ตอนที่แล้ว28-สเกลตันจอมโกหก[ฟรี22/4/2561]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป30-ปัญหาในงานเลี้ยง[ฟรี30/4/2561]

29-งานเลี้ยงอาหารค่ำ[ฟรี26/04/2561]


"เจ้ากระดูกนั้นกล้าที่จะโกหกฉัน!!" โรดี้ตะโกนสาปแช่ง

ระดับของดาบนี้คืออะไร แอนดี้พูดว่าดาบนี้สามารถชนะนักดาบระดับ4หรือแม้แต่ระดับ5ได้อย่างสบายและถ้าเขาสามารถใช้ดาบนี่ได้แม้แต่ดาบศักดิ์สิทธิ์เขาก็ไม่กลัวมันเป็นเรื่องโกหกคำโตของแอนดี้ โชคดีที่เขายังไม่เอามันไปสู้กับใครหรือเอาไปใช้ในสถานการณ์เสี่ยงชีวิต ไม่ต้องพูดถึงการสู้กับดาบศักดิ์สิทธิ์หรอกแค่นักดาบระดับ3ก็ฆ่าเขาได้แล้ว แม้แต่การสู้กันแบบตัวต่อตัวดาบนี่ก็ไม่สามารถป้องกันดาบของฝ่ายตรงข้ามได้ โรดี่้โกรธมากเขาโยนดาบลงพื้นแล้วกำลังที่จะเหยียบลงไปแต่เขาก็ชะงักเหมื่อเห็นชิ้นส่วนดาบที่แตกสะท้อนแสงแวววาว

โรดี้ถอนหายใจ

"ดูเหมือนว่ามันยังพอที่จะเอาไปขายทำเงินได้ละนะ อย่างน้อยที่สุดอัญมณีที่ด้ามมันก็เป็นของจริง"

ด้วยความไม่เต็มใจโรดี้น้ำดาบที่แตกมาแขวนไว้อย่างระมัดระวังและเตะเศษดาบที่แตกจนมันไปอยู่ใต้เตียง

ทั้งวันโรดี้อยู่กับความหดหู่แม้ว่าแองเจิลจะเข้ามาอยู่ด้วยแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะของเธอ

โรดี้ที่กำลังหดหู่ไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังโกรธจัด

"โง่!! ไอ้โง่!! เขาใช้ดาบล้ำค่านั้นฟันเศษเหล็ก ดาบแสงของฉันนน สมบัติล้ำค่าของนายท่าน เจ้าเด็กนี่โง่เง่าอย่างที่สุดไอ้ลูกสุนัขเอ้ย!!!"

ถ้าใครบางคนมาเห็นฉากนี้เขาคงจะตกใจจนหัวใจวาย ที่เห็นโครงกระดูกกระทืบเท้าพร้อมกับสาปแช่งสวรรค์อยู่?

ในตอนเย็นขณะที่โรดี้กำลังมีความสุขกับวิชาดาบอยู่ นิโคลก็เข้ามาในห้องโรดี้ต้องใช้เวลาซักพักก่อนจะรู้ว่าเธอเข้ามาในห้อง

คืนนี้นิโคลสวมชุดที่จัดอยู่ในหมวด'ยอดเยี่ยม' ร่างในอ้อนแอ้นของเธอถูกห่อไว้ด้วยชุดนอนสีขาวที่กระชับ มันเผยให้เห็นไหล่ที่ขาวและคอที่เพรียวในชุดนี้เธอดูสง่างาามและน่าหลงไหล  ผมสีทองของเธอถูกมัดรวบไว้บริเวญไหล่ มันเป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างไหล่สีขาวและผมสีทองมันทำให้เธอน่ารักเป็นอย่างมาก

"นายกำลังคิดอะไรอยู่? ดูเหมือนว่านายกำลังมึนงงนะ" นิโคลถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

โรดี้ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะบังคับสายตาของเขาไม่ให้จ้องไปที่หน้าอกของเธอ อย่างไรก็ตามมันล้มเหลวเมื่อนิโคลต้องการจะพูดอะไรบางอย่างเธอเดินเข้ามาจากทางด้านข้างและก้มกระซิบ

โรดี้เขินอายในขณะที่เขาพูดแบบตะกุกตะกัก

"มะ..ไม่..ไม่..อะไรกัน"

นิโคลเริ่มตระหนักว่าทำไมใบหน้าของโรดี้ถึงแดงและพูดติดอ่าง ใบหน้าของเธอเปลี่ยนสีพร้อมกับกระซิบสาปแช่งเขา

"เจ้าตัวน้อย!!ในหัวคิดอะไรอยู่หรอ?" แล้วเธอก็เดินถอยไปสองก้าวหลังพูดจบ โรดี้ไม่ได้พูดออกมาแต่เขาคิดในใจ

'ในคืนนั้นฉันเห็นหมดแล้วละนะ'

แน่นอนว่าเขาจะไม่สามารถพูดมันออกมาได้

นิโคลกับแก้มสีชมพูน่ารักของเธอหันไปรอบๆก่อนจะกระซิบบบางอย่าง

"เตรียมตัวให้พร้อมคืนนี้เราจะมีงาน"

"คืนนี้?" โรดี้ทำหน้าสงสัย

นิโคลถอนหายใจก่อนจะอธิบาย

"คืนนี้เราจะไปเข้าร่วมงานเลี้ยงเล็กๆมันจะเป็นการฝึกให้นายชินกับสังคมชั้นสูง แน่นอนว่านายไม่ต้องกังวลเพราะไม่มีใครในงานรู้ถึงตัวตนของนนายหรอกเพราะผุ้เข้าร่วมงานไม่มีใครสนิทหรือเคยยุ่งเกี่ยวกับน้องชายของฉันมาก่อนบางคนอาจจะไม่เคยเห็นเขาด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะพานายไปเรียนรู้ปรับปรุงพฤติกรรมให้เป็นคนชั้นสูงและฝึกมารยาทในงานพิธีการ การที่นายปลอมตัวเป็นน้องชายของฉันในอนาคตมันหลีกเลี่ยงสถานการณ์แบบนี้ไม่ได้จึงต้องทำให้นายคุ้นเคยไปกับมัน"

ฉับพลันโรดี้รู้สึกราวกับว่าหัวของเขาได้พองขึ้นมา

เข้าร่วมงานเลี้ยงของขุนนางงั้นหรอ?นั้นคือสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน เขาเพียงแค่คิดว่าต้องปลอมเป็นน้องชายของเธอและไปสอบให้ผ่านการทดสอบก็เท่านั้นไม่ได้คาดคิดถึงเรื่องแบบนี้มันมีปัญหามากกว่าที่เขาคาดเอาไว้

"เรื่องนี้.....ฉันไม่ไปไม่ได้หรอ?" โรดี้พยายามต่อรอง

"ไม่ได้!" เมื่อเธอพูดจบก็สั่งให้แองเจิลมาแต่งตัวโรดี้ให้เหมาะสมกับงานกลางคืน

เสื้อผ้าที่จะต้องใช้ก็คือเสื้อผ้าที่เซททิ้งเอาไว้นั้นเอง แองเจิลหยิบพวกมันขึ้นมาทีละตัวอย่างเบามือพวกมันเป็นชุดสำหรับงานเลี้ยงในตอนกลางคืนโดยเฉพาะ อย่างไรก็ตามใบหน้าห่อเหี่ยวของโรดี้นั้นดูตลกมากยามมองไปที่กองเสื้อผ้า

ในฐานะที่เขาเป็นนักรบมันเลยทำให้เขารู้สึกว่าชุดธรรมดาที่ไม่จำกัดการเคลื่อนไหวนั้นเป็นชุดที่เหมาะสมกว่าชุดหรูหราราคาแพงพวกนี้

แต่อย่างไรก็ตามรสนิยมการแต่งตัวของเซทนั้นต่างจากโรดี้อย่างสิ้นเชิงราวฟ้ากับตาตุ่มก็ไม่ปาน

แองเจิลได้หยิบชุดหนึ่งที่เธอคิดว่าดูดีขึ้นมาให้โรดี้พิจารณา

"เธอคงล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหม?" โรดี้ถอนหายใจ

เสื้อผ้านี้มีความปราณีตสูง มันถูกพับเย็บร้อยด้วยไหมคุณภาพสูง พร้อมกับปักลายดอกไม้ ด้านนอกประดับด้วยโซ่เงินแวววาวที่จะสะท้อนแสงกับส่งเสียงยามเคลื่อนไหว ที่เสื้อนอกมีสายคลองไหล่แบบทหารติดอยู่ แม้ว่าเซทจะไม่ชอบยังไงเขาก็เป็นบุตรในตระกูลเทพสงครามมันจึงมีเครื่องราชเกี่ยวกับทหารประดับอยู่ สัญลักษณ์ดอกทิวลิปถูกปักด้วยด้ายทองแสดงถึงตระกูลทิวลิป บริเวณแขนเสือปักไว้เป็นวงกลมเหมือนกับกำไล กางเกงถูกออกแบบมาให้กระชับเข้ารูปพร้อมการตกแต่งทั้งสองข้างที่ทำให้โรดี้อึดอักใจกับลายของมัน

"นี่มันไม่ใช่เสื้อผ้าของผู้ชาย!!" โรดี้คิดกับตัวเองเมื่อเขาสวมชุดแล้วยืนมองอยู่หน้ากระจก

แองเจิลแลดูแปลกใจก่อนจะพูดเบาๆ

"เอ่อ...นายน้อยเซทคะ คือว่าชุดเหล่านี้ท่านเป็นคนออกแบบมันด้วยตัวเองและยังชอบใส่พวกมันออกงานเป็นอย่างมาก"

นิโคลมองไปที่โรดี้ก่อนส่งซิกบอกว่าอย่าพูดอะไรมากเกินไป

โรดี้เงียบทันทีเห็นนิโคลจ้องมอง

นิโคลยิ้มและแสดงท่าทางพึงพอใจ ในอดีตน้องชายของเธอเมื่อสวมชุดนี้ เขาดูบอบบางและอ่อนแอ  อย่างไรก็ตามในชุดเดียวกันมันกลับแสดงด้านที่แข็งแกร่งของโรดี้ออกมา บางทีมันอาจจะเป็นเพราะโรดี้คือนักรบจริงๆก็เป็นได้

นิโคลลากโรดี้ที่ทำหน้าราวกับว่าต้องโทษประหารออกจากคฤหาสน์ เธอลากเขาไปจนถึงประตูหน้าก่อนที่จะบังคับขู่เข็ญให้เขาเข้าไปในรถม้าที่รออยู่ รถม้าคนนี้แตกต่างจากรถม้าคันที่โรดี้โจมตีเธอในคืนนั้น มันถูกทาด้วยสีดำที่ส่องประกายแวววาวในความมืดดูก็รู้ว่าสีนี้ต้องไม่ใช่สีธรรมดาทัั่วไป ห้องโดยสารมีขนาดพอเหมาะสมหรับคนสองถึงสามคน เบาะที่นั่งทำจากกำมะหยี่ยัดนุ่นที่นั่งสบายราวกับอยู่บนเมฆ

รถม้าคันนี้ใช้ม้าถึง6ตัวในการลาก มีเชือกผูกลากคล้องยู่บนคอของพวกมัน ขนคอสีขาวที่พริ้วไหวไปกับสายลมช่วยให้พวกมันดูสง่างามและน่าเกรงขาม

เฒ่ามาร์คยังคงรับหนน้าที่คนขับเขาแต่งกายด้วยชุดสุภาพนั่งถือแส้ม้ารออยู่บนรถ ยังมีรถลากอีกสองคันที่ใช้ม้า4ตัวในการลาก รถม้าเหล่านี้เป็นของคนคุ้มกันที่นำโดยครูฝึกเครางามคาเตอร์

โรดี้ส่ายหัวเบาๆ ในตอนนี้เขาอยู่ในรูปลักษณ์ของขุนนางผู้ดีคนหนึ่ง แต่ในใจเขาก็ยังสงสัยว่าในคืนนั้นทำไมนิโคลจึงมีเพียงคนขับรถม้าเพียงคนเดียวที่อยู่กับเธอ คนคุ้มกันเหล่านี้หายไปไหน ?

ยามทั้งสี่คนนั่งอยู่ในรถม้าและอีกสองคนเป็นคนขับ ด้านท้ายรถมียามอีกสองคนคอยดูอยู่เผื่อมีคนสะกดรอยตาม พวกเขายืนตัวตรงและเต็มไปด้วยออร่าของทหารที่ผ่านสงครามมาแล้ว

โรดี้นั่งทำหน้าเครียดอยู่ในรถม้า ที่เขาเครียดไม่ใช่เพราะต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงแต่เป็นเพราะอยู่ในสถานที่มืดๆกับนิโคลต่างหาก นิโคลไม่ได้สังเกตถึงอาการกระวนกระวายของโรดี้เะอยังคงอธิบายมารยาทในงานเลี้ยงของขุนนางให้กับโรดี้ บางทีเธอก็อยากจัขอบคุณที่เซทมักทำตัวประหลาๆเพราะถ้าหากโรดี้ทำตัวแปลกๆในงานเลี้ยงก็ไม่มีใครที่จะส่งสัยอะไรมาก

โรดี้รู้สึกว่าในรถม้าเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของนิโคล เย็นวันนี้นิโคลใช้น้ำหอมที่โรดี้ไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน โรดี้ค่อยๆสูดดมกลิ่นหอม เมื่อรวมกับความงามของนิโคลมันทำให้โรดี้มึนเมาได้เลยทีเดียว

นิโคลยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆจนจบ เธอจึงสังเกตเห็นท่าทางของโรดี้ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นมืดมน

"นายอาจจะเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันในงานเลี้ยง นายควรจะฟังที่ฉันพูดไม่ใช่ทำตัวเหม่อลอยแบบนี้!!"

.

.

.

.

.

.

.

สารจากผู้แปล: ช่วงนี้กระผมมีสอบครับจึงไม่ค่อยมีเวลาแปล จึงเรียนมาเพื่อทราบผู้อ่านที่รักทุกท่าน เราจะกลับมาลงแบบวันต่อวันหลังจากกระผมสอบเสร็จวันที่16มีนาคมนี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด