ตอนที่ 38 เฒ่าจาง
หลิน ฮวง กลับไปยังโรงแรมเขาหลังจากมื้อค่ำขณะที่ท้องฟ้าเริ่มมืด
เขาใช้เวลาในการจดบันทึกรายการสิ่งของที่เขาต้องการจะซื้อในวันพรุ่งนี้
จากนั้น เขาก็เริ่มอ่านเกี่ยวกับเขตป่าระดับ1ที่อยู่ใกล้กับเมือง7D121บนเครือข่ายหัวใจ
เมือง7D121เป็นที่รู้จักกันในฐานะเมืองภูเขาหิมะโดยชาวบ้าน
เมืองจะตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกและมีเส้นทางขนาดใหญ่ไปทางภูเขาหิมะที่ด้านหลังมันดูราวกับชามที่หักครึ่งซึ่งล้อมรอบด้านล่างของเมือง
ฝั่งตะวันออกจะเต็มไปด้วยหุบเขาขนาดใหญ่และพวกมันมีลักษณะเป็นกึ่งวงกลม ซึ่งจะทอดยาวไปไกลหลายร้อยกิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงใต้ ตะวันออกของหุบเขาเหล่านี้คือที่ราบกว้างใหญ่รายล้อมด้วยภูเขาและด้านใต้ระดับน้ำทะเล3000เมตรก็คือเขตป่าระดับ1
นี่เป็นพื้นที่ที่ผู้คนเหยียดตามองและมีมอนสเตอร์ที่น้อยมากเพราะพวกมันกลัวว่าจะถูกฆ่าโดยมนุษย์ หลิน ฮวง มองดูไปยังประเภทของมอนสเตอร์ในแต่ละพื้นที่
“เขตป่าห่างจากภูเขาหิมะคือมอนสเตอร์นกบ้าน มันมีที่ราบเพียงเล็กน้อยในที่นั่นซึ่งไม่เหมาะสำหรับฉัน”
“ในขณะเดียวกัน มอนสเตอร์ในหุบเขาจะมาจากทุ่งหญ้าและเทือกเขาหิมะแต่ก็ถูกคนที่ผ่านไปมาฆ่าและเพราะเหตุนั้น ฉันจึงไม่สามารถรวบรวมชิ้นส่วนการ์ดมอนสเตอร์เพิ่มได้”
“มันดูเหมือนว่าทุ่งหญ้าตะวันออกนี้จะเหมาะกับฉัน”
“นักรบหมาป่าจะเป็นเหยื่อชั้นดี ฉันสามารถหาชิ้นส่วนการ์ดได้เร็วกว่าจากมอนสเตอร์ที่อาศัยเป็นกลุ่ม มันจะดูเย็นและสบายกว่าหากฉันขี่มันแทนมอนสเตอร์ทราย สิงโตหัวโทรลล์เองก็เช่นกัน!มันคือมอนสเตอร์ชั้นเลิศ และวัวปีศาจเองก็มีพลังที่ดีมาก....”หลังจากวิเคราะห์ได้สักพัก หลิน ฮวง ก็ตัดสินใจว่าพื้นที่ไหนเหมาะสมกับเขาที่สุด
เช้าวันรุ่งขึ้น หลิน ฮวง ได้ไปที่ธนาคารเครดิต มันเป็นของรัฐบาล มันจะเปิดในตอน9โมงเช้า ดังนั้น เขาจึงไม่จำเป็นต้องรีบ
เขาเดินเตร็ดเตร่อยู่ในสวนทางเข้าของธนาคารเพราะมันยังไม่ถึงเวลา
เมื่อมันเปิด หลิน ฮวง ก็เดินเข้าไปและแลกเปลี่ยนคริสตัลชีวิตทั้งหมดของเขาเป็นเครดิต ตอนนี้ เขามีเครดิตถึง3.5ล้านเครดิต มันคือคริสตัลชีวิตที่เขาได้รับมาจากเสวี่ย หรู
หลังจากนั้น หลิน ฮวง ก็มุ่งหน้าไปยังตลาดนัด
ตลาดนัดในเมืองเขาหิมะจะตั้งอยู่ใจกลางเมือง มันไม่ใหญ่แต่มันมีร้านค้ามากกว่า1000ร้าน
มันมีเกือบทุกอย่างนวมถึง อาหาร ส่วนผสม ของใช้ในชีวิตประจำวัน ปืนและกระสุนปืน และดาบ
บางทีพื้นที่ได้ถูกรายล้อมด้วยเขตป่า มันจึงมีร้านค้ามากกว่า30ร้านที่ขายเกี่ยวกับอุปกรณ์ต่อสู้ขณะที่หลิน ฮวง
วัตถุประสงค์หลักของหลิน ฮวง ก็คือการหากระสุนพิเศษสำหรับปืนเขา กระสุนเจาะเกราะและอุปกรณ์เอาตัวรอดในถิ่นทุรกันดารเนื่องจากเขาวางแผนที่จะอยู่ในเขตป่าสักหนึ่งสัปดาห์
หลังจากเข้าอยู่7-8ร้าน เขาก็ถูกบอกว่ามันไม่มีกระสุนพิเศษและกระสุนเจาะเกราะสำหรับGrayEagle17 มันคือปืนใหม่ของ’ชนชั้นสูง’ซึ่งยังไม่ถูกใช้โดยคนธรรมดา ดังนั้น เมืองเล็กๆนี้จึงไม่มีกระสุนสำหรับปืนชนิดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กระสุนเจาะเกราะ พวกมันมีราคาแพงและทำให้ร้านค้ามิอาจกักตุนไว้ได้
“พวกเราไม่มีกระสุนที่คุณกำลังมองหา ในพื้นที่เล็กๆเช่นนี้ พวกเราไม่เคยเห็นใครพกปืนGrayEagle17เลย คุณสามารถลองถามได้จากร้านขายของชำของเฒ่าจางทางฝั่งตะวันตกของเมือง เขาได้สะสมของแปลกๆ หากมันไม่มีในร้านเขา งั้นคุณก็ไม่สามารถหาได้จากที่ไหนอีก แต่จงระวังไว้ เขาเป็นคนหน้าเลือดและเขาจะเพิ่มราคาเป็น2หรือ3เท่าจากราคาเดิม” เจ้าของร้านเตือนหลิน ฮวง เขามองคำแนะนำที่มีคาให้แก่หลิน ฮวง เพราะเขาคิดว่าหลิน ฮวง นั้นร่ำรวยเมื่อเขาสามารถซื้อGrayEagle17ได้
หลังจากที่ซื้อทุกสิ่งอย่างที่เขาต้องการในตลาดนัด หลิน ฮวง ก็ได้ถามคนรอบๆอีกสองสามครั้งสำหรับกระสุนและในที่สุด เขาก็ยอมแพ้ เขาลังเลสักพักและมุ่งหน้าไปยังตะวันตกของเมือง
ร้านของเฒ่าจางตั้งอยู่ในตรอกซอยที่ไม่มีใครเข้าไป ในทางทฤษฏี แม้กระทั่งร้านในตลาดนัดก็จะไม่สามารถทำเงินได้มากในตรอกซอยเล็กๆนี้ แต่ เฒ่าจางกลับเปิดร้านของเขาในพื้นที่ดังกล่าว เขาจะต้องเป็นคนแปลกๆ
หลังจากที่ถามผู้คน หลิน ฮวง ก็ได้พบที่ตั้งที่แน่นอนของร้าน
มันมีแสงไฟนีออนสว่างอยู่หน้าประตูที่มีคำว่า’จุดจบของเมฆ’เขียนอยู่ หลิน ฮวง หัวเราะ ตาแก่ผู้นี้ช่างแปลกเสียจริง
เขาเดินเข้าไปในร้าน มันไม่ได้เละเทะอย่างที่เขาจินตนาการ ตรงกันข้าม มันกลับถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ
ของทั้งหมดถูกวางไว้บนชั้นวาง และถูกตกแต่งอย่างสวยงาม
หลิน ฮวง ตะลึง
“เจ้าของอยู่หรือไม่?”หลิน ฮวง ไม่ได้เรียกชื่อเจ้าเพราะมันดูหยาบคาย เขาคิดว่าตัวเองเป็นเด็กดีและควรจะเคารพผู้อาวุโสโดยการไม่เรียกชื่อของเขา
“หากเธอต้องการชิ้นใด ก็ได้มองบนชั้นวางด้วยตัวเอง เมื่อเธอตัดสินใจได้ นำมาที่นี่และเรียกฉัน”หลิน ฮวง ได้ยินเสียงแต่เขาไม่เห็นใคร เสียงมันดูราวกับชายวัยกลางคนแทนชายชรา
“นี่มันรู้สึกเหมือนตลาดบนโลก…”หลิน ฮวง พึมพำ
เขาสัมผัสได้ว่าเฒ่าจางไม่ต้องการใส่ใจ หลิน ฮวง จึงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมและเดินไปปยังชั้นที่วางอาวุธปืน
เขาขมวดคิ้วขณะที่เขาเหลือยมองปปืนบนชั้นวาง
มันมีอุปกรณ์ตั้งแต่ระดับเหล็กไปจนถึงระดับทอง และทุกชิ้นล้วนมีราคาที่แพงและผลิตออกมาอย่างจำกัด
“มันดูเหมือนว่าเฒ่าจางผู้นี้จะร่ำรวย!”
หลังจากที่คิด หลิน ฮวง ก็ไม่เสียเวลาอีกต่อไป เขามองไปยังชั้นวางกระสุนด้านใต้ปืนและพบกับกระสุนพิเศษและกระสุนเจาเกราะของGrayEagle17
มันมีเฉพาะกล่องตัวอย่างเท่านั้น หลิน ฮวง หยิบกล่องกระสุนมาอย่างละกล่องและเดินไปทางเคาน์เตอร์ด้านหน้า
“เจ้านาย ผมได้หยิบสิ่งที่ต้องการมาแล้วแต่มันไม่พอ”
“เอามาดูหน่อยสิ”
ชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราเดินเข้ามา เขามีผิวสีแทน และเขาดูราวกับชายวัย40ปี แต่เขาอาจจะดูอ่อนกว่านี้หากเขาโกนหนวดเครา
หลิน ฮวง ไม่ได้สงสัยว่าเขาคือเจ้าของร้าน แม้ว่าเขาจะดูเหมือนคนธรรมดา แต่ความรู้สึกของเขามันบอกเช่นนั้น
สิ่งที่หลิน ฮวง ไม่เข้าใจคือทำไมผู้คนจึงเรียกเขาว่า’เฒ่า’เมื่อเขาไม่แก่
เฒ่าจางเหลือบมองหลิน ฮวง และมองไปยังกระสุนที่เขาเลือด ด้วยดวงตาที่สว่างขึ้น“โอ้ เธอมาจากตระกูลที่ร่ำรวย เธอต้องการมากแค่ไหน?”
“ผมไม่รวย ปืนนี่คือของขวัญ”หลิน ฮวง ไม่ต้องการที่จะถูกโก่งราคา ดังนั้นเขาจึงอธิบาย
“กระสุนเหล่านี้ราคาเท่าไรครับ?”
“ราคาเดียวกับที่เธอเห็นบนเครือข่ายหัวใจ”เฒ่าจางยิ้ม
หลิน ฮวง สับสน เขาได้ยินมาว่าเฒ่าจางเป็นคนหน้าเลือด เพราะเขาจะเพิ่มราคาขึ้นเป็นสองเท่า หรือแม้กระทั่งสามเท่า
ตอนนี้เขากลับเสนอราคาเดิม นั่นทำให้เขาคิดว่ากระสุนนี้อาจจะเป็นกระสุนเถื่อน
“มันคือกระสุนแท้?”
“ทำไมละ เธอได้ยินมาว่าฉันเป็นคนหน้าเลือดที่จะเพิ่มราคาเป็นสองหรือสามเท่า?”เฒ่าจางยิ้มและมองมาที่หลิน ฮวง
หลิน ฮวง ตะลึง แต่เขาก็ไม่อยากปิดบัง“ครับ มีบางคนพูด”
“ไม่สำคัญว่าใครบอกกับเธอ มันคือความจริง ฉันรักที่จะทำเช่นนั้นแต่มันก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ฉัน ฉันชอบเธอ ดังนั้น ฉันจึงขายพวกมันในราคาเดิม”หลังจากนั้น เฒ่าจางก็กล่าวเสริม“กระสุนคือของแท้ มันขึ้นอยู่กับเธอหากเธอต้องการซื้อพวกมัน”
หลิน ฮวง สบตาเฒ่าจาง เขาสัมผัสได้ว่าชายชราไม่ได้โกหกเขาดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและกล่าว “ครับ ผมจะเชื่อ ผมต้องการกระสุนพิเศษ3000นัดสำหรับGrayEagle17 และกระสุนเจาะเกราะ300นัด”
“เธอกำลังวางแผนที่จะสังหารหมู่?”เฒ่าจางรู้สึกทึ่งและบอกราคาเขา“นั่นจะเป็นราคา650000เครดิต”
“คุณมีเก็บไว้พอในที่นี่?”หลิน ฮวง อดไม่ได้ที่จะถาม
“ไม่ต้องกังวล ฉันมีอีกมาก!ไม่สำคัญว่าเธอต้องการอะไรและมากเท่าใด ฉันมีพวกมัน ตราบที่เธอมีเงิน ฉันสามารถหาให้ได้แม้กระทั่งสมบัติโบราณ”เฒ่าจางแสยะยิ้ม
หากมันมาจากใครคนอื่น หลิน ฮวง ก็คงไม่เชื่อ แต่หลังจากที่ได้มองดูสิ่งของในร้านเฒ่าจาง เขาเชื่อว่าเฒ่าจางจะมีทุกสิ่งที่เขาต้องการ
“แน่นอน หากผมต้องการสมบัติโบราณใดในอนาคต ผมจะมาหาคุณ!”หลิน ฮวง ยิ้มกลับ
