ตอนที่ 38 - สัญญาทาส

ตอนที่ 38 - สัญญาทาส

 

เมื่อมองไปที่เวลา มันเกือบจะบ่ายโมงแล้ว สือเหล่ยใส่เสื้อผ้าของเขาโดยไม่แม้แต่จะแปรงฟัน เขารีบวิ่งไปที่ประตูมหาวิทยาลัยในทันที

เมื่อเขาเห็นซุนอี้อี้ เธอกำลังถือกล่องเก็บความร้อนอยู่

ซุนอี้อี้ยิ้มอย่างมีความสุขทันทีที่เธอเห็นสือเหล่ย เธอยกกล่องเก็บความร้อนในมือของเธอขึ้นและกล่าวว่า "พี่หิน ฉันทำซุปมาให้พี่ แม่ของฉันสอนฉันทำและเธอบอกว่าเมื่อก่อนพี่ชอบซุปที่เธอทำจริงๆ!"

สือเหล่ยรับกล่องนั้นมาและเมื่อเขาเปิดมันเพื่อดมกลิ่น เขาก็พบว่าซุนอี้อี้มีรอยคล้ำอยู่ใต้ขอบตาของเธอ

"เธอนอนไม่พองั้นเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกับรอยดำนี้? " สือเหล่ยถามอย่างไม่ได้ตั้งใจขณะที่เขาเปิดฝากล่อง

"เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับนิดหน่อย และฉันต้องไปส่งแม่ที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพ ดังนั้นฉันจึงดูโทรมๆสักหน่อย"

สือเหล่ยหัวเราะและพูด "ไม่หรอก แต่เธอแค่ดูเหมือนแพนด้านิดหน่อย....." สือเหล่ยรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เขาจึงรีบถามออกมา "ที่เมื่อคืนเธอนอนดึกเพราะเธออยู่ทำซุปให้ฉันใช่ไหม?"

ใบหน้าของซุนอี้อี้เปลี่ยนเป็นสีแดง เธอก้มหัวลงและพูดอย่างอาย "ใช่"

สือเหล่ยรู้สึกประทับใจ แต่เขาก็บ่นออกมา "เด็กคนนี้ ...... เธอรู้ว่าเธอต้องพาป้าไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพ งั้นเธอก็ไม่ควรจะทำซุป ซุปสามารถกินเวลาไหนก็ได้ แต่มันจะแย่เอาถ้าเธอป่วยหรือเป็นอะไร"

ซุนอี้อี้ยังคงลดหัวลงด้วยความอายและพูดด้วยเสียงเบาๆ "อืม แต่มันก็ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ทั้งหมด แม้ว่าฉันไม่ได้ทำซุป ฉันก็คงจะนอนไม่หลับเหมือนกัน "

สือเหล่ยพยักหน้า "กังวลเกี่ยวกับการผ่าตัดของคุณป้างั้นเหรอ?"

"หมอบอกว่าแม่ยังอายุไม่มาก การผ่าตัดในยุคนี้ไม่ได้อันตรายอะไรมาก และหลังจากการผ่าตัดการพักฟื้นก็เป็นเรื่องง่ายเช่นกัน เมื่อคืน...... เมื่อคืน ...... " ซุนอี้อี้ต้องการจะพูดอะไรบางอย่างแต่ลังเล

สือเหล่ยขมวดคิ้วและถาม "เกิดอะไรขึ้น? มีอะไรที่เธอไม่สามารถพูดกับฉันได้งั้นเหรอ? "

ซุนอี้อี้เม้มปากของเธอและใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงเหมือนลูกแอปเปิ้ล สีแดงดูราวกับจะซึมผ่านผิวหนังของเธอ

หลังจากนั้นสักครู่ ท่าทางของซุนอี้อี้ราวกับว่าในที่สุดเธอก็ได้ตัดสินใจออกมา เธอหยิบกระดาษที่พับอยู่ออกมาจากกระเป๋ของเธอและผลักมันลงในมือของสือเหล่ยโดยไม่พูดจา

สือเหล่ยสับสน เขาถือกล่องไว้ในมือข้างหนึ่งและรับกระดาษมาด้วยมืออีกข้าง ทันทีที่เขาเห็นตัวอักษรขนาดใหญ่สามตัวบนหัวกระดาษ สือเหล่ยก็กระโดดขึ้นและเกือบจะทิ้งกล่องเก็บความร้อนลงบนพื้น

"นี่มันอะไรกัน?" สือเหล่ยรู้สึกเหมือนเสียงของเขากำลังสั่น

ซุนอี้อี้บิดตัวด้วยความกระอักกระอ่วนขณะที่เธอเขี่ยเท้าไปมาเป็นวงกลม น้ำเสียงของเธอเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน "อืม...... อืม....... มันหมายความตามอย่างนั้น พี่หิน ลองอ่านมันก่อน......."

ช่วยไม่ได้ สือเหล่ยทำได้แค่อ่านต่อไปเท่านั้น

การเขียนของเธอค่อนข้างเรียบร้อยและสวยงาม สือเหล่ยลสามารถบอกได้ว่าซุนอี้อี้เขียนสิ่งนี้อย่างจริงจังเนื่องจากไม่มีรอยลบอยู่เลย เห็นได้ชัดว่าซุนอี้อี้ร่างมันขึ้นมาก่อน จากนั้นค่อยคัดลอกมัน

ตัวอักษรทั้งสามกระแทกสายตาของสือเหล่ยอย่างเจ็บปวดเมื่อเขาไม่เข้าใจว่าซุนอี้อี้หมายถึงอะไร

บนแผ่นกระดาษ มันเขียนว่า ---- สัญญาทาส!

ที่ด้านล่างเขียนไว้ว่า "ฉัน ซุนอี้อี้ ยินดีที่จะขายร่างกายของฉันให้กับสือเหล่ยเป็นเวลาหนึ่งปีเนื่องจากอาการป่วยของแม่ฉัน ภายในหนึ่งปีฉันจะตอบสนองต่อความต้องการของสือเหล่ยทุกอย่าง ภายในหนึ่งปี ฉันจะเป็นสาวใช้ของสือเหล่นและสือเหล่ยจะเป็นเจ้านายของฉัน" หลังจากนั้น ชัดเจนว่ามีการเขียนวันที่มีผลบังคับใช้เอาไว้ ส่วนท้ายสุดคือลายเซ็นต์ของซุนอี้อี้และลายนิ้วมือสีแดงสดใส

ใบหน้าของสือเหล่ยกระตุกและถามออกมา "อี้อี้ นี่มันหมายความว่างไ?"

เสียงของซุนอี้อี้เบาพอๆกับแมลงวันและพูดติดๆขัดๆ "เดิมที ฉันกำลังจะยอมตกลงเป็นแฟนของหวู่ห้าวหยวนเพราะเขาบอกว่าเขาสามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลของแม่ฉันได้ แต่พี่หิน พี่ช่วยพวกเราไว้ด้วยเงินจำนวนนี้และฉันเมื่อฉันคิดถึงเรื่องนี้ แม้ว่าแม่จะฟื้นตัว แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะปล่อยให้เธอเหนื่อย ถ้าฉันต้องการที่จะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยในปีหน้า ฉันจำเป็นต้องยื่นขอเงินกู้สำหรับนักศึกษา แม้ว่าฉันจะหางานที่ดีหลังจากเรียนจบได้ ฉันก็ต้องใช้เวลาอีกนานในการคืนเงินกู้ของนักศึกษา เงิน 60,000 หยวนของพี่ ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะมีเงินพอจะจ่ายคืน ดังนั้น…… ดังนั้น……”

ซุนอี้อี้รู้สึกอายและไม่สามารถพูดต่อได้ แต่สือเหล่ยรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร เขาผลักกระดาษกลับมาในมือของซุนอี้อี้และพูดอย่างเยือกเย็น "อี้อี้ พวกเราโตมาด้วยกัน เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีต่อกันและเป็นเพื่อนบ้าน ฉันไม่ได้ช่วยเธอเพราะฉันต้องการสิ่งนี้ ฉันแค่ไม่อยากเห็นเธอขายตัวเองเพื่อช่วยคุณป้า แต่มองเธอในตอนนี้สิ มันจะแตกต่างอะไรกับสิ่งที่เธอจะทำก่อนหน้านี้? นี่เป็นเรื่องไร้สาระ! " ด้วยเหตุนี้ สือเหล่ยจึงยื่นกล่องเก็บความร้อนกลับไปด้วยความโกรธที่เห็นได้ชัดเจน

ซุนอี้อี้ตกตะลึง เธอไม่คิดเลยว่าสือเหล่ยจะโกรธเธอ เมื่อรับกล่องมาจากสือเหล่ย เธอก็รู้สึกผิดและน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ส่งเสียงออกมา แต่น้ำตาของเธอก็หลั่งไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก เมื่อเห็นเธอแบบนี้ สือเหล่ยจึงรู้สึกเสียใจที่เขาใช้คำพูดรุนแรงเกินไป ส่วนใหญ่ที่สือเหล่ยโกรธเป็นเพราะซุนอี้อี้เห็นพ้องกับการยอมเป็นแฟนของหวู่ห้าวหยวนเพื่อแลกกับค่ารักษาพยาบาลของแม่เธอ ซึ่งมันจะแตกต่างจากการมีเสี่ยเลี้ยงยังไง? แต่เขาเองก็รู้ว่าซุนอี้อี้ไม่ได้เป็นผู้หญิงแบบนั้นและเธอก็ไม่หนทางใดๆในการแก้ไขมัน นอกจากนี้เธอยังคงยึดถือจินตนาการบางอย่างอีกด้วย

หลังจากที่เห็น 'สัญญาทาส' เลือดจึงไหลเข้าไปในหัวของสือเหล่ยและเขาก็พูดออกไปโดยไม่ใช้คำพูดที่เหมาะสม แต่ตอนนี้เมื่อเขามาคิดถึงมัน เธอคงจะทำไปเพราะว่าเธออยากจะขอบคุณเขาสำหรับสิ่งที่เขาได้ทำ

หัวใจของเขาอ่อนลง สือเหล่ยอดไม่ได้ที่จะเช็ดน้ำตาออกจากซุนอี้อี้และพูด "อี้อี้ อย่าร้องไห้เลย ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น"

"พี่หิน พี่กำลังปฏิเสธฉันงั้นเหรอ? ฉันรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ถูกต้อง แต่ฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้บ้างเพื่อตอบแทนพี่ สิ่งล้ำค่าที่สุดของฉันคือตัวฉันเอง และฉันเชื่อใจพี่ว่าพี่จะไม่รังแกฉันเหมือนหวู่ห้าวหยวน...... พี่หิน โปรดอย่ารังแกฉันนะ ...... "

สือเหล่ยพูดอย่างเร่งรีบ "ขอโทษ ฉันขอโทษ อี้อี้ ฉันไม่ได้ปฏิเสธเธอ ฉันจะปฏิเสธเธอได้อย่างไร แต่ฉันไม่ได้ช่วยเธอเพราะเรื่องนี้จริงๆ ...... "

เมื่อเห็นว่าสือเหล่ยกำลังตกอกตกใจ จู่ๆซุนอี้อี้ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา น้ำตาของเธอยังคงเปื้อนบนใบหน้าของเธอราวกับว่าฝนตกปรอยๆในวันที่มีแสงแดด เว้นเสียแต่ว่าเขาไม่คิดว่าจะมีสายรุ้งปรากฏบนใบหน้าของเธอ

"งั้นลองกินซุปนี้ดูว่ามันอร่อยไหม...... " ซุนอี้อี้ยื่นกล่องให้กับสือเหล่ย

สือเหล่ยรับมาอย่างรวดเร็วและเปิดฝา กลิ่นหอมลอยแตะจมูกของเขาและสือเหล่ยได้ชมออกมา "เพียงแค่กลิ่นอย่างเดียว ฉันก็รู้แล้วว่าซุปนี้นั้นยอดเยี่ยม"

เขาเทซุปลงในฝา และยกมันขึ้นดื่ม ซุนอี้อี้ตกใจและตะโกนว่า "ร้อน...... " แต่มันก็สายเกินไป สือเหล่ยเกือบจะกระโดดขึ้นจากความร้อนของซุป

ซุนอี้อี้คว้าฝากล่อง เธอพัดมันเพื่อช่วยให้มันเย็นลงสำหรับสือเหล่ย ริมฝีปากสีแดงเล็กๆเหล่านี้ บวกกับสัญญาที่สือเหล่ยได้เห็น ความคิดบางอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จึงผุดขึ้นมาในหัวของเขา บางทีอาจเป็นเพราะเขาเพิ่งดื่มซุปร้อนๆหรือเหตุผลอื่น สือเหล่ยเลียริมฝีปากของโดยไม่รู้ตัว

อืม นั่นมันไม่ดีเลย......

โชคดีที่ซุนอี้อี้ไม่ได้สังเกตสิ่งเหล่านี้ เธอลองแตะอุณหภูมิของซุปแล้วส่งมันให้สือเหล่ย "ตอนนี้มันน่าจะไม่ร้อนเกินไปแล้ว พี่หินลองดูสิ "

สือเหล่ยดื่มมันคำใหญ่และโพล่งออกมาว่า "รสชาติของมันน่าทึ่งจริงๆ! อี้อี้ เธอยอดเยี่ยมจริงๆ! "

"ถ้าพี่ชอบ ฉันจะทำให้พี่ทุกวันเลย...... " ขณะที่ซุนอี้อี้พูดเช่นนั้น รอยแดงบนใบหน้าของเธอก็ขยายมาที่ลำคอ