ตอนที่แล้วTXV – 109   ผู้อาวุโสลึกลับ !
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปTXV – 111 ความโกรธที่น่าสะพรึง !

TXV – 110 หน่วยลับ !


TXV – 110 หน่วยลับ !

 

          ฉือโบเหยิยน สัมผัสได้ว่าเซี่ยเหล่ยมีความพิเศษบางอย่าง

 

          หลงบิงหมุนไปรอบๆเพื่อมองไปที่เซี่ยเหล่ย ในสายตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนงงงวย “การพบกันครั้งแรกของเรา คุณไม่มีความสามารถทางด้านการต่อสู้เลย แต่ตอนนี้ไม่น่าเชื่อ คุณสามารถสู้ได้แม้แต่กับหัวหน้าหน่วยฉือ ฉันรู้ว่าคุณจะไปสำนักหวิงชุนเพื่อเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้แต่คุณเรียนรู้เร็วเกินไปรึเปล่า? คุณเรียนรู้สิ่งต่างๆได้เร็วมาก ทำไมถึงรวดเร็วขาดนี้ ?”

 

          เซี่ยเหล่ยแบบมือทั้งสองข้างแล้วแสดงท่าทางราวกับผู้บริสุทธ์ “ทำไมงั้นหรอ ?จริงๆผมก็อยากรู้เหมือนกัน คุณมองมาที่ผมดีๆสิ ผมไม่ได้มี 3 หัว หรือมี 6 แขน ผมเป็นแค่คนธรรมดา อย่างไรก็ตาม หัวหน้าหน่วยฉือไม่ได้สงสัยอะไรในตัวผมหนิหรืออาจเป็นเพราะผมมี IQ ที่สูงมากๆก็ได้”

 

          หลงบิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ดาวินซี่ เป็นผู้ที่โลกจดจำว่าเป็นบุคคลที่มี IQ สูงที่สุดในโลกแต่เขาไม่ได้มีความสามารถเรียนรู้เร็วทและแปลกประหลาดเหมือนคุณ หรือว่าคุณมี IQ ที่สูงกว่าเขา?”

 

          เซี่ยเหล่ยรีบเบี่ยงประเด็นแล้วพูดขึ้นว่า“คุณกับหัวหน้าหน่วยฉือทำงานด้วยกันมาก่อนคุณไม่ได้บอกผม ผมพอให้อภัยคุณได้ แต่ตอนนี้ผมเป็นที่ปรึกษาของคุณอยู่ข้างเดียวกับคุณ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณมีอะไรแล้วไม่บอกผม เรายังจะถือว่าเราเป็นพวกเดียวกันได้อีกเหรอ?”

 

          หลงบิงเงียบไปครู่หนึ่งหลังจากนั้นก็พูดขึ้นว่า “หน่วยงานลับ 101”

 

          หลังจากนั้นหลงบิงก็กล่าวต่อ “หน่วยปฎิบัติการ 101 เปนหน่วยงานลับที่มีภารกิจคือการคุ้มครองความปลอดภัยของประเทศ ต่อต้านผู้ก่อการร้ายและปราบปรามสงคราม อาชญากรรม คอยสอดส่องความเคลื่อนไหวของพวกใต้ดินเป็นต้น ถ้ามีบุคคลที่มีพฤติกรรมส่อแววว่าจะเป็นภัยต่อประเทศระดับร้ายแรง ซึ่งพวกเราก็เป็นหนึ่งในนั้น พวกเราจะมีหน้าที่กำจัดคนเหล่านั้นทันทีโดยไม่สนว่าบุคคลนั้นจะมีสถานะอะไรก็ตาม หรือว่าอยู่ประเทศไหน ทำหน้าที่เหมือนคนกวาดขยะจนมีชื่อพิเศษว่า กวาดถนน หรือก็คือ เราปกป้องประเทศนี้อยู่หลายครั้ง ถ้าหากมีใครบ่อนทำลายความก้ามหน้าของประเทศ คนนั้นคือศัตรูเรา !”

 

          ท่าทีของเซี่ยเหล่ยแข็งทือทันทีราวกับว่ามีแรงดันอากาศขนาดใหญ่พุ่งตรงมาชนเขาอย่างจัง....

 

          หลงบิงยิ้มแบบเก้ๆกังๆ “กลัวงั้นหรอ ?”

 

          เซี่ยเหลยฝืนยื้มและพูดว่า “แต่เดิมผมเป็นแค่คนธรรมดาคนนึงเท่านั้น หัวหน้าหน่วยฉือทำให้ผมกลายเป็นผู้ร่วมงานกับคุณแล้ว เพราะฉะนั้นผมจึงไม่จำเป็นต้องปรับตัวอะไรมากมาย !”

 

          หลงบิงกล่าว “คุณสบายใจได้ คุณไม่ได้มีส่วนร่วมกับเรื่องนี้มากนักหรอก อย่ากังวลไปเลย ยังไงพวกเราจะปกป้องทุกคนรวมทั้งคุณด้วย”

 

           “เมืองจีนกว้างใหญ่ คนมีพรสวรรค์มีอยู่ทุกที ทำไมคุณต้องเลือกผมล่ะ ?” เซี่ยเหล่ยกล่าว

 

           “คนจีนที่มีพรสวรรค์มีมาก แต่พรสวรรค์ของคุณเราเพิ่งค้นพบมันตอนแรก ในการเจอกันครั้งแรกของเรา คุณสามารถมองเห็นมือปืนสไนเปอร์ที่อยู่ใต้หลังคาที่ทั้งมืดและไกลจากเราหลายร้อยเมตรได้ มันทำให้เรารู้ว่าคุณมีการมองเห็นที่เหนือกว่าคนปกติทั่วไป หลังจากนั้นคุณได้พบหลักฐานทางอาชญากรรมจากถังขยะในเครื่องดูดฝุ่น ช่วยให้เจียงหยูยี่สามารถปิดคดีได้ แม้ว่าก่อนหน้านั้นหน่วยหาหลักฐานของตำรวจจะหาหลักฐานทั่วสถานที่เกิดเหตุแล้ว แต่ไม่มีวี่แววว่าจะพบหลักฐานแม้แต่น้อย จากเหตุการณ์นี้ทำให้รู้ว่านอกจากคุณจะมีการมองเห็นที่เหนือกว่าคนปกติทั่วไปแล้ว คุณยังมีความคิดละเอียดรอบคอบ ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังมีความรู้ด้านภาษามากมายหลายภาษาอีกด้วย ไม่เพียงแค่สื่อสารกับชาวต่างชาติได้ แต่ความสามารถด้านภาษาของคุณยังมากถึงขนาดอ่านเอกสารที่คนเก่งในภาษานั้นถึงจะแปลได้ได้อีกด้วย คุณมีความสามารถในการแก้ปัญหาที่ยอดเยี่ยม แม้แต่ปัญหาที่เราเห็นว่ายากนั้น แล้วคุณบอกว่าคุณเป็นแค่คนมีพรสวรรค์ ? คุณคิดว่าจะซ่อนความาสามรถพิเศษของคุณไว้ได้ ?”

 

          “เพราฉะนั้นแล้ว หัวหน้าคุณจึงอยากให้ผมคอยแก้ปัญหาให้คุณและค่อยช่วยเหลือคุณเวลาทำภารกิจ ใช่มั๊ย?”

 

          หลงบิงกล่าว “นี้เป็นวิธีการของหัวหน้าหน่วยฉือ คำสั่งของเขาฉันต้องปฏิบัติตาม”

 

          เซี่ยเหล่ยยักไหล่ของเขา “ก็ดี ถือว่าช่วงเวลาที่พบคุณที่มาเก๊าเป็นช่วงเวลาที่ดี ผมจะถือว่ามันเป็นโชคชะตา แล้วข้อมูลประจำตัวของผมมีอะไรบ้าง?”

 

          หลงบิงส่ายหัว “ไม่มี เราจะไม่ให้ข้อมูลประจำตัวอะไรกับคุณ”

 

          “ไม่มีข้อมูลประจำตัว แล้วผมเป็นที่ปรึกษาแบบไหนล่ะ ?”

 

          หลงบิงพูด “คุณต้องการข้อมูลส่วนตัว เมื่อพบปัญหามันจะทำให้คุณเหมือนอยู่ในที่แจ้ง ไม่คิดอย่างงั้นเหรอ?”

           

          เซี่ยเหล่ยไม่มีคำพูดใดๆออกมาเขาใคร่ครวญถึงสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่นี้ ถ้าหากเขามีข้อมูลรับรองจากหน่วยงานลับ101 ก่อนหน้านี้ขณะที่อยู่ในบูรพาอุตสาหกรรม เขาคงไม่โดนซู่เจิงยี่หัวเราะเยาะเขาหรอก

 

          “คุณต้องการสิ่งที่ทำให้โง่เง่าไปทำไม มันจะเป็นหลักฐานสำคัญในการเปิดเผยตัวตน ในปัจจุบันเป็นโลกยุคที่สามารถเข้าถึงข้อมูลได้ง่ายมากขึ้น หากคุณถูกเพ่งเล็งโดยใครก็ตาม เขาแค่เข้าไปในระบบฐานข้อมูลแล้วสถานะของคุณจะถูกเปิดเผย มันเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดเลยล่ะ”

 

          เซี่ยเหล่ยกำลังฟังประสบการณ์ที่หลงบิงพูดให้เขาฟัง !

 

          “คุณมีความสำคัญกับพวกเรามาก เราจะไม่ทำให้คุณเกี่ยวต้องมาเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ เพราะเรื่องเหล่านี้จะทำให้คุณไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตแบบปกติได้ คืนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องพูดอะไร เข้าใจที่ฉันพูดรึเปล่า?”

 

          เซี่ยเหล่ยพยักหน้า “ดี ผมจะจำไว้ !”

 

          “ฉันได้เอาของคุณไปไว้ที่ห้องคุณแล้ว มีอะไรจะถามอีกรึเปล่า อยู่นี้เราอยู่กันแบบครอบครัว คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพก็ได้” หลงบิงตบมือลงบนบ่าของเซี่ยเหล่ย หลังจากนั้นก็เดินไปยังบันได

 

          เมื่อการพูดคุยอย่างเป็นทางการจบลง เซี่ยเหล่ยมองตามเธอไป  สายตาของเขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมองเห็นก้นที่โดดเด่นที่ถูกห่อหุ้มด้วยกางเกงคาวบอยขาสั้น กางเกงขาสั้นนั้นเผยให้เห็นเรียวขางาม ไม่ต้องคาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ก่อนที่ความคิดเขาจะเด่นชัดขึ้น เมื่อประกอบกับฉากสีขาวและเงางามที่สะท้อนอยู่บนโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยหิมะสีขาวนั้นยิ่งทำให้ภาพที่เห็นดูสดใสและสวยราวกับอัญมณีล่ำค่า

 

          เซี่ยเหล่ยหันไปแล้วจ้องมองไปยังเพดานเหนือศีรษะของเขา เขารู้ว่าถ้าเขาไม่ทำเช่นนี้ เขาจะมองเห็นก้นของหลงบิง ยิ่งไปกว่านั้นจะเห็นไปถึงขั้นเธอเปลือยกายต่อหน้าเขาแน่ๆ.......

 

          สวรรค์ได้มอบความสามารถนี้เพราะไว้ใจเซี่ยเหล่ย แต่แฟนของเขาไม่น่าจะไว้ใจเขาเหมือนสวรรค์ ดูซิ !แล้วคนที่ไม่สบายใจก็คือเซี่ยเหล่ยไม่ใช่หลงบิงซะหน่อย

 

          อาคารสองหลังนี้เป็นอพาร์ทเม้นท์ขนาดใหญ่ มี 3 ห้อง ห้องนอน ห้องฝึก และโรงยิม จริงๆแล้ว โรงยิมถูกตกแต่งสมัยใหม่รวมถึงห้องนั่งเล่นด้วย มันมีอุปกรณ์ออกกำลังกายมากมาย ทั้งลู่วิ่งและจักรยานออกกำลังกาย............

 

          หลงบิงพาเซี่ยเหล่ยไปยังห้องนอน.......

 

          ห้องนอนเป็นห้องนอนที่เรียบง่ายมากๆมีเพียงเตียง และตู้เสื้อผ้า สไตล์เก่าๆมีโต๊ะและเก้าอี้ไม้ประดับอยู่ใต้หน้าต่าง เซี่ยเหล่ยทิ้งตัวลงบนเตียง และครุ่นคิดกับเรื่องที่เรียนรู้มาจากหลงบิง

 

          “ความลึกลับของเขาดันไปสะดุดตาของหัวหน้าฉือ เราจึงมาเป็นปรึกษาของหน่วยลับ101 ไม่ต้องมีข้อมูลส่วนตัวอะไร ไม่มีค่าจ้าง..... แล้วเราจะได้อะไร?” เมื่อคิดมาถึงจุดนี้ มุมปากของเซี่ยเหล่ยยกขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มแบบเซ็งๆออกมา

 

          ผลตอบแทน? ไม่รู้จริงๆว่าจะได้อะไรกลับมา ไม่มีการทำขวัญใดๆ นี้มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย แม้ว่าผมจะรักชาติ แต่คนรักชาติก็ต้องทานอาหารเหมือนกันคนอื่นๆไม่ใช่เหรอ?

 

 

          “เมื่อผมคิดอีกทีโดยให้น้ำหนักกับเรื่องเงินมากขึ้น ผมคิดว่าผมโง่จริงๆ ใครคือ ฉือโบเหยิยน? ผมต้องทำงานให้กับเขา เขาชักจูงผมด้วยคำสั่งโดนที่ผมไม่เต็มใจหรือเขากำลังแสดงให้เห็นถึงวิธีการของเขา  เขาจะตอบแทนผมอย่างที่ผมไม่สามารถประเมินได้ คนอื่นๆทำสิ่งต่างๆเพื่อให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นยิ่งใหญ่แต่ไม่ใช่ฉือโบเหยิย เขาเป็นคนเอาแต่ใจชอบสั่งผู้อื่นให้อยู่ภายใต้คำสั่งของเขา !” เซี่ยเหล่ยคิดทบทวนอย่างรวดเร็ว

 

 

          การคิดเล็กคิดน้อยเรื่องบุคคลไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนักหรอก การจะประสบความเร็จที่ยิ่งใหญ่ไม่ควรจะมานั่งกังวลเรื่องไร้สาระเหล่านี้........

 

          ในเวลานั้นได้มีเสียงเพลงดังขึ้น เป็นเพลงที่มีท่วงทำนองเหมาะกับการเคลื่อนไหวร่างกาย.....

 

          “เวลานี้เปิดเพลงทำไมกัน?”  เซี่ยเหล่ยที่รู้สึกแปลกใจได้ลุกจากเตียงนอน แล้วไปเปิดประตู

 

          ห้องออกกำลังกายที่เปิดเพลงอยู่นั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังออกกำลังกาย..........หลงบิงกำลังซิทอัพบนอุปกรณ์ออกกำลังกายอย่างงดงาม.....

 

          ร่างกายเธอท่อนบนกำลังสวมบิกินี่สำหรับการออกกำลังกาย ปิดผิวหนังเพียงเล็กน้อย เปิดเผยให้เห็นสะดือของเธอ ผิวของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่อ เหงื่อของเธอทำให้ผ้าฝ่ายสีดำของเธอเปียกชุ่มทำให้เนื้อผ้าดูบางมากยิ่งขึ้น ยิ่งมีการเปลี่ยนท่าทางยิ่งทำให้ผิวสีขาวของเธอดูสวยมากขึ้น ก้นใหญ่รับกับเอวคอดเรียวทำให้ร่างกายเธอดูดีมากขึ้น แต่มันทำให้เลือดในกายปะทุมากขึ้นจนแทบจะพุ่งออกมาก ออร่าของความเป็นผู้ใหญ่และความลึกลับน่าค้นหายิ่งทำให้เซี่ยเหล่ยยิ่งอยากค้นหาตัวเธอมากขึ้น......

 

          เวลานี้ เซี่ยเหล่ยได้หันสายตาไปทางอื่น เพราะว่ากลัวที่จะไม่สามารถควบคุมตาซ้ายของตัวเองได้อีก !

 

          ทันใดนั้นหลงบิงจ้องมาที่เซี่ยเหล่ยเขากล่าวทักทายพร้อมด้วยรอบยิ้ม “เอ่อ... คุณกำลังออกกำลังกายหรอ ?” บางครั้งการถามในบางสิ่งที่เรารู้อยู่แล้วเป็นวิธีการที่ดีที่ช่วยบรรเทาภาวะอึดอัดใจได้

 

          หลงบิงดึงร่างกายช่วงบนของตนเองขึ้นจากอุปกรณ์ออกกำลังกาย หน้าอกใหญ่โตสมส่วนได้รูปเครื่องไหวตามจังหวะการหายใจของเธอ รูปร่างที่สมส่วนกลมกลึงแบนราบ เธอมองที่เซี่ยเหล่ยอีกครั้ง  หลังจากนั้นเธอได้ลุกออกจากเครื่องออกกำลังกาย ในครั้งนี้เซี่ยเหล่ยกำลังเห็นเธอเปลือยกายต่อหน้าเขาอีกครั้ง !

 

          คงถึงเวลาต้องหักห้ามใจตัวเองบ้างแล้วล่ะ !

 

          เซี่ยเหล่ยกลั้นหายใจ ภาพดึงดูดตรงหน้าทำให้กระบวนการคิดของเขาช้าลง เมื่อเขาได้เห็นร่างกายของเธอ แต่มันหักห้ามใจยากจริงๆที่จะไม่คิดเรื่องพรรนั้นกับเธอ

 

          แต่จริงๆแล้วในเวลานั้น หลงบิงได้ดึงตัวเองขึ้นทันที ในมือของเธอมีปืนพก ไม่มีการพูดอะไร ไม่มีการสัญญาณใดๆ เธอส่งสัญญาณเตือนเขาเมื่อเห็นเขาไม่มีสติ..

 

          เซี่ยเหล่ยไม่มีท่าทีตอบสนอง ถึงเวลาที่เธอต้องใช้ปืนพกเพื่อเตือนสติเขา เสียงลั่นไกของปืนดังขึ้น !

 

          ถึงแม้ว่าจะเป็นปืนเก็บเสียงแต่อนุภาพของลูกกระสุนมีเยอะมาก ทันใดนั้น เซี่ยเหล่ยได้เบี่ยงตัวออกจากที่แห่งนั้น การที่เขากลั้นหายใจนานเกินทำให้เขาหายใจไม่ออก.........

 

เสียงประหลาดดังขึ้น !

 

          หลงบิงลุกจากเครื่องออกกำลังกาย ปีนพกค่อยๆลดไปข้างๆลำตัวของเธอ จากนั้นหลงบิงจ้องมองไปที่เซี่ยเหล่ย

 

          หลังจากเซี่ยเหล่ยรู้สึกถึงลมหายใจของตัวเองอีกครั้ง เขามองไปยังส่วนเว้าโค้งของหลงบินอย่างขุ่นเคืองแล้วพูดว่า “คุณ........คุณทำ?”

 

          หลงบิงยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “รูปร่างฉันดีรึเปล่า?”

 

          เซี่ยเหล่ยมองไปที่เธอทันที เธอหมายความว่ายังไง?

 

          หลังจากนั้นหลงบิงกล่าวขึ้น “คุณต้องจำไว้ ผู้หญิงยิ่งสวยยิ่งมีอันตราย เธอใช้ร่างกายของเธอดึงดูดสายตาของคุณ สมองของคุณไม่ควรจินตนาการว่านั้นคือร่างกายของเธอ แต่คุณควรคิดว่านั้นคือสิ่งที่ปกป้องอาวุธของเธออยู่ !”

 

          เซี่ยเหล่ย“………”

 

          “นี้เป็นเพียงบทเรียนแรก” หลงบิงกล่าว การที่จะมาเป็นที่ปรึกษาของหน่วยลับ101ได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันสามารถฝึกฝนคุณได้ แต่คุณต้องเตรียมร่างกายคุณให้พร้อมด้วย

 

          เซี่ยเหล่ยทอดตัวลงกับพื้น เขามองไปยังรูปร่างที่มีความเป็นผู้ใหญ่และสิ่งลึกลับที่อยู่ระหว่างขาเธอขณะที่สมองของเขากำลังสับสนวุ่นวาย.......

 

          หลงบิงรู้สึกว่าที่เซี่ยเหล่ยจ้องมองมาที่เธอ และเธอยังเห็นว่าเขากล้ามองกางเกงของเธอด้วย คิ้วเธอกระตุกทันที ปากกระบอกปืนเคลื่อนย้ายไปอยู่ที่ส่วนล่างของเซี่ยเหล่ยโดยทันที !

 

 

          ปัง! เสียงปืน !

 

          เสียงตะโกนของเซี่ยเหล่ย “เห้ย !!

 

          ติดตามตอนต่อไป.........

 

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด