ตอนที่ 127 ภารกิจเเรก

เหตุผลที่เขาเลือกทะเลทรายปีศาจ เพราะมันไม่มีมอนสเตอร์บินได้ มันจึงเป็นที่ที่ปลอดภัยมากสำหรับหานเซิ่น และที่นั่นยังไม่ค่อยมีคนเข้าไป เพราะฉะนั้นที่นั่นน่าจะมีมอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์เหลืออยู่เยอะแน่นอน หรือไม่ก็อาจจะมีมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิ

หานเซิ่นศึกษาสถานที่มาเป็นอย่างดี และไปขอกับซินเสวียน เพื่อที่จะได้ออกไปล่าคนเดียว แต่ซินเสวียนพูดว่า

"งั้นก็เหมาะเลย หน่วยของเรากำลังต้องคุ้มกันใครบางคนในการล่า และฉันคิดว่าจะให้นายเป็นหัวหน้าทีมในภารกิจนี้ นายจะต้องคุ้มกันผู้หญิงคนหนึ่ง นายจะพาเธอไปที่ทะเลทรายปีศาจก็ได้ถ้าต้องการ นี่เป็นภารกิจแรกของนาย ฉันหวังว่านายจะทำมันได้ดี"

"แล้วรางวัลคืออะไร?" หานเซิ่นรีบถามเรื่องผลตอบแทนทันที เขาไม่อยากทำงานที่ไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป

"ถ้านายทำให้เธอพอใจได้ นายก็จะได้ใบอนุญาตระดับsของสถาบันเซนท์"

ซินเสวียนมองที่หานเซิ่นและยิ้ม "น่าสนใจไหมล่ะ?"

"แน่นอนผมสนใจ" หานเซิ่นรีบตอบ

แค่เป็นพี่เลี้ยงให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งแล้วได้ใบอนุญาตระดับsเป็นของตอบแทน ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้เเค่ในความฝันเท่านั้น

"ดี งั้นก็ทำมันให้ดี เพราะนายจะไม่ได้อะไรเลย หากเธอไม่พอใจในตัวนาย"

ซินเสวียนส่งเอกสารข้อมูลผู้ว่าจ้างให้หานเซิ่น

หลังจากอ่านคร่าวๆแล้ว หานเซิ่นก็รู้สึกว่าเหมือนไม่ได้อะไร เพราะข้อมูลส่วนตัวแบบนี้มักจะเขียนดีเกินความเป็นจริง ทั้งหมดที่เขารู้จริงๆก็แค่ชื่อ เพศและอายุ

"หวังเหมียนเหมียน เพศหญิง อายุ 16 ปีกับอีก 47 วัน หัวหน้าสถานีคุณบอกให้ผมพาเด็กผู้หญิงที่พึ่งเข้ามาในก็อตเเซงชัวรี่ไม่กี่วันไปที่ทะเลทรายปีศาจงั้นหรอ? ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าเธอจะปลอดภัย" หานเซิ่นทำหน้าจริงจัง

"แน่นอน นายคนเดียวคงทำไม่ได้อยู่แล้ว และนี่ก็เป็นงานแรกของนายด้วย ดังนั้นฉันเลยขอให้แกมเบิลติดตามนายไปด้วย และนายยังสามารถเลือกใครก็ได้ในกลุ่มของฉันให้ติดตามนายไปด้วยก็ได้" ซินเสวียนยิ้ม

"เกี่ยวกับหวังเหมียนเหมียน ฉันสามารถบอกนายได้อีกอย่างว่าเธอเป็นเพื่อนที่โรงเรียนของนาย"

"เพื่อนที่โรงเรียน? เธอเป็นนักเรียนของเหยี่ยวดำ? คุณต้องล้อผมเล่นแน่ เธอเพิ่งจะเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่ ไม่มีทางที่เธอจะมีระดับความแข็งแกร่งผ่านเกณฑ์ของเหยี่ยวดำ" หานเซิ่นไม่เชื่อ

"บางคนก็ไม่จำเป็นต้องผ่านการทดสอบ พวกเรามีฐานะที่แตกต่างกัน เหมือนกับนายที่ต้องไปเป็นคนคุ้มกันให้เธอ" ซินเสวียนยิ้ม

"จำไว้ว่าพยายามสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอไว้ แล้วมันจะเป็นประโยชน์ต่อตัวนายเอง"

"ผมไม่สนใจพวกเด็กผู้หญิง" หานเซิ่นยักไหล่

ซินเสวียทำตาแคบลง "ไปเลือกคนในทีมได้เลย นายจะเลือกสมาชิกคนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่หัวหน้าทีม ทางที่ดีก็อย่าให้เกิน 10 คน เพราะรางวัลต้องแบ่งให้พวกเขาด้วย นายคงไม่อยากให้มีคนหารเยอะ"

หานเซิ่นขอให้ซูเสี่ยวเฉียวและคนอื่นๆที่มีอสูรสำหรับขี่ไปด้วย เขาไม่ต้องการเสียเวลาในการเดินมากนัก ส่วนแกมเบิลนั้น หานเซิ่นมั่นใจในตัวเขามาก เขาเป็นสมาชิกเก่าในหน่วยของซินเสวียน และเขาก็มีความสามารถที่น่าทึ่ง รวมถึงวิชามีดสั้นของเขาด้วย

เมื่อหานเซิ่นเห็นหวังเหมียนเหมียน ในที่สุดเขาก็เข้าใจความแตกต่างระหว่างชนชั้น เด็กผู้หญิงอายุ 16 ปี ที่เพิ่งจะเข้ามาในก็อตเเซงชั่วรี่ไม่นาน กับมีวิญญาณอสูรเปลี่ยนร่าง ชุดเกราะและอาวุธ ซึ่งระดับกลายพันธ์ทั้งหมด และยังมีวิญญาณอสูรสำหรับขี่ที่เป็นระดับเลือดศักดิ์สิทธิ ทำให้หานเซิ่น และคนอื่นๆมองตาค้าง

เขารู้จักพวกคนรวยดี อย่างเช่นหลินเป้ยเฟิง ถึงเขาจะรวย แต่เขาก็ไม่ได้มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากขนาดนี้ ซึ่งวิญญาณอสูรของเธอไม่สามารถหาซื้อได้ด้วยเงิน แต่เป็นโชคดีของพวกเขา ที่หวังเหมียนเหมียนไม่ใช่ประเภททำตัวเป็นองค์หญิงเอาแต่ใจ เธอดูเป็นผู้หญิงอารมณ์ดีและน่ารัก

ฝีมือการต่อสู้ของเธอค่อนข้างดีเลยทีเดียว แม้จะเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่ได้ไม่นาน แต่ดูเหมือนเธอจะได้จีโนพ้อยมาบ้างแล้ว และเธอน่าจะได้เรียนไฮเปอร์จีโนระดับสูงมาตั้งแต่เด็กๆด้วย

ถ้าเธอใช้วิญญาณอสูรของเธอ เธอสามารถเอาชนะซูเสี่ยวเฉียวได้เลย

ตลอดการเดินทาง หวังเหมียนเหมียนไม่เคยบ่นอะไรเลย

"พี่หาน ฉันได้ยินพี่ซินบอกว่าพี่ก็เป็นนักเรียนของเหยี่ยวดำด้วย ฉันอยู่หน่วยวอเฟรม แล้วพี่อยู่หน่วยไหน?"

หวังเหมียนเหมียนถามหานเซิ่นด้วยคำสุภาพและไพเราะมาก

ซึ่งเธอดูไม่เหมือนพวกลูกหนูที่มาจากตระกูลผู้มีอิทธิพล ในแบบที่หานเซิ่นจิตนาการไว้เลย

"เรียกผมว่าเซิ่นก็พอ ผมก็เพิ่งเข้าเรียนในปีนี้เหมือนกัน พวกเราต่างก็อยู่ปี 1 ทั้งคู่ ผมอยู่หน่วยธนู"

หานเซิ่นมีความสุขที่ได้คุยกับผู้หญิงน่ารักแบบนี้ ซึ่งทำให้การเดินทางไม่น่าเบื่อเลย

