TWO Chapter 124 การเตรียมพร้อม

TWO Chapter 124 การเตรียมพร้อม

หลังจากที่โอหยางโชวอัพเกรดถุงเก็บของของเขาเสร็จ เขาก็เริ่มซื้อสินค้าทางทหาร

เขาใช้เงิน 210 เหรียญทอง ซื้อเต้นท์ทหารทั่วไป 210 เต้นท์ เนื่องจากมันไม่เหมาะที่จะให้นายทหารอยู่เต้นท์เดียวกับทหาริ เขาจึงซื้อเต้นท์เพิ่มเติมสำหรับนายทหารของเขา จากนั้น เขาก็ใช้เงิน 50 เหรียญทอง ซื้อเต้นทหารชั้นดีอีก 1 เต้นท์ เต้นท์ชั้นดีนี้จะใช้เป็นฐานบัญชาการ จากนั้น เขาก็เก็บทั้งหมดไว้ในถุงเก็บของของเขา

ต่อมาก็ซื้อเม็ดอาหารทหาร ด้วยเงิน 500 เหรียญทอง เขาได้รับเม็ดอาหารทหาร 50,000 เม็ด สำหรับทหาร 1,000 นาย ใน 1 เดือน นอกจากนีั มันยังสามารถเก็บไว้ในถุงเก็บของของเขาได้ด้วย เม็ดอาหารทหารนี้ไม่มีวันหมดอายุ ดังนั้น แม้ว่าจะใช้มันไม่หมด เขาก็สามารถเก็บไว้ใช้ครั้งต่อไปได้ เม็ดอาหารทหารมีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียง 2 เซนติเมตร ดังนั้น 50,000 เม็ด ก็เพียงแค่มุมเล็กๆในถุงเก็บของของเขาเท่านั้น

หลังจากออกจากตลาด โอหยางโชวก็มุ่งหน้าไปที่โรงไม้

โรงไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก จากตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่โอหยางโชวมา มันได้ทำการขยายแล้ว 4-5 ครั้ง มันใหญ่กว่าเมื่อก่อนมาก ส่วนหน้าเป็นห้องรับแขกและผู้เยี่ยมชม ส่วนหลังเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่สำหรับงานไม้ มีช่างไม้ถึง 100 คน ที่ทำงานอยู่ที่นี่ พวกเขายุ่งอยู่กับการผลิตชิ้นส่วนหัตถกรรม และการสร้างม้าไม้วัวไม้

เนื่องจากมันเย็นมากแล้ว โอหยางโชวจึงไม่ได้อยู่ที่โรงไม้นานนัก เขาซื้อรถชี้ทิศใต้จากผู้จัดการหลู่กวงจี เก็บมันไว้ในถุงเก็บของของเขา แล้วกลับคฤหาสน์

หลังจากมาถึงคฤหาสน์ เขาก็กลับไปที่ห้องของเขา แล้วออฟไลน์

………………………………………………………………………………………………………….

ในโลกจริง ตอนนี้เป็นฤดูร้อนแล้ว ปิงเอ๋อติดเขามากกว่าเดิม วันนี้เป็นวันอาทิตย์ โอหยางโชวออกมาจากเครื่องเล่นเกมส์ และล้างหน้าแปลงฟัน ทันทีที่เขาเสร็จ เด็กหญิงตัวน้อยก็วิ่งออกจากห้องนอนของเธอ เธอวิ่งมาหาเขาพร้อมเขย่าเขาเบาๆ ตอนนี้เธอได้ทิ้งนิสัยชอบนอนขี้ของเธอ

“เด็กน้อย ทำไมวันนี้ถึงได้ตื่นเร็วนักล่ะ? หรือว่าพระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตก?” โอหยางโชวล้อเลียนเธอ

เด็กหญิงยิ้มอย่างน่ารักยิ้ม และไม่ได้กล่าวอะไร เธอทำท่าทางเหมือนกับนกยูงที่มีความภาคภูมิใจ

ปิงเอ๋อสวมเสื้อยืดสีชมพู กางเกงกีฬาสีชมพู และสวมรองเท้าผ้าใบกีฬาสีขาว การปรากฎตัวของเธอทำให้รู้สึกเหมือนเป็นเด็กสาวที่กระตือรือร้น นับตั้งแต่ที่ปิงเอ๋อและเสี่ยวเยว่หยู่ด้วยกัน เสื้อผ้าของปิงเอ๋อก็ถูกจัดการโดยเสี่ยวเยว่ เมื่อเทียบกับโอหยางโชวแล้ว ในเรื่องแฟชั่นเธอดีกว่าเขาอยู่หลายระดับเลย ผู้ชายมักจะตามหลังผู้หญิงในเรื่องนี้เสมอ

ในขณะที่พวกเขากำลังวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณะ คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างก็จ้องมาที่เด็กน้อยที่น่ารักนี้ ราวกับว่าเธอเป็นเทพธิดาน้อยที่ออกมาเดินตามท้องถนน แม้แต่โอหยางโชวก็เพลิดเพลินกับการจ้องมองความน่ารักของเธอ

 

แม้ว่าหลังจากที่พวกเขากลับมาแล้ว เสี่ยวเยว่ก็ยังคงนอนอยู่ เมื่ออยู่ในเกมส์ ร่างกายของมนุษย์ของพวกเขาจะอยู่ในสภาวะนอนหลับ แต่มันก็ไม่ได้ดีเท่าการนอนหลับจริงๆ ดังนั้น สำหรับผู้เล่นบางคน โดยเฉพาะผู้เล่นหญิง ถ้าพวกเธอมีเวลา พวกเธอจะนอนหลับเพิ่มหลังจากที่ออฟไลน์แล้ว ดั่งคำว่า ‘การนอนไม่พอ เป็นศัตรูกับความงาม’

หลังจากทานอาหารเช้า โอหยางโชวก็เปิดแฮนด์เบรนของเขา เพื่อดูฟอรั่มของเกมส์

2 วันมานี้ ฟอรั่มมีชีวิตชีวาอย่างมาก โดยหลักแล้วจะพูดคุยกันเรื่อง สงครามโจวหลู่ ซึ่งเป็นรูปแบบใหม่ของระบบ มันทำให้ผู้เล่นตามก็ใจจดใจจ่อกับข้อมูลที่จะถูกเปิดเผย อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นส่วนใหญ่นั้นไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมสงคราม พวกเขาทำได้แค่พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในฟอรั่มเท่านั้น

แม้ว่าผู้เล่นนักผจญภัยบางคนจะมีความคิดที่จะเข้าร่วมกับผู้เล่นลอร์ด เพื่อที่จะได้เข้าร่วมสงครามโจวหลู่ แต่น่าเสียดาย ผู้เล่นลอร์ดที่มีคุณสมบัติส่วนใหญ่ พวกเขานั้นไม่ขาดผู้ที่มีความสามารถ และพวกเขาก็มีข้อจำกัดในเรื่องจำนวนทหารที่พากไปได้ พวกเขาส่วนใหญ่พาทหารไปได้เพียง 100-200 คน เท่านั้น จึงแทบจะไม่มีที่ว่างสำหรับนักผจญภัยเลย

โอหยางโชวกำลังกังวล หลังจากที่เขาเปิดเผยความจริง เขาหวังว่าน้าหลิงชิงจะไม่ขอให้เขาพากลุ่มทหารรับจ้างของเธอไปด้วย เพราะหากเขาทำเช่นนั้น ความเสี่ยงต่างๆก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น

แต่ความเป็นจริง เป็นโอหยางโชวที่กังวลมากเกินไป แม้หลิงชิงจะเป็นคนที่แตกต่างจากคนอื่นๆ แต่เธอก็เป็นคนที่รักษาคำพูด เธอได้ให้สัญญากับหลานชายของเธอ และเธอก็ไม่ได้บอกใคร รวมถึงคนรักของเธอ ไซสีหยุน เกี่ยวกับอัตลักษณ์ในเกมส์ของโอหยางโชว

ในฟอรั่มของเกมส์ นอกเหนือจากเรื่องสงครามโจวหลู่ ยังคงมีหัวข้ออื่นๆอยู่บ้าง

การซื้อดินแดนของซ่งเหวินเมื่อ 2 เดือนก่อน ยังคงเป็นเรื่องที่บ้าคลั่ง และมันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่ารัฐบาลจะแจ้งให้ทราบแล้ว มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะระงับความสงสัยของประชาชน

นับตั้งแต่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ผู้เล่นลอร์ดเก่งๆก็ปฏิเสธที่จะขายดินแดนให้บริษัทต่างๆ บางคนกำลังรอที่จะขายในราคาสูงๆ ในขณะที่บางคนกำลังรอให้เรื่องนี้ชัดเจน แล้วค่อยตัดสินใจ

จำนวนดินแดนนั้นมีอยู่อย่างจำกัด ในเซิร์ฟจีนมีดินแดนทั้งหมดรวมกันไม่ถึง 10,000 ดินแดน ในฐานะที่เป็น 1 ใน 2 ประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดในรัฐบาลสหพันธ์ จีนมีผู้เล่นลอร์ดมากกว่า 10,000 คน และมีประชากรมากกว่า 100 ล้านคน ซึ่งมากกว่า 10,000 คนมาก

ด้วยสถานะเช่านี้ เหล่าหมาป่าจึงมีเนื้อให้เลือกเพียงเล็กน้อย อุปทานต่ำ ในขณะที่ความต้องการสูง มันเป็นธรรมดาที่ราคาจะพุ่งสูงขึ้นไปเรื่อยๆ เหล่าหมาป่าต้องเพิ่มราคาเสนอซื้อของพวกเขาให้มากยิ่งขึ้น เพื่อที่จะได้รับดินแดนที่พวกเขาต้องการ ในขณะที่ซ่งเหวินใช้เงิน 100 ล้านเครดิต ในการซื้อหมู่บ้านระดับ 3 และซ่งเจี๋ยก็คิดว่ามันแพงเกินไป แต่ในตอนนี้ แม้ว่าข้อเสนอจะสูงถึง 200 ล้านเครดิต มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะซื้อหมู่บ้านระดับ 3 ดังนั้น ทุกคนจะสามารถบอกได้ว่ามันบ้าคลั่งแค่ไหน

ยิ่งราคาดินแดนใน Earth Online สูงขึ้นเท่าไหร่ ข้อสงสัยของสาธารณชนเกี่ยวกับ Earth Online ก็ยิ่งสูงตามเท่านั้น และตอนนี้ ความสงสัยได้แพร่กระจายออกไป ไม่ใช่แค่ประเทศจีน แต่เป็นทั่วโลก โอหยางโชวต้องการดูว่ารัฐบาลสหพันธ์จะสามารถซ่อนความจริงได้นานแค่ไหน

สำหรับโอหยางโชว เป็นเรื่องปกติที่เขาจะต้องการให้รัฐบาลเปิดเผยความจริง เพื่อที่ว่าทุกคนจะได้หยุดแลกเปลี่ยนระหว่างเงินในเกมส์กับเครดิตในโลกจริง มันจะช่วยตัดแหล่งเงินทุนของผู้เล่นที่มีอำนาจอยู่เบื้องหลัง อย่างตี่เฉินและคนอื่นๆ

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะต้องการให้มันเกิดขึ้นมากแค่ไหน โอหยางโชวก็จะไม่ทำมันด้วยตัวเอง การกระทำอย่างเช่นการโพสต์ความจริงลงในฟอรั่มของเกมส์ ก็เหมือนกับการแสวงหาความตาย ในยุคสมัยใหม่นี้ สกายเน็ตสามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในทุกๆที่ได้ โอหยางโชวไม่ได้มีทักษะในการแฮ็ก ที่จำเป็นในการปล่อยความจริงและหลีกเลี่่ยงการตรวจสอบของสกายเน็ตได้

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ผู้ที่กล้าเปิดเผยข้อมูลที่เป็นความลับของรัฐบาลสหพันธ์ จะต้องเผชิญหน้ากับความกดดันที่รุนแรง รัฐบาลสหพัันธ์อาจจะไม่สามารถครอบงำสาธารณะชนได้ แต่มีหลายวิธีที่เราสามารถจินตนาการได้ว่า พวกเขาจะระงับไม่ให้เกิดเหตุการณ์ได้อย่างไร

ในยุคสมัยใหม่เช่นนี้ ระบบประชาธิปไตยได้สมบูรณ์แบบขึ้น ข้อเสนอแนะที่เหมือนกับโอหยางโชวที่ให้กับซ่งเหวินนั้น ได้รับการตีความว่า เป็นความเข้าใจของผู้เล่นที่มีต่อกฎของเกมส์ รวมถึงข้อบังคับทางธุรกิจในโลกจริง ดังนั้น แม้ว่าการกระทำดังกล่าวจะถูกตรวจพบจากสกายเน็ต มันก็ถือว่าถูกกฎหมาย และโอหยางโชวยังได้รับการคุ้มครองในเรื่องนี้จากสกายเน็ตอีกด้วย

แต่ถ้ามีการเปิดเผยข้อมูลที่เป็นความลับโดยเจตนา และมันทำให้เกิดความสับสนวุ่นวายทางสังคม รัฐบาลสหพันธ์จะมีเหตุผลเพียงพอที่จะจับกุมผู้กระทำได้ในทันที

ก่อนที่จะถึงเวลาที่เหมาะสม โอหยางโชวจะไม่ยอมให้ตนเองตกอยู่ในอันตรายแน่

เมื่อถึงเวลา 11.00 น. โอหยางโชวก็ออกจากฟอรั่ม และในตอนนั้นเสี่ยวเยว่ก็ตื่นขึ้นมา ปิงเอ๋อล้อเสี่ยวเยว่เหมือนกับที่เธอเคยล้อเขา ในวันที่เขาตื่นสาย

เด็กหญิงตัวน้อยยกมือถูที่ใบหน้าของบวมๆของเธอ หัวเราคิกคัก และล้อเลียนเสี่ยวเยว่ “อัปยศ อัปยศ พี่สาวเสี่ยวเยว่เป็นหมูขี้เกียจ ปิงเอ๋อทำการบ้านเสร็จตั้งนานแล้ว แต่พี่สาวกับเพิ่งจะตื่น”

เสี่ยวเยว่ไม่เหมือนกับโอหยางโชว ดังนั้น เธอจึงรู้สึกอายมาก เธอเดินเข้าไป แล้วกอดปิดเอ๋อไว้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็บีบแก้มบวมๆของปิงเอ๋อ แล้วกล่าวว่า “ปิงเอ๋อนิสัยไม่ดี น้องกล้าล้อพี่สาวหรอ ตอนนี้พี่สาวจะสอนบทเรียนให้น้องเอง”

“อ๊า” ปิงเอ๋อรีบขอร้องให้เสี่ยวเยว่ปล่อยเธอในทันที เธอทำท่าทางน่าสงสาร แล้วกล่าวว่า “วู๊วู๊..พี่สาว ปิงเอ๋อรู้ถึงความผิดของตัวเองแล้ว น้องจะไม่ล้อพี่สาวว่าเป็นหมูขี้เกียจอีกแล้ว”

“ยังกล้าพูดอีกนะ!” เสี่ยวเยว่โกรธ เธอใช้มือทั้ง 2 ข้างของเธอจักจี้ปิงเอ๋อ เด็กหญิงตัวน้อยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“อ๊า ฮ่าๆๆ พี่สาว!!! ปิงเอ๋อรู้ว่าทำผิดจริงๆ พี่สาวปล่อยปิงเอ๋อไ่ปเถอะนะ!” เด็กหญิงตัวน้อยร้องขอความเมตตา เพราะนี่เป็นจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของเธอ

“หื้ม ในเมื่อน้องว่าอย่างนั้น พี่สาวจะปล่อยไปก็ได้” เสี่ยวเยว่ปล่อยเธอ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างผู้ชนะ

โอหยางโชวกำลังสนุกกับการดูทั้ง 2 คน ในขณะที่เขานั่งสบายๆบนโซฟา

ปิงเอ๋อหันหน้าไปมองโอหยางโชว เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธเขา เธอรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขา แล้วกล่าวว่า “พี่ชายนิสัยไม่ดี พี่ยอมช่วยน้องสาวของพี่เลย”

โอหยางโชวหัวเราะ เขาเข็กหัวของเธอ แล้วกล่าวว่า “ฮ่าๆ น้องคิดว่า พี่สาวเสี่ยวเยว่เป็นเหมือนพี่เหรอ? น้องไม่ควรจะหยอกล้อเธอ เมื่อน้องทำผิดแล้ว น้องก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา”

ปิงเอ๋ออึดอัดใจ และซ่อนใบหน้าของเธอไว้ในห้องแขนของโอหยางโชว เธอไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีก

โอหยางโชวจูบหัวเล็กๆของเธอ เขาดึงเธอออกมา แล้วกล่าวว่า “เด็กน้อย บอกมาว่าอยากทานอะไรเป็นอาหารกลางวัน พี่ชายจะทำมันให้น้องเอง”

“น้องอยากกินซี่โครงเปรี้ยวหวาย!” น่าแปลกใจเล็กน้อย เธอรีบยกหัวของเธอ แล้วกล่าวออกมาอย่างตื่นเต้น

“เด็กน้อย เตรียมท้องของน้องให้พร้อม พี่ชายจะเตรียมมันให้ พี่จะทำให้แน่ใจว่าเจ้าหญิงตัวน้อยของพี่จะพอใจ”

เธอมีความสุขมาก เธอจูบโอหยางโชวที่แก้ม แล้วกล่าว่า “อื้ม พี่ใหญ่เลี้ยงดูปิงเอ๋อดีที่สุดเลย!”

“ฉันขอมันฝรั่งต้ม และเนื้อสันนอก” ทันใดนั้น หัวของเสี่ยวเยว่ก็โผล่ออกมาจากห้องน้ำ เธอกล่าวเสียงดังมาทางเขา

โอหยางโชวยอมรับชะตากรรมของเขา เขากล่าวตอบว่า “เข้าใจแล้ว”

 

แฟนเพจ : TWOแปลไทย