ตอนที่แล้วChapter 158: สแกนรถบรรทุกทหาร
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 160: ใช้งานรถMCV รูปแบบที่ 2!

Chapter 159: ออกเดินทางไปยังเกาะเชนไฮ่!


เจียงลู่ฉีนั้นอยู่ในสภาพที่เหนื่อย เนื่องจากพลังงานที่เก็บไว้ในร่างกายของเขาได้ใช้ไปแล้ว ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะพัฒนาขึ้นอย่างมาก แต่จำนวนพลังงานที่ใช้ก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน พวกมันต้องมีการสนับสนุนกันและกัน เพียงแค่เมือรถMCVนั้นพัฒนา การใช้งานของมันก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

เจียงลู่ฉีนั้นค่อยๆตระหนักได้ว่าเนื้อกลายพันธุ์ที่กักตุนไว้สามารถที่จะถูกกินได้หมดอย่างรวดเร็ว และราคาของเนื้อกลายพันธุ์ก็จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นเนื้อกลายพันธุ์หรือนิวเคลียสกลายพันธุ์ พวกมันก็จะกลายเป็นเครื่องอุปโภคบริโภคที่สำคัญ

[ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะรวบรวมเนื้อกลายพันธุ์ แต่เป้าหมายสูงสุดก็ยังคงเป็นนิวเคลียสกลายพันธุ์อยู่ดี]เจียงลู่ฉีพูดในความคิด ถึงแม้ว่าเขาจะร่ำรวย แต่อัตราการใช้มันน่ามหัศจรรย์มาก เขานั้นต้องการที่จะมีชีวิตอยู่โดยปราศจากความกังวลเรื่องอาหารหรือเสื้อผ้า

หยิงขับรถเร็วมากและจางไฮ่กับรถกองทัพด้วยตามเธอไปตลอดทาง พวกเขานั้นออกจากเมืองท่าจินหลิงในเวลาไม่นาน สุดท้ายแล้วพวกเขาก็มีเวลาให้หายใจ

สัตว์ประหลาดตัวนั้นทำให้ทุกคนนั้นช็อคอย่างมาก มันเหมือนกับความรู้สึกของตอนเริ่มต้นของวันโลกาวินาศ พวกเขานั้นรอดชีวิตกับหายนะมาได้อีกรอบหนึ่ง

“จู้อิง เอาเนื้อกลายพันธุ์มาให้ฉันกิน”เจียงลู่ฉีพูดและมองไปที่หลันซิหยู่และเจียงจู้อิง “ฉันหิว...”

.“โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว”เจียงจู้อิงเข้าใจในทันทีและหลังจากนั้นเธอก็เดินเข้าห้องครัว “หยุดก่อน”หลันซิหยู่จ้องมาที่เขา “มีอะไรผิดปกติเหรอ?”เจียงลู่ฉีถาม

“ไม่มีอะไร....”หลันซิหยู่เงียบชั่วครู่หนึ่งและหลังจากนั้นก็พูด “ฉันขอโทษแต่ฉันไม่ได้คาดเลยว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น”ความรู้เจ็บปวดพวกนี้นั้นทำให้หลันซิหยู่แทบจะคิดว่าพวกเขานั้นตายกันอยู่ตรงนั้น เธอไม่ได้คาดคิดว่าพวกเขาจะสามารถหนีมาได้ทันเวลา เจียงลู่ฉีนั้นช่วยเหลือเธอเพื่อนข้อมูลเกี่ยวกับรถบรรทุกขุดเหมืองนั่น ถึงแม้ว่าเธอจะให้ข้อมูลที่แม่นยำ เธอรู้สึกละอายใจที่ไม่ได้ช่วยเหลือในภารกิจ

“โชคดีที่ปัญหานั้นมันไม่อันตราย ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีใครโทษเธอหรอก”เจียงลู่ฉีพูด

“แต่รถขุดเหมือง....”หลันซิหยู่เริ่มที่จะพูดขึ้นและหลังจากนั้นก็ลังเล พวกเธอทุกคนนั้นรู้ว่าเจียงลู่ฉีไม่ได้อะไรเลย นอกจากหยิงที่รู้เกี่ยวกับรถMCVที่ได้รับรูปแบบที่สอง

“พี่ชาย นี่เนื้อกลายพันธุ์สำหรับพี่”เจียงจู้อิงถือหม้อขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยเนื้อกลายพันธุ์

มันหนักประมาณ5กิโลกรัม แต่มันก็เหมือนชิ้นเค้กสำหรับเจียงลู่ฉี น้องสาวจ้องเขาในขณะที่เขานั้นกินอย่างเนิบๆ เจียงลู่ฉีก็กินหมดลงและเจียงจู้อิงก็ถามขึ้น “พี่ต้องการเพิ่มไหม?”

“ใช่”เจียงลู่ฉีพยักหน้า ในความเป็นจริงเขายังกินเพิ่มได้อีกห้ากิโลกรัม

เจียงจู้อิงไม่ได้พูดอะไรและเดินเข้าไปในห้องครัวในทันที และหลังจากชั่วครู่หนึ่งต่อมา หม้อที่ใส่เนื้อกลายพันธุ์ก็กลับมาวางบนโต๊ะ เนื้อกลายพันธุ์สามารถที่จะพิจารณาว่าเป็นวัตถุดิบชั้นยอดเลย มันเป็นอาหารที่ทั้งดีและอร่อยที่สุดที่สามารถกินได้ มันก็ละลายในปากซึ่งทำให้รู้สึกน่ามหัศจรรย์มาก

หนึ่งชิ้นและก็อีกชิ้น สายตาของเจียงจู้อิงก็ตามชิ้นเนื้อที่เข้าไปในปากของพี่ชาย ความแข็งแกร่งของเจียงลู่ฉีนั้นเพิ่มขึ้นพร้อมกับความจูของเขาอย่างแน่นอน

“พี่กินเสร็จแล้วขอบคุณนะ”เจียงลู่ฉีพูดด้วยความพึงพอใจและก็วางส้อมลง เนื้อกลายพันธุ์สิบกิโลกรัมก็เข้าไปอยู่ในท้องของเขา เจียงลู่ฉีก็รู้สึกถึงความสะดวกสบาย

หลังจากการกระตุ้นเส้นเลือดแล้วกระเพาะของเจียงลู่ฉีก็แข็งแกร่งขึ้น ดังนั้นเขาก็กินได้มากขึ้นและได้รับสารอาหารมากยิ่งขึ้น เขารู้ว่าด้วยการพัฒนาความสามารถในการย่อยอาหารของเขานั้นยอดเยี่ยม สายตาของเจียงจู้อิงนั้นกระพริบเนื่องจากเธอรู้สึกว่าพี่ชายของเธอนั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆและก็ลึกลับมากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไรก็ตาม เธอนั้นไม่ได้สนใจที่จะถาม เธอรู้สึกดีมากตราบเท่าที่พี่ของเธอนั้นแข็งแกร่งยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเจียงลู่ฉีอุ้มเธอในขณะที่เขาวิ่ง เธอรู้สึกดีใจมาก ถึงแม้ว่าสถานการณ์นั้นกำลังยุ่งเหยิง แต่เจียงจู้อิงก็ยังรู้สึกปลอดภัยเนื่องจากพี่ชายของเธอ เธอตัดสินใจที่จะเอาพี่ชายเป็นต้นแบบ

พวกเขานั้นออกมาจากเมืองท่าจินหลิงและขับตรงไปยังทิศของเกาะเชนไฮ่ ก่อนวันโลกาวินาศ พวกเขาก็จำเป็นที่จะต้องใช้เวลา 5ชั่วโมงในการไปถึงมัน แต่หลังจากนั้น เวลานี้นั้นต้องใช้เพิ่มเป็นสองเท่า

นั่นหมายความว่าพวกเขาจะถึงเกาะเชนไฮ่วันต่อมา ดังนั้นพวกเขาจึงขึ้นทางด่วน พวกเขาก็ตัดสินใจที่จะหยุดและพักผ่อน ถึงแม้ว่าทางด่วนนั้นจะสะอาด พวกเขาก็อาจจะเจออันตรายที่ไม่รู้จักในตอนกลางคืน พวกเขานั้นไม่สามารถที่จะไปอย่างมั่วซั่วได้ในตอนกลางคืน หลังจากที่เห็นสัตว์ประหลาดตัวใหญ่บนเรือนั้น เจียงลู่ฉีก็ระมัดระวังยิ่งขึ้น เฉินเต๋าก็คิดว่าพวกเขาควรที่จะระมัดระวังด้วยเช่นกัน

“เราพักกันที่นี่ในตอนกลางคืน ฉันจะออกไปตรวจสอบรอบๆ”เจียงลู่ฉีพูด

“โอเค ฉันจะไปทำบาบีคิว!”เจียงจู้อิงพูดและกระโดดลงจากรถ

หลันซิหยู่ไม่หยุดรอ เธอก็เดินไปอย่างเงียบๆและพูด “ฉันจะไปช่วยจู้อิง” ในชั่วพริบตา ก็เหลือเพียงเจียงลู่ฉีและหยิงกับรถMCVของเขา ดังนั้นพวกเขาก็ออกจากค่ายไป

เมื่อเห็นรถMCVขับออกไป เฉินเต๋าก็มึนงง “เขาต้องการที่จะทำอะไร?”เฉินเต๋าถาม แต่ไม่มีใครตอบเขา เฉินเต๋าก็ไม่เข้าใจหลังจากที่คิดอีกครั้งแล้วมันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของเขา

“พวกเรามีเนื้อบางส่วนด้วย ดังนั้นพวกเราจะย่างมันอย่างงั้นเหรอ?”เฉินเต๋าพูด

“พูดตลกอยู่เหรอ? รีบเข้าร่วมกับพวกเรา ฉันจะทำอาหารแล้ว”จางไฮ่ตอบกลับเหมือนกับเป็นเชฟ

เฉินเต๋ามองไปที่ขวดและถ้วยที่เต็มไปด้วยพริก การแสดงออกที่เต็มไปด้วยยอมรับนั้นไม่ใช่เพียงแค่คำพูดแต่ยังคงใบหน้าของเขาด้วย

จางเจียหยิงนั้นกำลังนอนอยู่ใกล้กับรั้วพร้อมกับกระพริบตาโตๆของเธอ เธอไม่ได้กินอาหารดีๆมาเป็นเวลานานแล้ว อย่างไรก็ตาม วันนี้สุดท้ายแล้วเธอก็ได้กินอาหารที่เธอรัก!

ในเวลาเดียวกัน เจียงลู่ฉีก็ขับรถMCVไกลออกมาเป็นกิโลเมตร มองกลับไปและก็ไม่สามารถที่จะเห็นค่าย

“พวกเราควรที่จะหยุดที่นี่”เจียงลู่ฉีพูด ในเวลาเดียวกัน อารมณ์ของเขาก็ตื่นเต้นมาก เขาสงสัยมากกับรูปแบบที่สองว่ารถMCVของเขาจะเป็นยังไง

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด