ตอนที่ 85 อสูรสี่หัว

มาถึงชั้นที่สี่แล้วดีที่พวกเรายังรอดกันทุกคน ยังอยู่ครบทุกร่างกายถึงแม้ตัวของพวกเราจะมอมแมมมากเลยก็เถอะนะ

[ชั้นสุดท้ายสำหรับพวกนายทุกคนแล้วล่ะ ฉันไม่อยากจะเสียเวลามากแล้ว เริ่มเบื่อแล้วล่ะกับเรื่องพวกนี้ฉันอยากจะสู้บ้าง เอาเป็นวันฉันจะปล่อยให้ไปสู้เลย..กี่คนดี โอ้นี่ชั้นที่สี่ก็ต้องมีสี่คนสินะ ราฟา ออแกน แอนนา ชิน ชั้นที่สี่ห้าหกแล้วก็เจ็ด รวมตัวจัดการพวกเขาให้หมดด้วยล่ะอย่าให้ได้ถึงมือของฉันเข้าใจไหม]

“ฮิ ฮิ” เสียงหัวเราะน่ากลัวๆนั่นมันคืออะไรกัน //ฟิ้ว// ลมเริ่มพัดเข้ามาฉันรู้สึกได้เลย มันไม่ใช่แค่ลมธรรมดาแน่ๆเพราะมันเย็นมาก ฉันไม่ได้รู้สึกถึงความหนาวแบบนี้มานานแล้วสิ แสดงว่าต้องมีอะไรที่มันวิเศษเกิดขึ้นแน่นอนเลย

“ซาหวาดดีน๊า” เสียง..มันอยู่ข้างหลังของพวกเรานี่นา ฉันรีบหันหลังกลับไปเพื่อดูว่าใครพูดอยู่ข้างหลังของพวกเรา ก่อนจะพบกับความน่าสะอิดสะเอียนที่อยู่ข้างหลังของพวกเรา ตัวประหลาดยักษ์สี่หัวที่ถูกเย็บติดกันอย่างน่ากลัวนี่ ทำให้ฉันแทบสำลักอ้วกของตัวเองออกมา แต่ต้องกลั้นเอาไว้เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท

“สวัสดีกับผีสินี่แกเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย” ทุกๆคนเหมือนจะอ้วกเหมือนกันเลย

“ทามมายถึงพูดแบบน๊านล้า” ฉันจะต้องถามแกมากกว่าว่าทำไมถึงต้องพูดแบบนั้น แต่พอได้มองไปที่กรามของหัวที่พูดก็พบว่าขากรรไกรของทั้งสี่หัวได้อ้าออกอย่างเต็มที่ มันจึงทำให้พวกเขาต้องพูดเช่นนั้น มันน่ากลัวมากเลยไม่เคยเห็นตัวประหลาดที่ประหลาดได้เท่านี้มาก่อนเลย

“ฉันอยากจะเลื่อยพวกแกทิ้งจางเลย ขอกินเพียงชิ้นเดียวเท่าน๊านเอง”

กินเดี๋ยวก่อนนะมันหมายความว่ายังไงกัน ไอ้ที่ว่ากินเนี่ยคือจะกินพวกเราหรอ

“แฮะ แฮะ!!” มันวิ่งมาพร้อมกับมีดอีโต้ที่ใหญ่มากสองเล่มถือมาทั้งสองมือ //ฟิ้ง ฟิ้ง// มันใช้มีดอีโต้ทั้งสองเล่มของมันในการฟันไปทั่ว ฟันไปหมดฟันจนรอบๆเป็นลอยมีดเต็มไปหมด ฉันหลบมีดของมันแทบจะไม่ทันแต่ก็ยังคงหลบได้อยู่เพราะอยู่ไกลจากตัวของมันมาก แต่สิ่งที่มันทำก็คือไถไปไถมารอบๆพื้นที่ มันหลบยากมากเลยนะแถมห้องก็เริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆด้วย //กึก กึก// มันเป็นไปได้ยังไงทุกอย่างเริ่มเป็นน้ำแข็งแล้ว หรือว่าจะเป็นพลังของเจ้าตัวนี้กัน

“ฉันจะบ้าตายพึ่งผ่านอากาศหนาวมานี่ต้องมาเจอกับความหนาวอีกแล้วอย่างนั้นหรอ”

เลย์เริ่มบ่นอีกแล้ว ขนาดต่อสู้ก็ยังคงบ่นอยู่เช่นเดิม ฉันใช้พลังน้ำแข็งของฉันพุ่งไปยังเจ้าตัวสัตว์ประหลาดตัวนี้ ก่อนมันจะกระเด็นด้วยแรงดันน้ำแข็งที่ฉันมีอยู่เข้าไปชนกับกำแพงแล้วฝุ่นก็เริ่มคลุ้งกระจายอีกครั้งหนึ่ง

“สนุกเหลือเกินพวกเราดีใจจริงๆที่จะได้กินเนื้อที่เด้งและแข็งแรงขนาดนี้ ฮิ ฮิ”

หรือว่ามันจะรวมร่างกันแล้วเกิดมาเป็นตัวนี้ เพราะคำว่าพวกเราของมันคงไม่ใช่ตัวเดียวที่อยู่ในกายภาคนั้น ไอ้บ้านั่นสร้างตัวอะไรขึ้นมากันแน่..