ตอนที่ 150 จูบ

ลิ่วเช็คสถิติการแข่งของชมรมหัตถ์พระเจ้ามาแล้ว ซึ่งพวกเขาทำผลงานได้ค่อนข้างดีมาก และหลี่ยูเฟิงก็ฝีมือติด 1 ใน 10 ของกาแล็กซี่

อย่างไรก็ตามจากข้อมูลที่เขารวบรวมมา เขาไม่เคยได้ยินชื่อของหานเซิ่นมาก่อน ซึ่งแสดงว่าหานเซิ่นไม่ได้อยู่ในชมรมหัตถ์พระเจ้าด้วยซ้ำ

ลิ่วมองที่หานเซิ่นและหัวเราะ

"งั้นน้องคงต้องเก่งกว่าหลี่ยู่เฟิงมากแน่นอน"

"ไม่มากเท่าไหร่ ผมเอาชนะเขาได้แค่ 20 คะแนน" หานเซิ่นตอบ

ลิ่วคิดว่านักเรียนคนนี้คงจะเสียสติไปแล้ว เขายอมแพ้ที่จะถามต่อ

แต่ดูเหมือนเฟิงหมิงเฉวียนจะตรงกันข้าม เขาสนใจหานเซิ่นมาก เขาพูดพร้อมกับยิ้ม

"มันเป็นเรื่องดี ที่คนหนุ่มมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม แล้วน้องชายแข่งเมื่อไหร่? พวกเราจะไปเชียร์ "

"ผมไม่รู้เวลา แต่ผมลงแข่งวอเฟรมเกือบทุกประเภท คุณจะมาตอนไหนก็น่าจะได้ดู เพราะผมแข่งเกือบจะตลอด"

หลังจากที่หานเซิ่นกินอาหารคำสุดท้ายเสร็จ เขาลุกขึ้นและพูด

"ตามสบายนะครับ ผมคงต้องกลับไปพักผ่อนแล้ว"

หลังจากที่หานเซิ่นเดินออกไปแล้ว ลิ่วพูด

"เด็กสมัยนี้แย่จริงๆนะครับ พวกเขาพูดอะไรที่ดูไร้เหตุผลมาก"

"ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดี เขาลงสมัครทุกอย่าง ซึ่งมันดีกว่าไม่ได้ลงสมัครอะไรเลย" เฟิงหมิงเฉวียนพูด

แต่ถึงกระนั้น เฟิงหมิงเฉวียนก็ไม่ได้คิดจริงจังกับคำพูดของหานเซิ่นมาก เพราะมาตรฐานการสอบเข้าหน่วยธนูค่อนข้างต่ำ ซึ่งหมายความว่าความแข็งแกร่งของนักเรียนหน่วยธนูจะด้อยกว่านักเรียนคนอื่นๆ บวกกับที่เขาเป็นแค่นักเรียนปี 1 ทำให้หานเซิ่นดูไม่เหมือนคนที่จะได้แชมป์เลยสักรายการ

หานเซิ่นออกจากร้านอาหาร และเดินกลับหอพัก แต่ช่างบังเอิญ เขาเจอจีเหยียนหรันที่กำลังเดินกลับหอพักเช่นกัน

"เฮ้!" หานเซิ่นรีบเดินเข้าไปทักทายเธอ เนื่องจากเธอเป็นแฟนของเขา

เมื่อจีเหยียนหรันเห็นเป็นหานเซิ่น เธอก็มองเขาด้วยสายตาทิ่มแทง แล้วอยู่ๆเหมือนว่าเธอคิดอะไรขึ้นมาได้ เธอยิ้มและพูด

"นายต้องการพิสูจน์ว่าไม่ได้โกงใช่ไหม งั้นนายต้องมาสมัครแข่งหัตถ์พระเจ้าในการแข่งขันสตาร์รี่คัพ"

หานเซิ่นถอนหายใจ "ผมก็อยากสมัครแข่งหัตถ์พระเจ้า แต่น่าเสียดาย ผมลงสมัครวอเฟรมไปเกือบทุกประเภทแล้ว ดูเหมือนว่าผมจะไม่มีโอกาสพิสูจน์ตัวเอง"

"งั้นก็ไม่พูดแล้ว" จีเหยียนหรันดูหมิ่นหานเซิ่น เธอเชื่อว่าเขาไม่กล้าพอที่จะลงแข่งหัตถ์พระเจ้า

"เธอเป็นแฟนผม เธออยากจะมาดูผมแข่งไหม?" หานเซิ่นยิ้มและถาม

"เลิกไร้สาระสักที" จีเหยียนหรันเริ่มหมดความอดทน

"แล้วนายสมัครแข่งวอเฟรมประเภทไหนบ้างล่ะ?"

"ผมสมัครทุกประเภท ยกเว้นที่เวลามันชนกัน"

"งี่เง่า นายคิดว่าเล่นเกมในเน็ตอยู่รึไง คิดว่ายิ่งลงเยอะยิ่งดี?" จีเหยียนหรันถาม

"เพื่อรางวัล มีการแข่งขันเกือบ 10 ประเภทในรายการแข่งขันวอเฟรม ถ้าผมได้ที่ 1 หลายประเภท ผมจะได้รางวัลรวมๆเกือบ 10 ล้าน" หานเซิ่นพูดความจริงไป ที่เขาลงแข่งหลายประเภทก็เพราะรางวัลล้วนๆ

"ที่ 1 หลายประเภท? ฉันไม่คิดว่านายจะติด 1 ใน 10 สักการแข่งด้วยซ้ำ ที่ 3 ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย" จีเหยียนหรันพูด

"เธอประเมินผมต่ำเกินไปอีกแล้ว" หานเซิ่นพูด

สำหรับการแข่งขันสตาร์รี่คัพที่กำลังจะมาถึง เป็นรอบการแข่งขันภายในเหยี่ยวดำ ซึ่งไม่น่ายากสำหรับหานเซิ่น

"เขาเรียกว่าการวิเคราะห์ ไม่ได้ประเมินต่ำเกินไป" จีเหยียนหรันยิ้ม

"งั้นก็ไม่เป็นไร ถ้าคิดว่าผมจะไม่ได้รางวัลอะไรเลย ลองมาพนันกันหน่อยไหมล่ะ?" หานเซิ่นท้าจีเหยียนหรัน

"นายต้องการจะโกงอีกแล้วหรอ?"

เมื่อเห็นหานเซิ่นดูมั่นใจ จีเหยียนหรันก็เริ่มลังเล เธอเพิ่งเห็นเขาเอาชนะชายตัวผอมกับหลี่ยู่เฟิงในการเล่นเกมที่ร้านอาหารได้

"คุณผู้หญิงครับ นี่มันการแข่งขันอย่างเป็นทางการ แล้วผมจะมีปัญญาอะไรไปโกง?"

หานเซิ่นไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเธอถึงดึงดันจะให้เขาโกงให้ได้ แม้ว่าเขาจะไม่เคยโกงเธอเลย

"โอเค ฉันพูดผิดไป นายบอกว่าจะได้ที่ 1 หลายประเภทใช่ไหม ฉันก็ไม่อยากจะเอาเปรียบนาย งั้นถ้านายได้ที่ 1 สัก 5 ประเภทก็ถือว่านายชนะ"

"ถ้าชนะแล้วผมจะได้อะไร?" หานเซิ่นยิ้มและถาม

"ถ้านายเป็นแชมป์ได้ 5 ประเภท ก็ถือว่านายได้พิสูจน์ตัวเอง และฉันจะรักษาสัญญาที่บอกว่าจะเป็นแฟนนาย"

จีเหยียนหรันพูดพร้อมกับยิ้ม เธอไม่เชื่อว่าเขาจะมีปัญญาเป็นแชมป์ได้สักประเภทเดียว

"นั่นมันไม่ยุติธรรม" หานเซิ่นส่ายหัว

"ยังไง?" จีเหยียนหรันพูด

"เธอเป็นแฟนผมอยู่แล้ว การเดิมพันแบบนั้นมันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย คุณต้องจูบผม ถ้าผมชนะ ที่ปากด้วยไม่ใช่แก้ม"

หานเซิ่นพูดเพิ่ม "และต้องภายใน 1 วันหลังจากการแข่งขันจบลง ถ้าเกิดช้าจะต้องถูกลงโทษเพิ่มเป็นจูบวันละครั้ง"

จีเหยียนหรันเกือบจะระเบิดอารมณ์ออกมา แต่ไม่นานเธอก็ยิ้มออกมาแทน

"ก็ได้ แต่ถ้านายได้แชมป์ไม่ถึง 5 ประเภท นายจะต้องลงโทษแทน"

"อยากจะลงโทษแบบไหนก็ตามสบาย ยังไงผมก็ชนะ" หานเซิ่นพูดอย่างมั่นใจ

"อย่าอวดดีเกินไป พวกเราต้องเซ็นต์สัญญากันไว้ก่อน เผื่อนายไม่ยอมทำตาม"

เนื่องจากจีเหยียนหรันไม่ได้เอากระดาษกับปากกามา เธอจึงพูด

"มากับฉัน พวกเราจะไปปริ้นท์สัญญา"

จีเหยียนหรันพาหานเซิ่นไปที่สถานีบริการตนเอง และปริ้นท์เอกสารออกมา 2 ฉบับ เธอโชว์มันให้หานเซิ่นดู

"ตรวจดู ถ้านายเห็นด้วยกับรายละเอียดในสัญญา ก็เซ็นต์มันซะ"

หานเซิ่นหยิบสัญญาขึ้นมาอ่านอย่างละเอียด มันเป็นเอกสารที่มีผลทางกฎหมาย เขาต้องอ่านมันดีๆ เขากลัวว่าจีเหยียนหรันอาจจะเขียนอะไรเอาเปรียบเขาไว้

โชคดีที่จีเหยียนหรันไม่คิดว่าเธอจะแพ้ สัญญาจึงยุติธรรม ถ้าแพ้ เขาจะต้องสอนเธอเกี่ยวกับทริคที่ใช้ตอนเล่นเกมแก้วน้ำ ซึ่งเขาต้องสอนจนกว่าเธอจะทำมันได้เหมือนกัน และเขาจะต้องไม่โผล่หน้ามาให้เธอเห็นอีก จนกว่าจะได้รับอนุญาต

หลังจากที่อ่านสัญญา หานเซิ่นก็ลังเล เขาไม่อยากสอนวิชาควงมีด เพราะเขาสัญญากับแกมเบิลไว้ว่าจะไม่ถ่ายทอดให้คนอื่น

เมื่อจีเหยียนหรันเห็นว่าหานเซิ่นลังเล เธอก็พูด

"ตอนนี้พึ่งจะมากลัวแพ้งั้นหรอ? ความหยิ่งผยองและอวดดีของนายหายไปไหนหมดแล้วล่ะ?"