Chapter 107: ถึงตลาดมืดแล้ว
พวกเขาขับมาที่ประตูของตลาดมืดแต่พวกเขาก็ไม่ได้หยุดรถไว้ที่นั่น
มันก็มีผู้คนที่มีผิวหนังที่หยาบกร้านและมอมแมมก็มารวมตัวกันตรงริมตลาดมืด ผิวอันซีดเซียวนั้นถูกแทนที่ด้วยผิวสีที่เปร่งประกายสีแดง
พวกคนที่หิวโหยนั้นถูกตรึงอยู่บนพื้นดิน เมื่อมีใครซักคนเดินผ่านมา พวกเขาก็จะยืดมือออกมาเพื่อขออาหาร แต่ไม่มีใครเลยที่ให้ความสนใจกับพวก ก่อนวันโลกาวินาศนั้นก็ยังมีผู้คนที่ให้ความเห็นอกเห็นใจและให้เงินหรือสิ่งของเล็กน้อยกับขอทาน อย่างไรก็ตามหลังจากวันโลกาวินาศ ผู้คนมากขึ้นเรื่อยๆนั้นหิวโหยขึ้นทุกวันที่ผ่านไป พวกขอทานจะได้รับอาหารได้อย่างไรละ?
เจียงลู่ฉีมองไปที่ขอทานพวกนี้ เขาส่ายหัวอย่างไม่พอใจ พวกเขาก็มีทั้งมือและตีน แต่พวกเขาไม่ได้ออกไปหาอาหารเนื่องจากว่าพวกเขาหวาดกลัวในการเจอกับซอมบี้ ตามความจริงแล้วในวันโลกาวินาศ ถ้าใครคนหนึ่งกลัวความตายละก็ ความตายของพวกมันจะน่าอนาถอย่างแน่แท้
มันไม่มีกำแพงอยู่รอบๆตลาดมืด มันมีเพียงแค่ป้ายที่ถูกวางไว้หน้าประตูที่เขียนไว้ว่า “พื้นที่สำหรับการแลกเปลี่ยนของเขตหลาน”
ด้านข้างป้ายนั้นมีกระดูกสัตว์ขนาดใหญ่โตอยู่ พวกมันดูเหมือนกับกระดูกสุนัข แต่พวกมันนั้นใหญ่ยิ่งกว่าวัวซะอีก มองเห็นได้ถึงเลือดที่แห้งผากที่ติดอยู่กับพวกมัน มันเห็นได้อย่างเด่นชัดว่าพวกมันมาจากสัตว์กลายพันธุ์
หลังจากที่มันถูกฆ่า มันก็จะต้องถูกแร่ขนและเนื้อออกเหลือไว้เพียงกระดูกในที่โล่งแจ้งให้เห็นได้เด่นชัด ชิ้นส่วนที่สำคัญที่สุดของสัตว์กลายพันธุ์ไม่ว่าตัวไหนก็ตามคือคริสตัลนิวเคลียส หลังจากการนำนิวเคลียสออกไป เนื้อกลายพันธุ์ก็สามารถที่จะกินได้ แต่กระดูกของมันนั้นไร้ประโยชน์ หลังจากทีสัตว์ป่ากลายพันธุ์นั้นตายลง กระดูกของพวกมันนั้นไม่ได้จำเป็นเพียงพอที่จะใช้มัน
ด้านข้างของกระดูกนั้นมีคนที่ดูท่าทางนักเลงสองคนยืนดูท่าทางน่าเบื่อ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้ปล่อยพลังงานออกมาเลย ดังนั้นพวกเขาคือคนธรรดมาทั่วไป ในแต่ละคนนั้นถือมีดพร้าและยืนเฝ้าประตูพื้นที่แลกเปลี่ยน
ถ้าตลาดมืดสามารถดำรงอยู่ได้ หลังจากนั้นพวกมันก็ควรมีใครสักคนที่ควบคุมมัน มิฉะนั้นการทำธุรกิจทั่วไปในวันโลกาวินาศมันจะเป็นเรื่องที่ยากที่จะนำของออกไปได้ เนื่องจากคนที่แข็งแกร่งกว่าก็จะปล้นผู้คนที่อ่อนแอกว่า มีเพียงการพัฒนากฏที่ไว้ใช้จัดการกับพวกความรุนแรง จึงจะทำให้ตลาดมืดนั้นสามารถดำรงอยู่ต่อไปได้ แต่ถึงแม้ว่าอย่างงั้นก็ตาม คนที่ไม่เชื่อฟังในกฎก็สามารถที่จะเกิดขึ้นได้ไม่ว่าตอนไหนก็ตาม ในตลาดมืดเช่นนี้ มันก็ไม่ได้ปลอดภัยไปซะทั้งหมด
เจียงลู่ฉีมองไปที่ถนนซึ่งมันเต็มไปด้วยความคับแคบและด้านข้างของทั้งสองฝั่งนั้นมีบูธแลเต็นท์ตั้งไว้อยู่ ไม่ต้องพูดถึงรถMCVของเขาเลย แม้กระทั่งรถที่เล็กกว่านี้ก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปได้ การเข้าไปในตลาดมืด เขาจำเป็นต้องลงจากรถ! นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงต้องบังคับให้ตัวเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่านี้
“พี่ชายเจียง มันเริ่มมืดแล้ว พวกเราควรจะทำอย่างไรดี?”จางไฮ่และซุนคุนนั้นจะทำตามการนำของเจียงลู่ฉีอย่างเป็นธรรมชาติ
“พวกเราควรที่จะหาสถานที่ไว้พักผ่อนในคืนนี้”เจียงลู่ฉีพูด
พระอาทิตย์นั้นตกดินไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นจึงขับรถไปและหาสถานที่เพื่อจอดและพักผ่อน ซุนคุนและจางไฮ่นั้นทำหน้าที่เป็นยามให้แต่เจียงลู่ฉีเจียงจู้อิงนั้นได้การนอนหลับที่ดี
เจียงลู่ฉีนั้นเพียงแค่ได้การนอนหลับเพียงเล็กน้อย ในตอนฟ้าสาง เขาตื่นขึ้นหลังจากที่การวิวัฒนาการของสมองนั้นทำให้การนอนหลับของเจียงนั้นเปลี่ยนไปในทางที่มีคุณภาพยิ่งขึ้น ดังนั้นเขาสามารถที่จะนอนหลับน้อยลงแต่ก็รู้สึกเหมือนการได้นอนหลับเท่ากับคนธรรมดาทั่วไป อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขาไม่ได้ตื่นขึ้นมาเพราะว่ามันเป็นเวลาที่เขาต้องตื่น แต่เนื่องจากเมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวนั้นส่งข้อมูลมาให้ว่าผู้ช่วยเหลือนั้นสำเร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ในที่สุด!”เจียงลู่ฉีตื่นเต้น เขานั้นอดทนไม่ไหวแล้วเกี่ยวกับผู้ช่วยเหลือนี้
หลังจากเรื่องทั้งหมด อาวุธของพวกเขานั้นมีค่ามาก พร้อมกับรวมไปอีกว่าพวกเขานั้นมีอาวุธมากกว่าหนึ่งชิ้นในคลังแสง
สำหรับความเชี่ยวชาญนั้น เจียงลู่ฉีตัดสินใจที่เลือกความเชี่ยวชาญในความแข็งแกร่ง ความคล่องแคล่ว ความแม่นยำและความป้องกันนั้นมันไร้ประโยชน์ของเจียงลู่ฉี เขาสามารถที่จะเลือกได้เพียงแค่ความเชี่ยวชาญในความแข็งแกร่งเท่านั้น พลังคือจุดอ่อนของเจียงลู่ฉี ในสถานการณ์นี้นั้นมันควรที่จะดีกว่าความแข็งแกร่งของหยิงซะอีก
[ความเชี่ยวชาญในความแข็งแกร่งมันเป็นเรื่องธรรมดาอันนิดเดียวและทางนี้มันก็ถูกจำกัด แต่ความเชี่ยวชาญอันแข็งแกร่ง เช่นการควบคุม การตรวจจับอันตราย การค้นคว้าหรืออย่างอื่นนั้นมันไม่ฟรี ฟังก์ชั่นพวกนี้นั้นจำเป็นต้องใช้นิวเคลียสในการทำให้มันใช้งานได้] เจียงลู่ฉีรู้สึกเซงเล็กน้อย
เขาสามารถที่จะเลือกอาวุธสำหรับผู้ช่วยเหลือได้แต่การสร้างอาวุธนั้นจำเป็นต้องใช้นิวเคลียสและแร่เหล็กพิเศษ! เมล็ดพันธุ์แห่งดวงดาวให้รายการอาวุธ ซึ่งมันก็มีอาวุธเช่น ดาบสองมือ เคียว ขวานใหญ่หรือปืน!
พวกมันทั้งหมดคืออาวุธเย็น ในตอนสุดท้ายของรายการนี้ อาวุธบางประเภทนั้นจำเป็นต้องใช้กระทั่งนิวเคลียสกลายพันธุ์ระดับสองเพื่อสร้างมัน
นิวเคลียสกลายพันธุ์ระดับสอง? เจียงลู่ฉีรู้สึกมึนงง ถ้าเขาได้รับระดับสองมากับมือละก็ เขาก็คงที่จะเลือกพัฒนาตัวเอง มันคงเป็นเรื่องไร้สาระที่จะพูดถึงมัน...
เจียงลู่ฉีหลงเข้าไปอยู่ในจินตนาการอันแฟนตาซีอีกครั้งหนึ่ง... จินตนาการถึงหยิงพร้อมกับร่างกายที่สมบูรณ์แบบ สัดส่วนที่จะออกมาเป็นอย่างไร รูปร่างที่ดูสวยงามและเหมือนกับดอกไม้.... ทันใดนั้นก็ดึงดาบอันใหญ่โตออกมา กระโดดขึ้นไปบนฟ้าอันสูงมากกว่าสิบเมตร ร่างกายของเธอนั้นจนสามารถที่จะทำลายหินผาได้และพลังทั้งหมดของเธอนั้นน่าหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง สำหรับเจียงลู่ฉีแล้วเธอคือเทพธิดา!
เจียงลู่ฉีรู้สึกมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆว่าผู้ช่วยรถนั้นไม่ได้ทำหน้าที่แค่เพียง ‘คนเฝ้าบ้าน’ ถึงแม้ว่าเธอสามารถที่จะขับรถMCVได้ ความสามารถในการต่อสู้ของเธอนั้นยอดเยี่ยมกว่าในการขับรถ
หลังจากที่เขาเลิกจินตนาการเพ้อเจ้อ เจียงลู่ฉีก็ค้นพบอันจริงอันดุร้าย เขานั้นเป็นแค่คนจนที่ไม่มีนิวเคลียสในมือ เขานั้นจะขายอาวุธและมาที่ตลาดมืดเพื่อตามหานิวเคลียสต่างหาก
“เอาละ พวกเราเริ่มต้นกันเถอะ!”
เจียงลู่ฉีดูตัวเลือกของเขาอีกครั้งหนึ่งและดำเนินการต่อ
ทันใดนั้นบนท้องฟ้ายามเช้าตรู่ ดวงจันทร์ที่ส่องแสงกระทบบนผืนน้ำก็ผิดรูปร่างเพราะว่าระลอกคลื่นน้ำ
ทันใดนั้น ฉากนี้ก็ถูกแยกออกโดยมือคู่หนึ่งที่สง่างาม ขาตรงอันเรียวงามนั้นก็ขยับออกมาจากฉากที่สวยงาม เธอนั้นสวมใส่ชุดหนังสีดำและกระโปรงสีดำ เธอมีหน้าอกที่สวยงามพร้อมกับเอวที่เรียวบาง
เธอนั้นเหมือนกับองค์หญิงที่เป็นนางฟ้าจากตำนาน!
