Chapter 86: หลบหนี!
“หัวหน้า พวกเราจะทำยังไงดีในตอนนี้?”
สมาชิกของหมาป่าเลือดนั้นตกอยู่ในความหวาดกลัว พูดตามตรงแล้ว กำลังของทีมนั้นอยู่ยงคงกระพัน รอบๆบริเวณนี้ไม่มีใครที่จะสามารถเทียบกับพวกเขาได้
แต่ในตอนนี้ เจียงลู่ฉีที่เป็นแค่ ‘คนธรรมดา’ เพียงพึ่งพารถมินิบัสและปืนไรเฟิลออโต้ก็กำราบพวกเขาได้แล้ว เขาไม่เหลือที่ให้พวกเขาได้หลบซ่อนอีกต่อไป
“หัวหน้า หัวหน้าจะต้องช่วยพวกเรากำจัดเขา พวกเราไม่สามารถที่จะให้มันเป็นแบบนี้นานกว่านี้ได้แล้ว!”สมาชิกอีกคนหนึ่งตะโกนขึ้น หมาป่าเลือดขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าเขาจะมีความสามารถที่แตกต่างกันสองอย่างก็ตามที ความสามารถของเขานั้นก็โฟกัสไปที่การต่อสู้ระยะไกล เมื่อไหร่ก็ตามที่เป็นการต่อสู้ระยะไกล เขาสามารถที่จะทำลายฝ่ายตรงข้ามเหมือนกับมันไม่มีใครที่จะสามารถยืนขวางทางเขาได้
อย่างไรก็ตามเมื่อจินตนาการการต่อสู้ระหว่าง ‘รถถัง’ ซึ่งมันมีความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างมั่นคง ซึ่งมันมากกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง มันก็ทำให้เขาขนลุก เขานั้นทรงพลัง แต่มันไม่มีทางที่เขาจะทรงพลังไปกว่ารถมินิบัสได้ ตามจริงแล้ว เมื่อเปรียบเทียบระหว่างเจียงลู่ฉีและรถมินิบัสของเขา หมาป่าเลือดก็ด้อยกว่าแล้ว
“โจมตีไปทางขวา! ปืนของเขาสามารถยิงได้เพียงแค่ด้านซ้าย ตราบเท่าที่พวกเราโจมตีด้านขวาของรถ เขาก็ไม่สามารถที่จะต่อสู้กลับได้!”นั่นมันคือความจริงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้
“ด้านขวานั่น?”
“พวกเรา! เอาหน่อยเว้ย!”
สมาชิกของหมาป่าเลือดนั้นก็ตื่นขึ้นในทันที ดังนั้นพวกเขาจึงกระโดดขึ้นไปบนรถHummerทีละคนทีละคน รวมไปทั้งรถ SUV และเหยียบคันเร่งพุ่งไปด้านขวาของรถมินิบัส
สวนอุตสาหกรรมก่อนวันสิ้นโลกนั้นไม่เคยที่จะขาดรถดีๆ ดังนั้นทีมหมาป่าเลือดก็เลือกรถดีๆมาคันหนึ่งมาโดยตลอด
รถSUVสี่คันเหมือนกับหมาป่าที่วิ่งไล่ตามวัวกระทิงจากด้านขวา ปรากฏตัวอย่างดุร้าย
พร้อมกันนั้นกระสุนจำนวนนับไม่ถ้วนจากปืนไรเฟิลออโต้ก็ยิงเป็นห่าฝนใส่หน้าต่างของรถมินิบัส
“ปึกปึกปึก!”จำนวนรอยแมงมุมเพิ่มขั้นอย่างต่อเนื่องที่กระจกกันกระสุนของรถมินิบัส
“ฆ่าพวกไอ้เหี้…นั่นให้หมด!”สมาชิกทั้งสองคนนั้นขึ้นไปโผล่หัวออกมาจากรถSUC เนื่องจากว่าพวกเขานั้นอยู่ห่างออกไปจากกระสุนปืนของเจียง ถ้าไม่อย่างงั้นละก็พวกเขาคงไม่กล้าที่จะโผล่หัวออกไปอย่างแน่นอน ในสายตาของพวกเขาแล้วเจียงลู่ฉีนั้นน่าหวาดผวาเป็นอย่างมาก เขานั้นเป็นเจ้าแห่งความตายอย่างไงอย่างงั้น
พวกเขานั้นมาพร้อมกับปืนไรเฟิลและระเบิด พร้อมกันกับเอาปากกระชากสลักระเบิดออกมา พวกเขาเล็งไปที่ด้านขวาของรถมินิบัส และพวกเขาก็กำลังจะปาระเบิดแล้ว!
แต่เพียงแค่หลังจากนั้น
‘แคร้ก!’ประตูของรถมินิบัสก็เปิดออก รูปร่างที่สง่างามก็ยืนอยู่ข้างๆประตู!
เจียงจู้อิงนั้นสวมใส่เสื้อเกราะและมือซ้ายของเธอก็ถือโล่หนักกันกระสุนที่ยาวหนึ่งเมตร ดวงตาคู่สวยคู่นั้นกำลังหลบอยู่หลังโล่กันกระสุน
สมาชิกหมาป่าเลือดนั้นเห็นเพียงแค่ปากของเธอนั้นขยับอยู่ เหมือนกับปีศาจร้ายตัวน้อย
“แคร๊กกกกกกกกก เปรี๊ยะ”กระแสสายฟ้าเริ่มเต้นบนอากาศ มันเหมือนกับงูม่วงที่กำลังเคลื่อนไหวไปมา ซึ่งหลังจากนั้นมันก็กระแทกเข้ากับสมาชิกสองคนที่กำลังขับรถSUVตามลำดับ
“ซี่-ซี่!”การยิงกระแสไฟนั้นออกไปไกล ดังนั้นพลังมันจึงไม่ได้แข็งแกร่ง เผาร่างกายของพวกเขานั้นเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็ทำให้ร่างกายของพวกเขาชาก็เพียงพอแล้ว!
‘ตุบ!’
ระเบิดที่ปราศจากสลักแล้วกลิ้งลงมาจากช่องกระจกรับแสงสว่าง คนขับรถได้ยินเสียง ‘ตุบ’และหันกลับไปมองอย่างรวดเร็ว เพียงแค่เห็นลูกระเบิดนั้นกำลังกระเด้งอยู่บนโซฟาหนัง....
“โอ้พระเจ้า! เหี้..แล้ว!”คนขับรถสองคนนั้นตื่นตระหนกจากสิ่งที่พวกเขาได้เห็น แต่พวกเขานั้นอยู่ในรถSUV ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย
“ตู้มมม!”ระเบิดเกือบที่จะระเบิดพร้อมกันกับรถ SUV คนขับรถนั้นโดนระเบิดจนกลายเป็นเศษเนื้อนับไม่ถ้วน ซึ่งอีกคนนั้นโดนเผา!
ก่อนที่ใครจะสามารถพูดถึง แจ็ค โรบินสินได้ สมาชิกสี่คนของทีมหมาป่าเลือดก็ถูกฆ่าได้ ซึ่งเพิ่มเติมจากสมาชิกที่โดนฆ่าไปก่อนหน้านี้ ทีมของเขานั้นตายไปแล้วเกือบครึ่งทีม!
ยิ่งแย่ไปกว่านั้น จำนวนการใช้กระสุนปืนนั้นเป็นไปอย่างบ้าคลั่งและใช้ไปเป็นจำนวนมากในการต่อสู้เมื่อตะกิ้ ด้วยเหตุนี้เอง ความโกรธของหมาป่าเลือดนั้นแผ่ซ่านไปทั่วกระดูก
“ดา ดา ดา!”เสียงปืนกลเบานั้นดังขึ้น สมาชิกบางคนที่ไม่ได้ระมัดระวังตัวก็ถูกฆ่าโดยทันที
และหลังจากนั้น
‘บูมมม!’ระเบิดสองลูกก็ทำให้รถSUVพลิกคว่ำ!
หมาป่าเลือดมองไปรอบๆและตาของเขาก็หยุดอยู่ที่คลังสินค้า เขานั้นมั่นใจว่าการโจมตีของระเบิดนั้นมาจากที่ตรงนั้น นอกจากเจียงจู้อิงและเจียงลู่ฉีแล้ว ในคลังสินค้าก็ยังมีผู้รอดชีวิตอีกสองคน
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความแข็งแกร่งที่จำกัด พวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในช่วงเวลาที่สำคัญมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขานั้นทำให้สิ่งต่างๆแย่กว่าเดิม
“หัวหน้า พวกเราควรที่จะหนีไหม?” ลูกน้องถามด้วยเสียงสั่นๆ พวกเขานั้นมีท่าทางที่จะหลบหนี
ถึงแม้ว่าสมาชิกของหมาป่าเลือดทั้งหมดนั้นจะเป็นโจรร้าย พวกเขาก็ยังคงหวาดกลัวความตายอยู่ดี
พวกเขานั้นตั้งทีมขึ้นมาเพราะว่าผลประโยชน์ มันคงจะเป็นเรื่องไร้สาระที่คิดว่าพวกเขาจะอยู่อย่างภักดีแก่ทีมของเขา ถ้าพวกเขานั้นเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้แล้ว ปกติแล้ว พวกเขาเชื่อว่าการโจมตีเจียงจู้อิงและทีมของเธอนั้นจะเป็นสงครามที่ไม่ตึงเครียดและผ่อนคลาย การฆ่าพวกเขาและหลังจากนั้นก็ได้รับอาวุธและวัตถุดิบ ทำไมจะไม่ทำละ? มันเป็นไอเดียที่ธรรมดาๆ
แต่ในตอนนี้ พวกเขานั้นหวาดกลัวไปถึงแก่น ผลประโยชน์อะไรละ? สมาชิกครึ่งหนึ่งของทีมนั้นถูกฆ่าไปแล้ว พวกเขาจะสามารถที่จะต่อสู้กับพวกนี้ได้ต่ออีกงั้นหรอ?
ไม่มีใครที่โง่และเริ่มที่จะโจมตีรถมินิบัสอีก หลังจากที่กระสุนไม่สามารถที่จะเจาะกระจกกันกระสุนได้ และการปาระเบิดก็อันตรายเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นซ้ายหรือขวา การรอคอยพวกเขาก็เหมือนกับรอคอยพระเจ้าแห่งความตายมาฆ่า!
“ถอยทัพ!”หมาป่าเลือดนั้นมีแรงบันดาลใจที่จะฆ่าคนพวกนี้ทิ้งซะ
ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของวันโลกาวินาศ เขานั้นมีความสุขที่พลังนั้นมีมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เขานั้นได้ฆ่าหัวหน้าคนก่อน เขาก็รู้สึกว่าชีวิตของเขานั้นสุดท้ายแล้วก็มีความหมายและมันก็ถึงจุดที่สุดยอด
เขานั้นมีพลังที่สามารถที่จะควบคุมความเป็นความตายของคนอื่นได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาเชื่อว่าหลังจากนี้เขาจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก ในอนาคต เขาอาจจะได้สร้างราชอาณาจักรขึ้นด้วยตัวเขาด้วยซ้ำ!
เขานั้นต้องการที่จะฉีกกระชากเจียงเป็นส่วนๆ แต่เขายังคงตระหนักได้ว่าตัวเลือกที่เข้าท่าที่สุดคือการหลบหนี มิฉะนั้นแล้ ความหวังและความฝันทั้งหมดนั้นจะถูกทำลายลง
“ถอยทัพ!”หมาป่าเลือดนั้นคำรามดังมาก
สมาชิกทั้งหมดก็ได้ยินมัน ตามจริงแล้ว ในตอนนี้พวกเขาเหลือเพียงแค่เก้าคนเท่านั้น
เมื่อฟังการออกคำสั่งของหมาป่าเลือด เจียงลู่ฉีก็ฉีกยิ้มขึ้น “ถอยทัพงั้นหรอ? นายควรที่จะถามฉันก่อนเป็นอย่างแรกนะ!”
