ตอนที่ 35 - รสนิยมที่แปลกประหลาด

ตอนที่ 35 - รสนิยมที่แปลกประหลาด

 

คนขับรถใส่แจ็คเก็ตของเขาและเขาดูเหมือนเป็นคนธรรมดาๆอีกครั้ง

คนที่กล้าหาญและทรงพลังก่อนหน้านี้ ในตอนนี้กลับดูบอบบางและช่างอ่อนแอซะเหลือเกิน

"แต่ตอนนี้? ดูฉันสิ ขับรถแท็กซี่ ใครจะรู้บ้างว่าฉันเป็นใคร? และเมื่อก่อนฉันคิดว่าฉันเจ๋งมาก ฉันเลยฆ่าคนไปหนึ่งคน มันเลยทำให้ฉันติดคุก จากนั้นหลังจากที่ฉันถูกปล่อยออกมา โลกใต้ดินบ้าบออะไรกัน ในดินแดนของประเทศจีนไม่มีโลกใต้ดินบ้าๆนั่น ที่เด็กเหล่านั้นยังคงกร่างไปได้รอบๆแบบนั้นอาจเป็นเพราะว่าตำรวจยุ่งมากเกินกว่าที่จะสนใจ เมื่อพวกเขาต้องจับตามคำสั่ง พวกเขาจะทำให้เธอเสียใจภายในหนึ่งนาทีเลยทีเดียว บาร์เป็นสถานที่ที่ดี เธอสามารถไปที่นั่นเป็นครั้งคราวเพื่อระบายอารมณ์และหาอะไรดื่มได้ แต่ถ้าเธอยุ่งเกี่ยวกับสถานที่เหล่านี้ทุกๆวัน บางสิ่งจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็วเช่นเดียวกับที่เด็กหนุ่มนี่พูด!" คนขับรถปาบุหรี่ที่ถูกเผาไปครึ่งมวนทิ้งไปและปล่อยควันออกมาจากปากของเขา เขาส่ายหัวในขณะที่หัวเราะออกมา เขาดูลึกลับและใบหน้าของเขาแสดงถึงความรู้สึกที่ไม่อยากมองย้อนกลับไปในอดีต

"ฉันไม่ได้โม้นะ แต่ถ้าฉันเดินเข้าไปในบาร์เหล่านั้น พวกเด็กผมแดงผมเขียวที่เธอพูดถึงอาจจะไม่รู้จักฉัน แต่ถ้าหัวหน้าของพวกเขาเห็นฉัน เขาจะเรียกฉันว่าพี่เหว่ย หัวหน้าในปัจจุบันที่เหนือกว่าคนอื่นๆนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าลูกน้องของฉันในอดีต ตอนนี้เขาอยู่บนจุดสูงสุด แต่ในวันหนึ่งจะมีคนไล่กวดเขาทัน"

สือเหล่ยจ้องไปที่คนขับรถด้วยความงุนงง

จางเหลียงเหลียงตกตะลึงและพึมพัมออกมา "ถ้าคุณรู้ว่าจะมีบางสิ่งเกิดขึ้นไม่เร็วก็ช้า ทำไมคุณถึงไม่เตือนลูกน้องของคุณล่ะ? ไม่ว่าพวกเขาจะดีหรือเลว พวกเขาก็ทำงานให้กับคุณ "

คนขับหัวเราะอย่างเย็นชา "ถ้าเป็นเธอ ด้วยลูกน้องหลายร้อยคนที่ทำงานให้กับเธอ เธอจะพักคนแก่ๆที่เพิ่งเคยคิดคุกมาก่อนไหม? นอกจากนี้ มันอาจจะเป็นไปไม่ได้เพราะเขาไม่เข้าใจมัน ถ้าเขาอยากจะล้างมือและเลิก เขาอาจจะถูกฆ่าโดยคนรุ่นใหม่ที่ต้องการจะแซงหน้าเขา และเป็นไปได้ว่าซากศพของเขาจะถูกโยนทิ้งลงข้างถนน ในสถานการณ์เช่นนั้น เขาไม่สามารถหลบหนีได้โดยปราศจากความเสียหาย เด็กน้อย จากสิ่งที่ฉันได้ยินจากเขา เธอมีครอบครัวที่ดี   เธอสามารถมีชีวิตที่ดีได้ แต่ถ้าเธอยุ่งเกี่ยวกับคนเหล่านั้น เธอจะต้องเสียใจในวันใดวันหนึ่ง เด็กตัวกระเปี๊ยกอย่างเธอดูหนังมาเฟียฮ่องกงมาเป็นจำนวนมาก ถ้ามีอะไรที่ถูกต้องเกี่ยวกับหนังเหล่านั้น มันก็มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น 'กรรมจะตามสนอง' "

ด้วยเหตุนั้นคนขับจึงกลับไปที่รถและขับออกไป

จางเหลียงเหลียงจ้องมองขณะที่รถหายไปราวกับว่ากำลังกระวนกระวายเป็นอย่างมาก

สือเหล่ยยังสับสน เขาแค่เรียกรถแท็กซี่เท่านั้น แต่เขากลับมาพบกับหัวหน้าของโลกใต้ดินได้อย่างไร?

ทันใดนั้นจางเหลียงเหลียงได้หันกลับมาและผลักสือเหล่ย "อย่าบอกนะว่านั่นเป็นนักแสดงที่จ้างมา?"

สือเหล่ยกรอกตาของเขาและกล่าวว่า "เพื่อเธอ? บางทีมันอาจจะมากเกินไปสำหรับเธอนะว่าไหม? เธอคิดจริงๆเหรอว่าเธอเป็นดวงอาทิตย์และทุกๆคนต้องหมุนรอบเธอ?"

"ถ้าคุณไม่ได้ทำ แล้วทำไมเขาถึงพูดกับฉันเยอะแบบนี้?"

สือเหล่ยไม่สนใจจะพูดอะไรอีกและทิ้งเธอไว้ด้วยประโยคหนึ่งประโยค "ที่เธอพูดก็ถูก ฉันเป็นแค่ครูสอนพิเศษและมันไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลย ฉันเห็นเธอดังนั้นฉันจึงเผลอเข้าไปยุ่งเรื่องของเธอ ตอนนี้เธออยู่หน้าบ้านของเธอแล้ว ไม่ว่าเธอจะเข้าบ้านหรือกลับไปที่บาร์และแฮ็งค์เอ้าท์กับคนพวกนั้นต่อ มันก็เป็นทางเลือกของเธอ"

ด้วยเหตุนี้ สือเหล่ยจึงได้ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าและเดินจากไป

จางเหลียงเหลียงไล่ตามเขาและจับมือเขาไว้ พร้อมกับพูดออกมาอย่างดื้อดึง "คุณไม่สามารถกลับไปได้!"

สือเหล่ยสบัดแขนของเขาหลุดออกจากการคว้าจับของจางเหลียงเหลียงอย่างง่ายดาย "อะไร? หน้าที่ของฉันมีแค่นี้ ไม่ว่าในอนาคตเธอจะทำอะไร แม้ว่าฉันจะเห็นมันก็ตาม ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งอีกเลย"

"ไม่! คุณต้องยุ่ง! ถ้าคุณดูแลฉัน คุณต้องทำมันให้จบ!"

เห็นได้ชัดว่าจางเหลียงเหลียงไม่มีเหตุผล และสือเหล่ยได้หัวเราะออกมาด้วยความโกรธ "ทำไม? ทุกๆคนในโลกคือพ่อของเธอหรือยังไง? "

จางเหลียงเหลียงยกขาขึ้นและเตะสือเหล่ย สือเหล่ยยกแขนของเขาขึ้นมาโดยสัญชาตญาณและจับขาของเธอไว้ในมือ ผิวของเธอค่อนข้างเรียบเนียนและอ่อนนุ่ม เด็กสาวคนนี้สวมกระโปรงสั้น ซึ่งสือเหล่ยไม่ได้สังเกตมันจริงๆ

หัวใจของของสือเหล่ยกระตุกขึ้นมาเมื่อเขาจับขาที่นุ่มและเรียบเนียนของเธอไว้ในมือ

"นิสัยไม่ดี ปล่อยฉันนะ!" จางเหลียงเหลียงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่าทางนี้ทำให้กระโปรงของเธอเปิดขึ้นมาเมื่อลมหนาวพัดเข้าไปข้างใน เธอรู้ว่าถ้าสือเหล่ยต้องการจะดู เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้

สือเหล่ยไม่ยอมปล่อยขาของเธอและพูดว่า "เธอยังจะเตะอีกไหม? เธอต้องการที่จะส่งฉันไปโรงพยาบาลงั้นหรือ? "

จางเหลียงเหลียงขบฟันของเธอแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา สือเหล่ยก้าวถอยหลังไปสองก้าวและปล่อยขาของเธอ จากนั้นก็ถอยห่างออกไปอีกเล็กน้อย

"ฉันหิวแล้ว คุณต้องเลี้ยงข้าวเย็นฉัน!" จางเหลียงเหลียงขึงตาไปที่สือเหล่ย และส่งเสียงออกมาราวกับว่าเขาต้องทำ

สือเหล่ยขยี้ผมของตัวเองและกรอกตา "ฉันเป็นหนี้อะไรเธอเหรอ? ฉันได้รับเงินจากการสอนเธอเพียงแค่หนึ่งครั้งและเสียเวลาไปมากบนแท็กซี่ ทำไมฉันต้องเลี้ยงเธอ?"

จางเหลียงเหลียงตะโกน "ฉันไม่สนใจ ถ้าคุณไม่เลี้ยงมื้อเย็นฉัน ฉันจะเรียกตำรวจและบอกว่าคุณขืนใจเด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ!"

สือเหล่ยยักไหล่และกล่าวอย่างไม่แยแส "ได้ พวกเราจะไปสถานีตำรวจกัน และดูแม่แม่ของเธอและตำรวจจะเชื่อเธอหรือว่าฉัน!"

จางเหลียงเหลียงโกรธมาก แต่เธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากพูดออกมา "ได้ งั้นให้ฉันเลี้ยงมื้อเย็นคุณ ตกลงไหม? ฉันหิวจริงๆ นอกจากนี้คุณไม่ต้องการให้ฉันเปลี่ยนแปลงงั้นหรือ? คุณต้องไป คุณต้องคอยจับตาดูฉันไว้และรับผิดชอบฉัน!"

สือเหล่ยต้องการจะตีหัวเธอ รับผิดชอบตูดฉันสิ! โชคดีที่มันเป็นช่วงกลางดึกและไม่มีใครอยู่รอบๆพวกเขา ถ้ามีคนได้ยินมัน พวกเขาอาจจะคิดว่าเขาได้ทำอะไรกับเธอก็ได้

แต่เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ได้ทำมันมามากแล้ว ถ้ามันสามารถดึงเด็กสาวออกจากหน้าผาได้ มันก็เป็นเรื่องที่ดี ประเด็นคือสือเหล่ยไม่เห็นอะไรผิดปกติกับธรรมชาติของจางเหลียงเหลียง เธอเป็นคนดื้อรั้นเพียงเพราะว่าปัญหาของครอบครัวเธอเท่านั้น

"ได้ นำทางไป!" สือเหล่ยเปล่งเสียงออกมาพร้อมกับไพล่มือไปข้างหลัง

พวกเขาพบร้านอาหารที่อยู่ใกล้ๆ และจางเหลียงเหลียงได้สั่งโจ๊กทะเลมาหนึ่งหม้อ เธอยังต้องการสั่งเบียร์ แต่เมื่อสือเหล่ยจ้อง เธอจึงหดตัวลงและยอมแพ้ที่จะสั่งเบียร์

ขณะที่จางเหลียงเหลียงรอโจ๊ก เธอได้ยิ้มออกมาอย่างซุกซนและกระซิบเข้าไปในหูของสือเหล่ย "คุณลุง ทำไมคุณถึงให้ความสำคัญกับฉันมากแบบนี้? อย่าบอกฉันนะว่าคุณชอบฉัน? "

สือเหล่ยไม่รู้ว่าวันนี้เขาต้องกรอกตาอีกกี่ครั้ง เขาพูดออกมา "เธอเป็นแค่เด็กตัวกระเปี๊ยกที่ยังไม่ผ่านมาแต่วัยแรกรุ่น เธอคิดว่าฉันชอบอะไรแบนๆแบบอ่างล้างหน้างั้นเหรอ? "

จางเหลียงเหลียงโกรธและเอามือปิดหน้าอกของเธอ เธอต้องการประท้วง แต่เมื่อมองไปที่ร่างกายที่ค่อนข้างแบนของเธอ เธอจึงรู้สึกหมดกำลังซะมากกว่า

"บางทีคุณอาจเป็นคนแปลกๆที่ชอบเฉพาะเด็กสาวที่อายุน้อยและบริสุทธิ์?"

สือเหล่ยเกือบจะพ่นน้ำชาออกมา เธอคนนี้ เธอกล้าที่จะพูดในสิ่งที่เธอต้องการออกมาจริงๆ

"อย่าบอกฉันว่าคุณชอบแม่ของฉัน? ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายบางคนในวัยของคุณชอบผู้หญิงที่โตเต็มที่แล้ว"

สือเหล่ยแทบจะสูญเสียการควบคุมและทุบแก้วชาในมือ เมื่อคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ได้รู้เห็นอะไรมาบ้าง ได้โปรดบอกฉันทีว่าเธอรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหน?

"ถ้าเธอพูดเรื่องบ้าๆแบบนี้อีก เธอเชื่อไหมว่าฉันจะโยนเธอลงหม้อและต้มเธอไปกับโจ๊กซะ?" สือเหล่ยข่มขู่อย่างมุ่งร้าย

จางเหลียงเหลียงหัวเราะและพูดว่า "คุณจะเปลืองผ้าฉันออกจนฉันเปลือยเปล่าหรือว่าอะไร? คุณอยากจะมัดฉันไว้งั้นเหรอ? คุณลุง คุณมีรสนิยมที่แปลกประหลาดซะจริง! "

ดวงตาของสือเหล่ยเต็มไปด้วยความมืดมนขณะที่เขาตระหนักได้ว่าเขามีปัญหาในการสื่อสารกับเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก เขาพูดอย่างไร้ความสุขเมื่อเธอขยิบตาให้เขา "รีบไปที่ห้องน้ำ ล้างสีเขียวสีแดงที่อยู่บนหน้าของเธอออกซะ!"

จางเหลียงเหลียงหัวเราะและพูด "ฉันเกือบจะลืมไปแล้วคุณลุงชอบเด็กสาวที่บริสุทธิ์ ฉันจะไปล้างมันออกในตอนนี้เลย" ด้วยเหตุนี้ เธอจึงวิ่งออกไปทันที