ตอนที่ 170 เอาชนะผู้ถูกเลือก

"เหยียนหรันรีบเข้ามาในเว็บไซต์ของโรงเรียนเร็วเข้า!"

ฉวี้ลี่ลี่เอานิ้วจิ้มไปที่แขนของจีเหยียนหรันที่กำลังนั่งอยู่โต๊ะข้างๆ

"เอาไว้ก่อน ตอนนี้พวกเรายังอยู่ในคาบเรียนนะ"

จีเหยียนหรันกำลังอารมณ์ไม่ดี เนื่องจากเธอไม่เห็นหานเซิ่นมาหลายวันแล้ว

"เธอไม่ได้ยินข่าวหรอว่าอวี้ซื่อหมิงกับถังเตียงลิ่วมาสาธิตในการสอนของศาสตราจารย์เหยียน?" ฉวี้ลี่ลี่พูดต่ออย่างตื่นเต้น

"ฉันรู้ แต่ฉันไม่สนใจพวกดารา" จีเหยียนหรันตอบ

"ตอนนี้อวี้ซื่อหมิงกำลังโชว์การสาธิตมวยขาวและดำ เขาเลือกอัจฉริยะของโรงเรียนเรามาเป็นคู่สาธิตด้วย และเขาก็เพิ่งถูกชกไป 3 ครั้งซ้อน" ฉวี่วีพูดต่อ

"อัจฉริยะหรอ? คนไหนล่ะ? โอวหยางเสี่ยวซานหรอ?"

จีเหยียนหรันเริ่มสนใจขึ้นนิดหน่อยจากตอนแรกที่พูดอย่างไร้ความรู้สึก

"ไม่ใช่เขา ฉันกำลังพูดถึงอัจฉริยะอยู่นะ" ฉวี้ลี่ลี่พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

"แล้วอัจฉริยะคนไหนล่ะ?"

"จะเป็นใครไปได้ล่ะ นอกจากคนที่กวาดแชมป์การแข่งขันวอเฟรมของโรงเรียนเรา ในโรงเรียนเราเขาเป็นคนเดียวที่ถือว่าเป็นอัจฉริยะ" ฉวี้ลี่ลี่พูด

"หานเซิ่นหรอ?" จีเหยียนหรันสะดุ้ง เธอรีบเปิดคอมพกพาของเธอ และเข้าดูไปการสอนสดของศาสตราจารย์เหยียน

ในตอนที่เธอเข้าไปดูเป็นตอนที่อวี้ซื่อหมิงชกหมัดมา และหานเซิ่นก็หยุดหมัดของเขาไว้พอดี

"เห็นไหม เขาเป็นอัจฉริยะจริงๆ เขามั่นใจมาก! แต่ฉันคิดว่าอวี้่ซื่อหมิงยังอ่อนเกินไป เขายังเทียบกับถังเตียงลิ่วของฉันไม่ได้หรอก"

ฉวี้ลี่ลี่พูดอย่างตื่นเต้น เธอเป็นแฟนคลับของถังเตียงลิ่ว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไหมเธอถึงนั่งดูการสอนของศาสตราจารย์เหยียน ทั้งๆที่เธอกำลังเรียนคาบเรียนอื่นอยู่ หลังจากผ่านไปชั่วครู่เธอก็พูดขึ้นมา

"ทำไมฉันรู้สึกว่าหน้าของอัจฉริยะดูคุ้นๆ? เหมือนฉันเคยเจอเขาที่ไหนสักแห่ง"

"เธอคงเห็นเขาตอนการแข่งสตาร์รี่คัพนั่นแหละ" จีเหยียนหรันรีบพูดตัดบท

"ไม่นะฉันคิดว่าน่าจะเป็นที่อื่น..." ฉวี้ลี่ลี่พยายามครุ่นคิด ไม่นานเธอก็เปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น "นี่อวี้ซื่อหมิงโดนอีกแล้ว"

จีเหยียนหรันรู้สึกโล่งอก โชคดีที่วันนั้นใต้หน้าหอพักค่อนข้างมืด ฉวี้ลี่ลี่เลยสังเกตเห็นหน้าหานเซิ่นได้ไม่ชัด

ขณะที่จีเหยียนหรันกำลังดูหานเซิ่นอยู่ แต่ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างทำให้เธอไม่ชอบใจ

"เอ่อ หานเซิ่น ดูเหมือนว่าตอนนี้นายพยายามจะโชว์ออฟหน้าชั้นเรียน คราวนี้คิดจะจีบผู้หญิงคนไหนอีกล่ะ?"

จีเหยียนหรันมองอาจารย์ที่กำลังบรรยายอยู่หน้าชั้นเรียน และแอบคลานออกจากห้องเรียนไปเมื่ออาจารย์เผลอ

"เหยียนหรัน เธอกำลังจะไปไหน?" ฉวี้ลี่ลี่ประหลาดใจที่เห็นจีเหยียนหรันคลานออกไป

จีเหยียนหรันเอานิ้วมาใกล้ปาก เพื่อบอกให้ฉวี้ลี่ลี่อย่าส่งเสียงดัง ก่อนที่เธอจะรีบออกไปจากห้องเรียน

เธอกำลังคิดจะไปหาหานเซิ่น และพยายามขัดขวางไม่ให้เขาไปหลอกผู้หญิงคนอื่น

แต่เมื่อเธอมาถึงห้องเรียนของศาสตราจารย์เหยียน ทางเดินก็แน่นไปด้วยคนจำนวนมาก เธอไม่สามารถเห็นอะไรได้เลย จีเหยียนหรันยังคงดูหานเซิ่นผ่านคอมของเธอ เพื่อจะดูว่าหานเซิ่นออกมาตอนไหน

"วันนี้หานเซิ่นสาธิตมวยขาวและดำได้สมบูรณ์แบบมาก..."

ศาสตราจารย์เหยียนยังคงทำการบรรยายต่อไปและวิเคราะห์การเคลื่อนไหวของหานเซิ่น

อวี้ซื่อหมิงไม่เชื่อว่าเขาอ่อนแอกว่าหานเซิ่น เขาพยายามโจมตีด้วยหมัดขาวถึง 3 ครั้ง แต่หานเซิ่นก็ป้องกันมันได้อย่างง่ายดายด้วยมือข้างเดียว ใบหน้าของอวี้ซื่อหมิงซีดมาก และศาสตราจารย์เหยียนก็ประกาศจบการสาธิตมวยขาวและดำ

ใบหน้าของอวี้ซื่อหมิงเกือบจะเป็นสีฟ้า เขาต้องการโชว์ฝีมือต่อหน้านักเรียนของเหยี่ยวดำ แต่กับต้องมาเสียหน้าอย่างหมดรูป สำหรับผู้ถูกเลือกการแพ้นักเรียนโรงเรียนทหารอย่างหมดรูปแบบนี้เป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก

ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นคือหานเซิ่นแค่ทำตามคำแนะนำของศาสตราจารย์ตั้งแต่ต้นจนจบ และเขาก็ไม่แสดงความดีใจอะไรออกมาเลยในตอนที่เขาชนะ มันราวกับว่าอวี้ซื่อหมิงนั้นไม่มีค่าพอสำหรับเขา ถึงจะชนะก็ไม่น่าดีใจ

"เซิ่น ไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะถนัดมวยขาวและดำด้วย ถ้ากลับไปแล้วเราลองมา... ไม่ดีกว่าช่างมันเถอะ"

ตอนแรกจางหยางคิดจะให้หานเซิ่นเป็นคู่ซ้อมให้ แต่เมื่อเขานึกถึงวันที่เล่นหัตถ์พระเจ้ากับหานเซิ่นในบ่ายวันนั้น ทำให้เขาไม่อยากจะชวนหานเซิ่นอีก

เมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนของอวี้ซื่อหมิง ทำให้พวกนักเรียนในห้องไม่กล้าฉลองชัยชนะของหานเซิ่นมาก พวกเขาหันไปมองที่หานเซิ่นกันหมด แม้จะไม่มีเสียงคนพูดคุยกันในชั้นเรียน แต่ทางออนไลน์เต็มไปด้วยความเห็นจำนวนมาก

"อัจฉริยะเอาชนะผู้ถูกเลือกได้"

"แค่ 3 หมัดก็น็อคเขาได้แล้ว"

"ฮาฮา อัจฉริยะจากเหยี่ยวดำ เก่งทั้งวอเฟรมและมวยขาวและดำ"

"ฉันอยากเห็นการต่อสู้ระหว่างหานเซิ่นกับถังเตียงลิ่ว ไม่แน่ใจว่าใครจะเก่งกว่า"

"ยังต้องถามอีกหรอ? มันต้องเป็นหานเซิ่นอยู่แล้ว"

"มันก็ไม่แน่ เพราะถังเตียงลิ่วเก่งกว่าอวี้ซื่อหมิง เขาเอาชนะอวี้ซื่อหมิงได้ในการต่อสู้จัดลำดับ และกำลังจะไปยังก็อตแซงชัวรี่เขต 2 เร็วๆนี้"

"ถึงถังเตียงลิ่วจะเก่งขนาดไหน แต่พวกเรามีอัจฉริยะอยู่ ฉันคิดว่าเขาสามารถสู้ถังเตียงลิ่วได้"

"แต่น่าเสียดายที่พวกเราไม่น่าจะมีโอกาสได้เห็นการต่อสู้ของพวกเขา"

เมื่ออ่านความเห็นในเน็ต จีเหยียนหรันก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ เมื่อเห็นคนอื่นชื่นชมหานเซิ่น ราวกับว่าตัวเธอกำลังถูกชมเองยังไงยังงั้น

หลังจากที่คาบเรียนของศาสตราจารย์จบลง จีเหยียนหรันเห็นคนจำนวนมากเข้าไปล้อมหานเซิ่น เธอเลยตัดสินใจว่าจะไม่เข้าไปตอนนี้

จีเหยียนหรันมองดูนาฬิกา และเดินออกไปที่ร้านอาหาร เธอรู้ว่าเวลาประมานนี้หานเซิ่นต้องมาที่ร้านอาหารนี้ เพื่อกินน้ำผลไม้ที่เขาชอบ

จีเหยียนหรันยังไปได้ไม่ไกลก็ถูกฉวี้ลี่ลี่หยุดไว้เสียก่อน

"เหยียนหรัน เธอแอบออกมากลางคาบเรียน เพื่อไปดูอัจฉริยะของเรางั้นหรอ?"

"ใครบอกว่าฉันไปดูเขาล่ะ?" จีเหยียนหรันพูด

"แล้วทำไมถึงออกไปกลางคาบเรียนแบบนั้นล่ะ?" ฉวี้ลี่ลี่ทำหน้างง

"มากินอาหารไง" จีเหยียนหรันพูด และเดินตรงไปที่ร้านอาหาร

ฉวี้ลี่ลี่ตามเธอไปที่ร้านอาหาร จีเหยียนหรันจงใจนั่งฝั่งที่ติดกับทางเข้า เพื่อให้หานเซิ่นสังเกตเห็นได้ง่ายและคิดในใจ 'ถ้าครั้งนี้หมอนั่นแกล้งทำเป็นไม่เห็น และไม่ยอมเข้ามา ฉันจะไม่ให้อภัยเขาแน่'