ตอนที่ 31 - จับไว้ให้แน่น

ตอนที่ 31 - จับไว้ให้แน่น

 

แม่ของซุนอี้อี้ยังคงไม่เชื่อ เธอมองไปที่ซุนอี้อี้และถาม "อี้อี้ เธอได้พบกับผู้จัดการบริษัทของสือเหล่ยจริงๆหรือ?"

เพื่อยืนยันคำพูดของสือเหล่ย เธอพยักหน้าออกมา "เมื่อหนูไปที่นั่น ซีอีโอของบริษัทก็อยู่ด้วย เพียงแต่มีแค่ผู้จัดการเท่านั้นที่คุยเรื่องนี้กับหนู"

"เขาพูดอะไรกับเธอ?"

"เหมือนกันกับที่พี่หินพูด ถ้าแม่ตกลงที่จะเป็นอาสาสมัคร พวกเขาต้องการให้ฉันเซ็นข้อตกลงกับพวกเขา......."

"ข้อตกลง? ข้อตกลงอะไร? " แม่ของซุนอี้อี้ไม่เข้าใจ

สือเหล่ยรีบอธิบายออกมา "อย่างไรก็ตามทุกคนมีความเสี่ยงในการผ่าตัด มันไม่สำคัญว่าแพทย์หรืออุปกรณ์ทางการแพทย์จะดีแค่ไหน การผ่าตัดย่อมมีความเสี่ยงที่จะล้มเหลว มันเหมือนกันกับการผ่าตัดตามโรงพยาบาลทั่วไป คุณป้าต้องมีผู้ที่เกี่ยวข้องโดยตรงเพื่อลงนามในข้อตกลงเรื่่องความเสี่ยงในการผ่าตัด ข้อตกลงของบริษัทผมก็เป็นเช่นเดียวกับโรงพยาบาล ยกเว้นแต่ว่าเขาเพิ่มบางสิ่งบางอย่างเพิ่มเข้ามา และพวกเราจะรับผิดชอบค่าผ่าตัดรวมทั้งค่ารักษาพยาบาลหลังการผ่าตัดทั้งหมด"

แม่ของซุนอี้อี้พยักหน้าและถามอีกครั้ง "อี้อี้ บอกฉันมามากกว่านี้ว่าผู้จัดการพูดอะไรอีก?"

"ไม่มีอะไรมาก พวกเขาบอกหนูว่าเรื่องนี้แน่นอนว่ามีความเสี่ยง ดังนั้นหากเกิดอุบัติเหตุขึ้น พวกเขาจะจัดการแค่เรื่องการประกันและไม่มีอะไรอื่นอีก เมื่อหนูได้ยินเช่นนั้น มันฟังดูเหมือนว่าพวกเขากังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้น และครอบครัวของอาสาสมัครจะตำหนิบริษัทของพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาพูดถึงข้อกฏหมายหลายๆอย่างและหนูก็ไม่เข้าใจมันจริงๆ แต่พี่หินบอกว่ามันไม่มีปัญหาอะไร "

ถึงอย่างไรแม่ของซุนอี้อี้ก็เป็นผู้ใหญ่ที่มีการศึกษาค่อนข้างดีและมีประสบการณ์ในการทำงานมานานกว่า 20 ปี เธอจึงเข้าใจวิธีการจัดการกับสิ่งต่างๆของบริษัทมากกว่าซุนอี้อี้ ดังนั้นเมื่อซุนอี้อี้พูดถึงมันไม่ชัดเจนมากเท่าไร มันก็ยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงมากเท่านั้น

"ถ้าฉันเห็นด้วย เมื่อไหร่ที่ฉันจะได้รับเงิน?" แม่ของซุนอี้อี้ถามหลังจากผ่านช่วงเวลาของการพิจารณามา

สือเหล่ยยิ้มและพูด "พวกเขาจะไม่ให้เงินกับคุณป้า แต่บริษัทของเราจะคุยกับโรงพยาบาลโดยตรง ดังนั้นเมื่อถึงเวลาพวกเราจะจัดการค่าธรรมเนียมทั้งหมดให้และคุณป้าไม่ต้องกังวลกับทุกสิ่งทุกอย่างเองเลย คุณป้า เชื่อผม ด้วยชื่อเสียงของบริษัท มันจะไม่มีปัญหาใดๆแน่นอน ตราบเท่าที่คุณป้ายินดีที่จะเป็นอาสาสมัคร คุณป้าสามารถกลับไปทำงานได้ตามปกติภายในเวลาไม่กี่เดือน อี้อี้เองก็ยังสามารถเข้าศึกษาต่อในปีหน้าได้อีกด้วย"

ในที่สุดแม่ของซุนอี้อี้ก็พยักหน้าและพูดออกมา "ฉันสามารถขอดูข้อตกลงได้ไหม?"

สือเหล่ยคิด 'โชคดีที่ฉันฉลาดและฉันก็รอบคอบ ดังนั้นฉันจึงบอกว่ามันมีข้อตกลงพิเศษเล็กน้อยกับทางโรงพยาบาลเท่านั้น'

จากนั้นสือเหล่ยได้กล่าวออกมา "ไม่มีปัญหา ผมจะพูดคุยกับผู้จัดการของผมและขอให้เขาแสดงเอกสารสำเนาของคุณป้าให้ดู ถ้าคุณป้าไม่ได้มีปัญหาอะไรกับมัน หลังจากที่อ่านมัน อี้อี้ก็แค่ต้องลงนาม "

แม่ของซุนอี้อี้รู้สึกโล่งใจมากขึ้นและพยายามจะยิ้มบนใบหน้าของเธอ "สือเหล่ย ขอบใจเธอมากๆนะ สถานการณ์ในครอบครัวของฉัน ...... "

"คุณป้า อย่าพูดอะไรอีกเลย มันเป็นแค่โชคชะตาที่ทำให้ผมมาเจอกับเรื่องนี้ ถ้าเรื่องนี้ไม่เกิดขึ้น ผมเองก็ไม่สามารถช่วยได้แม้ว่าผมจะต้องการก็ตาม ได้โปรดมั่นใจ ทุกๆอย่างจะเรียบร้อย คุณป้าเป็นคนที่ยิ่งใหญ่และสวรรค์จะช่วยเหลือคนที่คู่ควรเช่นนี้ "

หลังจากการสนทนาอีกสักครู่ มันก็ถึงเวลาสำหรับมื้อกลางวัน ซุนอี้อี้พับแขนเสื้อของเธอขึ้นและบอกว่าเธอจะทำอาหาร แต่สือเหล่ยเห็นว่าาโรงรถไม่มีห้องครัว มันเป็นเพียงแค่เตาแก๊สอันเดียวในมุมห้องที่มีหม้ออยู่ด้านบน ขณะที่เขาคิดถึงการทำอาหารของซุนอี้อี้ในสถานที่แบบนี้ทุกๆวัน สือเหล่ยก็รู้สึกเศร้าใจกับเธอ

"วันนี้ไม่ต้องทำอาหาร ออกไปข้างนอกและซื้อบางอย่างกลับมาเถอะ" สือเหล่ยลากซุนอี้อี้ออกมานอกประตู แม้จะมีการห้ามปรามจากแม่ของเธอก็ตาม

เมื่อพวกเขามารออาหารที่ร้านอาหาร ซุนอี้อี้ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาๆ "ขอบคุณนะพี่หิน ฉันจะคืนเงินให้กับคุณในอนาคตนี้แน่นอน!"

"ฉันบอกว่าไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ สิ่งเดียวที่เธอต้องกังวลตอนนี้คือการไม่เปิดเผยความจริงกับคุณป้าหลังจากที่เธอกลับไป สำหรับข้อตกลง ฉันจะกลับไปและพยายามคิดอะไรบางอย่าง ฉันจะกลับมาหาเธอในวันพรุ่งนี้นะ"

ซุนอี้อี้พยักหน้าและกล่าวว่า "พี่หิน เมื่อก่อนคุณชอบซุปที่ครอบครัวของฉันทำ ฉันจะทำมันให้และเอาไปให้คุณที่มหาวิทยาลัยในวันพรุ่งนี้นะ"

“อย่ายุ่งยากเลย มันไม่สะดวกสำหรับเธอ ร่างกายของคุณป้าก็อยู่ในสภาพไม่ดีและไม่สามารถยืนรับควันได้ อย่าพยายามที่จะประหยัดเงินในแบบนี้ ลองหาซื้อของกลับไปกินบ้างและบอกฉันถ้าเธอมีเงินไม่พอ”

ในขณะที่สือเหล่ยพูด เขาก็นึกได้ว่ายังไม่ได้ให้เงินกับซุนอี้อี้ เขาจึงพูดออกมา "อี้อี้ เอาเลขบัญชีเธอมา ฉันจะโอนเงิน 60,000 หยวนไปให้"

ซุนอี้อี้หยิบบัตรธนาคารออกมาและสือเหล่ยได้ใช้กระเป๋าสตางค์ WeChat เพื่อโอนเงินในกับเธอ ในไม่ช้า ซุนอี้อี้ก็ได้รับข้อความจากธนาคาร

"พี่หิน ถ้าคุณมีเสื้อผ้าที่จะซักหรือมีอะไรที่ต้องทำในอนาคตให้บอกฉันนะ ฉันจะทำมันเพื่อคุณเอง คุณเป็นผู้ชายดังนั้นคุณคงจะซักผ้าไม่ง่ายเหมือนกับผู้หญิงแน่ๆ" ซุนอี้อี้หยิบบัตรธนาคารมาและพูดด้วยเสียงกระซิบ

สือเหล่ยกรอกตาและพูดว่า "ฉันเป็นผู้ชาย ฉันแค่ใส่มันลงในเครื่องซักผ้าเท่านั้น เธอไม่ต้องกังวลอะไรกับเรื่องพวกนี้ แค่จำไว้ ห้ามไปทำงานพาร์ทไทม์ในสถานที่แบบนั้นอีก ห้ามแม้แต่ในช่วงเวลาพักฟื้นของคุณป้า ถ้าเธอมีเงินไม่พอ แค่บอกฉันมา! "

ซุนอี้อี้ไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่กลับแสดงความดื้อรั้นผ่านใบหน้าของเธอ

หลังจากรับประทานอาหารกลางวัน สือเหล่ยบอกว่าเขาต้องกลับไปที่บริษัท และบอกกับแม่ของซุนอี้อี้ว่าเขาจะนำข้อตกลงมาให้เธอดูในวันถัดไป ก่อนที่เขาจะออกมา

แม่ของซุนอี้อี้เรียกขึ้นมาอย่างฉับพลัน "สือเหล่ยไม่ต้องกังวลกับเอาข้อตกลงมาให้ฉันดู ฉันได้เฝ้าดูเธอเติบโตขึ้นมาและฉันเชื่อในสิ่งที่เธอพูด ฉันเชื่อว่าเธอจะไม่ได้โกหกฉัน เพียงแค่ให้อี้อี้ลงนามในข้อตกลงก็พอ ฉันไม่ได้มีความหวังจริงๆสำหรับร่างกายของฉัน แต่หมอบอกว่ายิ่งผ่าตัดได้เร็วมันก็จะยิ่งดี ตั้งแต่ตอนที่ฉันมีโอกาสแบบนี้ ฉันก็ควรรีบทำการผ่าตัด ไม่ว่ามันจะสำเร็จหรือไม่ ยังไงผลลัพธ์มันก็น่าจะดีกว่าที่อี้อี้จะต้องรู้สึกตื่นตระหนกอยู่ตลอดเวลา"

สือเหล่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา "แน่นอน ผมรู้สึกว่ามันน่าจะไม่มีปัญหาอะไรเลย ส่วนที่เหลือ ผมจะพาอี้อี้ไปที่บริษัทและจัดการมันซะ"

"อี้อี้ เมื่อเธอไปที่บริษัทของสือเหล่ย ขอบคุณผู้จัดการของเขาและเจ้านายแทนแม่ด้วยนะ ระลึกไว้เสมอว่าพวกเขาได้ช่วยชีวิตทั้งหมดของแม่ไว้! " ซุนอี้อี้ตกลงและออกจากโรงรถที่เป็นห้องเช่าพร้อมกับสือเหล่ย

ทั้งสองคนนั่งแท็กซี่ไปที่โรงพยาบาลและไปพบหมอที่เคยดูแลแม่ของซุนอี้อี้มาก่อน หลังจากบอกเล่าสถานการณ์แล้ว หมอก็มีความกังวลออกมา

สือเหล่ยพูด "หมอ แม่ของเธอยึดมั่นในศักดิ์ศรีของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง และเธอจะไม่ยอมรับความจริงที่ว่าผมสามารถจ่ายเงินให้กับเธอได้อย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องโกหก นี่ก็เพื่อช่วยเธอ นอกจากนี้มันยังไม่มีผลเสียใดๆต่อโรงพยาบาลของคุณ เมื่อเวลานั้นมาถึง คุณก็แค่พูดคุยกับพยาบาลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่ามันจะได้รับการเปิดเผยในภายหลัง แต่เธอก็สามารถตำหนิได้แค่พวกเราที่ไม่ได้บอกความจริงกับเธอ และไม่สามารถตำหนิโรงพยาบาลได้แต่อย่างใด เหมือนกับที่คุณบอกมาก่อนหน้านี้ ยิ่งการผ่าตัดทำได้เร็วมากเท่าไร มันก็ยิ่งดีมากเท่านั้น โปรดช่วยพวกเราด้วยเถอะ!"

หมอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็ได้ตกลง

"โอเค ฉันจะช่วยคุณ หนุ่มน้อย ฉันทำเพื่อคุณ มิฉะนั้นฉันจะไม่มีทางโกหกผู้ป่วยแน่"

สือเหล่ยและซุนอี้อี้ลุกขึ้นยืนและก้มหัวให้กับหมออย่างลึกซึ้ง ซึ่งหมอเองก็ได้รีบมาประคองพวกเขาขึ้นอย่างรวดเร็ว

จากนั้นหมอก็ได้พูดออกมา "สาวน้อย เธอเจอแฟนที่ดีจริงๆ โดยปกติเมื่อผู้คนได้ยินเรื่องแบบนี้ พวกเขาจะพยายามตีตัวออกห่าง ไม่เหมือนกับเขาที่คำนึงถึงศักดิ์ศรีของแม่เธอเลย ทุกวันนี้มีคนแบบนี้ไม่มาก เธอต้องจับเขาไว้ให้แน่นนะ!"

สือเหล่ยต้องการจะอธิบาย แต่ซุนอี้อี้พยักหน้าอย่างขันแข็งและพูดออกมา "ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ ฉันขอโทษจริงๆที่ขอให้คุณช่วยพวกเราโกหก"

"ไม่เป็นไร พวกเธอได้แสดงความกตัญญูของพวกเธอออกมา ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาที่ฉันเป็นหมอ ฉันเคยเห็นเด็กหลายคนที่ไม่เคารพและดูแลพ่อแม่ของพวกเขา สำหรับความกตัญญูของเธอเป็นเรื่องที่คู่ควรจะโกหก! "