ตอนที่ 9 - ปลอดภัยและอันตราย

ตอนที่ 9 - ปลอดภัยและอันตราย

 

เสื้อผ้า: 5,650 หยวน

เลี้ยงเพื่อนร่วมห้อง: 570 หยวน

แท็กซี่: 32 หยวน

เลี้ยงเพื่อนร่วมห้อง: 618 หยวน

แท็กซี่: 43 หยวน

เลี้ยงเพื่อนร่วมชั้นมัธยมจากเมืองเหอตง

แท็กซี่: 65 หยวน

เลี้ยงเพื่อนร่วมห้อง: 860 หยวน

……

สามวันผ่านไปและสือเหล่ยได้มองไปที่สมุดบันทึกในโทรศัพท์ของเขา ยกเว้ยยีนส์อาร์มานี่ที่เขาซื้อไปในวันอาทิตย์ซึ่งมันค่อนข้างแพง รายจ่ายส่วนที่เหลือทั้งหมดเป็นค่าใช้จ่ายเพียงไม่กี่ร้อย สำหรับเงินที่ใช้ในรถขนส่งสาธารณะ มันยังไม่มากพอที่สือเหล่ยจะบันทึกไว้

จนถึงตอนนี้ยังมีเงินเหลืออีกกว่า 10,000 หยวนจากในโควต้ารายสัปดาห์จำนวน 20,000 หยวน แต่สือเหล่ยก็เหนื่อยและจนปัญญาแล้ว

ถ้าเป็นสัปดาห์แรก สือเหล่ยจะใช้เงิน 20,000 หยวนแบบมั่วๆ แต่ในตอนนี้ เขาไม่มีความกล้าที่จะทำเช่นนั้นอีก

มีร่องรอยของผมที่เริ่มจะเติบโตบนหัวโล้นๆของเขาด้วยรากผมบาง ๆ แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่มีความสามารถในการงอกใหม่ สือเหล่ยไม่ต้องการให้แขนของเขาหายไปโดยปราศจากเหตุผล ถ้ามันหายไป มันก็ไม่มีทางที่มันจะงอกขึ้นมาใหม่เนื่องจากเขาไม่ใช่จิ้งจก

เนื่องจากเขายังไม่ได้เห็นความแตกต่างว่าค่าใช้จ่ายใดที่สามารถนับรวมได้ในโควต้า และอันไหนไม่สามารถนับรวมได้ สือเหล่ยสามารถทำได้เพียงแค่หาวิธีควบคุมการใช้จ่ายเงินเท่านั้น

การซื้อเสื้อผ้าแน่นอนว่ามันถูกนับรวมด้วยดังเช่นที่เขาประสบความสำเร็จเมื่อก่อนหน้า แต่สือเหล่ยก็ไม่กล้าที่จะซื้อมันมากเกินไป เขาหวาดกลัวขึ้นมาหลังจากได้รับการลงโทษโดยคทา มันอาจจะบอกเขาว่าต้องสวมเสื้อผ้านานเท่าไหร่เมื่อซื้อเสื้อผ้ามาใหม่มา และเสื้อผ้าที่เพิ่งซื้อมาที่ถูกเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าของเขามันก็อาจจะไม่นับรวมอยู่ในโควต้า

นอกจากนี้มันยังมีวิธีใดที่จะเสร็จสิ้นได้อย่างง่ายดาย ถ้าเขาซื้อเสื้อผ้ามาเป็นกองในสัปดาห์นี้ แล้วสัปดาห์หน้าล่ะ? สัปดาห์หน้าอย่างน้อยจะมีเงินอีก 20,000 หยวน สือเหล่ยมีความรู้สึกว่าด้วยบุคลิกภาพที่น่ารำคาญของคทา มันอาจเพิ่มขึ้นเป็น 30,000 หยวนในสัปดาห์หน้า ด้วยอัตรานี้ ในตอนท้ายที่สุด โควต้ารายสัปดาห์ของเขาอาจจะมีประมาณ 100,000 หรือ 200,000 หยวน อย่างไรก็ตาม เขาควรจะปล่อยเสื้อผ้าราคาแพงไว้จนกว่าจะถึงเวลาที่โควต้าสูงยิ่งขึ้น

ก่อนหน้านี้สือเหล่ยคิดว่าการได้เงินมาโดยไม่ต้องทำงานนั้นเป็นเรื่องที่มีความสุข แต่ตอนนี้สือเหล่ยเริ่มกังวลขึ้นเมื่อเขามองไปที่บัตรสีดำ

การมีเงินแต่ไม่รู้ว่าจะใช้มันอย่างไรเป็นเรื่องที่ลำบาก

ถ้าเขาได้รับเงินจำนวนหลักล้านจริงๆ อย่างเช่นปีละห้าหรือแปดล้าน สือเหล่ยจะซื้ออสังหาริมทรัพย์ในเหอตงโดยไม่ลังเลใจอย่างแน่นอน เพราะมันจะเคลียร์โควต้ารายปีของเขาได้ อย่างไรก็ตาม ด้วยเงิน 10,000 และ 20,000 หยวน ไม่ต้องกล่าวถึงการซื้ออสังหาริมทรัพย์ เพียงอย่างเดียวที่มันจะพอซื้อได้คงจะเป็นห้องสุขา เนื่องจากราคาอสังหาริมทรัพย์ของเมืองเหอตงมันทะลุผ่าน 30,000 หยวนต่อตารางเมตรไปแล้ว

สือเหล่ยคิดอยู่เสมอว่าตัวเองเป็นคนธรรมดา แต่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนขี้แพ้ แต่ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนขี้แพ้จริงๆ ถ้ามันเป็นลูกเศรษฐีจริงๆ เพียงแค่ 20,000 หยวน พวกเขาคงจะใช้มันในเวลาเพียงแค่พริบตาเท่านั้นใช่ไหม?

การเลี้ยงเพื่อนฝูงด้วยความถี่เช่นนี้ทำให้เพื่อนร่วมห้องสงสัยในตัวเขา แม้ว่าสือเหล่ยจะพ่นเรื่องไร้สาระออกมาโดยบอกว่าเขาเป็นลูกเศรษฐีที่ติดดิน แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเพื่อนร่วมห้องไม่เชื่อเขา พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาสามปีแล้ว พวกเขาจะไม่รู้จักพื้นเพของกันและกันได้อย่างไร พวกเขาคิดว่าสือเหล่ยเก็บกระเป๋าเงินได้หรือไม่ก็ถูกล็อตเตอรี่

หลังจากได้รับการเลี้ยงข้าวจากสือเหล่ยไปไม่กี่มื้อ ทั้งสามคนก็พยายามโน้มน้าวเขาว่าแม้จะเป็นทรัพย์สมบัติเล็กๆน้อยๆ แต่เขาก็ไม่ควรจะสิ้นเปลืองเช่นนี้ เขาควรที่จะเก็บเงินไว้ใช้ในยามฉุกเฉินซึ่งเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขา จากนั้นพวกเขาจึงปฏิเสธคำเชิญของสือเหล่ยอย่างพร้อมเพรียงกัน

มันทำให้สือเหล่ยรู้สึกอึดอัดใจ เขาต้องการที่จะเลี้ยงเพื่อนๆแต่ไม่มีใครอยากจะไป สือเหล่ยรู้สึกเหมือนกับว่าความล้มเหลวก็ยังไม่เพียงพอที่จะอธิบายชีวิตของเขาได้อีกต่อไป

แน่นอนว่าถ้าเขายืนอยู่บนถนนและโบกมือของเขาแล้วพูดว่า "ฉันจะเลี้ยงทุกๆคน" หรือเดินเข้าไปในร้านอาหารและพูดกับเจ้าของร้านอย่างตรงไปตรงมาว่า "ฉันจะจ่ายค่าอาหารทั้งหมดที่นี่วันนี้" เขาจะกลายเป็นศูนย์ของความสนใจอย่างแน่นอน แต่ก็ไม่มีทางที่มันจะได้ผล คทาได้บอกไว้อย่างชัดเจนว่าคนที่เขาจะเลี้ยงต้องเป็นเพื่อนของเขา และไม่ว่าจะเป็นเพื่อนของเขาหรือไม่ มันก็จะถูกตัดสินโดยคทาด้วยเช่นกัน แม้ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมห้องหรือเพื่อนในโรงเรียนมัธยมปลาย สือเหล่ยยังกังวลว่าคทาจะกลั่นแกล้งเขาเกี่ยวกับมัน โดยการบอกว่าพวกเขาถูกนับว่าเป็นเพื่อนร่วมชั้นไม่ใช่เพื่อน เป็นธรรมดาที่มันจะไม่สามารถเป็นไปได้สำหรับการสุ่มเอาคนบนถนนมาอยู่ในรายชื่อเพื่อนของเขา คทาเป็นคนที่จู้จี้จุกจิกเป็นอย่างยิ่ง

สือเหล่ยมีความคิดที่แน่ชัดว่าผู้ชายในรถสปอร์ตที่เขาพบในคืนวันนั้นจะต้องมีโควต้าที่สูงมาก มิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถซื้อรถยนต์เช่นปอร์เช่ได้เขาอาจมีเงินเหลือ 100,000 หยวนในสัปดาห์นั้น ดังนั้นเขาจึงต้องการโกงคทาด้วยการซื้อเสื้อของสือเหล่ยเพื่อที่จะใช้โควต้าให้หมด มันเป็นความอัปยศที่คทาสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนผ่านตัวเขา เทคนิคง่ายๆอย่างนี้จะหลอกลวงมันได้อย่างไรกัน? สือเหล่ยไม่ได้มีความกล้าพอที่จะลองใช้เทคนิคแบบนี้ เขาไม่กล้าเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อมัน

แม้ว่าเพื่อนและเพื่อนร่วมชั้นของเขากำลังกินอาหารอยู่กับเขาตลอดเวลา แต่สือเหล่ยก็พบว่าถ้าเขาไม่พาพวกเขาไปที่ร้านอาหารระดับห้าดาว การต้องการจะใช้เงินให้หมดเพียงแค่การเลี้ยงข้าวพวกเขา มันก็เป็นเพียงแค่ฝันกลางวัน นอกจากนั้น ถ้าเขาพาไปกินที่ร้านอาหารระดับห้าดาวจริงๆ เพื่อนของเขาที่มีภูมิหลังธรรมดาๆก็จะไม่เชื่อว่าสือเหล่ยสามารถจ่ายเงินเช่นนี้ได้

ให้ตายเถอะ!

เป็นครั้งแรกในชีวิตที่สือเหล่ยรู้สึกกังวลว่าจะมีเงินมากเกินไป

บางทีเขาควรจะไปซื้อแล็ปท็อป?

นั่นเป็นวิธีที่เร็วที่สุดที่สือเหล่ยคิดว่าจะใช้เงินไป

แต่ด้วยเงินที่เหลือเพียง 10,000 หยวน เขาสามารถซื้อแล็ปท็อปที่มีคุณภาพปานกลางได้เท่านั้น แล้วเขาจะทำอะไรได้บ้างถ้ามันเป็นเงิน 30,000 หยวนในสัปดาห์หน้าจริงๆ?

สือเหล่ยเล็งแล็ปท็อปแบรนด์เอเลี่ยนแวร์ไว้ ซึ่งมันมีราคาประมาณ 20,000 หยวน เดิมที สือเหล่ยต้องการรอจนโควต้าของเขาเพิ่มขึ้นเพื่อซื้อมัน ทั้งเพื่อตอบสนองต่อความต้องการในแบรนด์ของเขาและรวมถึงการใช้โควต้า แต่ถ้าเขาซื้อแล็ปท็อปในสัปดาห์นี้ แล้วสัปดาห์ถัดไปล่ะ?

เมื่อมองไปที่โลโก้แอปเปิ้ล สือเหล่ยก็คิดว่าเขามีโทรศัพท์แล้ว แต่เขายังไม่มีแท็บเล็ต

บิงโก!

ไอแพด!

สือเหล่ยยิ้มอย่างสดใสในทันที และได้ชัยชนะมาด้วยปัญญาของตัวเอง

ไอแพดที่มีราคาแพงที่สุดในขณะนี้น่าจะประมาณเจ็ดหรือแปดพัน!

สือเหล่ยรีบไปที่ร้านๆเดิมในตลาดอุปกรณ์การสื่อสารที่เขามาเมื่อครั้งล่าสุด เขาเข้าไปอย่างเร็วที่สุด และพูดว่า "เอาไอแพดรุ่นที่ดีที่สุดของเวอร์ชั่น 4G มาให้ฉัน"

เด็กสาวที่ทักทายเขาก็เป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ราวกับว่าเธอจดจำผู้ชายคนนี้ที่ขายโทรศัพท์เหม่ยซูของเขาให้กับร้านของเธอได้ เธอยิ้มและถามว่า "คุณต้องการสีอะไร?"

"สีทองแน่นอน!"

ใช่แล้ว สีเดียวที่สหายคนนี้รู้จักคือสีทอง

คราวนี้หญิงสาวไม่ลังเลเลย และหยิบไอแพดสีทองออกมตามความปรารถนาของเขา ไม่ได้ทำตัวเหมือนครั้งล่าสุด และถามตรงๆว่า "ให้ฉันเปิดมันเลยไหม?"

“เปิดเลย!” สือเหล่ยโบกมืออย่างวางมาด พร้อมกับโยนบัตรของเขาไป

"ค่าบริการยังคงเป็น 1%"

"รูดเลย!"

สือเหล่ยตระหนักว่าหลังจากมีเงินมากมากแต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะใช้มันอย่างไร เขาก็พูดอย่างกระชับมากขึ้นเรื่อยๆ

แท็บเล็ตราคา 7,200 หยวน สือเหล่ยยังซื้อซิม 4G อีกด้วย ซึ่งเป็นเงิน 500 หยวน ในพริบตา เงิน 10,000 หยวนในบัตรของเขาก็เหลือเพียง 3,000 หยวนเท่านั้น

ขณะที่เขาเก็บบัตรของเขากลับเข้าไปในกระเป๋าสตางค์ ความคิดหนึ่งก็โผล่เข้ามาในหัวของเขา

โอ้ใช่ เขาซื้อกระเป๋าสตางค์อันนี้ที่แผงข้างถนน หนังวัวราคา 30 หยวน

ตอนนี้เขามีเงินแล้ว แน่นอนว่าเขาจะมีกระเป๋าสตางค์โคตรแพงได้

แต่สือเหล่ยผู้ยากจน กระเป๋าสตางค์ที่มีราคาแพงที่เขาสามารถคิดถึงได้นั้นเป็นแบรนด์ของยุโรปเช่น CK เท่านั้น

เขาซื้อกระเป๋าสตางค์ในราคาประมาณ 2,000 หยวนในห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้เคียง โดยไม่ทราบสาเหตุ ระบบรูดบัตรของร้านค้าเสีย และสือเหล่ยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอนเงินส่วนที่เหลือออกมา หลังจากซื้อกระเป๋าสตางค์ไป เขาเหลือเงินอยู่เพียง 300 หยวน

เมื่อมองไปที่กระดาษธนบัตร 100 หยวนทั้งสามใบในกระเป๋าสตางค์ของเขา สือเหล่ยรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

สัปดาห์นี้เหลืออีกสามวัน เขาสามารถใช้เงินนี้ได้อย่างง่ายดายหากเขากินอาหารที่ร้านอาหารตรงหน้ามหาวิทยาลัยทุกมื้อ

ปลอดภัย!

สือเหล่ยตบหน้าอกตัวเองเบาๆ ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย สือเหล่ยยกหัวขึ้น นั่นมันพวกไฟจราจร!

อันตราย!