ตอนที่แล้วตอนที่ 269: ตาของพายุ (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 271: มาถึง (2)

ตอนที่ 270: มาถึง (1)


เปรี้ยง

ดาบปลายโค้งโดนกระแสไฟฟ้าสีม่วงรอบๆผู้นำหญิง

กระแสไฟฟ้าพยายามหยุดใบดาบเงินจากการตัดผ่าน

รูนสีดำกะพริบในดวงตาแองเจเล่อีกครั้งและดาบปลายโค้งต้องสาปก็สามารถเจาะกระแสไฟฟ้าได้สำเร็จ

ฟึบ

ใบดาบโดนคอของผู้นำหญิงทิ้งรอยแผลยาวบนผิวของเธอ เลือดของจิตวิญญาณพายุเป็นสีน้ำเงินและของเหลวแปลกๆก็กำลังเป็นประกาย

มีจุดสีดำปรากฏตรงกลางหน้าอกของผู้นำหญิงและมันก็เริ่มขยายภายในไม่กี่วินาที เธอกำลังกลายเป็นหิน

"เชื่อมไฟฟ้า!" ผู้นำหญิงตะโกน กระแสไฟฟ้ารอบผมของเธอขยายตัวเป็นเปลือยหอยขนาดใหญ่สีน้ำเงินสองเปลือก

เปลือกหอยพยายามประกบแองเจเล่ ผู้นำหญิงยกหอกสายฟ้าสายฟ้าและแทงไปข้างหน้า

แองเจเล่เอนตัวไปทางขวาเพื่อหลบการโจมตีทั้งสอง

ด้วยบัพจากดาบปลายโค้งความอึดและความแข็งแกร่งของแองเจเล่เพิ่มขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ

มีคลื่นพลังงานภาพลวงตาถูกปล่อยออกมาจากตรามากขึ้น แองเจเล่ลดตัวต่ำลงและพุ่งไปข้างหน้า ในสายตาของผู้นำหญิงมันดูเหมือนมีแองเจเล่กำลังเคลื่อนที่สองคน

เธอลังเลและตัดสินใจใช้เปลือกหอยป้องกันคนที่อยู่ข้างหลังและโจมตีคนที่อยู่ข้างหน้าด้วยหอกสายฟ้า

ฟิ้ว

แองเจเล่ทั้งสองคนที่เธอเห็นหายไปในอากาศ ทั้งสองเป็นเพียงภาพลวงตา

ทันใดนั้นผู้นำหญิงก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ท้อง มันเป็นแองเจเล่ที่ดึงดาบปลายโค้งออกจากร่างกายของเธอ

"เจ้า...." เธอเปิดปากแต่ก็ไม่สามารถพูดจบได้

มีรอยแตกนับไม่ถ้วนปรากฏบนผิวซีดของเธอ เลือดสีน้ำเงินไหลออกมาจากบาดแผลและผิวของเธอก็ปกคลุมไปด้วยแสงสีน้ำเงิน

ตู้ม

ร่างกายของผู้นำหญิงระเบิดเหมือนลูกบอลน้ำขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยของเหลวสีน้ำเงิน

กระแสไฟฟ้าสีน้ำเงินผสมกับของเหลวสีน้ำเงินและพวกมันก็กระจายไปทั่วดาดฟ้า

แองเจเล่ตะเกียกตะกายอยู่หลายวินาทีในขณะที่ชุดคลุมของเขาเปียกโชกด้วยของเหลวสีน้ำเงิน มีชั้นโล่โลหะเงินปกคลุมผิวหนังและผมของเขา

กระแสไฟฟ้านับไม่ถ้วนกำลังแล่นไปทั่วร่างกายของเขา

เรย์ไลน์และฮิคาริได้จัดการจิตวิญญาณพายุที่่เหลือเสร็จแล้ว มอร์ริสซ่าได้ลากสติกม่าไปที่มุมหนึ่งของดาดฟ้า เธอตั้งฉากแสงสีขาวเพื่อป้องกันเลือดสีน้ำเงินที่กระเด็นไป

เลือดสีน้ำเงินบนดาดฟ้าระเหยและหายไปในอากาศหลังจากผ่านไปหลายนาที

โล่โลหะเงินบนร่างกายของแองเจเล่ละลายและของเหลวก็ถูกดูดซึมเข้าไปในร่างกายของเขา ผิวหนังของเขายังมีควันอยู่ แม้ว่าเขาจะหลบกระแสไฟฟ้าได้แต่เขาก็ยังทุกข์ทรมานจากอาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้

แองเจเล่เอาเครื่องรางออกมาจากถุงกระเป๋าและตรวจสอบสภาพของเรือ เขาตรวจสอบให้แน่ใจว่าเรือยังคงเร่งอยู่และเขาเดินไปหาสติกม่าอย่างรวดเร็ว

ฉากแสงสีขาวที่สร้างโดยมอร์ริสซ่าค่อยๆหายไป

สติกม่าเอนตัวพิงกับราว ใบหน้าของเขาซีดและยังมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขา มอร์ริสซ่ากำลังรักษาบาดแผลลึกที่เอวของเขาอย่างระมัดระวัง

ชายคนนี้ได้รับการโจมตีจากผู้นำหญิงแทนแองเจเล่ เอวของเขาถูกฟันและแองเจเล่มองเห็นเนื้อที่มีรอยเลือด มอร์ริสซ่าได้จัดการกระดูกส่วนใหญ่ของสติกม่าที่อยู่ใกล้บาดแผล โชคดีที่กระแสไฟฟ้าที่มีอุณหภูมิสูงเผาไหม้บาดแผลของเขาทำให้สติกม่าไม่เสียเลือดมากเกินไป

"เจ้าสบายดีไหม" แองเจเล่ย่อตัวลงและถามเสียงเบา

"มันเจ็บแต่มันก็ไม่สามารถฆ่าข้าได้" สติกม่าฝืนยิ้ม

"ความเสียหายของสายฟ้าเป็นปัญหาหลักแต่อย่างน้อยก็ไม่มีเลือดไหลออกภายใน" มอร์ริสซ่าอธิบาย "ข้าได้รักษาเบื้องต้นและจัดการกับความเสียหายจากสายฟ้าแล้ว ข้าต้องการคนช่วยเอาเนื้อและผิวที่เผาไหม้ออกก่อนที่จะใช้เจลรักษาบาดแผลของเขา"

"ต้องมีเงื่อนไขอะไร ข้าต้องการช่วย" แองเจเล่สงสัย

"เจ้าต้องรู้วิธีควบคุมอนุภาคพลังงานพืชอย่างสมบูรณ์แบบ" มอร์ริสซ่ามองมาที่เขา

"ข้าสามารถทำได้" ฮิคาริเดินไปที่มอร์ริสซ่า "ข้าเก่งเรื่องการควบคุมอนุภาคพลังงานพืชและข้ารู้วิธีร่ายคาถารักษา"

เรย์ไลน์ตามหลังเธอและพวกเขาก็ก้มลงข้างสติกม่า

"ตกลง" มอร์ริสซ่าพยักหน้า "ข้าจะเริ่มผ่าตัดทันที"

"เริ่มกันเลย"

มีแสงสีขาวล้อมรอบมือของพวกเธอและฮิคาริก็เริ่มวาดรูนสีเขียวในอากาศ

มอร์ริสซ่าสร้างมีดผ่าตัดแสงสีขาวและเริ่มเอาเนื้อกล้ามเนื้อที่ตายรอบๆเอวของสติกม่าออก

ไม่มีอะไรที่เรย์ไลน์และแองเจเล่สามารถทำได้ดังนั้นพวกเขาจึงรออยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ

หลังจากผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงการผ่าตัดก็เสร็จสมบูรณ์โดยไม่มีปัญหา ส่วนหนึ่งของเอวของสติกม่าได้ถูกตัดออกและฮิคาริได้ใช้คาถารักษาของเธอเพื่อช่วยฟื้นฟูกล้ามเนื้อกลับมา

หลายนาทีต่อมากล้ามเนื้อและผิวหนังก็กลับมาสู่สภาพเดิม ฮิคาริได้เอายาสีม่วงออกจากถุงกระเป๋าของเธอและยื่นให้สติกม่า

"ดื่มมันสิ เจาจะฟื้นฟูเร็วขึ้น"

สติกม่ายังอ่อนแอ "ขอบคุณ" เขาพูด

"เราควรจะเป็นคนที่ขอบคุณ เจ้าช่วยปกป้องกรีนในเวลาที่เหมาะสม ถ้าปราศจากเจ้าเรือของเราก็จะถูกลากเข้าไปในทอร์นาโดและเราทุกคนก็จะตาย" ฮิคาริขบริมฝีปาก พายุทอร์นาโดน่ากลัวเกินไป

"ใช่ เจ้าทำได้เยี่ยมมาก" เรย์ไลน์พูดเสียงจริงจัง แม้ว่าจะมีสีหน้าว่างเปล่าบนใบหน้าของเขาแต่พ่อมดคนอื่นก็รู้ดีว่าเขารู้สึกขอบคุณสำหรับสิ่งที่สติกม่าทำในการต่อสู้

แองเจเล่เอาหลอดแก้วออกมาจากถุงกระเป๋าของเขา ภายในมันมีผงสีม่วงอยู่

"มันเป็นผงรักษาพิเศษของข้า เจ้าได้ใช้ยารุ่นก่อนแล้ว ใช้ผง 3 กรัมทุกๆวันมันจะช่วยในการฟื้นฟู"

สติกม่าคว้าหลอดแก้วและเขารู้ว่ายานี้มีค่ามากแค่ไหน ยาขวดก่อนรักษาเขาได้ภายในไม่กี่วันและมันเป็นเจลรักษาที่ดีที่สุดที่เขาเคยใช้ ผงม่วงดูเหมือนยาที่เป็นรุ่นปรับปรุง

"เจ้าได้ช่วยข้าอย่างมาก ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะทำเช่นนั้น" แองเจเล่ดูโล่งใจ เขาจะต้องหยุดควบคุมเครื่องรางเพื่อต่อสู้กลับถ้าสติกม่าไม่ได้ป้องกันการโจมตีให้เขา วิธีเดียวที่จะทำได้ในขณะนั้นคือการหยุดควบคุมเรือ

"กลับไปที่ห้องของเจ้าและพักผ่อนให้ดี ข้าคิดว่าเจ้าจะต้องนอนพักอยู่ที่เตียงประมาณครึ่งเดือน"

เรย์ไลน์ช่วยพยุงสติกม่ากลับไปที่ห้องของเขา แองเจเล่ มอร์ริสซ่าและฮิคาริเริ่มทำความสะอาดดาดฟ้า

จิตวิญญาณพายุที่ตายเหลือเพียงผงขี้เถ้าสีน้ำเงินบนพื้น

แองเจเล่เดินไปที่พื้นที่ที่ผู้นำหญิงตาย

เขาพบบางอย่างที่ต่างออกไปในกองผงสีน้ำเงินจากผู้นำ

มันเป็นลูกปัดสีน้ำเงิน

ลูกปัดนี้มีผิวเรียบเหมือนไข่มุกและมีขนาดใกล้เคียงกับลูกตา

แองเจเล่ย่อตัวลงและจับลูกปัดขึ้นมาดู

เขาสังเกตลูกปัดใกล้ๆ ผิวของมันสะท้อนแสงและมันยังอุ่นอยู่

"มันเป็นลูกปัดเถ้าพายุ" ฮิคาริเดินมาหาแองเจเล่และจำของในมือแองเจเล่ได้ "กรีน ระวังให้ดี มันเป็นของหายากแต่มันก็เปราะบาง พ่อมดสายฟ้าชอบมัน สามารถเก็บอนุภาคพลังงานไฟฟ้าจำนวนมากไว้ได้ภายในลูกปัดและช่วยเจ้าของให้ร่ายคาถาได้มากขึ้น เจ้าโชคดี ดูเหมือนว่าผู้นำหญิงนั้นใกล้จะถึงระดับต่อไปแล้ว"

"ลูกปัดเถ้าพายุหรือ มันเป็นของดีสำหรับพ่อมดสายฟ้าใช่ไหม มันมีประโยชน์กับเรย์ไลน์ไหม ข้าสามารถหาวิธีใช้งานมันได้หรือไม่" แองเจเล่ลุกขึ้นยืนและถาม

"เรย์ไลน์นั้นต่างออกไปและเขามีบางอย่างที่คล้ายกับสิ่งนี้ เก็บไว้เถอะ ข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าสามารถหาวิธีใช้มันได้ไหม บางทีเจ้าอาจจะทำมันเป็นแกนของวงเวทหรือข่ายเวทมนต์" ฮิคาริส่ายหัว "เจ้ายังสามารถแลกกับของบางอย่างกับพ่อมดในโอแมนดิสได้ ข้าแน่ใจว่าสิ่งนี้มีค่ากับพ่อมดสายฟ้าทุกๆคน"

แองเจเล่พยักหน้าและเก็บลูกปัดน้ำเงินไว้ในถุงกระเป๋าอย่างระมัดระวัง เขาปกคลุมผิวของลูกปัดด้วยโลหะเงินเพื่อทำให้มันแข็งขึ้น

"ข้าต้องการรักษาสัญญาของข้าในการตัดหัวพวกมันออกแต่พวกมันก็เปลี่ยนเป็นผงหลังจากที่ตาย" แองเจเล่ส่ายหัวเล็กน้อย

"ไม่เอาน่า ข้าไม่เคยเห็นใครตัดหัวของธาตุออก..." ฮิคาริหัวเราะเบาๆ "เรากำลังจะออกจากพื้นที่พายุใช่ไหม"

"ใช่ ตอนนี้มันควรจะปลอดภัยแล้ว" แองเจเล่พยักหน้า

พ่อมดสามคนเดินไปที่ราวและมองไปที่พื้นที่ที่มีพายุ

ทอร์นาโดสีเทาเชื่อมต่อกับท้องฟ้าและแผ่นดิน มันล้อมรอบไปด้วยเมฆหนาและลมที่รุนแรง

เสียงจากพายุแทบจะไม่ได้ยินและหูของแองเจเล่ก็ไม่เจ็บอีกต่อไป ทอร์นาโดดูช้าลงและดูสงบจากดาดฟ้า

"ในที่สุดเราก็เข้าใกล้จุดหมายปลายทางของเราแล้ว" แองเจเล่ถอนหายใจ

"ใช่ สถานที่นี้มันบ้าแต่การต่อสู้ก็ค่อนข้างง่าย" ฮิคาริพยักหน้า

มอร์ริสซ่ายืนอยู่ข้างๆโดยไม่ได้พูดอะไร

ทั้งสามมองไปที่พายุทอร์นาโดขนาดมหึมาข้างหน้าของพวกเขา

"มีพ่อมดกี่คนที่มีโอกาสมองตาของพายุใกล้เช่นนี้" ฮิคาริหัวเราะ

ทันใดนั้นการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไป

"เดี๋ยว นั่นอะไร ซวยแล้ว" มอร์ริสซ่าตะโกนด้วยความตกใจ

มีลมวนสีขาวนับพันออกจากทอร์นาโดและพวกมันก็กำลังเคลื่อนที่มาทางเรือ

ลมวนดูเหมือนผึ้งที่ออกจากรังของพวกมันพร้อมกัน

จิตวิญญาณพายุนับไม่ถ้วนกำลังออกมาจากทอร์นาโด

พวกมันกำลังบินมาที่เรืออย่างบ้าคลั่ง

"วิ่ง ข้าจะเพิ่มความเร็ว!" แองเจเล่ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น เขาตะโกนและวิ่งไปที่เสาหลัก

หนึ่งหมื่น สองหมื่น หนึ่งแสนหรือสองแสน พวกเขาไม่รู้ว่าจิตวิญญาณพายุมากแค่ไหนที่ไล่ตามพวกเขา สายตาของพวกเขามองเห็นแต่จิตวิญญาณพายุ ทอร์นาโดเกือบจะดูเหมือนฐานของจิตวิญญาณพายุ แองเจเล่ไม่เคยคาดหวังอะไรแบบนี้และสติกม่าไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้

แองเจเล่เอาเครื่องรางออกมา มีอนุภาคพลังงานสีเขียวและสีแดงปรากฏในอากาศและรวมตัวกัน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด