ตอนที่แล้วตอนที่ 38 เฒ่าจาง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 40 พบกับไป่ เหยียน อีกครั้ง

ตอนที่ 39 ผู้หญิงประเภทไหน?


หลิน ฮวง เดินออกจากร้านเฒ่าจาง เขามีทุกสิ่งที่เขาต้องการแล้ว

มันใกล้จะเที่ยงแล้ว ดังนั้น เขาจึงแวะกินราเม็งข้างทางและมุ่งหน้าสู่เขตป่า เมื่อเขาอยู่ใกล้กับทางออกเมือง แหวนหัวใจจักรพรรดิเขาก็สั่น มีบางคนกำลังโทรหาเขา

มันเป็นหมายเลขที่เขาไม่รู้จัก เขาลังเลก่อนจะรับสาย

 

“หลิน ฮวง ใช่ไหม?ฉัน หยี่ เยว่หยู่ นายอยู่ไหน?”เสียงของหยี่ เยว่หยู่ ดังมาจากหน้าสื่อสาร

“ผมยังอยู่ในเมืองและกำลังจะออกไปยังทุ่งหญ้าเพื่อฝึกซ้อม”หลิน ฮวง สงสัยว่าทำไมหยี่ เยว่หยู่ จึงโทรหาเขา“มีอะไรรึเปล่าครับ?”

“โปรดอยู่ที่เมืองก่อนสักสองสามวัน ตามคำกล่าวของนักล่าบางคนที่พึ่งกลับมายังเมือง มันมีมอนสเตอร์ด้านนอกที่กำลังโมโห มันเหมือนกันสิ่งที่เกิดกับมอนสเตอร์ในทะเลทราย คนหลายคนที่เข้าร่วมการประเมินต่างถูกโจมตีมอนสเตอร์ ฉันได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือมามาก หากสถานการณ์มันเลวร้าย เราอาจจะต้องจบการประเมินในเร็วๆนี้”

 

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด หลิน ฮวง ก็นึกถึงสิ่งที่เสวี่ย หรู ได้พูดก่อนหน้า

มันมีสุดยอดมอนสเตอร์ในถื่นทุรกันดาร เขาไม่สามารถบอกหยี่ เยว่หยู่ได้ เมื่อเขาไม่อาจเปิดเผยแหล่งที่มาของข่าวได้

 

หลังจากที่ขบคิด เขาก็พูด“จริงๆแล้ว ผมได้พบกับการโจมตีแบบเดียวกันก่อนที่จะปีนเทือกเขาหิมะ คุณรู้ว่มอนสเตอร์ของผมมีระดับเหล็กขั้น3 และมอนสเตอร์ทรายก็ได้ไปถึงระดับสูงสุดของขั้นเหล็กแล้ว มอนสเตอร์ในทะเลทรายส่วนใหญ่จะอยู่ห่างจากเรา แต่ทว่า วันก่อนที่ผมจะปีนเทือกเขาหิมะ มันกลับมีมอนสเตอร์พุ่งเข้าหาผมและมอนสเตอร์ทรายของผม พวกมันโกรธและกระสับกระส่าย พวกเราได้พบกับสถานการณ์เช่นนั้นหลายครั้ง ผมคิดว่ามอนสเตอร์เหล่านั้นอาจจะถูกสะกดจิตหรือทำให้สับสน......”

 

แม้ว่าเขาจะสามารถบอกความจริงได้โดยตรง หลิน ฮวง ก็พยายามที่จะชี้แนะหยี่ เยว่หยู่

 

“นายกำลังบอกฉันว่ามันมีมอนสเตอร์ระดับสูงที่บงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมด?”หยี่ เยว่หยู่ คิดว่าหลิน ฮวง พูดเข้าท่า แต่เธอก็ยังงงงวย “มันเป็นไปได้หากมันมีเพียงหนึ่งเขตที่ได้รับผลกระทบ แต่ทะเลทรายมันอยู่ห่างออกไปกว่า1000กิโลเมตรจากทุ่งหญ้าตะวันออก แม้ว่ามันจะเป็นมอนสเตอร์สายสะกดระดับทอง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะสามารถครอบคลุมระยะทางดังกล่าว”

“มันจะเกิดอะไรขึ้นหากมันเป็นมอนสเตอร์ที่มากกว่าระดับทอง?”หลินฮวง บอกความจริง

หยี่ เยว่หยู่ตะลึงเมื่อเธอได้ยินคำพูดของหลิน ฮวง เธอนิ่งไปสักพัก“นายหมายถึง.....จ้าวแห่งมอนสเตอร์?”

“นั่นอาจเป็นไปได้”หลิน ฮวง บอก

หยี่ เยว่หยู่ นิ่งเงียบและพูด “เอาละ ฉันจะเชื่อเธอในครั้งนี้ ฉันจะรายงานต่อเบื้องบนและดูว่าพวกเขาจะทำยังไง”

 

หลังจากที่หลิน ฮวง วางสาย เขาก็ตัดสินใจที่จะกลับไปโรงแรมเพื่อรอคอยการตอบกลับ หากการจัดการของสมาคมนักล่าไม่ได้จริงจัง จ้าวแห่งมอนสเตอร์ก็จะทำทุกอย่างที่มันต้องการและจะมีเหยื่อที่ติดกับมันเป็นจำนวนมาก

จากนั้น ความเสียหายมันก็จะไม่อาจคาดเดาได้

เขารีบกลับไปโรงแรมทันที เมื่อเขาอยู่ที่ทางเข้าโรงแรม หยี่ เยว่หยู่ ก็ได้โทรอีกครั้ง

 

“ผมถึงโรงแรมแล้ว รอก่อน”หลิน ฮวง วางสายและเดินตรงไปยังห้องของเธอ

 

เธอยืนอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เธอดูหงุดหงิด เธอโล่งใจเล็กน้อยเมื่อได้เห็นหลิน ฮวง

 

“ฉันได้รายงานต่อเบื้องบนแล้ว พกเขาคิดว่ามันมีความเป็นไปได้สูงที่มันจะมีจ้าวมอนสเตอร์ด้านการสะกดควบคุม อย่างไรก็ตาม จ้าวแห่งนักล่าผู้ที่กำลังเฝ้าเมือง7C87 กลับไม่อยู่ สมาคมจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันเพื่อส่งจ้าวแห่งนักล่าคนอื่นมาที่นี่”

“ฉันได้แจ้งให้สมาชิกทุกคนทราบแล้วว่า การประเมินจะถูกระงับชั่วคราวและให้เปิดเผยตำแหน่งของพวกเขาขณะที่รอคอยการสนับสนุน ปัญหาก็คือ เรากำลังขาดความช่วยเหลืออยู่ในตอนนี้”

“คุณต้องการให้ผมทำอะไร?”หลิน ฮวง ถามทันที

“ฉันต้องการให้นายอยู่ที่ล็อบบี้โรงแรม เมื่อพวกเราพาคนมา เราจะต้องการความช่วยเหลือจากนายเพื่อจัดเตรียมที่พักและทำให้แน่ใจว่าทุกสิ่งเรียบร้อยดี อย่าปล่อยให้พวกเขาออกไปนอกกเมืองแม้ว่าจะขี่อินทรีไปก็ตาม มันอาจจะไม่ปลอดภัย หากพวกเขามีคำถาม อย่าบอกความจริงแก่พวกเขาเพราะพวกเราจำต้องหลีกเลี่ยงความวุ่นวาย ฉันจะพูดกับพวกเขาเมื่อฉันกลับมา”เธอไม่สามารถหาคนอื่นมาช่วยได้ ดังนั้นเธอจึงขอให้หลิน ฮวง ช่วย

“แน่นอน ผมจะทำทุกอย่างให้ดี”หลิน ฮวง ตอบตรงๆ

“มีอะไรอีกไหม?”

“ไม่มีแล้ว ฉันจะโทรหาเธออีกครั้งหากฉันต้องการความช่วยเหลือ”หยี่ เยว่หยู่กล่าวและเรียกประตูไม้สีเขียวมา“ฉันจะนำคนกลับมา โปรดไปที่ล็อบบี้”

 

เมื่อมองไปที่ หยี่ เยว่หยู่ ที่กำลังเดินเข้าประตูไม้สีเขียวไป หลิน ฮวง ก็หันกลับและจากไป

ไม่นานหลังจากนั้น หยี่ เยว่หยู่ก็อยู่กับหญิงสาวที่ล็อบบี้ เธอเข้าประตูไม้สีเขียวไปและหายไปโดยไม่พูดอะไร

หญิงสาวสูงกว่าหลิน ฮวง เล็กน้อย เธอดูมีอายุราว16-17 และ ดูโตเป็นผู้ใหญ่

เธอสวมเสื้อยืดสีขาวกับกระโปรงผ้ายีนส์สั้นและรองเท้าผ้าใบสีขาว

 

“สวัสดีครับ ผมชื่อหลิน ฮวง ผมจะเป็นพนักงานต้อนรับชั่วคราว”หลิน ฮวง กล่าวกับเธอ

“ฉันรู้จักนาย นายคือคนที่เข้าร่วมการประเมินและนายยังไม่ถึงระดับเหล็ก!”เธอสามารถจำหลิน ฮวง ได้

“ผมจะพาคุณไปยังห้องคุณ”หลิน ฮวง เปลี่ยนหัวข้อ เขาไม่คิดว่าเธอจะรู้จักเขา

“ฉันไม่ต้องการพัก เนื่องจากการประเมินถูกระงับชั่วคราว ฉันไม่ควรจะเสียเวลาของฉันไปกับที่นี่ ฉันกำลังจะไปเมือง7C65 เพื่อเข้าร่วมการประเมิน”เธอเดินไปยังทางออกโรงแรม

 

หลิน ฮวง ขวางทางเธอด้วยมือเขา“คุณไม่สามารถออกไปได้”

“มีอะไร?ฉันจะไป นายจะสามารถทำอะไรได้?”หญิงสาวเท้าเอวและจ้องมองหลิน ฮวง

“ไม่ คุณไม่สามารถ”หลิน ฮวง ยืนนิ่งอยู่กับที่

“นายคิดว่านายเป็นใครกันหะ?”เธอขึ้นสียง คนหลายคนในล็อบบี้ล้วนมองมาที่ทั้งคู่

“พูดอะไรก็ตามที่คุณต้องการ คุณไม่ได้รับอนุญาติให้ออกไป”หลิน ฮวง ไม่ได้ขยับตัวเลย

“ว้าว นายกำลังพูดราวกับนายสามารถหยุดยั้งฉันได้!”หญิงสาวดูบ้า“หลีกไป!หากไม่หลีก อย่าโทษว่าฉันหยาบคาย!”

“คุณสามารถลองได้”หลิน ฮวง ถือGrayEagle17ไว้ในมือ

“นายคิดว่าปืนคือทุกสิ่ง?”

 

หญิงสาวตะโกนและพยายามจะคว้าปืนเขา หลิน ฮวง เร็วกว่าเธอ ดังนั้นเขาจึงชี้ปากปืนไปที่หัวเธอ

“แกกล้ายิงฉัน?”ร่างมนุษย์มันเทียบไม่ได้กับมอนสเตอร์

 

หญิงสาวเป็นเพียงระดับเหล็กขั้น2 หากเธอถูกยิงในระยะเช่นนี้ หัวของเธอจะระเบิด แต่ทว่า เธอยังคงปากเก่ง

หลิน ฮวง ขยับปากปืนไปทางขวาเล็งน้อยและดึงไกปืน กระสุนบินเฉียดหูเธอไปและพุ่งเข้าใส่แจกันในล็อบบี้

และมันก็ระเบิด

ก่อนที่หญิงสาวจะได้ตอบสนอง เขาก็เปลี่ยนเป้ากลับมาที่หัวเธอ

หญิงสาวกลายเป็นซีดเซียวและไม่กล้าจะพูดอะไรต่อ

 

ปล.ในเรื่องเข้าใช้คำว่าtranscendent  คือมอนสเตอร์หรือนักล่าที่เหนือกว่าระดับทอง เราควรใช้คำอะไรแทนดีครับ หรือจ้าวแห่งนักล่าดีอยู่แล้ว

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด