ตอนที่แล้ว[KotB] บทที่ 84: พันธมิตรพลั่วสามกระสอบ (1)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป[KotB] บทที่ 86: พันธมิตรพลั่วสามกระสอบ (3)

[KotB] บทที่ 85: พันธมิตรพลั่วสามกระสอบ (2)


บทที่ 85: พันธมิตรพลั่วสามกระสอบ (2)

เป็นไปไม่ได้สำหรับสายพันธุ์ชนิดต่างๆจะอาศัยอยู่ด้วยกันอย่างกลมเกลียว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงจำเป็นต้องแบ่งพื้นที่ออกเป็นส่วนๆ

โชคดีที่มีผู้เชียวชาญอย่างการ์มูส เขารู้จักรูปแบบอาคารที่แตกต่างกันของแต่ละเผ่าพันธ์ ดังนั้นพวกมันจึงถูกสร้างขึ้นใหม่อย่างโดดเด่น

ใช้เวลาประมาณ 2 เดือนสำหรับการเปิดพื้นที่สร้างสิ่งต่างๆในอาณาเขต

มันเป็นช่วงเวลาวุ่นวายที่ทุกคนทำได้เพียงพักผ่อนอยู่ในสถานที่ที่มีเครื่องป้องกันเป็นกำแพงเตี่ยๆเท่านั้น

ส่วนการสร้างปราสาทของมูยองค่อนข้างเป็นไปอย่างราบรื่น

ถึงจะยังเทียบไม่ได้กับปราสาทในเมืองใหญ่อื่นๆ แต่ก็เป็นสถานที่ที่ทักษะของแคระแสดงออกมาได้อย่างดี โครงสร้างของปราสาทและสถาปัตยกรรมของมันนั้นงดงามยิ่ง

'ลอร์ดคือผู้ที่คอยปกครอง และอยู่เหนือผู้อื่น'

มูยองขึ้นไปด้านบนของปราสาทและชายตามองลงมาด้านล่าง

ลอร์ด!

ในโลกใบนี้ เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมาจริงจังกับตำแหน่งดังกล่าว

ในตอนแรกไม่คิดว่ามันเป็นตำแหน่งที่เขาจะสนใจด้วยซ้ำ?

อย่างไรก็ตามตอนนี้มันแตกต่างไปแล้ว

ปัจจุบัน มีเหตุผลให้เขาอยากขยายอาณาเขตของตน และกลายเป็นลอร์ดที่ยิ่งใหญ่

'ราชาปีศาจของเกรโมรี ... ฉันต้องการพิสูจน์ตัวเองในเรื่องนี้'

เพื่อก้าวยังไปขั้นต่อไป เขาจำเป็นต้องพัฒนาอาณาเขตของตัวเองให้อยู่เหนือกว่าระดับของ ดยุค

และเพื่อการนั้น อาณาเขตของเขาจะต้องขยายออกไปเรื่อยๆจนอาจเกิดการกระทบกระทั่งกับอาณาเขตของปีศาจตนอื่นๆ

และนอกเหนือจากคุณสมบัติของราชาปีศาจแล้ว ข้อสงสัยของมูยองก็เพิ่มมากขึ้น

ระบบนิเวศน์ของเทพปีศาจ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนภัยพิบัติครั้งใหญ่

ถ้าสามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับพวกมันได้ เขาอาจสามารถกระทั่งเปลี่ยนแปลงอนาคต

"โอมที่เคารพ ข้าคิดว่าท่านต้องออกไปดูสักครั้ง "

เซฮุนวิ่งเข้ามาถึงพร้อมกับเหงื่อเย็นข้างหลัง

“มีอะไรรึเปล่า?”

ขณะที่มูยองถาม เซฮุนคุกเข่าลงก่อนที่จะตอบ

"เหล่าไฟทาร์กำลังมา"

"ไฟทาร์?"

"ใช่ดูเหมือนว่าอาณาเขตของเราจะขยายออกไปล่วงล้ำพื้นที่ของพวกมัน ถ้าเรายังคงทำอย่างนี้ เกรงว่าอาจเกิดสงครามขึ้น "

ไฟทาร์เป็นมอนสเตอร์ยักษ์ใหญ่

พวกมันเป็นนักล่าระดับสูงสุด และเป็นมอนสเตอร์ที่ชอบทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง

หากพวกเขาล่วงล้ำอาณาเขตของไฟทาร์ผู้ซึ่งเป็นตัวการหลักในการทำลายระบบนิเวศน์ สิ่งต่างๆจะไม่จบลงอย่างง่ายดาย

'ไฟทาร์เองก็แบ่งออกเป็นหลายเผ่าย่อย'

มูยองนึกถึงโอการ์

เขาประสบความสำเร็จในการแก้ปัญหาเกี่ยวกับต้นโพธิ์และได้รับความชื่นชม แต่เผ่าที่โอการ์เป็นรองหัวหน้าค่อนข้างตั้งอยู่ไกลจากสถานที่แห่งนี้

ดังนั้นมีความเป็นไปได้สูงว่านี่จะเป็นชนเผ่าไฟทาร์อื่น

มูยองขมวดคิ้วขึ้นสูง

ปกติโดเกบิไม่สามารถชนะไฟทาร์ได้

ถึงจะเป็นด๊อคซินีก็มีความหมายไม่ต่างกัน ตั้งแต่เริ่มแรกพวกเขาก็ไม่ได้เก่งอะไรมาก

ไฟทาร์มีความสามารถในการควบคุมเปลวไฟ และในธรรมชาติ ไฟก็เป็นความหวาดกลัวสำหรับสิ่งมีชีวิต

“ฉันเข้าใจแล้ว”

มูยองพยักหน้าและหันหลังกลับ

เพื่อยุติข้อพิพาทดูเหมือนว่าเขาจำเป็นต้องเคลื่อนไหวเอง

โดเกบิจำนวนกว่า 2-3 พันตนรู้สึกว่าร่างกายของพวกมันกำลังสั่นสะท้าน

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะคอยออกล่ามอนสเตอร์อย่างแข็งขัน และขยายอาณาเขตของตนเองไปถึงขนาดไหน ต่อหน้าไฟทาร์พวกเขาก็ไม่ต่างอะไรกับหนูที่อยู่ต่อหน้าแมว

ไฟทาร์จำนวน 10 ตัวจ้องมองไปที่เหล่าโดเกบิอย่างดุดัน

ด้านหน้ามีศพของโดเกบิกลิ้งไปมาที่พื้น

ดูเหมือนไฟทาร์ฆ่าพวกเขาเพื่อเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู

มูยองมองที่เกิดเหตุและเดาะลิ้นของเขาด้านใน

‘ดูเหมือนว่าเป้าหมายของพวกมันไม่ใช่การเข่นฆ่าทุกคนที่นี่’

ถ้าพวกมันต้องการฆ่า โดเกบิสองสามพันตนที่อยู่ที่นี่จะต้องถูกกวาดล้างโดยปราศจากความเมตตาอย่างไม่ต้องสงสัย

มูยองรู้ดีว่าพวกไฟทาร์จะทำการสังหารหมู่อย่างโหดร้าย

และตามที่คาดไว้พวกมันเป็นไฟทาร์ที่มูยองไม่เคยเห็น

พวกมันไม่ได้มาจากเผ่าเดียวกับโอการ์ที่เขารู้จัก

"เจ้าเป็นราชาของโดเกบิพวกนี้ใช่มั้ย?"

ตึง!

ท่ามกลางเหล่าไฟทาร์ตัวที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำยืนอยู่ตรงหน้ามูยอง

มันพยายามที่จะทำให้มูยองตกใจด้วยฝีเท้าที่รุนแรง แต่ทว่ามูยองกลับแค่ยืนนิ่งๆ

‘หนึ่ง’

เขาคำนวณมาอย่างแนบเนียน

เขาสรุปได้ว่าจะได้รับเพียงหนึ่งคำตอบที่น่าพึงพอใจ

ถ้าโดเกบิสองสามพันตนร่วมมือกับมูยองตอนนี้ รวมทั้งกำลังเสริมที่จะตามมา ถึงจะมีผู้เสียชีวิตไปบ้าง แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะจับไฟทาร์จำนวน 10 ตัว

นั่นหมายความว่าเขาไม่มีอะไรจะสูญเสีย

และถ้าไฟทาร์มีสมอง พวกมันจะไม่พยายามก่อสงครามกับทุกคนตอนนี้

ยิ่งไปกว่านั้นเพราะพวกมันฆ่าโดเกบิเพื่อสร้างความหวาดกลัว ดังนั้นพวกมันต้องมีจุดประสงค์อื่น

"ถูกต้อง"

ขณะที่มูยองพยักหน้า

"โดเกบิของเจ้าบุกรุกดินแดนของเรา โดยปกติกฎของเราคือการฆ่าพวกมันทั้งหมด แต่เราไม่ได้ทำเจ้ารู้ไหมว่าทำไม?"

"เจ้าต้องการทำข้อตกลง?"

"เราดูเหมือนจะพูดภาษาเดียวกัน  แน่นอน เรารู้ว่าเจ้าได้พัฒนาแผ่นดินนี้ขึ้นและสร้างปราสาท ในทำนองเดียวกันข้าต้องการให้พวกเจ้าสร้างปราสาทสำหรับไฟทาร์ด้วย จากนั้นข้าจะปล่อยสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไป "

มูยองสบถในใจ

เหตุผลที่พวกมันไม่ได้บุกยึดอาณาเขต และต้องการให้สร้างปราสาทใหม่ขึ้น เนื่องจากกำแพงและโครงสร้างของโดเกบิมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับไฟทาร์

อย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องเหลวไหล

แม้จะใช้โดเกบินับหมื่น และทุกคนร่วมกัน เขาก็ไม่ทราบว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ในการสร้างปราสาทให้พวกไฟทาร์พอใจได้

คำถามของพวกมันก็ไม่ต่างอะไรไปจากการขอให้พวกเขากลายไปเป็นทาส

'นี่คือเหตุผลที่คนแคระซ่อนตัวอยู่ใต้ดิน'

คนแคระเกิดมาเพื่อเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสถาปัตยกรรม

อย่างไรก็ตามเนื่องจากพลังการต่อสู้ของพวกมันต่ำมาก พวกมันจึงถูกมอนสเตอร์ชนิดอื่นใช้งานจนกระทั่งตกตายไป

พวกมันสามารถอยู่ได้โดยการซ่อนตัวหากไม่ต้องการรับใช้ผู้อื่น

ในทำนองเดียวกันเหตุการณ์นี้กำลังเกิดขึ้นกับมูยอง

ไฟทาร์ชอบการล่า แต่เกลียดการสร้าง

วูมมมม!

มูยองชักดาบแห่งความโกรธเกรี้ยว และดาบมารเทพออกมา

"ข้าขอท้าดวล ถ้าเจ้าชนะข้าจะสร้างปราสาทให้ และหากข้าชนะพวกเจ้าจะต้องเป็นผู้จากไป "

เป็นวิธีที่สมเหตุสมผลมากที่สุด

ไฟทาร์พูดอย่างเสียงดัง

พวกมันไม่เคยคิดว่านอกจากมูยองจะไม่ถอยหลังแล้วยังท้าสู้กลับแบบนี้

โดเกบิทั้งหมดควรจะรู้สึกเกรงกลัวไฟทาร์

อย่างไรก็ตาม มูยองเป็นข้อยกเว้น

"เอาล่ะ!" สหายที่กล้าหาญข้าจะทำให้เจ้าเสียใจ "

หนึ่งใน 10 ไฟทาร์ที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำกลุ่ม คว้าหอกขนาดใหญ่ออกจากหลังของมัน

มูยองยักไหล่ของเขาและเผชิญหน้ากับไฟทาร์

'แบบนี้ดีที่สุด'

เขารู้ว่ายังไงปัญหานี้ก็จะเกิดขึ้นในตอนสุดท้าย

มันเป็นไปไม่ได้ที่สร้างความเสียหายต่อดินแดนเทพปีศาจด้วยโดเกบิเพียง 20,000 ตัว

ถ้าเขาไม่เผชิญหน้ากับนักล่าที่แท้จริงตอนนี้แล้วจะให้ไปทำตอนไหน

มันจะง่ายกว่าที่จะคิดแบบนั้นแล้วก้าวไปข้างหน้า

'เพราะถ้านี่เป็นในอดีต มันคงจะเป็นไปไม่ได้'

มูยองสงบตัวเอง

เมื่อเทียบกับครั้งแรกที่เขามาถึงดินแดนเทพปีศาจ ตอนนี้ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาถือว่าหาตัวจับได้ยาก

ถ้าเขาแสดงพลังเต็มที่ เขาจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

พรึ่บบบบบบ!

เปลวเพลิงของไฟทาร์เข้มข้นและขยายใหญ่มากขึ้น

ฟู่วววววววววววว!

มูยองเปิดการใช้งานเสียงเรียกของเปลวเพลิงในขณะยิ้ม

เปลวไฟของเขาใหญ่ยิ่งกว่าของไฟทาร์ !

การแสดงออกของไฟทาร์กลายเป็นแข็งทื่อทันที

มูยองแสดงให้เห็นว่าพวกมันไม่ใช่คนเดียวที่สามารถควบคุมไฟได้

ยิ่งไปกว่านั้น….

'ประกาศอาณาเขต'

ท้องฟ้าเริ่มมืดลง และห่างจากพื้นที่ห่างไกล ดวงดาวสีแดงก็เริ่มส่องแสง

ตั้งแต่ดาวสีแดงแผดเผาอย่างรุนแรงในท้องฟ้าก็ไม่จำเป็นต้องแยกแยะระหว่างกลางคืนและกลางวัน

"ถึงเจ้าจะมีเทคนิคแปลก ๆ แต่ก็ใช่ว่าจะเอาชนะข้าได้! "

เคร้ง!

หอกพุ่งเสียบลงไปที่พื้น

มูยองโยกตัวหลบขณะที่ใช้เท้าตรึงหอกนั้นไว้กับที่

ไม่สามารถชนะได้?

นั่นเป็นสิ่งที่เขาเคยได้ยินมาก่อน และคนที่พูดถ้อยคำเหล่านั้น ต่างเสียชีวิตไปด้วยน้ำมือของมูยองหมดแล้ว

โคร่ม!

ร่างของไฟทาร์ร่วงกระแทกลงพื้น

การต่อสู้จบลงประมาณ 30 นาทีหลังจากนั้น

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างขึ้น

แทบมองไม่เห็นความแตกต่างระหว่างไฟทาร์ และโดเกบิ!!

ไม่มีทางที่โดเกบิจะสามารถเอาชนะไฟทาร์ในการต่อสู้กันแบบหนึ่งต่อหนึ่ง แม้จะเป็นด๊อคซินีก็ไม่อาจทำได้

"โอวว แด่โอมที่เคารพ!"

"โอมที่เคารพ!"

ต่อหน้าเหล่าไฟทาร์ ขวัญกำลังใจของโดเกบิทั้งหลายต่างรู้สึกหึกเหิม ในขณะที่คุกเข่าลงเทิดทูนมูยอง

มูยองไม่สนใจว่าพวกเขากำลังทำอะไร เขาขึ้นไปเหยียบบนร่างของไฟทาร์โดยมีดาบแห่งความโกรธเกรี้ยวจ่ออยู่ที่คอ ก่อนที่เขาจะพูดอย่างไร้กังวล

"ผู้ชนะจะเป็นผู้ตัดสิน ถ้าแกยังดึงดันตามเดิม ฉันจะตัดหัวของแกออก "

"ฆ่าข้าซะ! ข้าไม่สามารถทนอยู่กับความอัปยศเช่นนี้ได้ ... "

ฉึก!

ฉั๊วะ!

ไร้ซึ่งความเมตตา

มูยองแทงที่คอของไฟทาร์และตวัดเฉือนออกอย่างรุนแรง

มูยองตัดหัวของไฟทาร์ออกจากลำตัวแล้วมองไปยังไฟทาร์ทั้ง 9 ที่เหลือ

"พวกแกที่เหลือจะเอายังไง จะกลับไปตามที่สัญญาไว้หรือไม่ "

ไฟทาร์เริ่มมองหน้าและพูดคุยกัน

ใช้เวลาไม่นานที่พวกมันได้พยักหน้า ก่อนจะลากร่างของไฟทาร์ที่เสียชีวิตออกไป

"อย่างที่เราสัญญาไว้ พวกเราจะปล่อยเรื่องวันนี้ให้ผ่านไป"

"อย่างที่สัญญาไว้? ฉันบอกให้พวกแกถอยออกไปซะ "

ไฟทาร์ไม่ตอบ

พวกเขาค่อยๆถอยห่างออกไปจากมูยอง

เซฮุนผู้ดูเหตุการณ์อยู่เข้ามาใกล้ๆ

"ตอนนี้โดเกบิทุกตนไม่เกรงกลัวไฟทาร์อีกต่อไป โปรดอนุญาตุให้ข้าตามไปกำจัดพวกมัน "

"ปล่อยพวกมันไป"

อย่างไรก็ตามมูยองส่ายหัว

แม้ว่าจะมีเพียง 9 แต่ก็เทียบเท่ากับโดเกบิหลายพัน

<อาชานรกเสนอการไล่ล่าไฟทาร์ทั้ง 9>

<คุณยินดีที่จะยอมรับหรือไม่?>

ฮี้-!

จากระยะไกลเขาได้ยินเสียงร้องของม้า

มันเป็นอาชานรก

ถ้าเป็นอาชานรกมันย่อมสามารถขบเคี้ยวไฟทาร์ 9 ตัวได้

อย่างไรก็ตามเขาเหลือเพียง 2 ครั้งเท่านั้นที่จะใช้ข้อเสนอจากอาชานรก

เขาต้องการที่จะใช้มันอย่างรอบคอบกว่านี้ และถึงแม้ว่าเขาจะฆ่า 9 ไฟทาร์เหล่านี้ไปมันก็คงจะไม่จบลงที่นั่น

อย่างไรก็ตามเขาควรเตรียมตัวให้ดีที่สุดด้วยเวลาที่เหมาะสม

"พวกมันจะต้องบุกมาอีกแน่"

ไฟทาร์ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าพวกมันจะยอมแพ้แต่อย่างใด

มันเป็นข้อผิดพลาดข้อใหญ่ที่คิดว่าพวกมันจะคล้ายกับโอการ์

เป็นความผิดพลาดที่คิดว่าพวกมันจะเป็นนักรบที่มีเกียรติ

มีเพียงเฉพาะโอการ์และเผ่าของเขาเท่านั้น

แน่นอนว่ามูยองไม่ได้วางแผนที่จะหนีออกไปแบบนี้

ตาของมูยองจมลงไปในความคิด

เป็นไปตามที่คาดไว้

หลังจากนั้น 4 วัน ไฟทาร์ก็บุกเข้ามาในอาณาเขตของพวกเขา

จำนวนกว่า 50 ตัว

“ไอ่พวกโดเกบิ! ข้าจะให้โอกาสสุดท้าย ถ้าพวกเจ้าต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ ส่งตัวราชาของพวกเจ้าออกมา!”

ไฟทาร์ 50 ตัวพร้อมอาวุธครบมือ

พวกเขามีกำลังมากพอที่จะทำลายอาณาเขต

"ไอ่พวกต่ำช้าไร้เกียรติ "

"แม้แต่สีหน้าก็ยังไม่มีความเปลี่ยนแปลง พวกเจ้าพูดจาหน้าด้านได้เยือกเย็นขนาดนั้นได้ยังไง?"

โดเกบิที่กำลังเผชิญหน้าเริ่มสาบทอคำด่าแช่ง

โอมคือผู้ที่อยู่ตามคำพยากรณ์ของเหล่าโดเกบิ

แม้ว่าพวกเขาจะต้องถูกกวาดล้างก็ไม่มีวันที่จะส่งมูยองไปให้พวกไฟทาร์ได้

อย่างไรก็ตามผลลัพธ์ที่จะออกมานั้นค่อนข้างชัดเจน

แม้ว่าจะมีรวมตัวกันของโดเกบิกว่า 20,000 ตน แต่พวกเขาไย่อมม่สามารถเอาชนะไฟทาร์ถึง 50 ตัวได้

ไฟทาร์เป็นนักล่าชั้นยอด

มูยองถือดาบทั้งคู่ออกมาในขณะที่เดินผ่านเหล่าโดเกบิ

"โอมที่เคารพ ท่านไม่จำเป็นต้องออกไป "

"เขาพูดถูก ฝากสถานที่นี้ไว้กับเรา... "

มูยองพูดอย่างเย็นชา

"หลบไป"

ทั้งหมดของโดเกบิได้แต่ปิดปากพวกเขาหลังจากสิ้นเสียงพูดของมูยอง

อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่จำเป็น  ในสถานการณ์ปัจจุบันมูยองต้องออกไปด้วยตนเองเท่านั้น

"เจ้าปรากฏตัวขึ้นด้วยตนเองงั้นเหรอ เจ้าเปลี่ยนความคิดแล้ว? "

มันอาจจะเป็นหัวหน้าเผ่า

ไฟทาร์ที่ตัวใหญ่กว่าไฟทาร์อื่นๆกำลังพูดกับมูยอง

"ข้าจะให้โอกาสสุดท้ายแก่พวกเจ้า ยอมแพ้และจากไปซะ!"

มูยองตอบอย่างใจเย็น

หัวหน้าไฟทาร์เต็มไปด้วยความโกรธ

"พวกเจ้าไม่มีทางชนะเรา ที่ข้ายอมปล่อยพวกเจ้าไว้จนถึงตอนนี้เพราะเห็นแก่ความสามารถในงานฝีมือเท่านั้น ถ้ายังขืนดื้อด้านทุกชีวิตจะต้องถูกสังหาร "

"ไม่มีทางชนะ? นั่นคือสิ่งที่ข้าจะพูดเหมือนกัน "

การแสดงออกของมูยองไม่ได้เปลี่ยนไป

หลังจากนั้นมูยองมองไปยังที่ไกลๆ และยกมุมนึงของริมฝีปากขึ้น

"พวกเจ้าเข้าใจผิดเป็นอย่างมากเกี่ยวกับเรา เจ้าคิดว่าเรามีแค่โดเกบิ? "

"เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร?"

หัวหน้าเผ่ากำลังสงสัยและพูด แต่มูยองไม่ตอบ

อย่างไรก็ตามสายตาของมันยังคงมองไปไกล

เขารู้สึกได้ถึงร่องรอยของอันเดธบาลตันไม่ไกลจากที่นี่

ตึง! ตึง! ตึง!

ในไม่ช้าผู้นำฝูงก็สามารถเข้าใจความหมายที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของมูยอง

จากที่ไกลๆบาลตัน,เซฮุน และไฟทาร์ขนาดใหญ่กำลังวิ่งไปทางพวกเขา

มูยองรู้จักดีเกี่ยวกับไฟทาร์ผู้ที่กำลังใกล้เข้ามา

โอการ์!

นักรบยิ่งใหญ่ผู้เดียวที่รู้เกี่ยวกับอัตลักษณ์ที่แท้จริงของมูยองได้ปรากฏตัวขึ้น

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด