บทที่ 28: นักเวทย์สาวลูนาเรีย
บทที่ 28: นักเวทย์สาวลูนาเรีย
"ลูนาเรีย..ปล่อยลูกไฟให้ข้าดูหน่อยสิ"
ผู้อาวุโสนั่งอยู่ตรงกลางหอเวทมนตร์ในคฤหาสน์ดุ๊ก นี่คือสถานที่ที่เร่งความสามารถของนักเวทย์ที่จะร่ายเวทมนตร์ สถานที่ที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริงที่รวบรวมคริสตัลปิดผนึกมากมายจากหอแห่งการปิดผนึก! เป็นเขตศักดิ์สิทธิ์สำหรับการเจริญเติมโตของนักเวทย์!
ขณะนี้..ลูนาเรียได้ยืนอยู่ในข้างหน้าผู้อาวุโส
"ยิง"
ฟิ่ววว!
ถ้าเป็นลักษณะของอุกกาบาต ลูกไฟที่ร้อนเกินคาดอยู่ในมือของลูนาเรีย ขนาดเทียบเท่ากับเด็กทารก!
ผู้อาวุโสแตะลิ้นของเขาด้วยความประหลาดใจและปรบมือให้
"อัจฉริยะ..นี่มันอัจฉริยะอย่างแท้จริง! ไม่เพียงแต่คุณสามารถเข้าใจแนวคิดและเทคนิคที่อยู่เบื้องหลังลูกไฟ แต่ยังสามารถที่จะเพิ่มขนาดสัดส่วนโดยอาศัยรูปร่างเปลวเพลิงอันเร่าร้อนอีกด้วยล่ะ? ลูกไฟนี้น่าจะมีพลังไม่น้อยกว่าเวทย์ระดับสองล่ะนะ!"
"ทั้งหมดนี้เกิดจากการให้คำแนะนำที่ดีจากอาจารย์หลาวเจอร์รี่" ลูนาเรียพอใจมากกับตัวเอง แต่ไม่ลืมที่จะยกยอท่านขณะที่เธออยู่ตรงนั้นถ้ามันเป็นคนอื่นพยายามที่จะยกยอหลาวเจอร์รี่ เขาอาจจะไม่สนใจพวกเขา แต่ถ้ามันเป็นศิษย์อัจฉริยะของเขาแล้ว เขาก็ยินดีมากและยิ่งเขามองไปที่สาวน้อยคนนี้ที่อยู่ข้างหน้าเขา ก็จะยิ่งชอบเธอมากขึ้น
"เยี่ยมไปเลย! งั้นวันนี้ข้าจะสอนคาถาประเภทสายฟ้า [ทันเดอร์คัต] และคาถาประเภทแสง [ฮีลลิ่ง] ให้ท่านนะ!"
"ค่ะ" ลูนาเรียตื่นเต้นขึ้นมาทันทีที่เธอได้ยิน ท่านหลาวเจอร์รี่พูดถึงคาถาทั้งสองนำทันเดอร์คัตออกไปจากความคิด คาถาฮีลลิ่งเป็นสิ่งที่นักเวทย์ที่ต้องเรียนรู้เมื่อออกผจญภัย แม้ว่าจะเป็นเกรทเทอร์ฮีลลิ่งขั้นสูงหรือแม้กระทั่งโฮลี่ฮีลลิ่งไม่ได้สะดวกไปกว่าฮีลลิ่งโดยตรงเนื่องจากระยะเวลาการร่ายเวทย์นานเกินไป
ลูนาเรียใช้เวลาช่วงบ่ายทั้งหมดไปกับการเรียนรู้เวทมนตร์จากท่านหลาวเจอร์รี่แม้ว่าท่านหลาวเจอร์รี่เป็นผู้ดูแลบ้าน และเขาก็มีหน้าที่การงานมากมายที่ต้องทำให้เสร็จ เขาก็ยังใช้เวลาไปกับการสอนลูนาเรีย แสดงให้เห็นถึงความสำคัญที่เขาวางไว้กับลูนาเรีย อย่างไรก็ตาม ท่านหลาวเจอร์รี่ยังไม่สามารถนำเอางานจากดุ๊กออกไป โดยเฉพาะเรื่องที่วันเกิดของดุ๊กใกล้เข้ามา เขาจึงต้องรีบออกไปทำสิ่งอื่น ๆ ทันทีหลังจากที่เขาเสร็จสิ้นการสอนลูนาเรีย
ในฐานะที่เป็นลูนาเรียเดินออกมาจากหอเวทมนตร์และเธอก็คิดถึงไทร์ ผู้ที่ขณะนี้ไม่รีบร้อนที่จะอาบน้ำ
"ชิ..น่าเสียดายจริง ๆ ดูเหมือนว่าอีกด้านของตัวเรา..ไทร์..ไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียนรู้เวทมนตร์ไม่ได้พูดถึงคาถาลูกไฟ เขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ ต่อคาถาประเภทสายฟ้าและคาถาประเภทแสง"
ลูนาเรียถอนหายใจและส่ายหัว เธอคิดว่าเธออาจทำให้ไทร์เรียนรู้ทั้งทักษะเวทมนตร์และทักษะการต่อสู้ได้ แต่สิ่งนั้นไม่ได้เป็นไปตามที่เธอต้องการ
"เรียนรู้ทั้งคู่? ใช่สิ! ถ้าไทร์ไม่สามารถเรียนรู้เวทมนตร์ได้ แล้วทำไมไม่ลองให้ลูนาเรียเรียนรู้ทักษะการต่อสู้แทนล่ะ!"
อย่างไรก็ตาม ทุกทักษะการต่อสู้มีพลังมหาศาล และง่ายต่อการเรียนรู้ ความสามารถพิเศษของลูนาเรียและประสบการณ์ส่วนตัวของไทร์ ก็ควรจะเป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเธอที่จะเรียนรู้มันการเรียนรู้ทักษะทั้งเวทมนตร์และทักษะการต่อสู้เป็นเรื่องที่พบได้น้อยในจักรวรรดิ ยกตัวอย่างเช่นคฤหาสน์ดุ๊ก คนเช่นนี้มีเพียงหลาวเจอร์รี่เท่านั้น!
"แต่โชคไม่ดีที่แม้หลังจากการเรียนรู้ทั้งคู่ได้แล้ว เราก็ยังไม่สามารถออกไปแสดงตัวได้อยู่ดี..." ลูนาเรียส่ายหัว เธอเหมือนนกในกรง เธอสามารถท่องเที่ยวอย่างอิสระภายในคฤหาสน์ดุ๊ก แต่เธอไม่สามารถบินหนีไป
"เอ่อ..ท่าน......ท่านลูนาเรีย"
"?" ลูนาเรียย่นคิ้ว หันมามองหน้าชายที่มีผมสีทองวิ่งมาหาเธอลักษณะที่ดูน่ารำคาญแว๊บไปทั่วใบหน้าของเธอ ก่อนที่เธอจะยิ้มและพูดออกมา
"ถ้าไม่ใช่นายน้อยคลอดด์ผู้นี้ ท่านตามหาข้าทำไมหรอ?"
"อ่า..คือ......รอก่อน..ข้า..สิ่งที่ข้าอยากจะบอกคือ" คลอดด์รีบคิดคำตอบเพื่อตอบคำถามของลูนาเรีย หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงแจ๋เหมือนมะเขือเทศสดลูนาเรียสงสัยว่ามือเธออาจจะถูกเผาได้ถ้าเธอเอามือสัมผัสใบหน้าของเขา
นอกเหนือจากวันนี้ ลูนาเรียได้พบว่าทุกครั้งที่คลอดด์เห็นเธอ เขามักจะทักทายเธออย่างลนลาน
นี่คืออะไร สไตล์การทักทายที่นิยมมากที่สุดในคฤหาสน์ดุ๊กหรอ? ลูนาเรียคิดเยาะเย้ย เธอสงสัยว่านายน้อยที่ "ช่วยชีวิตเธอไว้" ดูเหมือนจะสนใจในตัวเธอ
"งั้น..นายน้อยคลอดด์ ถ้าท่านไม่มีอะไรที่จะพูด ข้าจะพูดก่อนละกันนะ นี่ใกล้เวลาอาหารเที่ยงแล้ว นายน้อยคลอดด์ควรจะไปทานก่อนนะ"
"อ้อ..ใช่ ๆ.. งั้น..ข้าไปก่อนนะ" ทันทีที่เขาพูดจบ คลอดด์รีบวิ่งไปทางสนามด้วยความเร็วเต็มสปีด
ลูนาเรียส่ายหัว คิดไม่ออกได้ว่าเจ้าหนุ่มคนนี้มาที่นี่เพื่ออะไรวันสองวันยังพอเข้าใจ แต่เขาเป็นเช่นนี้หลายวันติดต่อกันแล้วนะ ลูนาเรียรู้สึกว่าเขาดูเหมือนจะอยู่ที่นี่แล้วเพิ่มปัญหามากขึ้นเท่านั้น
ช่างเขาเถอะ..อย่างไรก็ตาม เขายังคงเป็นหลานชายของดุ๊กและเขาไม่ได้ทำอะไรผิด เราก็จะปล่อยให้เขาเป็นแบบนั้นต่อไปก็แล้วกัน
เธอเดินออกจากหอเวทมนตร์ และได้ผ่านหอแห่งความลุ่มหลงซึ่งเป็นทางออกจากเขตเวทมนตร์ คฤหาสน์ดุ๊กถูกแบ่งออกเป็นหกเขตพื้นที่ขนาดใหญ่ เขตเวทมนตร์ เขตทักษะการต่อสู้ เขตคู่ขนาน เขตต่าง ๆ นา ๆ เขตทหาร และเขตศูนย์กลาง มีหอทุกประเภทภายในเขตเวทมนตร์ หอหลักเป็นหอเวทมนตร์ ตามมาด้วยหอแห่งความลุ่มหลง หอรูน หอศักดิ์สิทธิ์ หอธาตุ และหออื่น ๆ
ในขณะนี้..ก็ใกล้ทางออกแล้ว..มีวัยรุ่นที่มีผมสีทองเช่นเดียวกับคลอดด์ ผู้ที่ได้รับการเชื้อเชิญให้มาอำลาสาวสวย ลูนาเรียไม่ต้องการที่จะหยุดเขาและเธอสามารถรอใกล้ประตูทางเข้า จนสาวสวยมีความไม่เต็มใจเหลือแล้วหลังจากวัยรุ่นผมทองได้จูบเธอ
มองที่สายตาของเธอ ลูนาเรียทำได้แค่ส่ายหัว ยอมรับในสิ่งที่หินรูปภาพเวทมนตร์ที่แสดงเกี่ยวกับความเสื่อมทางศีลธรรมเด็กน้อยนั่นอายุเพียง 13 หรือ 14 ปี ก็ได้เรียนรู้แล้วว่าจะจีบและออกเดทอย่างไร แม้ว่าจะมีกฎในอดีตที่คนที่จะได้แต่งงานตอนอายุ 14 นั่นคือความคิดเกี่ยวกับระบบศักดินาทั้งหมด ตอนนี้..อย่างน้อยทุกคนก็จะรอจนถึงวัย 13 หรือ 14 ก่อนที่จะคิดเกี่ยวกับการแต่งงาน
แต่สิ่งที่ทำให้ลูนาเรียตะลึงก็คือ หลังจากที่วัยรุ่นผมทองได้ส่งสาวน้อยที่ออกไป เขาแข็งใจถ่มน้ำลายออกมาจากปากที่เต็มไปด้วยน้ำลาย และใช้แขนอันสะอาดของเขาเช็ดกับริมฝีปาก
สายตาที่มองลูนาเรียไม่ดี ฮิ่ย! นอกจากนี้เจ้าเด็กน้อย..ขโมยจูบไปแล้วยังทำหน้าราวกับว่ารู้สึกไม่ดีอีกหรอ!
บ้าเอ๊ย! แต่มันก็เป็นเพียงความเห็นของเธอ และการกระทำของเขาไม่ได้กังวลลูนาเรียเธอไม่ได้เป็นกูรูด้านโรแมนซ์ หรือมากกว่านั้น ดังนั้นเธอก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะให้ด่าอย่างไม่พอใจในใบหน้าที่ผิดศีลธรรมเช่นนี้ เธอเป็นเพียงแค่คนเดินผ่าน และเธอก็สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งที่เกิดขึ้น กาทำใจของเธอให้สงบ ลูนาเรียเดินออกจากวัยรุ่นผมทองที่อยู่ข้างหลังและ เดินกร่างผ่านเขาไปเช่นเดียวกับที่เธอได้เดินผ่านวัยรุ่นและกำลังจะก้าวออกจากเขตเวทมนตร์ เสียงตะโกนอันเยือกเย็นมาจากวัยรุ่นที่อยู่ข้างหลังเธอ
"รอก่อน!"
