ตอนที่ 192 โอวหยางเสี่ยวซาน

หลังจากอาหารกลางวันเสร็จ เฉินหลิงก็กลับไปอย่างมีความสุข จีเหยียนหรันกับฉวี้ลี่ลี่มีเรียนในตอนบ่าย ดังนั้นหานเซิ่นจึงต้องใช้เวลาว่างคนเดียว

ในตอนนี้ เขารู้สึกว่าเกือบจะหายจากการถูกไฟเผาโดยสมบูรณ์แล้ว เนื่องจากไม่มีเรียนหานเซิ่นไม่รู้จะทำอะไร เขาจึงตัดสินใจไปทดสอบความแข็งแกร่ง หลังจากไม่ได้ทดสอบมานาน เขาเองก็ไม่แน่ใจว่ามีค่าความแข็งแกร่งเท่าไหร่

หลังจากถึงศูนย์ทดสอบ หานเซิ่นก็เลือกจ่ายเงินเพื่อขอทดสอบในห้องส่วนบุคคล เนื่องจากเขาไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นการทดสอบของเขา

คามจริงแล้วหานเซิ่นตั้งใจที่จะทดสอบหลักๆ 3 อย่างด้วยกัน คือความแข็งแกร่ง ความเร็วและปฏิกิริยาตอบสนอง

ปัง ปัง ปัง ปัง!

ด้วยหมัดของหานเซิ่นที่ชกไปที่เครื่องทดสอบอย่างรุนแรง ตัวเลขออกมาอยู่บนหน้าจอที่ 15.4656 และความเร็วของหานเซิ่นอยู่ที่ 15.7665

ค่าความแข็งแกร่งของเขาเกิน 15 ทุกอุปกรณ์ ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจมาก

ตามสถิติของกาแล็กซี่ เมื่อเก็บจีโนพ้อยเต็มทั้ง 4 ประเภท ถึงจะมีระดับความแข็งแกร่งเกินกว่า 15 ได้ แต่ถ้าพวกเขาถนัดอุปกรณ์ใดอุปกรณ์หนึ่งก็อาจขึ้นไปถึง 16-17 ได้

หานเซิ่นยังขาดจีโนพ้อยกลายพันธ์และเลือดศักดิ์สิทธิอีกพอสมควร แต่ค่าความแข็งแกร่งของเขาเกิน 15 ซึ่งดูเหนือมนุษย์มาก

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป หานเซิ่นเองก็ไม่แน่ใจว่าความแข็งแกร่งของเขาจะเป็นเท่าไหร่ ถ้าเขาเก็บจีโนพ้อยเต็มทุกประเภท

หานเซิ่นคิดว่าที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเขาฝึกกายหยก มันเป็นวิชาไฮเปอร์จีโนที่ช่วยพัฒนาสภาพร่างกาย แต่เขาไม่เคยได้ยินก่อนเลยว่ามันจะได้ผลขนาดนี้ ไฮเปอร์จีโนบางอย่างสามารถช่วยให้ค่าความแข็งแกร่งถึง 17-18 ได้ ถ้าเก็บจีโนพ้อยเต็ม อย่างเช่น อะตอมมิคฟิชชั่นที่ซินเสวียนฝึก

แต่จากที่หานเซิ่นประมานดูแล้ว ค่าความแข็งแกร่งของเขาอาจจะเกิน 20 ถ้าเขาเก็บจีโนพ้อยได้เต็มทั้งหมด ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีผู้ยังไม่วิวัฒนาการที่มีระดับความแข็งแกร่งเกินกว่า 20

เมื่อหานเซิ่นเดินออกจากห้องทดสอบ เขาก็พบชายคนหนึ่ง เขาหยุดเดินเหมือนว่าเขาจะจำหน้าของหานเซิ่นได้ แต่หานเซิ่นจำไม่ได้ว่าเคยรู้จักเขามาก่อน หานเซิ่นเลยไม่สนใจ

"สรุปนายจะเข้าร่วมการแข่งมวยขาวและดำใช่ไหม?" ชายคนนั้นพูดขึ้นทันที

หานเซิ่นหยุดและมองไปรอบๆเพื่อความแน่ใจว่าชายคนนี้พูดกับเขา

"ใช่ นายคือ?" หานเซิ่นมองไปที่ชายคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาอายุประมาน 20 สูงและหุ่นดี ใบหน้าของเขาดูเป็นมุ่งมั่นและจริงจัง เขาดูเหมือนกับอาวุธที่เปล่งประกาย

"โอวหยางเสี่ยวซาน" ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์

"นายนั่นเอง! ดีใจจริงๆที่ได้เป็นเพื่อนร่วมทีมกับนาย"

โอวหยางเสี่ยวซานเป็นคนที่มีชื่อเสียงในชมรมศิลปะการต่อสู้ และหานเซิ่นก็เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อน เขาเข้าร่วมการแข่งขันเกือบทุกรายการ หานเซิ่นก็เลยคิดว่าเขาน่าจะเข้าร่วมการแข่งครั้งนี้ด้วย

เมื่อเห็นหานเซิ่นยื่มมือมา โอวหยางเสี่ยวซานไม่ได้จับมือทักทายกับหานเซิ่น เขาพูด "ฉันไม่ได้สมัครแข่ง"

"ทำไม?" หานเซิ่นประหลาดใจ หนึ่งในนักกีฬาที่เก่งที่สุดในโรงเรียน เป็นไปได้ยังไงที่เขาไม่อยู่ในทีม

"ฉันรู้ว่าโรงเรียนของเราไม่มีโอกาสชนะ ดังนั้นฉันจึงไม่อยากเสียเวลา มันไร้ประโยชน์ที่ต้องเสียเวลาเปล่าไปกับการแข่งไร้สาระแบบนั้น"

โอวหยางเสี่ยวซานมองหานเซิ่น "ฉันเห็นการต่อสู้ของนายกับอวี้ซื่อหมิงแล้ว นายเป็นคนมีพรสวรรค์ นายสนใจเข้าชมรมศิลปะการป้องกันตัวไหมล่ะ? ด้วยการฝึกซ้อมกับฉัน นายต้องเป็นนักสู้ชั้นยอดได้อย่างแน่นอน และพวกเรา 2 คนอาจจะมีโอกาสไปถึงแชมป์ของกาแล็กชี่"

หานเซิ่นยิ้มและพูด "ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเขาถึงมีคนไม่ครบและต้องมาชวนผม นั่นก็เพราะว่านายไม่ได้เข้าร่วมนี้เอง"

"นายต้องการย้ายมาอยู่ชมรมศิลปะการต่อสู้ไหม?" โอวหยางเสี่ยวซานถามต่อด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

"ได้ ผมอยากเดิมพันกับนาย ถ้านายชนะ ผมสัญญาว่าจะเข้าชมรมศิลปะการป้องกันตัว แต่ถ้านายแพ้ นายต้องเข้าร่วมการแข่งมวยขาวและดำ" หานเซิ่นพูดพร้อมกับยิ้ม

"ฉันไม่เคยพนันหรือเดิมพันอะไรที่ต้องพึ่งโชค" โอวหยางเสี่ยวซานพูด

"งั้นแข่งมวยขาวและดำแบบ 5 ใน 9 เกม"

"ตกลง" โอวหยางเสี่ยวซานตอบโดยไม่ลังเล

"แค่มวยขาวและดำคงไม่ต้องใช้พื้นที่มาก งั้นเราใช้ห้องทดสอบส่วนบุคคลที่นี่ก็ได้"

หานเซิ่นพูดและเดินกลับเข้าไปในห้องที่เขาพึ่งจะออกมา เขาใช้การ์ดของเขารูดเพื่อเปิดใช้ห้อง และพูดกับโอวหยางเสี่ยวซาน

"ฉันจะออกค่าธรรมเนียมการให้ก่อน แต่ถ้านายแพ้ในต้องจ่ายค่าห้อง"

โอวหยางเสี่ยวซานเดินตามเข้ามาเงียบๆ ทั้งคู่ยืนประจันหน้ากัน เพื่อเตรียมพร้อม

"ผมจะใช้วิธีโยนเหรียญเพื่อตัดสินว่าใครได้เริ่มก่อน นายเลือกหัวหรือก้อย?" หานเซิ่นโยนเหรียญขึ้นไป และใช้ฝ่ามือปิดเอาไว้

"ก้อย" โอวหยางเสี่ยวซานพูด

หานเซิ่นเอามือออก และเหรียญออกก้อย

"นายก่อน" หานเซิ่นจ้องที่หมัดของโอวหยางเสี่ยวซานแล้วพูด 2 คำ

หมัดของโอวหยางเสี่ยวซานทั้งเร็วและรุนแรง เป็นหมัดที่ยอดเยี่ยมมาก

แต่ทว่าหานเซิ่นไม่หลบและก็ไม่ได้ป้องกัน เขายืนอยู่นิ่งๆมองหมัดของโอวหยางเสี่ยวซานตรงเข้ามาที่หน้าของเขา

โอวหยาวเสี่ยวซานหยุดหมัดของเขาเอาไว้ห่างจากหน้าของหานเซิ่น 1 นิ้ว หมัดของเขาเร็วมาก และยังหยุดมันได้อย่างเฉียบขาด

"แม้จะเป็นหมัดขาว แต่ก็ออกหมัดได้อย่างรุนแรง และยังจัดระเบียบร่างกายได้ดี" หานเซิ่นยิ้ม

"แพ้ก็คือแพ้ ตานายแล้ว" โอวหยางเสี่ยวซานพูด หมัดที่เขาออกมีทั้งความเร็วและความแข็งแกร่ง แต่มันก็ยังไม่พอที่จะตบตาหานเซิ่นได้ หานเซิ่นไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมาป้องกัน และมั่นใจว่ามันเป็นหมัดขาว

"นายรู้ชื่อที่ผมใช้ในการแข่งครั้งนี้ไหม" หานเซิ่นยังไม่ออกหมัด เขายิ้มและถาม

"นั่นมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน" โอวหยางเสี่ยวซานสีหน้าไม่เปลี่ยน

"ไม่ มันเกี่ยว ชื่อของผมคือ จักรพรรดิหมัดดำ ดังนั้นผมจะใช้หมัดดำ ระวังให้ดีๆและอย่าลอกเลียนแบบผมล่ะ อย่างน้อยนายก็ควรยกแขนขึ้นมาป้องกัน ไม่งั้นอาจจะบาดเจ็บได้" หานเซิ่นพูด

"เลิกพูดและชกมาได้แล้ว" โอวหยาวเสี่ยวซานเหมือนกับคนที่ผ่านศึกมาโชกโชน คำพูดของหานเซิ่นไม่ได้ทำให้สีหน้าหรืออารมณ์ของเขาเปลี่ยนไปเลย

ทันใดนั้นหานเซิ่นก็ออกไปหมัดตรงไปที่โอวหยางเสี่ยวซานด้วยความรุนแรงและความเร็วพอๆกับที่โอวหยางเสี่ยวซานออกมาเมื่อกี้