ตอนที่ 83 ความน่ารักปนความน่ากลัว

หลังจากที่กำจัดผู้พิทักษ์ปราสาทสีทอง หรือองค์รักษ์อแมนด้าชั้นที่หนึ่งได้แล้ว ฉันพร้อมกับทุกคนก็เดินเข้าไปในประตูมิติกัน แล้วโลกก็เหมือนเปลี่ยนไปเพราะห้องที่เราเข้ามาอยู่ เป็นห้องโถงใหญ่ๆที่เป็นสีแดงพร้อมกับลายรูปหัวใจน่ารักแปะเต็มผนังไปหมดเลย

 

[นี่คือชั้นที่สองที่พวกนายจะได้เข้ามาเจอกับองค์รักษ์แสนอินดี้ของฉัน หลุย เอม อยู่ชั้นที่สองถัดมาจากอแมนด้า ไหนดูซิว่าจะรับมือกับเขายังไงกันบ้าง]

 

//ตูบ ตูบ// เสียงคราวนี้ดังกว่าที่คิดนี่ทำพื้นสั่นสะเทือนเลยนะ พอเดินออกมาฉันก็เห็นผู้ชายร่างยักษ์ถือตุ๊กตากระต่าย แถมเขายังใส่โบว์และชุดสีชมพูอีกด้วย นี่มันไม่เข้ากันเลยนะเว้ยเฮ้ย

 

“มาเล่นกันเถอะฉันอยากจะเล่นกับพวกเธอจังเลย” เสียงนั่นก็ไม่เข้าด้วยเช่นกัน เสียงน่ารักนั่นมันคืออะไรกัน เขาหรือจะเรียกเธอดีเนี่ยเอาเป็นว่าเขาคนนั้นวิ่งมา..ไม่สิเต้นมาหาพวกเรา ก่อนเพลงจะเริ่มดังขึ้นมาเป็นเพลงน่ารักๆเพลงหนึ่งที่ฉันก็ไม่เคยฟังด้วยเช่นกัน เขาโยนกระต่ายมาให้กับดาโล่ก่อนดาโล่จะมองไปที่กระต่ายแล้วโยนรีบโยนออกไปจากมือของเขาในทันที ทำไมกันล่ะ //ตู้ม// คุณพระตกใจหมดเลยกระต่ายนั่นเป็นระเบิดใช่ไหมนั่น

 

“เกมนี้เราจะมาเล่นโยนกระต่ายวัดดวงกันดีกว่า..ฉันอยากจะรู้ว่าดวงของพวกเธอจะมีเยอะกว่าดวงของฉันหรือเปล่า”

 

มันเป็นเกมของแกคนเดียวหรือเปล่าไอ้ยักษ์ คิดว่าจะน่ารักที่ไหนได้น่ากลัวกว่าที่คิดอีก

 

“ได้สิถ้าอยากเล่นมาเล่นกับผมดีกว่านะครับ” อยู่ๆมาคาโอก็เสนอตัวเข้าไปเสี่ยงอันตรายเฉยเลย เขายิ้มเหมือนว่าอยากจะไปสนุกกับเขาเสียงั้น

 

“มา../ไม่เป็นอะไรหรอกครับผมอยากจะสนุกกับเขาดู”

 

ฉันห้ามอะไรเขาไม่ได้แล้วล่ะเพราะเขาต้องการที่จะไปเล่นเกมเสี่ยงตายนี่ แต่ฉันเชื่อว่ามาคาโอคงมีอะไรแน่ๆถึงได้เข้าไปเล่นกับผู้ชายยักษ์คนนี้

 

“ดีจังเลยมีเพื่อนเล่นแล้ว งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่านะใครโดนระเบิดกระต่ายตายคนๆนั้นแพ้”

 

เกมเริ่มขึ้นเมื่อเสียงเพลงดังหลุยเริ่มเต้นเพื่อความสนุกของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะโกงมาคาโอเพราะรู้เวลาของระเบิด รู้ว่ามันจะระเบิดตอนไหนอะไรยังไง แต่มาคาโอไม่รู้เลยว่ามันจะระเบิดตอนไหนแล้วจะทำยังไงดีล่ะ มีหวังโดนระเบิดแน่เลย ใช้เวลาเต้นไปสักพักหลุยก็โยนตุ๊กตาไปให้กับมาคาโอ ส่วนมาคาโอก็เต้นเหมือนกันก่อนจะโยนไปให้หลุยอีกครั้งหนึ่ง

 

“ว้าวเต้นได้เท่ดีเหมือนกันนะเนี่ย สนุกจังเลยมีเพื่อนเล่นแบบนี้ เย่เย่”

 

น่ากลัวชะมัดเลยเสียงก็ไม่น่าผ่านเข้าไปในลำคอได้เลยนะ เสียงเล็กขนาดนั้นน่ะไม่น่าไปอยู่ในกล่องเสียงของเจ้าหมอนี่เลย เขาเริ่มเต้นอีกครั้งหนึ่งตอนนี้ระเบิดมันยังไม่ระเบิด เขาคงเต้นรอเวลาเพื่อที่จะโยนไปให้มาคาโออีกครั้ง

 

“รับน๊า” คราวนี้เขาพูดขึ้นฉันเชื่อว่าโยนคราวนี้คงระเบิดแน่เลย ไม่นะมาคาโอนี่ฉันจะต้องเห็นนายโดนระเบิดหรอเนี่ย

 

“หึ” เอ๋เดี๋ยวก่อนนะมาคาโอยิ้มขึ้นมาหรอ เห็นแบบนั้นฉันเลยมองไปดูว่าทำไมเขาถึงหัวเราะออกมา

 

“ไม่นะไม่...ไม่!!” //ตู้มม// ระเบิดได้ระเบิดก่อนที่เลย์จะปิดตาของฉันเอาไว้

 

“คิดจะโกงกันโดนโกงคืนหน่อยคงไม่ว่ากันนะไอ้ยักษ์”

 

มาคาโอโกงคืนหรอแล้วเขาใช้วิธีไหนในการโกงคืนกันล่ะ

 

“นี่นายไปทำยังไงเจ้ายักษ์นั่นถึงตายได้ล่ะ” มาคาโอยิ้มให้กับฉันก่อนจะยื่นอะไรบางอย่างให้กับฉัน ซึ่งฉันก็รับมันมาแล้วมองไปดูว่ามันคืออะไร ก่อนจะพบว่ามันก็คือ...

 

“กาวหรอ...นี่อย่าบอกนะว่านาย” ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลยเลย์ก็หัวเราะขึ้นมาเฉยเลย

 

“คือผมเอามันทาไว้ที่ตุ๊กตากระต่าย ก่อนจะใช้เวลาเล็กแล้วก็โยนคืนเขาไปน่ะ ตรงมือพอดีเลยนะโชคดีสุดๆ”

 

ตามที่ว่าโชคดีไปไหนถ้าเกิดไม่โดนไม่ติดขึ้นมามีหวังตายแน่ๆเลย แต่ก็อย่างที่บอกใครโชคดีก็รอดไป เสียใจด้วยนะพวกฉันน่ะโชคดีกว่านายเยอะเลยหลุย

 

“งั้นเราเข้าไปกันเถอะนายทำได้ดีมากเลยมาคาโอ” เจอกันชั้นที่สาม..