ตอนที่ 120 แฟนผมคือจีเหยียนหรัน

"น้องชาย ตกลงนายยังต้องการธนูวิญญาณอสูรเลือดศักดิ์สิทธิรึป่าว? ฉันติดต่อนายไม่ได้เลย และเฉวียนเกอก็ไปก็อตแซงชัวรี่เขต 2 แล้วด้วย" เมื่อหานเซิ่นรับสาย เฟิงจินซีก็บ่นทันที

หานเซิ่นเอามือตบหน้าผากตัวเอง "ต้องขอโทษจริงๆ ผมอยู่ในโรงเรียนทหาร และเพิ่งจะผ่านหลักสูตรพื้นฐาน 3 เดือนแรก ผมไม่มีเวลาจริงๆ ผมยังไม่มีเวลาแม้แต่จะใช้คอมเลย แล้วธนูยังอยู่รึป่าว?"

"ใช่ มันยังอยู่ เฉวียนเกอฝากมันไว้ที่นิ้วโป้ง แต่..." เฟิงจินซีหยุดพูดไป

"แต่อะไร?" หานเซิ่นถาม

"ฉันต้องถามนายบางอย่าง และต้องการให้นายบอกความจริง นายได้วิญญาณอสูรสเกลเล็ต อามาดีโล่ใช่ไหม? นายอยากจะเอามันมาแลกไหมล่ะ" เฟิงจินซีถาม

หานเซิ่นลังเลและพูด "ใช่ ผมได้มา พวกเขาอยากเอาธนูมาแลกงั้นหรอ?"

"มันเป็นวิญญาณอสูรประเภทไหน?" หานเซินจินซีถาม

"มันโล่กลมๆที่มีหนามติดอยู่ ใช้ได้ทั้งรุกทั้งรับ" หานเซิ่นตอบ

"ฮาฮา ฟังดูดีใช้ได้ ถ้านายต้องการแลกเดี๋ยวฉันติดต่อนิ้วโป้งให้เอง แต่พวกนายต้องไปตกลงกันเองนะ" เฟิงจินซีหัวเราะ

"โปรดติดต่อเขาให้ผมด้วย" หานเซิ่นคิดว่าโล่ไม่ค่อยเหมาะกับเขา ถ้านำมันไปแลกกับธนูได้จะเป็นอะไรที่วิเศษมาก

"ตกลง เดียวฉันจะติดต่อนายไปอีกที" เฟิงจินซีวางสายไป

หานเซิ่นหันไปมองทั้ง 3 คนที่กำลังต่อแถวกันอยู่ และก็เดินไปที่สถานีเทเลพอร์ต

มอนสเตอร์ที่เขาให้มันกินคริสตัลสีดำ น่าจะวิวัฒนาการเป็นมอนสเตอร์ระดับเลือดศักดิ์สิทธิแล้ว เขาต้องกลับไปทำมันเป็นอาหารด้วย

ก่อนที่หานเซิ่นจะไปถึงสถานีเทเลพอร์ต เฟิงจินซีก็โทรมาอีกครั้ง และถามเขาว่าพอมีเวลามาพบนิ้วโป้งในตอนนี้เลยหรือป่าว หลังจากนัดเวลาและสถานที่เรียบร้อยแล้ว หานเซิ่นก็รีบเข้าไปยังก็อตแซงชัวรี่ทันที

"ว้าว เป็นโล่ที่น่าเกรงขามจริงๆ มันยิ่งกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก!"

นิ้วโป้งประทับใจ เมื่อเห็นโล่ของหานเซิ่น

"ธนูนี่ก็ไม่เลว" หานเซิ่นพูด ขณะถือธนูสีดำขนาดใหญ่ หานเซิ่นเองก็ดูถูกใจธนูไม่แพ้นิ้วโป้ง

"แล้วเราจะแลกกันยังไงดี?" นิ้วโป้งถามหานเซิ่น

"เนื่องจากเราทั้งคู่ถูกใจ งั้นก็แลกกันตรงๆเลย ไม่ต้องมีฝ่ายไหนเพิ่มอะไร" หานเซิ่นตอบ

"เยี่ยม เอาแบบนั้นเลย" นิ้วโป้งยกนิ้วให้หานเซิ่น

"พี่นิ้วโป้ง ผมคิดว่าต่อไป พี่คงไร้เทียมทานด้วยโล่นี้ ฮาฮา" หานเซิ่นพูดพร้อมกับหัวเราะ

นิ้วโป้งกวัดแกว่งโล่อันใหม่ พร้อมกับหัวเราะ

"น้องชายหาน พี่ก็หวังว่านายจะถูกใจธนูที่ได้ไป"

เป็นการแลกเปลี่ยนที่ทั้ง 2 ฝ่ายพอใจเป็นอย่างมาก

หานเซิ่นกลับที่ห้องของเขา และนั่งเล่นธนูคันใหม่อยู่สักพัก

ธนูคันนี่เป็นวิญญาณอสูรของอสรพิษเขาดำ ระยะหวังผลของมันไกลถึง 6000 ฟุต และนั่นยังไม่ใช่ระยะสูงสุดที่มันยิงได้

ส่วนความแข็งแกร่งที่ต้องการสำหรับดึงสายธนูนั้นน้อยกว่าของดูมเดย์อีก หมายความว่ามันใช้ง่าย แต่กลับมีประสิทธิภาพที่สูงกว่ามาก นี่เป็นธนูในฝันของนักธนูโดยแท้

หานเซิ่นเชื่อว่าเขาสามารถใช้มันยิงมอนสเตอร์ที่อยู่ไกลออกไป 6000 ฟุตได้ ถ้าใช้สายตาของแฟรี่ควีนช่วย

"ธนูชั้นดีก็ต้องอยู่กับนักธนูชั้นยอด ถ้าผมได้ลูกธนูเลือดศักดิ์สิทธิมาอีกสักดวงละก็... มันจะเป็นอะไรที่วิเศษมาก" หานเซิ่นนั่งลูบธนูของเขา

แน่นอนว่าลูกธนูวิญญาณอสูรระดับเลือดศักดิ์สิทธิคงไม่หาได้ง่ายๆ

โชคดีที่มอนสเตอร์ที่เขาให้มันกินคริสตัลสีดำวิวัฒนาการเป็นมอนสเตอร์เลือดศักดิ์สิทธิแล้ว ดังนั้นเขาจึงรีบฆ่ามัน และทำสตูเนื้อทันที

หานเซิ่นรู้สึกเสียใจที่ทักษะการทำอาหารของเขาไม่ค่อยดีเท่าไร ทั้งหมดที่เขาทำได้ก็แค่สตูเนื้อ ถึงแม้ว่ารสชาติมันจะดี แต่เขาก็เริ่มเบื่อที่จะกินอาหารแบบเดิมๆตลอด

แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงว่าเขาได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิ เขาก็ยังตื่นเต้นเหมือนเดิม

หลังจากที่กินเสร็จ เขาได้จีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิเพิ่มมาอีก 5 ทำให้ตอนนี้หานเซิ่นมีจีโนพ้อยเลือดศักดิ์สิทธิทั้งหมด 39 แล้ว

ซินเสวียนรู้ว่าหานเซิ่นค่อนข้างยุ่ง ตั้งแต่ที่เขาเข้าเรียนที่เหยี่ยวดำ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เรียกเขา และปล่อยให้เขาได้ผ่อนคลาย

ตอนกลางคืนหานเซิ่นกลับไปที่เหยี่ยวดำ และเห็นว่ารูมเมททั้ง 3 ของเขากำลังเล่นหัตถ์พระเจ้ากันอยู่

เมื่อเห็นหานเซิ่นกลับมาแล้ว ซื่อจื้อคังก็เดินเข้ามาหาเขา และยื่นมือไปจับที่ไหล่ของหานเซิ่น พร้อมกับพูดว่า

"เซิ่น พวกเรากำลังเล่นหัตถ์พระเจ้ากันอยู่ มาเล่นกับพวกเราสิ! เดี๋ยวพี่คนนี้จะสอนนายเอง"

ลู่เหมินมองไปที่ซื่อจื้อคังด้วยสายตาดูถูก

"ฝีมืออย่างนายนะหรอ ถึงเซิ่นยังไม่เคยเล่นเกมนี้ เขาก็น่าจะชนะนายได้สบาย"

"เงียบน่า ที่นายชนะฉัน 2 ครั้งก็เพราะว่าฉันไม่ได้ตั้งใจเล่น ถ้าฉันเอาจริงนายจะไม่มีทางได้พูดแบบนี้"

ซื่อจื้อคังยิ้ม และหันมาพูดกับหานเซิ่น

"เซิ่น มาเล่นกัน ยังไงนายก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว มาฝึกกับฉันจะดีกว่า"

"ก็ได้ เล่นบนเน็ตหรอ?" หานเซิ่นยิ้ม

"โรงเรียนเรามีเชิฟเวอร์พิเศษสำหรับหัตถ์พระเจ้าโดยเฉพาะ นายสามารถสมัครไอดี และแอดฉันมาได้เลย ไอดีฉันชื่อว่า ออฟติมัสไพร์ม"

ซื่อจื้อคังสอนหานเซิ่นสมัครไอดี

หานเซิ่นสมัครไอดี และตั้งชื่อไอดีว่า 'แฟนผมคือ จีเหยียนหรัน'

เมื่อเห็นเขาสมัครเสร็จเรียบร้อยแล้ว ซื่อจื้อคังก็เร่งให้เขาเข้าเกมมา

หานเซิ่นเข้าเกม และส่งคำขอเป็นเพื่อนกับซื่อจื้อคัง

"เห้ยเซิ่น ไอดีนายนี่มัน..." ซื่อจื้อคังเห็นไอดีหานเซิ่น และร้องออกมา

ลู่เหมินหันไปมองและยิ้ม "เซิ่น ถ้านายใช้ไอดีนั้นนายอาจจะมีปัญหาได้นะ เพราะทุกคนในโรงเรียนต่างก็เห็นจีเหยียนหรันเป็นเทพธิดาของพวกเขาทั้งนั้น"

"ไม่รู้มาก่อนเลยว่านายจะทะเยอทะยานขนาดนี้ นายนี่มันร้ายจริงๆ" จางหยางลูบไหล่ของหานเซิ่น

"เอ่อ เลิกพูดกันสักที เซิ่น มาให้ฉันสั่งสอนนายหน่อย"

ซื่อจื้อคังตื่นเต้น เขากำลังคิดว่าจะได้เล่นกับมือใหม่ เพราะตั้งแต่เขาเล่นมายังไม่ชนะใครเลย เขาต้องการระบายกับหานเซิ่น

"มาๆ" หานเซิ่นตอบรับคำชวนของซื่อจื้อคัง และเข้าไปในห้องเกม

ซื่อจื้อคังเลือกระดับความยาก และก็เริ่มเกม

หลังจากนับถอยหลังเสร็จสิ้นลง เกมก็เริ่มขึ้น

ลู่เหมินและจางหยางไม่ได้อยู่ดูการแข่งของหานเซิ่นกับซื่อจื้อคัง เพราะพวกเขากำลังเล่นกับคู่แข่งทางออนไลน์อยู่

ซื่อจื้อคังคิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะหานเซิ่นได้ง่ายๆ เขาคิดว่าจะอ่อนให้หานเซิ่นนิดหน่อย เพื่อให้หานเซิ่นไม่ถอดใจ และยอมเล่นกับเขาไปเรื่อยๆ