ตอนที่ 33 จุดมุ่งหมาย

แสงสีฟ้าสว่างไปทั้งห้องที่พวกเราอยู่เลย แผนที่นี่มันอาจจะเป็นขุมสมบัติครั้งยิ่งใหญ่เลยก็ได้นะ ถ้าเกิดพวกเราได้สมบัตินั่นมาผมก็จะเอาเงินไปรักษาพ่อของผมได้ยังไงล่ะ

 

“แต่ดูเหมือนว่าแผนที่นี้จะได้แค่คืนที่เปิดมันออกเท่านั้นเองนะคะ ฉันคิดว่าพวกเราจะต้องจำทางไปพร้อมๆกันจะได้ไม่ลืมดีกว่าค่ะ”

 

ห้ะอะไรนะมันจะหายไปถ้าเกิดเกินวันนี้ไปหรอ งั้นตอนนี้ฉันคงต้องจำให้มันได้ทั้งหมดแล้ว

 

“ทางที่เราจะไปกันคุณแมสรู้จักหรือเปล่าครับ ผมจะได้จำถูกว่าได้ไปทางไหนอะไรยังไงบ้าง”

 

ต้องจำก่อนที่มันจะเช้าอีก พวกเราใช้เวลากันอยู่นานเพื่อที่จะจำแล้วได้ผลสรุปตามที่คุณแมสบอกนั่นก็คือ ทางที่เราจะไปมันมีทางลัดไปอยู่ซึ่งจะต้องผ่านที่อันตรายถึงสิบที่ด้วยกัน สิบที่ๆว่านี้มันก็จะแตกต่างกันไปตามทางที่เราจะเดินทางกัน ผมจะแยกทางออกเป็นสิบทางดังนี้

 

[ ชายหาดฟีเลอาเทส ฟีเลอาเทสเป็นชายหาดแห่งมหาสมุทรที่สวยที่สุดในเกาะแห่งนี้ แต่อันตรายก็มีมากมายเช่นเดียวกัน เพราะคุณแมสได้บอกกับผมว่าที่ชายหาดแห่งนั้นมีปีศาจที่คอยเฝ้าชายหาดอยู่ ปีศาจกลุ่มนั้นเรียกว่าเคเค พวกเคเคเป็นปีศาจที่คล้ายคลึงกับปูแต่ว่าจะอยู่ในหอย ความน่ากลัวของมันก็คือเปลือกหอยที่หนาแน่น แล้วก็ครีบปูของมันที่สามารถตัดคนเป็นชิ้นเล็กๆได้ภายในพริบตา ตัวของมันจะใหญ่น้อยแล้วแต่ตามอายุของพวกมัน ส่วนมากพวกมันจะอยู่ได้นานถึงสองร้อยปีเลย แถมยังมีข่าวลือว่ายังมีเคเคที่อยู่ได้นานเท่าคุณแมสด้วยแหละ]

 

“ทางที่เราจะไปมันคงอันตรายมากเลยสินะครับ”

 

อย่างที่บอกมันมีตัวเคเคอยู่ซึ่งพวกนี้มันรักไคร่กันมากด้วยเช่นกัน ถ้าเกิดรู้ว่ามีอันตายมาถึงถิ่นของมัน บางทีพวกเราอาจจะโชคดีถ้ายังรอดอยู่

 

“ถึงมันจะอันตรายขนาดไหนถ้าเกิดทำให้คุณสามารถหาสมบัติที่คุณต้องการเจอ..แล้วก็หาสิ่งที่ฉันต้องการเจอ พวกเราคงจะมีความสุขกันมากเลยนะคะแล้วคุณจะได้ไปรักษาพ่อของคุณด้วย ยังไงพวกเราก็จะไม่ยอมแพ้แล้วก็จะเดินหน้ากันต่อไปค่ะ ช่วงนี้พวกเราก็ต้องรอให้มันเช้าก่อนจะดีกว่านะคะ พวกเราจะได้ไปอย่างปลอดภัยไม่ต้องกลัวพวกปีศาจที่อยู่ข้างนอกมาทำอันตรายกับเรา”

 

แค่คอยเวลาให้มันเช้ามันคงไม่ยากมากเท่าไหร่หรอก เรานอนพอตื่นให้ได้กำลังขึ้นมาแล้วก็ออกเดินทางกันดีกว่านะ

 

“งั้นพวกเรานอนพักกันก่อนเถอะนะครับจะได้มีแรงเดินทาง คุณแมสก็ต้องนอนพักด้วยนะครับ”

 

จากนั้นพวกเราก็นอนลงไปพร้อมๆกันเพื่อที่จะพักกายให้มีแรงในการเดินทางต่อ

 

[ เช้าวันต่อมา ]

 

“ตื่นได้แล้วค่ะคุณอดัมเราเตรียมตัวออกเดินทางกันดีกว่านะคะจะได้ไม่เสียเวลา”

 

เสียงของคุณแมสที่เริ่มปลุกผมตั้งแต่เช้าเลย เธอนี่เป็นคนที่ตรงต่อเวลามากจนผมคิดว่าผมอยากจะได้เธอมาเป็นคู่ครองมากเลยนะ ซึ่ง..ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นไปได้หรือเปล่า เธอเป็นตัวอะไรมันไม่สำคัญสำคัญกับตรงที่ว่าเธอดีกับผมเท่าไหร่ และเธอก็ปกป้องผมมาโดยตลอดด้วยผู้หญิงแบบนี้มันหายากมากเลยนะ

 

“ตื่นแล้วครับผม ผมขอล้างเนื้อล้างตัวแล้วเราค่อยไปกันนะครับ”

 

ผมลุกขึ้นก่อนจะถอดเสื้อออกเพื่อจะได้ล้างตัว

 

“ว๊ายยย” แต่เสียงกรี๊ดของคุณแมสก็ดังขึ้น ทำให้ผมตกใจแล้ววิ่งเข้าไปหาคุณแมสในทันที

 

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณแมสมีอะไรใครทำอะไรคุณแมสครับ!!”

 

คุณแมสปิดหน้าของตัวเองเอาไว้ เธอเห็นอะไรกันแน่ทำไมถึงกลัวได้ขนาดนั้น

 

“คือว่า...คุณโป๊น่ะค่ะ”

 

“...”

หรือว่า..ผมรีบเอาเสื้อผมขึ้นมาใส่ในทันทีเพราะได้ยินคุณแมสพูดแบบนั้น ผมพึ่งรู้ตัวว่าผมกำลังทำอะไรลงไป ตอนนี้หน้าของผมเริ่มแดงเหมือนลูกท้อแล้ว

 

“ผมขอโทษครับคือว่าผมไม่ได้ตั้งใจผมลืมตัวไปน่ะครับคิดว่าอยู่คนเดียว แฮะ แฮะ”

 

เล่นเสียทำตัวไม่ถูกเลยผมไม่น่าหลงลืมเลย น่าจะคิดได้ว่ามีผู้หญิงอยู่ในห้องนี้ด้วย

 

“ไม่เป็นอะไรค่ะ เดี๋ยวฉันออกไปคอยที่ห้องอื่นแล้วกันนะคะ เชิญคุณอดัมจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จก่อนก็ได้ค่ะ”

 

เธอเดินออกไปจากห้องนี้ ก่อนที่ผมจะบ้าคลั่งบิดตัวไปมาด้วยความอายที่ผมทำลงไป ผมใช้เวลานานทำใจแล้วก็รีบล้างเนื้อล้างตัว ก่อนจะเปิดประตูออกไปหาคุณแมส ซึ่งคุณแมสก็เล่นกับฟอเรสรอผมอยู่ข้างนอก มองตอนแรกๆผมก็จะไปไม่ค่อยถูกเหมือนกัน แต่ก็..จะไม่ทำให้เขาเอะใจว่าเราอายเขาก็แล้วกันนะ

 

“เราไปกันเถอะครับผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว”

 

ผมเดิมออกมาจากห้องแล้วก็พูดแบบปกติกับเธอ ซึ่งเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรกับผมหรือว่าไม่ค่อยเขินเหมือนตอนนั้นแล้ว มันทำให้ผมผ่อนคลายนิดหน่อยที่เธอเป็นปกติอีกครั้ง

 

“เราออกเดินทางกันเถอะค่ะของเตรียมไว้ให้ทุกอย่างแล้ว มุ่งหน้าไปสู่ชายหาดฟีเลอาเทสกันเถอะค่ะ”