"หน่วยธนูหรอ... ได้ยินว่าเป็นหน่วยที่ปรับปรุงขึ้นมาเป็นพิเศษในปีนี้ พี่ต้องเข้ามาโดยโควต้าพิเศษใช่ไหม?" หวังเหมียนเหมียนเริ่มชวนหานเซิ่นคุย

"โอ้ใช่ พี่หาน พี่มาจากสตีลอาเมอร์ ดังนั้นพี่น่าจะเคยได้ยินเรื่องของดอลลาร์มาบ้างใช่ไหม?" หวังเหมียนเหมียนถามอย่างมีความหวัง

"แน่นอน พวกเราทุกคนได้เห็นเขาตอนงานประลอง ทำไมคุณถามถึงเขา?" หานเซิ่นมองหวังเหมียนเหมียนด้วยความประหลาดใจ

"ฉันเป็นแฟนตัวยงของดอลลาร์เลยล่ะ แต่โชคร้ายที่เขายังไม่ยอมปรากฏตัวออกมาเลย ตั้งแต่ที่ฉันเข้ามาในก็อตแซงชัวรี่ ฉันอยากจะเจอเขาสักครั้ง" หวังเหมียนเหมียนพูดด้วยความผิดหวัง

หวังเหมียนเหมียนถาม "พี่หานเล่าเรื่องของดอลลาร์ให้ฉันฟังมั้งสิ"

"เอ่อ.. ผมไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเขาเท่าไหร่ คุณน่าจะไปถามเขานะ เพราะเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับดอลลาร์" หานเซิ่นชี้ไปที่ซูเสี่ยวเฉียว

ซูเสี่ยวเฉียวยืดอกอย่างภูมิใจและพูด "คุณอยากรู้เรื่องอะไร? ผมเป็นเพื่อนของดอลลาร์ และผมก็เป็นตั้งชื่อให้เขาด้วย"

"ว้าว แสดงว่าคุณต้องรู้เกี่ยวกับดอลลาร์หลายอย่างเลยใช่ไหม? เขาหล่อมากใช่ไหม?" หวังเหมียนเหมียนมองไปที่ซูเสี่ยวเฉียว

"เขาหล่อแน่นอน เขาหล่อที่สุด เขาหน้าอกกว้าง ขายาว และรูปร่างดี..."

ซูเสี่ยวเฉียวโม้เกินจริงจนหานเซิ่นยังรู้สึกทนฟังไม่ได้

พวกเขาใช้เวลา 4 วันในการเดินทางจนถึงทะเลทรายปีศาจ หวังเหมียนเหมียนมีทักษะที่ยอดเยี่ยม และในการล่าเธอก็พัฒนาได้อย่างรวดเร็ว

หานเซิ่นกับแกมเบิลเป็นเสมือนเงาของเธอ ตอนที่เธอสู้กับมอนสเตอร์จะมีแกมเบิลคอยตามประกบ ขณะหานเซิ่นก็ง้างธนูเตรียมพร้อมรอเหตุไม่คาดฝัน

ถ้ามีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเธอ หน่วยของเขา โดยเฉพาะซินเสวียนต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ ทำให้หานเซิ่นไม่กล้าประมาท

บ่ายวันต่อมา หลังจากเข้ามาในทะเลทราย ซูเสี่ยวเฉียวซึ่งทำหน้าที่สอดแนมก็ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ

"มอนสเตอร์ระดับกลายพันธ์!"

ทุกๆคนรีบควบสัตว์อสูรตรงไปที่ มอนเตอร์ที่ดูเหมือนหมาจิ้งจอก ขนสีเเดงเเละมีเขาสีทอง ขนาดเท่ากับเสื้อซึ่งกำลังเห่ามาที่พวกเขา

"ให้ฉันจัดการเอง" มันเป็นครั้งแรกที่หวังเหมียนเหมียนได้เจอมอนสเตอร์กลายพันธ์ เธอลงจากหลังอสูรสำหรับขี่ของเธอ และวิ่งเข้าไปหามอนสเตอร์กลายพันธ์ พร้อมกับมีดคู่ระดับกลายพันธ์ของเธอ