8-ปรมาจารย์ดาบ
โรดี้รับรู้ได้ว่าชายตรงหน้าเป็นนักรบแถมยังเป็นนักดาบด้วย เขาไม่สามารถบอกได้ว่าทำไมเขาจึงมีความรู้สึกแบบนั้นแต่อย่างไรก็ตามเขายังมั่นใจในตนเอง
ชายคนนี้ดูเหมือนจะสนใจในตัวโรดี้เขายิ้มอย่างอ่อนโยน
"เอาละ ฉันได้ยินมาว่านายเป็นนักดาบ อันดับแรกเราจะทดสอบทักษะเกี่ยวกับดาบของนายก่อน นายมีดาบหรือเปล่า?"
คำพูดของเขาทำให้ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาจำได้ว่าเขาหยิบดาบมาเมื่อวานนี้ เขายืดตัวตรงและกล่าวเสียงดัง
"ฉันไม่ได้เป็นนักดาบอย่างเป็นทางการ แต่ฉันมีความตั้งใจที่จะเป็นมันให้ได้! ฉันมีดาบของตัวเอง แต่..แต่มันถูกยึดไปเมื่่อคืน" ชายคนนั้นพยักหน้าก่อนหันไปมองนิโคล นิโคลไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้าให้ ชายคนนั้นตะโกนสั่งข้ารับใช้ที่อยู่แถวนั้น
"เอาละใครก็ได้ไปนำดาบของเจ้าหนุ่มนี่มาคืนเจ้าของที!" ดูเหมือนว่าตำแหน่งของชายคนนี้จะไม่ต่ำทรามทีเดียว คนรับใช้ที่ได้ยินเสียงของชายคนนี้เขารีบวางสิ่งที่ทำและวิ่งออกไปทันทีไม่นานเขาก็นำดาบที่โรดี้พกติดตัวมาเมื่อคืนมาด้วย
"นี่คือดาบของเจ้า?" ชายวัยกลางคนยิ้มให้ ดูเหมือนว่าเขามองเห็นสนิมที่ดาบโดยไม่ตั้งใจ
เขาพูดตามความจริงที่เห็นดาบ ไม่ใช่ว่าทุกคนสามารถพกพาอาวุธในจักรวรรดิได้ แม้ว่าตัวดาบจะดูไม่ค่อยดีนักแต่มันก็ยังคมอยู่ อย่างไรก็ตามดาบเล่มนี้เป็นเพียงดาบที่ได้มาจากทหารรับจ้างดังนั้นคุณภาพมันก็แค่พอใช้ได้
แต่อย่างไรก็ตามใบหน้าของโรดี้ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความอาย ด้วยความหยิ่งในตัวเองเขาจะไม่ยอมเสียหน้าต่อนิโคลที่มองอยู่ เขาจึงตอบไปว่า
"ใช่นี่เป็นดาบของฉันเอง ฉันมีเล่มที่ดีกว่านี้แต่ตอนนี้ฉันมีเพียงเล่มนี้ที่ติดตัวมา" ชายวัยกลางคนพยักหน้าครุ่นคิดก่อนพูด
"ก็ดี,เอาละแสดงทักษะดาบของนายให้ฉันดู ฉันจะโจมตีไปที่นายแล้วมาดูกันว่านายจะต้านได้นานแค่ไหน"
"ตกลง!" โรดี้ยกอาวุธขึ้นพร้อมกล่าวตกลง ด้วยการเปิดตัวอย่างสวยงาม,เธอปราถนาให้เด็กหนุ่มคนนี้เผชิญหน้ากับชายผมสีเงินมันเหมือนกับเขาต้องสู้กับมังกรคนเดียว
ชายวัยกลางคนก้มตัวลงหยิบดาบใหญ่ที่พิงไว้กับเก้าอี้ขึ้นมา เขามองไปที่โรดี้แล้วพูด
"เตรียมตัวรับมือ,ฉันจะบุกแล้ว!"
โรดี้มุ่งความสนใจไปที่ชายวัยกลางคนร่างกายเขายืดตัวตรงเตรียมรับการโจมตี
"ทางซ้าย!" ชายคนนั้นร้องออกมาก่อนจะโจมตีไปที่โรดี้ ดาบของเขารวดเร็วมาก โรดี้เห็นเพียงแสงสีขวาพุ่งมาจากทางด้านซ้าย สิ่งที่เขาทำได้ก็คือใช้สัญชาตญาณสกัดกั้นการโจมตี
"ฟับ" โรดี้รู้สึกเหมือนว่าเขาโดนเตะจากม้าที่วิ่งมา เขาถอยออกมาสองสามก้าวเพื่อตั้งสมดุลร่างกายใหม่ แต่ชายวัยกลางคนไม่ยอมให้เขาได้ตั้งตัวเขามาประชิด
"ขวา!" ดาบถูกฟันลงมาอีกครั้ง
โรดี้รีบจับดาบด้วยมือทั้งสองข้างเพื่อเพิ่มแรงในการรับดาบ พลังที่เขามาปะทะนั้นทรงพลังมาก
โรดี้ถูกดันถอยไปที่กำแพงก่อนที่เขาจะหยุด ใบหน้าของเขาเป็นสีแดงและหอบหายใจ
ชายวัยกลางคนหยุดโจมตีและยิ้มให้
"ก็ไม่เลว,ความแข็งแกร่งทางกายภาพดีพอสมควร,ปฏิกิริยาตอบสนองค่อนข้างดี.อย่างไรก็ตามการป้องกันของคุณค่อนข้างจะทื่อและติดขัดไปนิด,ไม่มีความยืดหยุ่นพอ!" โรดี้สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนก้าวกลับมาที่กลางสนาม เขาพูดขึ้นมา
"ตอนนี้ฉันยืนป้องกันการโจมตีของคุณแล้ว ตอนนี้ตาฉันโจมตีและคุณเป็นฝ่ายป้องกันบ้าง!"
ชายวัยกลางคนยิ้ม"คุณ?"
โรดี้กำลังพยายามพูดอะไร? โรดี้ตระหนักได้ว่านิโคลที่นั้งอยู่กำลังมองเขาด้วยสายตาเย้ยหยัน
โรดี้มองลงไปก็พบว่าบนใบดาบของเขามีรอยแตก2ตำแหน่ง สีหน้าของโรดี้เปลี่ยนไปทันที ดาบเล่มนี้มีค่าไม่กี่เหรียญเงิน แม้ว่ามันจะด้อยกว่าดาบของโรดี้(ดาบจริงๆที่โรดี้ใช้ถูกเก็บไว้ที่หอพัก) แต่โรดี้คิดว่าเมื่อเขาเสร็จงานแล้วเขาจะนำมันไปขายแม้ว่าจะไม่ได้มากมายแต่มันก็พอให้เขาซื้ออาหารกินได้
ด้วยสีหน้าเป็นทุกข์ โรดี้ค่อยๆลูบตามรอยแตกบนใบดาบ ใบดาบก็แตกเป็นชิ้นๆลงพื้น สิ่งที่เหลืออยู่เพียงอย่างเดียวก็คือด้ามดาบในมือของเขา
ใบหน้าของโรดี้เปลี่ยนเป็นสีขาวและดูท้อแท้ ชายวัยกลางคนหัวเราะเบาๆก่อนเปลี่ยนดาบบนเก้าอี้ เขาหันไปหานิโคลและหัวเราะ
"เขาไม่ได้เลวร้ายเลย น้อยนักที่จะหาคนรับดาบของฉันได้ถึงสองครั้งในคนอายุเท่านี้" โรดี้ทำหน้าห่อเหี่ยว
"ไม่เลวหรอ? นายสามารถพังดาบของฉันได้ด้วยการฟันสองที!!" นิโคลหันไปหาโรดี้และพูดกับเขา
"เงียบน่า,นายคิดว่านายเป็นใคร นายคิดจริงๆหรอว่านายสามารถล้มปรมาจารย์ได้?เขาคือปรมาจย์ดาบออทั่ม(ฤดูใบไม้ร่วง)ที่เป็นนักดาบชั้นนำแห่งเมืองหลวงอิมพีเรียล!เขาเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางว่าจะเป็น1ในผู้เข้าร่วมที่จะสามารถดึงดาบศักดิ์สิทธิ์ออกจากฝักได้"
"ปรมาจารย์ออทั่ม?" โรดี้อุทาน "คุณคือปรมาจารย์ออทั่ม!!!" ใบหน้าของเขาตกตะลึงตอนนี้เด็กหนุ่มรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
"คุณเป็นหัวหน้าของเหล่านักดาบแห่งโรยัลคอร์ท คุณเป็นคนที่ถูกยอมรับโดยสาธารณะชนว่าเป็นผู้ที่มีโอกาสชักดาบศักดิ์สิทธิ์ออกจากฝักได้มากที่สุด!!" โรดี้มองไปที่ชายวัยกลางคนด้วยสายตาชื่นชม ปรมาจารย์ออทั่มเขาคือชายผู้เป็นตำนานตัวจริงเกือบจะเป็นเหมือนวีรบุรุษจากเทพนิยาย สำหรับเหล่านักดาบหนุ่มแล้วไม่มีใครมีค่าควรบูชาไปมากกว่าออทั่มผู้นี้ ใบหน้าบึ้งตึงของโรดี้ถูกเป่าหายไปทันที
เขารู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่ออทั่มเป็นคนมาทดสอบเขาและเขาโรดี้ก็สามารถป้องกันได้ถึง2ครั้ง การโจมตี2ครั้งจากปรมาจารย์ดาบ ในความเป็นจริงระหว่างการประชุม สมัชชานักดาบ ในปีหน้าออทั่มสามารถดึงดาบศักดิ์สิทธิ์ได้จริงๆเขาจะเป็นคนแรกที่ทำได้ในรอบหลายๆศตวรรษ เขาจะกลายเป็นตำนานในรอบร้อยปี
ออทั่มยิ้มอย่างไม่ใส่ใจและพูดกับนิโคล "นิโคล,ฉันได้ทำตามที่สัญญาเอาไว้แล้ว ผู้ชายคนนี้ดีมากเลยทีเดียว อีกไม่นานเขาจะเข้าสู่นักดาบระดับสอง เมื่อเปรียบเทียบกับน้องชายตัวน้อยของคุณเขาแข็งแกร่งกว่ามาก" ตอนนี้ออทั่มเหมือนกำลังแสดงความคิดเห็นแปลกๆออกมา
นิโคลพยักหน้า เธอลุกขึ้นและเดินตรงไปที่ออทั่ม เธอเดินไปข้างๆเขาและกระซับอะไรบางอย่างที่หูของออทั่ม เมื่อออทั่มได้ฟังคำพูดของเธอเขาก็ทำหน้าขุ่นเคืองและส่ายหน้า
"ไม่!ฉันเคยพูดเรื่องนี้มาแล้ว ถ้าไม่ใช่คนจะตระกูลทิปลิปฉันจะไม่ยอมรับคนอื่น" นิโคลมองไปที่การแสดงออกของออทั่มและก็ถอนหายใจ
"ก็ได้" ออทั่มคิดอะไรบางอย่างได้ก่อนจะยิ้มมออกมา
"อย่างไรก็ตามฉันสามารถให้คำแนะนำบางอย่างกับเขาได้ ฉันจะกลับมาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ตอนบ่าย" โรดี้มองอย่างโง่งมไปที่นิโคลและออทั่ม ก่อนที่สายตาของเขาจะลดต่ำลงไปที่สัดส่วนของนิโคล นิโคลจ้องเขม็งไปที่โรดี้ก่อนจะตำหนิ
"เจ้าโง่! รีบขอบคุณปรมาจารย์ดาบออทั่มซะ พรุ้งนี้เขาได้สัญญาว่าจะมาสอนเรื่องเกี่ยวกับดาบให้นายในวันพรุ่งนี้ตอนบ่าย" โรดี้ไม่ได้ตอบสนองแต่หัวใจของเขาเต้นโครมคราม ทำไมดวงตาของเธอถึงสวยงามแบบนี้ในยามเธอจ้องมอง?
นิโคลก้มเหยียบเท้าโรดี้ก่อนจะตะคอกใส่
"โรดี้!" โรดี้สะดุ้งและออกจากพวังมึนงง ออทั่มได้เน้นย้ำสิ่งที่เขาพูดอีกครั้ง
"จำไว้ฉันจะมาที่นี่ตอนบ่ายพรุ่งนี้" หลังจากนั้นออทั่มก็เดินออกไป
นิโคลชำเลืองมองโรดี้ด้วยสายตาที่ก้าวร้าวก่อนจะเรียกคนรับใช้
"พาเขาออกไปและนำเขาไปยัดไว้ในที่ให้เตรียมเอาไว้ในคืนนี้!!" นิโคลที่สั่งงานเสร็จก็หันกลับออกไปจากลานในทิศตะวันออก
คนรับใช้สองคนเดินไปที่ลานบ้านอย่างรวดเร็ว โรดี้ลุกขึ้นและเดินตามพวกเขาจากทางด้านหลัง โรดี้ค่อยๆตั้งสติขึ้นมาอีกครั้งในที่สุดสมองของเขาก็ประมวลผลได้
"โอ้พระเจ้า! ออทั่มกำลังจะสอนวิชาดาบฉัน ปรมาจารย์ดาบออทั่มกำลังจะสอนวิชาดาบฉัน!"
"อย่าเสียงดังเจ้าโง่!" นิโคลหันกลับมาตะโกนใส่โรดี้
โรดี้รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากเขาดิ้นไปดิ้นมาภายใต้การจับของข้ารับใช้สองคนที่เห็นโรดี้กำลังจะวิ่งหนี เขาหลุดออกจากการจับกุมและตะโกน
"ที่ปรมาจารย์ออทั่มบอกว่าจะสอนดาบฉันมันเป็นเรื่องจริงหรือฉันยังไม่ตื่น?"
"หุบปากโว้ย!!" นิโคลหมดความอดทนและตะโกนใส่โรดี้อีกครั้ง
"ดูเหมือนว่าฉันต้องสอนบทเรียนให้นายอีกครั้งสินะ!" นิโคลเชิดศีรษะขึ้นและชี้นิ้วไปที่โรดี้ เธอยกมันขึ้นเล็กน้อย โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวโรดี้บินขึ้นไปบนอากาศแล้วก็ตกลงมาบนพื้น
"อย่างแรก,ครราวหน้าหากนายต้องการพูดกับฉันอย่าลืมเติมคำว่า"เจ้านาย"ลงไปด้วย" นิโคลจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่โรดี้ จากนั้นเธอก็หันกลับและเดินออกไป ข้ารับใช้ทั้งสองรีบคว้าตัวโรดี้และพาเขาไป
ถึงแม้ว่าโรดี้จะรู้สึกมึนงงเล็กน้อยจากการกระแทกกับพื้น แต่เขาก็ยังไม่หยุดพึมพำ
"โอ้พระเจ้า!ปรมาจารย์ออทั่มกำลังจะสอบวิชาดาบฉัน"
นิโคลยังรู้สึกโกรธขณะเดิน
ตัวเธอเองยังไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงโกรธ เธอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แต่เมื่อเธอเห็นชายคนนี้กับใบหน้าของเขามันทำให้เธอรู้สึกไม่สบอารมณ์ ทุกการกระทำของเขาทำให้เธอโกรธ โดยเฉพาะเวลาที่เขาทำหน้าโง่ๆตอนจ้องมองเธอมันทำให้เธอโกรธอย่างแท้จริง ทุกครั้งที่เธอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนั้นมันอยากจะทำให้เธอจับดาบและหั่นเขาออกเป็นพันๆชิ้น
โรดี้ตามนิโคลโดยมีคนรับใช้ตามหลังมาจนถึงอาคารสองชั้นที่ดูเก่าๆ คนรับใช้สองคนหยุดนิ่งไม่กล้าเข้าใกล้สถานที่แห่งนี้ นิโคลมองไปที่โรดี้
"ตามฉันมา!"
โรดี้มองไปยังอาคารเก่าแก่ที่ดูทรุดโทรม ผนังถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์และมีพุ่มไม้ ต้นไม้สองต้นขนาดใหญ่บดบังแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมา
โรดี้รู้สึกไม่สบายใจเมื่อเข้ามา
