TXV – 133 ฉันจะทำให้คุณลืมภรรยาของคุณไปเลย !
TXV – 133 ฉันจะทำให้คุณลืมภรรยาของคุณไปเลย !
ในช่วงบ่ายของเมืองวอร์ตัน ชาวเมืองได้ยินข่าวคราวของโจเซฟจึงนำดอกไม้กับกระเช้าของขวัญมาให้เขา โดยเซี่ยเหล่ยและอเลน่าคอยช่วยต้อนรับแทน ชาวเมืองอยู่เพียงสักพักแล้วก็กลับบ้านไป
อเลน่าช่วยโจเซฟเก็บกวาดห้องพักแล้วบอกเซี่ยเหล่ยว่า “ลูคัส เราไปเดินเล่นกัน ให้โจเซฟพักผ่อนดีกว่า”
เซี่ยเหล่ยไม่ใช่คนที่ชอบเดินเล่น เขาคิดว่าโจเซฟยังชอบอเลน่าและเขาอยากจะล้วงความลับกับโจเซฟด้วย แต่เขาก็หาข้ออ้างแก้ตัวไม่ได้ เซี่ยเหล่ยจึงตัดสินใจตอบไปว่า “โอเค ไปกันเถอะ”
“อเลเน่า คุณอยู่กับผมเถอะ” โจเซฟพูดเหมือนอยากให้เซี่ยเหล่ยออกไปแค่คนเดียว
อเลน่าปฏิเสธคำขอของโจเซฟ “คุณต้องพักผ่อน เดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้ บ้านเราสองคนอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่นาทีเอง”
โจเซฟอ้อนต่อ “งั้นคุณมากินข้าวมื้อเย็นที่บ้านผมนะ”
“ได้ อย่าลืมเตือนฉันอีกทีละกัน” อเลน่าตอบรับคำชวน
เซี่ยเหล่ยพูดเสริมว่า “ดี เดี๋ยวเราค่อยมาหาอีกทีตอนเย็นนะ”
อเลน่าคิดในใจขณะที่เซี่ยเหล่ยกำลังพูด ‘เธอก็รู้ว่าโจเซฟมันออดอ้อนฉันอยู่ ยังจะให้ฉันมาเจอมันอีกหรือเนี่ย ถ้าไปกันแค่เราสองคนจะยินดีมากกว่า’
โจเซฟพูดยืนยัน “ตามนั้นครับ แล้วเจอกันตอนเย็น”
อเลน่าพาเซี่ยเหล่ยเดินกลับบ้าน ในขณะที่กำลังเดินอยู่ในทางตามป่าเธอหันมาคุยกับเซี่ยเหล่ย “ลูคัส นี่มันอะไรกัน”
เซี่ยเหล่ยแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจแล้วถามอเลน่ากลับว่า “คุณหมายถึงเรื่องไหน ?”
อเลน่าตะคอกอย่างโมโหใส่เขาว่า “คุณจงใจให้ฉันกับโจเซฟอยู่ด้วยกัน นี่วางแผนจะทำให้เราสองคนคืนดีกันใช่ไหม ?”
เซี่ยเหล่ยฝืนยิ้มแล้วตอบอเลน่าอย่างใจเย็นว่า “คุณคิดว่าผมเป็นคนอย่างไรกันล่ะ ผมคิดว่าโจเซฟเพิ่งออกจากโรงพยาบาลแล้วเขาก็ยังไม่แข็งแรงดี เราก็ช่วยเขานิดๆหน่อยๆ เขาก็ดีกับเราตั้งแต่ก่อนเรื่องนี้อีก ผมไม่ได้จะทำในสิ่งที่คุณคิด”
จริงๆแล้วเซี่ยเหล่ยไม่ได้ตั้งใจให้โจเซฟกับอเลน่ามาคืนดีกันหรอก เขาแค่ต้องการโอกาสที่จะหาความลับเพิ่มต่างหาก ซึ่งเขาไม่สามารถบอกเหตุผลที่แท้จริงให้อเลน่าฟังได้
“คุณคิดแบบนี้จริงหรอ ?” อเลน่าพูดโดยไม่ค่อยเชื่อใจเซี่ยเหล่ย
เซี่ยเหล่ยพูดหยอกกลับไปว่า “คุณอยากให้ผมสาบานไหมล่ะ ?”
