ตอนที่61

การหาหลักฐานได้ดำเนินการต่อไปจนฉันพบว่าสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่คือการหาตัวคนร้าย และฉันก็หาพบด้วยแล้วก็รู้ว่าใครเป็นคนร้ายที่ทำเรื่องพวกนี้ให้มันเกิดขึ้นมาโดยตลอด

“สวัสดีค่ะทุกๆท่านและทุกๆคนที่มากันในวันนี้ ฉันได้พบเกี่ยวกับการโกงโรงแรมเกิดขึ้นมา จากที่ฉันได้ไปดูในบัญชีและส่วนย่อยต่างๆของการเงินดิฉันก็ได้พบว่าเงินที่โรงแรมควรจะได้ ถูกหักไปหลายล้านเหมือนกันเพราะว่ามีใครบางคนได้สวมตัวเข้ามาและเข้ามาจัดการเกี่ยวกับโรงแรมที่นี่ จนทำให้เงินของทางโรงแรมหายไปสูญเงินไปหลายล้านเลยทีเดียว แต่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเรื่องของการเงินเสียเท่าไหร่หรอกนะคะ มันเกี่ยวกับใจที่เสียไป..ความไว้วางใจของดิฉันที่มีให้ต่อพนักงานทุกคนมันไม่มีค่าเลยหรืออย่างไรคะ ฉันไม่อยากจะประจานใครทั้งสิ้นจะให้เป็นเรื่องของทางกฎหมายจะดีกว่า แต่ต้องขอแสดงความยินดีที่จับกุมคนร้ายได้แล้วด้วยนะคะ ยังไงก็เชิญกลับไปทำงานได้เลยค่ะทุกคนดิฉันมาบอกแค่นี้แหละค่ะ ในถานะที่พวกเราสามารถหาตัวคนร้ายได้แล้ว เราก็มาฉลองกันเถอะนะคะฉันจะจัดงานปาตี้ที่โรงแรมแห่งนี้ ในวันพรุ่งนี้โอเคนะคะทุกคน”

พอฉันพูดจบทุกคนต่างเฮด้วยความยินดีและสุขใจที่จะได้หยุดงานกันฉลองในเรื่องนี้ จริงๆที่ฉันหาหลังฐานพวกนี้ได้ก็เป็นเพราะว่าในตอนนั้น ฉันและพี่เบสได้ติดตามผู้หญิงคนนั้นจนรู้ว่า ผู้หญิงแก่ที่มาตะโกนด่าพนักงานของฉันนั่นแหละเป็นตัวบงการใหญ่เลยล่ะ..แต่ประเด็นคือใครกันแน่ที่เป็นคนใหญ่สามารถเข้าถึงได้ขนาดนี้ เรายังหาตัวคนที่คุมทุกอย่างไม่เจอ แต่เราหาหนอนเจอเพียงแค่นั้นเอง พวกนั้นเหมือนเป็นตัวหมากเลย แล้วราชินีที่คุมหมากอยู่ไหนหมดนะยังไงก็ต้องหาพวกนั้นให้เจอให้ได้ แต่ตอนนี้เราต้องสบายกันก่อนเพราะจะถึงวันที่ฉลองกันแล้ว

“คุณเก่งมากเลยนะครับคุณปอย ผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างคุณจะทำได้ดีขนาดนี้ และหาตัวคนพวกนั้นได้เร็วขนาดนี้ แต่ว่าทำไมเขาต้องทำแบบนั้นกันนะผมไม่เข้าใจจริงๆเลย”

จะว่าไปทุกที่มันก็เป็นเช่นนี้แหละ การแข่งขันมันสูงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องมาทำแบบนี้ด้วย คิดหรอว่าจะได้อะไรจากโรงแรมของฉันมันยากมากเลยนะ

“ฉันก็ไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเท่าไหร่หรอกค่ะ เขาจะทำยังไงมันก็เรื่องของเขาแต่ถ้าเกิดว่ามันทำให้คนอื่นลำบาก ฉันคิดว่าฉันก็คงต้องจัดการเขาแล้วล่ะค่ะ”

คำของฉันก็ไม่ได้โหดร้ายอะไรหรอก แต่มันเป็นเรื่องจริงการทำแบบนี้มันก็ดีที่สุดของฉันแล้วที่จะทำ คือรักษาโรงแรมนี้ให้อยู่รอดและรุ่งเรือง

“งั้นเตรียมตัวสู่วันพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะคะ เพราะวันพรุ่งนี้ฉันคิดว่าพวกเราคงต้องฉลองกันเละแน่นอน”

ฉันแซวคุณฟิวไปนิดหน่อยก่อนที่เขาจะยิ้มให้กับฉัน แล้วก็พยักหน้าให้จากนั้นก็เดินออกไปทำงานของเขาต่อไป การที่ฉันได้แสดงตัวว่าฉันสามารถช่วยโรงแรมของฉันได้ มันทำให้ฉันคิดว่าตัวของฉันก็เติบโตขึ้นมาได้อีกหนึ่งขั้น //กริ้ง กริ้ง// เสียงโทรศัพท์ดังนี่นาใครโทรมากันนะ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะพบว่าพี่เบสโทรมาหาฉัน

“ฮัลโหลมีอะไรทำไมว่างโทรมาหาฉันได้เนี่ย”

[ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อยน่ะ เดี๋ยววันนี้ฉันจะไปรับเธอยังไงก็เอารถฝากไว้ที่โรงแรมนั่นแหละนะ ไว้เจอกันบายฉันกำลังจะไปหา]

ยังไม่ทันได้ตอบรับเลยอยู่ๆก็มาชวนกันฮ้วนๆแบบนี้ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่านะ