ตอนที่ 85 นี้คือหายนะ
ไม่มีตัวกลายพันธุ์ที่มีพลังในบริเวณใกล้เคียงแต่ในความเป็นจริงดูเหมือนจะบอกเป็นนัยอื่น
มันทำให้รู้สึกเหมือนมีมือดึงซอมบี้ที่กระจายมารวมตัวกันเพื่อมาล้อมรอบพวกเขา
“ความเข้มข้นซอมบี้ด้านหน้าเป็นศูนย์ ผมรู้สึกเหมือนบางสิ่งบางอย่างถูกปิด” เห็นแผนที่ตรวจสอบชีวิตที่มุมขวาของดวงตาของเขา เจียงเฉินไม่สามารถช่วยแต่ยกคิ้วของเขาขึ้น
โดยไม่คำนึงถึงความเป็นไปได้ของตัวกลายพันธุ์
ซอมบี้จะไม่ตายขณะที่พวกมันยังรักษาคุณสมบัติบางอย่างของสิ่งมีชีวิตอยู่ ตัวอย่างเช่นความเข้าใจเกี่ยวกับพื้นที่การรอดชีวิต การกระจายของซอมบี้มีความเข้มข้นสูงในใจกลางเมืองและกระจายออกไปในทุกทิศทางจากจุดนั้น ซอมบี้ที่ถูกผลิตขึ้นมาจากการติดเชื้อจะย้ายออกจากใจกลางเมืองที่แออัดไปยังพื้นที่ชนบท ในกรณีส่วนใหญ่พื้นที่ที่มีความเข้มข้นน้อยกว่าจะไม่ค่อยผลิตทะเลแห่งซอมบี้
แต่ซอมบี้ดูเหมือนจะรวมตัวกันขณะที่พวกมันล้อมรอบฐานทั้งหมด ผลก็คือหลังจากที่พวกเขาพยามยามที่จะบุกเข้าไปถนนก็ว่างเปล่า
ซันเจียวกำลังขมวดคิ้วขณะที่เธอยังไม่แน่ใจ
“ใช่แล้วมีบางสิ่งถูกปิดอยู่”
แต่มันก็ไร้ประโยชน์ที่คิดมากเกินไปตอนนี้ขณะที่รถหุ้มเกราะทะลวงผ่านทะเลแห่งซอมบี้และเริ่มที่จะเร่งความเร็ว ทหารหุ้มเกราะยังใช้ล้อบนเท้าของพวกเขาและเริ่มต้นเครื่องยนต์กังหันข้างหลังของพวกเขา ขณะที่พวกเขาเปลี่ยนจากท่าทางวิ่งไปเป็นท่าทางร่อนพวกเขาทันทีเริ่มเคลื่อนไปพร้อมกับรถหุ้มเกราะ
[ระบบสมดุล ทำงานปกติ เหี้ยกูลืมที่จะตรวจสอบสิ่งนี้] เจียงเฉินสาปแช่งขณะที่เหงื่อเริ่มไหลลง มันทำงานอยู่หรือมันเป็นอย่างอื่นแล้วจะมีปัญหา
“ระวังรอบตัวของคุณ ทำการยิงได้อย่างอิสระ” ซันเจียวเปล่งเสียงออกผ่านช่องสาธารณะ
“รับทราบ”
การก่อตัวเหมือนลูกศรพุ่งไปข้างหน้าเข้าไปในตรงกลางทางหลวง ยานพาหนะในเส้นทางจะถูกผลักออกไปหรือกลิ้งไปข้างๆ
สภาพแวดล้อมโดยรอบของพวกเขาเต็มไปด้วยความเงียบอันน่าสยดสยอง นอกเหนือจากเสียงหอนของขีปนาวุธแล้วไม่มีเสียงอื่นๆ ทุกคนตื่นตระหนกถือยุทธวิธีในตำแหน่งยิง
“แปลก ไม่มีแม้แต่ตัวกลายพันธุ์สักตัวเลย” ทหารคนหนึ่งบ่นในช่องสาธารณะ
“พวกมันซ่อนหรือยังไง?”
“อย่าวอกแวก จับตำแหน่งของคุณไว้!”
“ครับ!” ทหารสองคนปิดปากทันที
มันอาจเป็นเพราะแบคทีเรียที่ไม่รู้จักในอากาศ?
เจียงเฉินรู้สึกบางอย่างไม่ถูกต้อง แบคทีเรียอาจสร้างความกระหายเลือดให้พวกกลายพันธุ์กลัวแล้วจะไม่ง่ายที่จะให้มันเชื่อฟัง
หลังจากสามกิโลเมตร ทีมหยุดอยู่หน้าอาคารที่พักอาศัยล้อมรอบด้วยลวดหนาม
มันเป็นอาคารเก่าแก่เช่นอาคารส่วนใหญ่บนดินแดนรกร้าง สีบนพื้นผิวถูกลบออกจากอาฟเตอร์ช็อกของระเบิดนิวเคลียร์ โดยมีเพียงผนังคอนกรีตสีเทาที่ถูกทิ้งไว้ ผนังมีรอยพ่นคำพูดเก่าๆ
ผ่านสีดำกระเด็น ปืนกลเอียงไปทางหน้าต่างที่อาจทำออกมาเองและผ้าถูกแทนที่กระจกบนหน้าต่าง
บนหลังคาของอาคารมีพืชปกคลุมในพลาสติกเพื่อสร้างสิ่งที่เหมือนปลูกพืชโดยไม่ใช้ดิน นี่คือที่ส่วนใหญ่ของกลุ่มผู้รอดชีวิตได้รับอาหารของพวกเขา แต่รังสีที่เต็มในโลกหายนะแล้วคุณจะไม่คิดว่าเมล็ดพันธุ์จะเติมโตเป็นผลไม้ได้สักลูก
ผลไม้เหล่านี้มีพิษวิทยาที่ไม่แน่นอนแล้วยังมีขายในตลาดถนนหก โรงงานจำนวนมากจะซื้อสินค้าเหล่านี้ด้วยปริมาณมหาศาลในราคาที่ต่ำและขายสินค้าที่ปลอดสารพิษในตลาดหรู อันที่เป็นพิษจะถูกวางในเครื่องสกัดเพื่อเอาวิตามิน โปรตีนและสารอื่นๆเพื่อผลิตสารอาหารที่มีคุณภาพสูงเกรด A หรือ B ((เมื่อเทียบกับปริมาณสารอาหารที่สร้างขึ้นผ่านทางเลือดและไขมันของพวกกลายพันธุ์แล้วมันจะมีความ “อร่อย” และ “คุณค่าทางโภชนาการ” มากขึ้น)
สถานการณ์ที่นี่คล้ายคลึงกับฐานฟิชโบนเนื่องจากซอมบี้ล้อมรอบอาคาร แต่ปริมาณความฉลาดของพวกมันมีน้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญกับพวกที่ล้อมรอบฐานพวกเขา
มันเป็นโอกาสที่น่ากลัว แต่ไม่ใช่เพราะซอมบี้บางตัว
ซอมบี้มีสติปัญญาหรือไม่? หรือเป็นปัญญาที่สูงกว่าการควบคุมพวกมัน?
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังไม่มีการคาดเดามากนักในขณะที่ซอมบี้บางแห่งไม่สามารถเข้าถึงสถานะที่สำคัญได้
ถึงแม้ว่าซอมบี้จะมีคริสตัล แต่ธรรมชาติของร่างกายของพวกมันก็หมายความว่าซอมบี้ยังคงเป็นปกติ แม้จะมีวิธีการที่ยากที่พวกมันพยายามแต่พวกมันก็ไม่ได้มีวิธีป้องกันเกราะพลังงาน
ปืนยิงไม่กี่ครั้งก็เสร็จสิ้นซอมบี้ที่น่ารำคาญขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปใกล้อาคารอพาร์ตเมนต์
มีกระดานไม้ที่มีคำพูดที่คดเคี้ยว
<ทรัพย์สินส่วนตัวห้ามเข้า>
[พึซ อะไร?]
“กลุ่มผู้รอดชีวิตรหัส 01 อุปกรณ์ตรวจจับชีวิตระบุว่ามีผู้คนทั้งหมด 30-40 คน” ซันเจียวได้รายงานไปยังเจียงเฉินผ่านช่องทางส่วนตัว
“รหัส 01 หมายถึงอะไร? นี่เป็นชื่อที่น่าเกลียด” เจียงเฉินหัวเราะเยาะ
“…ฉันเป็นคนตั้งชื่อ กลุ่มผู้รอดชีวิตมักจะไม่ตั้งชื่อบ้านของพวกเขาขณะที่ความปรารถนาที่จะขยายและต้องการที่ดินมีน้อย เป้าหมายของพวกเขาคือการการอยู่รอด”
คราวนี้ประตูที่เปิดออกมาขณะที่ชายวัยกลางคนมีรูปลักษณ์ระมัดระวังมองออกไปอย่างระมัดระวัง
“พวกคุณเป็นใคร?” ใบหน้าของเขามีความกระวนกระวายใจและความกลัวเขียนขึ้นทั่วหน้า ปืนไรเฟิลในมือของเขาสั่นขณะที่เขารู้ว่าปืนไรเฟิลของเขาไม่สามารถทำลายเกราะของพวกเขาได้
สิ่งเดียวที่อาจสร้างความเสียหายให้กับเกราะพลังงานคือปืนใหญ่ในหลังห้อง
“พวกเรามาจากฐานฟิชโบนที่อยู่ใกล้ๆ” เจียงเฉินถอดหน้ากากออกและพูดอย่างไร้อารมณ์
“พวกคุณมาทำฮะไรที่นี่?” ชายวัยกลางคนถามอย่างระมัดระวัง แน่นอนเขาเห็นกลุ่มคนเหล่านี้กำจัดซอมบี้ อาวุธหนักขัดขวางความคิดที่จะต่อต้านต่างๆ
“ผมเชื่อมั่นว่าคุณตระหนักถึงการกระทำของซอมบี้ที่ผิดปกติ ภายใต้อิทธิพลของแบคทีเรียที่ไม่รู้จัก ซอมบี้เหล่านี้จะแสดงพฤติกรรมการโจมตีอย่างหนักหน่วง รายงานความน่าเชื่อถือระบุว่าระดับแบคทีเรียที่ไม่รู้จักเพิ่มขึ้นในอากาศดังนั้นเราจึงตัดสินใจที่จะกำจัดแหล่งที่มาแบคทีเรีย” เจียงเฉินพยายามทำให้เสียงของเขาเป็นมิตร
แต่ประโยคต่อไปทำให้เจียงเฉินโกรธ
“สิ่งที่ต้องทำกับเรา?” ยังคงเสียงระมัดระวังและไม่แยแส
“คุณกำลังถามว่าอะไรที่ต้องทำกับคุณ?” เจียงเฉินรู้สึกตกใจ เขาไม่ได้ดูโกรธในขณะที่เขาหัวเราะแทน “คุณรู้ไหมว่าแหล่งที่มาใกล้ชิดกับคุณ?”
ชายวัยกลางคนพูดไม่ออก แต่เขารู้สึกว่าเจียงเฉินไม่เป็นคนชั่วร้ายเหมือนกับโจรคนอื่นq จากนั้นเขาก็กระตุ้นความกล้าหาญและโต้กลับ
“แต่แล้วมันก็มีอิทธิพลต่อพวกคุณมากขึ้นหรือมิฉะนั้นพวกคุณจะไม่อยู่ที่นี่ เราไม่ต้องการความช่วยเหลือของคุณดังนั้นอย่าทำให้เรารำคาญ…”
ชายวัยกลางคนมีแผนอยู่แล้ว เนื่องจากพวกเขาเต็มใจที่จะดูแลปัญหาแล้วพวกเขาจึงสามารถไปได้ แม้ว่าแบคทีเรียแปลกๆจะทำให้เขาปวดหัวอย่างแน่นอน แต่เขาจะทำอย่างไรได้? เขาจะซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ถ้าคนอื่นไม่สามารถเอามันอยู่ได้อีกต่อไปแล้วพวกเขาก็จะส่งกองกำลังออกไป
แม้ว่าเหล่าซอมบี้เหล่านั้นจะมีคริสตัลอยู่หลังศีรษะ แต่พวกเขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าและหยุดการเก็บคริสตัลได้ในเวลาเดียวกัน ทำไมเขาต้องไปกับพวกเขาถ้าเขาแค่หยิบเศษที่ถูกทิ้งไว้ด้านหลัง?
เจียงเฉินพ่ายแพ้แต่แล้วเขาก็เริ่มหัวเราะ
เขามองผ่านนัยน์ตาที่หลอกลวงของชายคนนี้และคาดเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
ไร้ยางอาย ไร้ยางอายเกินไป ฮ่าฮ่า
[มันแน่นอนได้ขยายโลกทัศน์ของเขา คนๆนี้เป็นคนเห็นแก่ตัว ปัญหาอยู่ที่สนามหลังบ้านของคุณและคุณยังคงรอสำหรับ “คนโง่” เพื่อที่จะเคลื่อนไหวก่อนเพื่อให้คุณสามารถใช้ประโยชน์จากรางวัลได้หรือไม่? ถ้าฉันไม่ได้มาที่นี่แล้วคุณก็จะต้องรอที่นี่จนตายยังงั้นหรอ? เดี๋ยว นี่คือหายนะ]
เจียงเฉินฉับพลันตระหนัก เขาเกือบจะคิดว่าเขาอยู่ในโต๊ะเจรจากับหวังเตไฮหรือ361คอเปเรชั่น
จากนั้นดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
“อะไร คุณต้องการอะไร?” ชายวัยกลางคนสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังในใบหน้าของเจียงเฉินขณะที่เขาเปิดปากของเขาอย่างระมัดระวัง ในเวลาเดียวกันเขาส่งสัญญาณให้คนที่อยู่ข้างหลังเขา
หน้าต่างด้านบนอาหารเปิดขณะที่กระบอกสีดำยื่นออกมาและมีจุดมุ่งหมายที่รถหุ้มเกราะ
“หัวหน้า ผมได้ล็อกไปยังอาวุธต่อต้านรถถัง ขออนุญาตทำการยิง” คนขับรถรีบรายงานเข้าไปในช่องสาธารณะ
ซันเจียวทันทียกปืนไรเฟิลยุทธวิธีและมุ่งเป้าไปที่คนที่อยู่ด้านบนของอาคาร ทหารเกราะพลังงานทั้งหมดยังพร้อมในตำแหน่งยิง
ซันเจียวเป็นผู้บังคับบัญชาในระหว่างการสู้รบแต่เจียงเฉินตัดสินใจในเรื่องที่เกี่ยวกับกองกำลังที่เป็นกลาง
ถ้าเจียงเฉินสั่ง ซันเจียวมั่นใจอย่างเต็มที่ว่าจะสามารถกวาดล้างคนเหล่านี้ออกจากดินแดนรกร้างได้
ชายวัยกลางคนกำลังดิ้นรนด้วยเช่นกันขณะที่เขาจ้องที่เจียงเฉิน เขาไม่ใช่ตัวละครที่เป็นมิตร เขารู้ว่าเกราะพลังงานเคลื่อนที่สูงจะยากที่จะยิง ดังนั้นเขาจึงกล้าที่จะเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อส่งสัญญาณให้ผู้ใต้บังคับบัญชามุ่งไปที่รถหุ้มเกราะ
เขาเดิมพัน การแย่งชิงความเป็นจริงว่าเจียงเฉินจะไม่เสี่ยงต่อรถหุ้มเกราะที่มีค่าและปริมาณของวัสดุที่ไม่จำเป็นสำหรับชีวิตที่ไม่เกี่ยวข้องของพวกเขา
อย่างไรก็ตามเจียงเฉินหัวเราะ เขารู้ดีว่าความตั้งใจของผู้ชายวัยกลางคนเป็นอย่างไร
[เขามีความกล้าที่จะเดิมพัน? เพื่อประหยัดกระสุนและไม่ยิงสักกระสุนเดียวไปที่ซอมบี้ แต่หันปืนไปหาเราที่วางแผนจะขจัดแหล่งกำเนิด?]
แต่เจียงเฉินไม่ได้แปลกใจอีกต่อไป มีเพียงความรู้สึกเสียดสีในวิสัยทัศน์ของเขาเท่านั้น
“บางทีมันเป็นความผิดพลาดของผมในการเจาจากับคุณ” เจียงเฉินค่อยๆกล่าวคำพูดขณะที่เขาปิดหมวกนิรภัย
การกระทำนี้ทำให้ชายในวัยกลางคนกลัว ถ้าการเปิดเผยใบหน้าหมายถึงความจริงใจในการเจรจาแล้วปิดหมวกนิรภัย...
ลำโพงเปิดออก คำพูดที่เยือกเย็นสะท้อนไปทั่วทั้งถนน
“ผมจะถามเพียงครั้งเดียว ยอมจำนนหรือเผชิญหน้ากับความตาย!”
ปืนยุทธวิธีลดลง
แทนที่พวกเขาเปลี่ยนเป็นปืนกลหมุนเวียน ปืนกลรูปสามเหลี่ยมที่หมุนได้อย่างรวดเร็ว...
