ตอนที่ 14 : โรคกลัวความสูง

เมื่อรถเข้าไปยังเมืองที่มีแต่ตึกสูงตระหง่าทำให้หลิงหลานรู้ว่าโลกในอนาคตนั้นน่าตระกาลตาขนาดไหน ในสถานีมีที่จอดรถอยู่ทุกชั้น หลิงหลานเห็นรถมากมายรอบๆตึกทำให้หลิงหลานจินตนาการว่ามันเหมือนกับต้นคริสมาสที่มีแสงไฟอยู่รอบๆ มันมีอยู่ทุกที่เต็มไปหมดมันหลิงหลานรู้สึกว่ามันประหลาดมาก

ไม่นานเธอก็ถึงจุดหมายปลายทาง ยาน Ling Zero Seven ก็หยุดชะงักอยู่บนอากาศและส่งคำขอไปยังอาคารและได้รับคำตอบในในทันทีว่ามีที่จอดรถอยู่โวน B 77-9

รถก็เริ่มเคลื่อนไปรอบๆอาคารขนาดใหญ่หลังจากมาถึงโซนที่จอดรถแล้ว รถของพวกเขาก็เลื่อนขึ้นไปจนถึงที่จอดรถของพวกเขา

เมื่อประตู Ling Zero Seven เปิดออก หลานหลัวเฟิงก็ก้าวออกจากรถโดยไม่ได้ตั้งใจให้หลิงหลานเห็นพื้นข้างล่าง...แล้วก็พบกับเรื่องที่น่าสยดสยอง

 

พื้นข้างล่างนั้นมันโปร่งใส่ทั้งหมด ทำให้สามารถเห็นวิวทิวทัศน์ข้างล่างได้อย่างชัดเจน ทำให้หลิงหลานรู้สึกเวียนหัวอย่างมาก

เธอคิดว่าเธอเป็นโรคกลัวความสูงอย่างแน่นอน เพราะเมื่อก่อนที่เธอได้แต่นอนป่วยอยู่บนเตียงทำให้เธอไม่รู้ว่าเธอนั้นเป็นโรคกลัวความสูง

น้ำตาก็เริ่มออกมาจากดวงตาของหลิงหลาน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าการมายังโลกอนาคตเป็นเรื่องที่น่าทุกข์ใจมาก เป็นเพราะอาคารทั้งหมดที่เธอเห็นมีขนาดสูงกว่า 100 เมตรนั้นหมายความว่าต่อจากนี้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่กับตึกที่สูงๆเหล่านี้

หลิงหลานรู้สึกสับสน เธอจะมีชีวิตได้ยังไงหรือเราต้องไม่สนใจกับปัญหานี้ หลานหลัวเฟิง พาเธอเข้าไปในอาคารและเดินเข้าไปในลิฟที่โปรงใสทุกด้าน

ในช่วงเวลาต่อมาหลิงหลานได้สลบไป โอ้ไม่เธอหลับไปต่างหาก อย่างน้อยนั้นคือสิ่งที่แม่ของเธอหลานหลัวเฟิงคิดในขณะที่เธอไม่สนใจน้ำตาที่คลออยู่บนดวงตาของหลิงหลาน

แม้ว่าเธอจะเห็นแต่เธอก็คิดว่านั้นเป็นน้ำตาของเด็กน้อยที่หาวเพราะง่วงนอนและหลับไป ดูแล้วรู้สึกน่ารักน่าเอ็นดู

 

หลิงหลานไม่รู้ว่าเธอหลับไปนานแค่ไหน ก่อนที่เธอจะตื่นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูรุนแรง เธอตื่นขึ้นมาเห็นผู้หญิงที่กำลังโกรธเหมือนT-rexที่กำลังพ่นไฟ

“หลานหลัวเฟิงเจ้ายังมีหน้าที่จะมาอยู่ที่นี่อีกหรอ!” รูปร่างของเธออาจจะดูสวยแต่การพูดจาของเธอนั้นมันทำให้เธอดูน่าเกลียด

หลิงหลานตัดสินใจอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเก็บเค้าไว้ในไฟล์เกลียดของเธอ การที่มีคนมาว่าแม่ของเธอนั้นเธอจะไม่ชอบพวกเขาทันที

อย่างไรก็ตามหลิงหลานรู้สึกแปลกๆ เธอไม่เคยเห็นใครที่รูปร่างน่าเกลียดเลย ทุกคนดูคล้ายๆกันหมด หลิงหลานคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเทคโนโลยีในโลกนี้มันพัฒนาไปไกลมากรูปลักษณ์ภายนอกนั้นสามารถแก้ไขในขณะที่อยู่ในท้องแม่งั้นหรือ?

หลิงหลานคิดว่าลูกในครรภ์นั้นเป็นอะไร? โปรแกรมหรือเครื่องจักร? ที่จะสามารถแก้ปัญหาได้ตั้งแต่อยู่ในครรภ์ของแม่

 

ต่อมาหลิงหลานก็รู้ความจริง มันเป็นเรื่องที่ธรรมดามากการเดาของหลิงหลานที่เกี่ยวกับเทคโนโลยีในโลกนี้นั้นถูกต้อง แต่มันก็ดูไม่เป็นธรรมชาติหลังจากการทำแบบนั้น ถ้าพบว่าเด็กทารถไม่เป็นไปตามเกณฑ์มาตรฐานก็สามารถใช้เทคโนโลยีเพื่อเข้าไปซ่อมผิวของร่างกายได้ ถึงแม้มันจะฟังดูดี แต่ความจริงมันก็เป็นแค่เพียงรูปแบบหนึ่งของการทำศัลยกรรมพลาสติกเท่านั้น ด้วยเทคโนโลยีขั้นสูงก็สามารถทำได้ด้วยการฉีดและไม่ต้องใช้มีดผ่าตัดเลย

แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้มันไม่มีขอบเขต เพื่อให้ได้รับความงามที่สุดพวกเขาก็ยังคงต้องพึ่งมีดหมดอยู่ดี

หลานหลัวเฟิงไม่ได้ตอบหรือมองไปทางผู้หญิงคนนั้น ทำเป็นไม่สนใจราวกับว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีตัวตนแล้วเธอก็อุ้มลูกของเธอเข้าไปในห้อง VIP ที่ว่างเปล่า

 

การเมินของหลานหลัวเฟิงนั้นทำให้ผู้หญิงคนนั้นโกรธมากและเดินไปจับคว้าไหล่ของหลานหลัวเฟิงก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูโกรธ “ออกไป!!”

ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะปล่อยมือออกหลิงฉินที่เดินขึ้นมาจากขั้นบันไดไม่กี่ก้าวก็เดินเข้าไปข้างหน้าพร้อมกับขยับนิ้วของเขา

ผู้หญิงคนนั้นดูตกใจและปล่อยมือของเธอออกอย่างไม่ค่อยตั้งใจก่อนที่ก้าวออกไป หลิงหลานกระพริตา เธอไม่คิดว่าหลิงฉินจะดูน่าเกรงขามขนาดนี้

“คุณนายกับนายน้อยเชิญเข้าไปห้อง VIP ก่อนเลยครับ” ที่นี่มีคนคอยกวนคุณอยู่ ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกของหลิงฉินทำให้ผู้หญิงคนนั้นออกจากหลานหลัวเฟิง ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยู่ห่างจากหลานหลัวเฟิง ผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางแตะต้องตัวเธอได้แน่

หลิงฉินรู้สึกหัวเสียมาก เขาคิดว่าเขาละเลยหน้าที่และยังให้คนอื่นเข้ามาหาคุณนายและนายน้อยได้ ถ้าเกิดมีอันตรายขึ้นมาจริงๆเขาจะต้องรู้สึกผิดมากแน่ๆ

 

หลิงฉินได้โทษตัวเองมากเกินไป จริงๆแล้วถ้ามีใครคิดร้ายต่อหลานหลัวเฟิงและหลิงหลานเขาจะต้องรู้สึกได้แน่ๆแต่นี่เป็นเพราะตึก VIP นี้มีไว้สำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ ที่มีแต่ผู้หญิงที่มีตำแหน่งสูงหรือผู้หญิงที่อยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวยทำให้หลิงฉินชะล่าใจและเดินอย่างช้าๆ

“ได้เลยลุงฉิน!” หลานหลัวเฟิงไม่อยากเสียเวลากับผู้หญิงที่เข้ามารบกวนเธอ

ตั้งแต่การจากไปของหลิงเซียวและการแตกแยกของตระกูลหลิง หลานหลัวเฟิงรู้ว่าเธอจะต้องโดนพวกขุนนางกับพวกร่ำรวยตำหนิอย่างแน่นอน เพราะว่าหลายปีที่ผ่านมาตระกูลหลิงไม่ได้ทำเรื่องที่เหมาะสมสักเท่าไร เพราะว่ามัวแต่ยุ่งกับเรื่องแต่งงานกับตระกูลที่มีฐานะร่ำรวยและตระกูลขุนนางเพื่อผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว ถึงแม้บางจะไม่ได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่แต่ก็พอจะได้ทำความรู้จักกับตระกูลพวกนี้

ผู้หญิงคนที่เข้ามาคว้าแขนของหลานหลัวเฟิงนั้นเป็นหนึ่งในตระกูลที่จะมาแต่งงานกับตระกูลหลิงในตอนแรก หลิงซู่เจิ้ง และกองกำลังทหารของ หลิงเซียว จะส่งความช่วยเหลือมาให้ตระกูลของเธอ.... แต่เธอก็คาดไม่ถึงเมื่อการเสียชีวิตของหลิงเซียวและการแตกแยกของตระกูลหลิง และถูกขับไล่ออกจากดาวโดฮาอีก จากการคิดของเธอเธอคิดว่าความผิดทั้งหมดนั้นเป็นของหลานหลัวเฟิง เพราะความขุ่นเคืองนี้เธอจึงทำท่าทีที่ไม่ดีกับหลานหลัวเฟิง หลานหลัวเฟิงจึงไม่แปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

 

อย่างไรก็ตามหลานหลัวเฟิงก็ไม่ได้สนใจอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ลูกที่ให้ออกมาเจอโลกภายนอกบ้างเธอก็ไม่อยากออกไปข้างนอกอยู่แล้ว ตั้งแต่ที่เธอหมกตัวอยู่แต่ในบ้านทำไมเธอต้องมาห่วงเรื่องการถูกเหยียดหยามแบบนี้ด้วยล่ะ?

หรืออาจจะกล่าวได้ว่าหลานหลัวเฟิงนั้นเป็นคนเก็บตัว ถ้าหลิงเซียวยังคงอยู่เธอก็คงเต็มใจที่จะแบ่งผลประโยชน์ให้กับผู้หญิงคนนี้เล้กน้อย แต่ตอนนี้เธอซื่อตรงและแน่วแน่ จากการตายของหลิงเซียว ทำให้วิญญาณของเธอเหลือเพียงครึ่งเดียวและอีกครึ่งก็ฝากไว้กับหลิงหลานรอคอยวันที่หลิงหลานโตเป็นผู้ใหญ่และเก็บมรดกที่หลิงเซียวทิ้งไว้ให้ทั้งหมด

หลานหลัวเฟิงไม่สนใจคำพูดไร้สาระและเดินตรงเข้าไปยังห้อง VIP ที่ว่างเปล่าในเวลาเดียวกันพนักงานที่อยู่ในห้อง VIP ก็คอยบริการเธออย่างเต็มที่

หลิงหลานถอนหายใจ การกดขี่ผู้คนยังคงมีอยู่ทุกยุคทุกสมัยจริงๆ ความเท่าเทียมกันของมนุษย์บางทีอาจจะมีแค่ในทฤษฎีเท่านั้น...

*****

ติดตามได้ที่ >>>>> Facebook