้น ลู่ จินเหนียนก็นึกอะไรบางอย่างได้ เขาเหลือบมองเธอเล็กน้อย จากนั้นก็ออกแรงมากขึ้น, เขาเชยคางของเฉียว อันหาวขึ้นมา และจ้องเข้าไปที่ดวงตาของเธอด้วยสายตาอันเย็นเฉียบ
“เฉียว อันหาว ถ้าความจำของเธอยังดีอยู่ เธอคงจะจำคำที่เธอพูดกับฉันในคืนวันแต่งงานของเราได้นะ ประโยคแรกที่เธอพูดกับฉันคือ ห้าม-แตะ-ต้อง-ตัว-เธอ! แต่ดูเธอตอนนี้สิ ผ่านมาแค่สองเดือน เธอก็ห้ามใจตัวเองมานอนกับฉันไม่ได้แล้ว”
ลู่ จินเหนียนยังคงจ้องมองไปที่เธอด้วยใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกใดๆ พร้อมทั้งกระชับมือบีบลำคอของเธอแรงยิ่งขึ้นอีกในขณะที่เขาพูด
เฉียว อันหาวรู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมากขณะที่ถูกเขาตั้งคำถาม นิ้วหัวแม่เท้าของเธอสั่นสะท้าน เธอกัดริมฝีปากแน่น นิ่งค้างไป โดยไร้ซึ่งคำพูดใดๆออกมา
ลู่ จินเหนียนหยุดพูดไป ขณะที่เขากำลังระงับความโกรธของตัวเองไว้
เกิดความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง ขณะที่ลู่ จินเหนียนยังคงจ้องมองไปที่ใบหน้าอันสะสวยของ เฉียว อันหาว
เฉียว อันหาวรู้สึกตึงเครียดมาก ขณะที่เธอกำลังใช้ความพยายามในการรวบรวมความคิด หัวใจของเธอเต้นแรง เธอไม่สามารถต้านทานความรู้สึกกดดันนี้ได้อีกต่อไป
แต่แล้ว ลู่ จินเหนียนก็พูดทำลายความเงียบขึ้นมาว่า “หรือว่าที่ผ่านมา เธอต้องการนอนกับฉันมาตลอด?”
เฉียว อันหาวรู้สึกกลัวขึ้นมาจนตัวสั่น หรือว่าเขาจะรู้ความรู้สึกของเธอแล้ว ?
ดวงตาของเธอฉายแววหวาดกลัวขึ้นมา เธอหมดหนทางที่จะซ่อนความรู้สึกของตัวเองไว้ได้
จึงโพล่งออกไปว่า “ฉันอยากเป็นนักแสดงในหนังเรื่อง ตราบชั่วนิจนิรันดร์”
ลู่ จินเหนียนนิ่งค้างไป ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากปากเขา
เธอพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เขายืนแข็งทื่ออยู่นานทีเดียว
เธอรู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดออกมาอยู่นอกอก เธอพยายามทำให้จิตใจสงบลง
พลางจ้องไปที่ใบหน้าซีดเผือดของ ลู่ จินเหนียน
เมื่อเริ่มใจเย็นลงแล้ว เฉียว อันหาวจึงพูดต่อว่า
“ก็อย่างที่คุณรู้ มันใช้เวลามากกว่าครึ่งปีหลังจากที่ฉันเดบิวต์เพื่อเป็นนักแสดง แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีบทบาทไหนเหมาะสมกับฉันเลย และตั้งแต่คุณเริ่มมีอำนาจในอุตสาหกรรมบันเทิงนี้ ทั้งหมดที่ฉันทำไปก็เพื่อสร้างความเชื่อมั่นว่าฉันจะได้แสดงในหนังเรื่อง ตราบชั่วนิจนิรันดร์ นี้จริงๆ”
เฉียว อันหาวพูดสรุปต้นตอของเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง หลังจากนั้นเธอก็เม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“เรื่องเมื่อคืน ถือซะว่าเป็นค่าตอบแทนที่ฉันจ่ายให้คุณก็แล้วกัน”
เมื่อสิ้นสุดคำพูดของเฉียว อันหาว, ดวงตาของลู่ จินเหนียนก็แข็งกร้าวขึ้น เขาพยายามอย่างมากที่จะระงับความโกรธของตนไว้ นิ้วมือที่กำอยู่รอบลำคอของเธอสั่นสะท้านขึ้น ก่อนที่เขาจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“เฉียว อันหาว นี่เธอกำลังพยายามจะเล่นเกมส์กับฉันใช่ไหม ?”
ลู่ จินเหนียนเปล่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยออกมาสั้นๆ ก่อนรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาจะเลือนหายไป เขาจ้องเขม็งไปที่เธอ พลางพูดด้วยน้ำเสียงดุดันว่า
“เธอคิดจะเล่นเกมส์กับฉันใช่ไหม ?
ก็ได้ ! ถ้าเธอต้องการแบบนั้น ฉันก็ยินดีที่จะเล่นเกมส์ไปกับเธอ.. แต่ฉันจะเป็นคนหยุดเธอเอง !”