อเลน่ารีบเอามือปิดปากเซี่ยเหล่ยทันที “ใครจะอยากให้คุณสาบานกัน เดี๋ยวพระเจ้าก็ได้ยินหรอก อย่าล้อเล่นแบบนี้อีก !”
เธอเป็นชาวคริสต์คาธอลิค ถึงแม้จะไม่ได้เคร่งศาสนามาก อเลน่าก็คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องขำขัน สำหรับเซี่ยเหล่ยเองเขาคิดว่ามันออกจะเพ้อเจ้อไปซะหน่อย.......
“เดินไปต่อเถอะ เดี๋ยวเรากลับมาที่นี่ใหม่” เซี่ยเหล่ยรีบพูดตัดบท
อเลน่าก้าวเดินต่อแล้วถามเซี่ยเหล่ยไปด้วย “ลูคัส คุณไม่โดนภรรยาว่าหรือ ที่คุณไม่ได้กลับบ้าน”
“เธอ...” เซี่ยเหล่ยทำหน้าขรึมแล้วพูดต่อ “เธอเป็นคนซื่อสัตย์มากๆ ไม่เคยถามผมเรื่องงาน และก็ไม่ถามว่าผมไปไหนมาบ้างด้วย”
“เธอเชื่อใจคุณมากๆ คุณเองก็น่าเชื่อถือด้วยแหละ” อเลน่าพูดตอบเซี่ยเหล่ย
อยู่ดีๆเซี่ยเหล่ยก็พูดขึ้นมาว่า “ผมรู้สึกไม่ค่อยดี ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ คุณกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวผมตามไป”
“อืม โอเค” อเลน่ายิ้มเบาๆแล้วเดินไปต่อ
เซี่ยเล่ยเดินออกจากป่าไปทางบ้านของโจเซฟ เขายืนจ้องม้องบ้านหลังนี้โดยคิดว่าจะหารหัสตัวเลขควบคุมเครื่องจักรอัจฉริยะของโจเซฟเจอหรือเปล่า ?
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมา
เสียงนี้มันไม่ใช่เสียงลมหรือเสียงเท้าย่ำบนใบไม้ เซี่ยเหล่ยรีบหันไปดูที่ต้นกำเนิดเสียงก็ไม่เห็นอะไร เขาคิดว่าอาจจะเป็นอเลน่า แต่คงไม่ใช่เธอแน่ๆ เขาเพิ่งแยกจากกับเธอเอง
หรือว่าอเลน่าจะเดินย้อนกลับมา
เซี่ยเหล่ยรีบคิดว่าจะทำอย่างไรดี เขายิ้มอย่างขมขื่นและรูดซิปกางเกงลง
เธอคงไม่กล้าถ้ำมองเขาหรอก เพื่อภารกิจเซี่ยเหล่ยรู้สึกว่าจะทำอะไรก็ย่อมได้
เซี่ยเหล่ยฉี่เป็นแนวเส้นโค้ง ไกลไปข้างหน้ากว่า 3 เมตร อเลน่าที่แอบดูอยู่ช็อกกับสิ่งที่เธอกำลังเห็นอยู่
เซี่ยเหล่ยทำเป็นไม่รู้ว่าเธออยู่แถวนี้ เขาใช้ตาซ้ายสอดส่องบ้านลูคัสที่อยู่ห่างไปประมาณ 30-40 เมตร เขาเห็นภาพบ้านโจเซฟปรากฏชัดในตาซ้ายของเขา
เขาเห็นโจเซฟนั่งพิมพ์คีย์บอร์ดในห้องอ่านหนังสืออย่างมุ่งมั่น
‘เขากำลังเตรียมโปรแกรมรหัสตัวเลขควบคุมอยู่แน่ๆ’ เซี่ยเหล่ยคิดในใจ
อเลน่ารีบวิ่งจ้ำอ้าวกลับไปที่บ้านของเธอ ‘ผู้หญิงโรคจิต’ เซี่ยเหล่ยพึมพัมเบาๆ
อเลน่าวิ่งไปรอเซี่ยเหล่ยที่หน้าบ้านของเธอ เซี่ยเหล่ยเดินไปเห็นเธอหน้าแดง เขาทำเป็นไม่สังเกตแล้วถามเรื่องอื่นแทน “อเลน่า โจเซฟเคยชวนคุณไปดูเครื่องจักรอัจฉริยะมั้ย ในฐานะที่คุณเป็นช่างระดับสูง คุณไม่อยากรู้เกี่ยวกับมันบ้างหรือ”
อเลน่าตอบเซี่ยเหล่ยว่า “เขาเป็นคนเก็บตัว ไม่ค่อยเปิดเผยกับคนอื่น เขาเคยพูดให้ฉันฟังอยู่นะ แต่ก็ไม่เคยแสดงอะไรให้ฉันดูเลย”
โจเซฟได้ตัดขาดกับเพื่อนสี่คนของเขา ฮานส์จึงจ้างคนมาขู่แต่ก็เผลอทำให้โจเซฟบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจ เขาดูเป็นคนปิดกั้นตัวเองมากๆ ไม่ค่อยเชื่อใจใคร แม้กระทั่งอเลน่าเอง
เซี่ยเหล่ยพูดแบบยิ้มๆ “ผมก็ยังไม่เคยเห็นเครื่องจักรอัจฉริยะเช่นกัน”
“คุณอยากเห็นเครื่องจักรอัจฉริยะหรอ ?” อเลน่ามองเซี่ยเหล่ยแล้วถามกลับ
เซี่ยเหล่ยตอบเธอว่า “ผมก็แค่สงสัยน่ะ อยากรู้ว่ามันจริงๆแล้วเป็นยังไง ผมก็เป็นแค่ช่างที่ควบคุมได้แต่เครื่องจักรธรรมดาๆ คุณเองก็มีความสามารถสูง ผมดีใจที่ได้ทำงานกับคุณ”
อเลน่ารีบพูดตอบ “คุณอย่าพูดแบบนี้สิ เราทำงานด้วยกันนะ คุณมั่นใจในตัวเองหน่อย ใจเย็นๆนะ ถ้าฉันมีโอกาสเมื่อไหร่ เดี๋ยวจะแนะนำคนระดับสูงให้เพิ่มตำแหน่งงานกับเงินเดือนคุณ”
“ขอบคุณครับ แต่ไม่ดีกว่า” เซี่ยเหล่ยปฏิเสธแบบสุภาพ ในใจเขาคิดอีกอย่างว่า ‘ผมไม่จำเป็นต้องให้บริษัทเลื่อนตำแหน่งหรือเพิ่มเงินเดือน วันนั้นคงจะไม่เกิดขึ้น’
ความคิดนี้ค่อยๆจางหายไป เซี่ยเหล่ยไม่กล้าจะมองหน้าอเลน่าอีก เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเช่นนี้อยู่
อเลน่ามองหน้าเซี่ยเหล่ย “ทำไมไม่ต้องล่ะ ?”
เซี่ยเหล่ยยิ้มให้อเลน่า “ผมเพิ่งทำงานไม่นาน มันจะไม่ดีถ้าบริษัทจะเลื่อนตำแหน่งให้ผม ผมชอบทำงานกับคุณ ไม่ต้องไปเปลี่ยนอะไรหรอก”
อเลน่าเดินมากอดเซี่ยเหล่ยแล้วหอมแก้มเขา “คุณนี่ช่างแสนดีจริงๆ”
“ตอนบ่ายแล้ว เราทำอะไรกันดี ?” เซี่ยเหล่ยพูด
อเลน่าอมยิ้มมองหน้าเซี่ยเหล่ย “แล้วแต่คุณเลย”
เซี่ยเหล่ยรีบเบือนหน้าหลบรอยยิ้มของอเลน่าเขารีบตอบว่า “งั้นผมจะทำกังหันน้ำให้คุณละกัน”
“กังหันน้ำเนี่ยนะ?” อเลน่าตกใจกับสิ่งที่เซี่ยเหล่ยพูด “กังหันน้ำจะทำอะไรได้”
เซี่ยเหล่ยพูดยิ้มๆว่า “ผมเห็นว่าแถวบ้านคุณมีแม่น้ำ กังหันน้ำจะทำให้บรรยากาศดูสวยขึ้น”
เขาจะไปจากเยอรมนีโดยไม่บอกลา แต่ก็อยากให้เธอมีของบางอย่างเพื่อรำลึกถึงเขา
“ดี เรามาทำกันเถอะ” อเลน่าไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่ แต่พอเห็นเซี่ยเหล่ยดูอยากจะทำมาก เธอก็เลยยอมทำตามเขาไป
ตอนบ่ายกังหันน้ำก็ถูกติดตั้งในแม่น้ำเล็กๆ ซึ่งช่วยสร้างบรรยากาศสวยงามให้บ้านของอเลน่า อเลน่ายืนดูมันด้วยความสุขใจ........
เซี่ยเหล่ยเดินมาพูดกับเธอ “เราไปบ้านโจเซฟกันดีกว่า”
“เดี๋ยว ! อย่าพึ่งสิ” อเลน่ารีบพูด
“คุณอยากทำอะไรอีกหรอ ?” เซี่ยเหล่ยถาม
“เราถ่ายรูปกับกังหันกันดีกว่า ฉันไปเอากล้องนะ” อเลน่าเดินเข้าบ้านไปโดยไม่รอให้เซี่ยเหล่ยพูดอะไร
เซี่ยเหล่ยยืนรออเลน่าอยู่ประมาณสองนาที เธอกลับมาพร้อมกับกล้องแล้วตั้งโหมดถ่ายรูปอัติโนมัติ อเลน่าไปยืน้างแขนเซี่ยเหล่ยอย่างแนบชิดพร้อมโพสต์ท่าถ่ายรูป กล้องก็ถ่ายเก็บความทรงจำตอนนี้ไปเรื่อยๆ เธอทั้งกอดเซี่ยเหล่ย หยิกแก้มเขาและทำท่าเหมือนจะต่อยเขา เซี่ยเหล่ยก็เล่นตามอเลน่าไปด้วยกับทุกท่าโพสต์ของเธอ
เขากำลังจะจากเยอรมนี โดยทิ้งอเลน่าไว้กับความทรงจำ เซี่ยเหล่ยฉุกคิดก่อนกล้องจะหยุดถ่ายรูปพอดี
โทรศัพท์ของอเลน่าดังขึ้น เซี่ยเหล่ยจับมืออเลน่าเบาๆแล้วพูดกับเธอว่า “โจเซฟโทรมาแน่ๆ เดี๋ยวค่อยโทรกลับก็ได้”
อเลน่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดูแล้วขมวดคิ้ว “โจเซฟจริงด้วย ช่างเลือกเวลาเหมาะเจาะจริงๆ” เธอหันมาขบหูของเซี่ยเหล่ยแล้วกระซิบว่า “คืนนี้คุณไม่ต้องกลับบ้านนะ ฉันจะทำให้คุณนอกใจภรรยาคุณให้ได้ !”
เซี่ยเหล่ยได้แต่ยืนอึ้งพูดไม่ออก................
ติดตามตอนต่อไป..........
