ตอนที่ 79 เผยสีที่แท้จริง

ในถ้ำใต้ดินขนาดใหญ่ แสงสีน้ำเงินเข้มของมอนสเตอร์ทะเลระดับหลุดพ้นลอยอยู่ในอากาศ ร่างของมันครอบรองพื้นที่ภายในถ้ำถึงสามส่วน และมันมีหนวดยาวที่กวัดแกว่งไปในอากาศ มันดูผ่อนคลาย แสงสีฟ้าที่ปล่อยจากร่างมันได้ให้แสงสว่างทั้งถ้ำ ด้านหลังกำแพง มุมหนึ่งของถ้ำ หลิน ฮวงได้หลบซ่อนอยู่ในร่างวิญญาณ และวางแผนที่จะก้าวเดินต่อ

 

“ตอนนี้ เบาะแสเดียวที่ฉันมีก็คือเลือดบนพื้น แม้ว่าฉันจะไม่อาจยืนยันได้ว่ามันเป็นของเล้ง เยวี่ยซินและคนอื่น แต่มันก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”หลิน ฮวงคิดกับตัวเองก่อนที่จะตรวจสอบเบาะแสที่เขามี

 

เขาเดินผ่านชั้นกำแพงหินแกรนิตหลายชั้นไปยังทางเดิน จากนั้นเขาก็เริ่มใช้การล่าเลือดเพื่อค้นหาร่องรอยของกลิ่นเลือดที่ยังคงอยู่ในอากาศ ก่อนที่จะตรวจสอบ เขากังวลว่าเขาจะไม่ได้รับผลลัพธ์ใดเนื่องจากเหล่านักล่ามักจะดูแลบาดแผลของตนเมื่อได้รับบาดเจ็บทันทีเพื่อป้องกันการติดตามจากมอนสเตอร์ มอนสเตอร์จำนวนมากจะไวต่อเลือด หากเล้ง เยวี่ยซินและคนอื่นได้จัดการกับบาดแผลแล้ว งั้นกลิ่นก็จะอ่อน

อย่างไรก็ตาม หลิน ฮวงกลับโชคดีที่เขายังคงจับได้ถึงกลิ่นเลือดที่เหลือในอากาศ กลิ่นมันอยู่ไกลจากมอนสเตอร์ระดับหลุดพ้นนี้ หลิน ฮวง รู้สึกโล่งใจเมื่อค้นพบและมุ่งหน้าไปทางนั้นทันที

ระหว่างทาง เขาสังเกตเห็นถึงคราบเลือดบนพื้น มันดูเหมือนคนที่วิ่งผ่านไปจะไม่มีเวลาพอที่จะลบร่องรอย

หลังจากที่ตามกลิ่นไป หลิน ฮวงก็เดินไปตามทางเดินนานกว่า1ชั่วโมง จากนั้นเขาก็พบศพที่ตายแล้ว ศพมันพิงอยู่กับกำแพงของทางเดิน และถูกเผาจนเกรียม หลิน ฮวงจำได้ว่าศพนี้คือชายหนุ่มสวมหมวกที่อยู่กับเล้ง เยวี่ยซิน จากสภาพศพ มันดูเหมือนเขาจะถูกเผาด้วยไฟที่ร้อนมากแต่หลิน ฮวง ไม่อาจตรวจจับกลิ่นไหม้ได้ กลิ่นที่ออกจากศพคือกลิ่นเหม็นไม่พึงประสงค์ มีแผลที่เอวที่ดูราวกับเขาถูกฟันด้วยบางสิ่งที่แหลมคม

 

“มีความเป็นไปได้สูงว่าบาดแผลนี้เกิดจากหนวดของมอนสเตอร์ระดับหลุดพ้นที่ปล่อยสารพิษที่มีพลังพอจะเผาไหม้ หากเล้ง เยวี่ยซินและคนอื่นบาดเจ็บ พวกเขาอาจจะติดพิษในลักษณะคล้ายกัน...”เขาคิด เมื่อเห็นศพ หลิน ฮวง รู้ว่าหากเล้ง เยวี่ยซินติดพิษ เธอคงจะตายไปแล้ว เขาต้องหาเธอให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้หรือภารกิจของเขาจะล้มเหลวเมื่อเธอตาย

เวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลิน ฮวง พบเล้ง เยวี่ยซินกำลังนอนอยู่ตรงแม่น้ำใต้ดิน เขาตื่นตระหนกเมื่อเห็นเธอ แต่เนื่องจากไม่เห็นการแจ้งเตือนจากเสี่ยว เฮย เขาก็โล่งใจเพราะนั่นหมายความว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ จากนั้น หลิน ฮวงก็เดินไปที่ริมแม่น้ำและเห็นใบหน้าของเล้ง เยวี่ยซิน ใบหน้าและผิวหนังบนมือส่วนใหญ่ของเธอกลายเป็นสีดำ  มีเพียงนิ้วครึ่งหนึ่งของเธอที่ไม่เป็นอะไร เธอหมดสติเมื่อหลิน ฮวงเข้ามาใกล้ หากเธออยู่ในสภาพนี้ เธอจะตายในไม่ช้า

 

“เธอพยายามเดินมาที่แม่น้ำใต้ดิน ตราบเท่าที่เธอตามกระแสน้ำไป เธอะพบกับทางเข้า มันไม่ควรจะมีปัญหาสำหรับเธอที่จะว่ายออกไปจากที่นี้”หลิน ฮววงสรุป อย่างไรก็ตาม หลิน ฮวงไม่เห็นหลี่ เอี้ยนซิงและคนอื่น เขาเดาว่าพวกเขาคงจะถูกกินโดยมอนสเตอร์หรือหลบหนีไปได้

“เสี่ยว เฮย การ์ดรักษาของฉันสามารถแก้พิษนี้ได้ไหม?”หลิน ฮวงมองไปที่การ์ดและหวังว่ามันจะช่วยเธอได้

“การ์ดรักษาสามารถรักษาโรคได้ทั้งหมด รวมถึงพิษ”เสี่ยว เฮยตอบ

“เยี่ยมมาก ใช้การ์ดรักษากับเธอ”เขาสั่ง ถึงแม้เขาจะเสียดายก็ตามแต่เขาก็ทำมัน หากเขาไม่ทำ เขาจะสูญเสียการ์ดมอนสเตอร์ไป

“ท่านแน่ใจหรือไม่ว่าต้องการใช้การ์ดรักษากับผู้อื่น?”

“ยืนยัน!”หลิน ฮวงพยักหน้า

“โปรดระบุผู้ใช้”

“เล้ง เยวี่ยซิน”หลิน ฮวงชี้ไปที่เธอ

“การ์ดรักษาหนึ่งใบถูกใช้ กำลังรักษา...”

 

เมื่อการแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา แสงสีขาวก็ถูกยิงออกจากหลิน ฮวง ใส่ร่างเล้ง เยวี่ยซิน ในไม่ช้า แสงสลัวก็ปกคลุมร่างเธอ หลิน ฮวงยืนข้างๆและพึมพำ“มันไม่ง่ายที่จะหาคุณที่นี่และตอนนี้ผมได้ใช้การ์ดรักษากับคุณ คุณไม่ต้องตอบแทนผม แต่ผมจะขอบคุณอย่างมากหากคุณพาผมกลับไปเมืองไร้กังวลและช่วยให้ภารกิจของผมเสร็จสิ้น”

 

เมื่อเห็นสีดำบนใบหน้าเธอจางหายไป หลิน ฮวงก็ไม่ต้องการอยู่ที่นี่อีก เขาซ่อนตัวอยู่หลังกำแพงไม่ห่างออกไปนักขณะที่เขารอให้เล้ง เยวี่ยซินตื่นขึ้น ในไม่ช้า พิษในร่างเธอก็หายไปจนสิ้นและเธอก็ตื่นขึ้น เธอมึนงงและมองไปรอบๆ

 

“เอ๊ะ?”เล้ง เยวี่ยซินลืมตาขึ้นและลุกขึ้นนั่งด้วยความสับสน เธอมองไปที่แขนเธอที่ไม่เป็นสีดำอีกต่อไปและมองภาพสะท้อนของเธอในน้ำ ใบหน้าของเธอเป็นปกติอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น?ฉันคิดว่าฉันคิดพิษเสียอีก?”เล้ง เยวี่ยซินขมวดคิ้ว  เธอดูเหมือนจะคิดว่าพิษในร่างเธอหายไปได้ยังไง หลิน ฮวง ผู้ที่หลบซ่อนอยู่กังวล โชคดี เล้ง เยวี่ยซินไม่ได้สังเกตเห็น เธอรีบลุกขึ้นยืนและสะบัดดินออกจากร่างเธอและวิ่งไปตามกระแสน้ำ หลิน ฮวง กลั้นลมหายใจขณะที่เขาเดินตามหลังเธอ ผ่านกำแพงแล้วกำแพงเล่า

เมื่อพวกเขาใกล้ถึงทางเข้า เล้ง เยวี่ยซินก็หยุด หลิน ฮวงเห็นคนที่กำลังนอนบนพื้นอยู่ไม่ไกล และจากเครื่องแต่งกาย มันดูเหมือนจะเป็นหลี่ เอี้ยนซิง

 

“พี่ชายหลี่!”เล้ง เยวี่ยซินตะโกนและวิ่งไปทางเขา หลิน ฮวงขมวดคิ้วเพราะเขาไม่ชอบหลี่ เอี้ยนซิง  เขาทิ้งซากมอนสเตอร์ไว้ให้เขาก่อนหน้าและพยายามจะฆ่าเขา สำหรับเขา ชายผู้นี้ต้องเป็นคนไม่ดี แต่ทว่า เนื่องจากหลี่ เอี้ยนซิง ดั้นด้นมาที่นี่ได้ เขาต้องไม่ติดพิษรุนแรงเท่า เล้ง เยวี่ยซิน

ตามที่คาดไว้ หลี่ เอี้ยนซิงยังคงมีสติ เมื่อเห็นเล้ง เยวี่ยซินวิ่งมาทางเขา เขาก็ตะโกนในทันที“ช่วยด้วย...”

แม้ว่าเสียงของเขาจะอ่อนแรง แต่เขาก็ยังคงตื่นตัว

“พี่ชายหลี่ ฉันจะพาคุณออกไปจากที่นี่!”เล้ง เยวี่ยซินพยายามแบกเขา

“ฉันไม่มีเวลามากนัก...ฉันต้องการยาแก้พิษ...”เมื่อเห็นว่าพิษในร่างเธอหายไป หลี่ เอี้ยนซิงจึงคิดว่าเธอมียาแก้พิษ เขาจึงร้องขอมันจากเธอ

“ฉันไม่มียาแก้พิษ ฉันไม่รู้ว่าฉันหายได้ยังไง”เล้ง เยวี่ยซินบอกเขา เธอไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง

“งั้น....ช่วยถ่ายเลือดให้ฉัน.....ด้วยสภาพนี้ ฉันจะไม่อาจขึ้นไปข้างบน..”หลี่ เอี้ยนซิงอ้อนวอน

“ถ่ายเลือด....”เธอลังเล เธอไม่ต้องการให้หลี่ เอี้ยนซิงตายที่นี่ดังนั้นเธอจึงยอมรับมัน

 

หลิน ฮวง เฝ้าดูจากระยะไกลและขมวดคิ้ว เขารู้ว่าการถ่ายเลือดคืออะไร มันหมายความว่าหลี่ เอี้ยนซิงจะปลดปล่อยเลือดพิษในร่างเขาและต้องการเลือดของใครบางคนมาทดแทนส่วนที่หายไป นี่มักจะเกิดขึ้นระหว่างครอบครัวและเพื่อนสนิทแต่ไม่ใช่คนอื่น สำหรับหลี่ เอี้ยนซิงที่ร้องขอ เขาจึงข้ามเส้นแบ่งไปโดยสิ้นเชิง หลี่ เอี้ยนซิงรู้จักเล้ง เยวี่ยซินดี และรู้ว่าเธอจะไม่มีทางปฏิเสธ นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาจึงกล้าร้องขอเช่นนี้

 

“ช่วยฉันด้วย...”หลี่ เอี้ยนซิงกล่าวกับเล้ง เยวี่ยซิน

“ตกลง”เธอพยักหน้า มีดปรากฏบนฝ่ามือเธอและเธอก็ตัดหลอดเลือดแดงบนข้อมือเขา มันเป็นสีดำ เลือดพิษได้ไหลออกอย่างรวดเร็วพร้อมกับกลิ่นเหม็น  จากนั้นเล้ง เยวี่ยซินก็ตัดหลอดเลือดที่ข้อมือเธอและเลือดก็ไหลทะลักออกจากบาดแผล

 

“ทำไมหลี่ เอี้ยนซิงจึงร้องขออะไรเช่นนี้?นี่เป็นเพียงการแก้ไขชั่วคราว พิษในร่างเขาจะเจือจางก็จริงแต่มันยังตกค้าง แม้ว่าเขาจะออกจากถ้ำนี้ได้ เขาก็จะไม่อาจอยู่รอดได้จนถึงเมืองไร้กังวล เว้นแต่ว่า....”หลิน ฮวงรู้ถึงเหตุผลสำหรับการถ่ายเลือด “เว้นแต่ว่าเขาจะขับเลือดทั้งหมดในร่างแต่....นั่นหมายความว่าเขาต้องการเลือดทั้งหมดของคนอื่นเป็นการแลกเปลี่ยน....”

 

เขาสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ เมื่อเวลาผ่านไป เล้ง เยวี่ยซินก็ดูซีดลง เธอได้ถ่ายเลือดสามส่วนให้กับ หลี่ เอี้ยนซิง

 

“พี่ชายหล่า ฉันต้องหยุดแล้ว”

“เอาละ นั่นพอแล้ว”เขาพยักหน้า

 

ขณะที่เล้ง เยวี่ยซินกำลังจะประทับตราเพื่อตัดการถ่ายเลือด หลี่ เอี้ยนซิงก็จ้องมองเธอและใช้มีดสั้นแทงหน้าอกเธอ

หลิน ฮวงผู้เฝ้ามองจากด้านหลังไม่อาจตอบสนองได้ทัน มันเลวร้ายสำหรับเล้ง เยวี่ยซิน เธอมองดูหลี่ เอี้ยนซิงอย่างตกใจ“พี่ชายหลี่...”

“โง่เสียจริง หากเธอไม่ถ่ายเลือดทั้งหมดให้ฉัน ฉันจะชะล้างพิษทั้งหมดได้ยังไง?หากฉันเจือจางพิษได้เพียง1ใน3 ฉันจะไม่มีทางได้กลับเมืองไร้กังวล ดังนั้น เธอจำต้องเสียสละตัวเธอซะ...”หลี่ เอี้ยนซิงยิ้มอย่างชั่วร้าย