ตอนที่ 21 - ไม่มีความผิดพลาดอีกแล้ว 

ตอนที่ 21 - ไม่มีความผิดพลาดอีกแล้ว

 

เมื่อปราศจากการรบกวนของอดีตสามี น้ำเสียงของจางเหมยเหมยก็สงบลงมาก

"น้องสือ ขอบคุณนะ ฉันไม่คิดว่าเหลียงเหลียงจะเปลี่ยนไปจากการสอนเพียงครั้งแรก ดูเหมือนว่าฉันตัดสินใจได้ถูกต้องที่ให้คุณมาเป็นครูสอนพิเศษ "

สือเหล่ยยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้มีผลลัพธ์บางอย่างเกิดขึ้น จางเหลียงเหลียงน่าจะล้างเครื่องสำอางค์ของเธอออกทั้งหมด เส้นผมของเธอได้กลับมาสู่สีดำตามปกติ และเธอดูเหมือนเด็กสาวธรรมดาทั่วไป นั่นอาจเป็นเหตุผลที่จางเหมยเหมยกล่าวเช่นนี้

"มีแค่ฉันที่ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นหลังจากที่ฉันออกไป และทำไมเหลียงเหลียงจึงได้เปลี่ยนไปอย่างมาก ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าหลังจากที่กลับบ้านมาเมื่อคืน ฉันคิดว่าเธอคงจะออกไปเล่นแล้ว " จางเหมยเหมยกล่าวอีกครั้ง

สือเหล่ยกล่าว "ด้วยความสัตย์จริง ผมไม่ได้ทำอะไรมากนัก เพราะคุณไม่ได้คาดหวังอะไรมากและต้องการให้ผมดูเธอเท่านั้น ดังนั้นผมจึงไม่ได้สอนอะไรให้เธอจริงๆ ยกเว้นแค่การให้คำถามเธอไปทำสองข้อ แต่ก่อนที่เธอจะทำมัน คุณได้ออกไปก่อน และจางเหลียงเหลียงได้วิ่งตามออกไปด้วย ฉันตามเธอมาได้ทันสักพัก และนั่งอยู่กับเธอจากนั้นก็คุยกันสั้นๆ แม้ว่าคุณจะไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่ผมก็จะพูดกับคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ จางเหลียงเหลียงดูเหมือนจะดื้อรั้นกว่าเด็กคนอื่นๆในวัยเดียวกัน แน่นอนว่าเหตุการณ์ที่คาดคิดของครอบครัวได้ส่งผลให้มันเกิดขึ้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว ด้วยอัตราการหย่าร้างที่เพิ่มสูงขึ้นในขณะนี้ การมีพ่อแม่คนเดียวมันก็ไม่ใช่เรื่องที่หาได้ยากอะไร เพียงแค่เรื่องนี้ มันไม่เพียงพอที่จะทำให้จางเหลียงเหลียงเป็นอย่างตอนนี้ เธอเป็นคนที่ขาดความเอาใจใส่และการดูแลเป็นอย่างมาก ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง แต่คุณคุยกับสามีดังเกินไป ผมคิดว่าคุณยุ่งมากจนไม่มีเวลาที่จะดูแลเธอตอนที่เธออยู่ในโรงเรียนประถม อดีตสามีของคุณก็อาจไม่ได้เอาใจใส่เป็นอย่างดีในเรื่องนี้ ทำให้เธอขาดความอบอุ่นและความสนใจจากพ่อแม่ แต่เมื่อคุณกลับยุ่งมากยิ่งขึ้นหลังจากที่หย่าร้าง การต่อต้านของเธอจึงได้แสดงออกมาเพื่อดึงดูดความสนใจจากคุณเท่านั้น แม้ว่าเธอจะโดนคุณดุ แม้ว่าเธอจะต่อสู้กับคุณเมื่อคุณได้พบเธอ แต่มันก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้เจอคุณเลยและไม่มีโอกาสได้สื่อสารกับคุณ"

ปลายสายเงียบลงและไม่ได้ส่งเสียงมาเป็นเวลานาน

หลังจากรอสักครู่ สือเหล่ยจึงถามว่า "คุณจาง ทนายจาง คุณยังอยู่ไหม? "

"โอ้ ฉัน ... ฉันขอโทษที ฉันใจลอยไปหน่อย ขอบคุณมากนะน้องสือ คุณพูดถูก ฉันละเลยความสนใจของฉันที่มีต่อเธอ และฉันไม่ปฏิบัติตามหน้าที่ของฉันในฐานะแม่ ในฐานะแม่ ฉันไม่เพียงแต่ต้องช่วยให้ชีวิตของเธอดีขึ้นเท่านั้น แต่ยังต้องมีส่วนในกระบวนการเติบโตของเธอ ขอบคุณจริงๆ ฉันยังทำมันไม่พอเลยตอนนี้ งั้นวันนี้ คุณยังไม่ต้องมานะ ฉันจะลาหยุดเองวันนี้ ฉันต้องการที่จะพาเธอออกไปเล่น ไปกินอาหารอร่อยๆและพูดคุยกันดีๆสักหน่อย"

สือเหล่ยพูดด้วยรอยยิ้ม "ดีมากที่คุณคิดได้แบบนี้ แล้วผมจะไปที่นั่นในเวลาวันเสาร์ถัดไป "

ทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันอีกไม่กี่คำและได้วางหูไป สือเหล่ยหันกลับมาและกระโดดลงมาจากเตียง เขารีบพุ่งไปที่ห้างทันทีหลังจากอาบน้ำ

แม้ว่าจะเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ แต่พนักงานที่ร้านเอเลี่ยนแวร์ก็ยังจำสือเหล่ยได้เพียงแค่มองครั้งเดียว คนที่เข้ามาในร้านและต้องการซื้อแล็ปท็อปที่มีราคาแพงที่สุด แต่ไม่สามารถจ่ายเงินได้ มันเป็นเรื่องยากที่พนักงานจะจำไม่ได้

คราวนี้สือเหล่ยพูดขึ้นมาทันทีที่เขาเดินเข้ามาเหมือนกับครั้งก่อน "แล็ปท็อปที่ราคาแพงที่สุดอยู่ที่ไหน? ราคา 80,000 หยวนใช่ไหม เร็วเข้า ไปเอาใบเสร็จมา ฉันเอาเครื่องหนึ่ง!"

พนักงานตกใจ เมื่อคิดว่าทำไมเขามาทำแบบนี้? เขาเพิ่งซื้อไปเครื่องหนึ่งเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ทำไมเขาถึงมาที่นี่อีกครั้งในสัปดาห์นี้? ด้วยความสงสัย พนักงานจึงถาม "นายท่าน ฉันจำคุณได้ คุณเพิ่งมาซื้อไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว มันเป็นยังไงบ้าง? แล็ปท็อปนั้นดีไหม?"

"แย่ แย่มากๆ มันมีควันออกมาเมื่อเทน้ำใส่มันหนึ่งแก้ว"

พนักงานรู้สึกประหลาดใจ เขามองไปที่สือเหล่ยอย่างหมดคำพูดและกล่าวว่า "ถึงแม้ว่าเราจะมีการซ่อมแซมในการรับประกันภายในหนึ่งปี แต่คุณได้สร้างความเสียหายให่มันโดยเจตนา...... คุณสามารถนำมันมาได้และเราจะตรวจสอบให้ เราจะตรวจสอบสภาพและใช้เงินบางส่วนในการเปลี่ยนฮาร์ดแวร์หรือเปลี่ยนแล็ปท็อปท็อปใหม่ให้กับคุณ"

"มันลำบากเกินไป ยิ่งกว่านั้นถ้ามันพังเพียงเพราะน้ำแก้วเดียว เห็นได้ชัดว่ามันไม่ค่อยน่าเชื่อถือ ฉันจะเอารุ่น 80,000 หยวน ฉันจำได้ว่าคุณพูดถึงมันเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา มันกันน้ำด้วยใช่ไหม?"

พนักงานพูดไม่ออกมากยิ่งขึ้นและอธิบาย "แล็ปท็อปกันน้ำหมายความว่ามันกันละอองน้ำได้ รุ่นที่คุณซื้อไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วตามหลักแล้วมันก็กันน้ำได้เช่นกัน แต่การเทน้ำลงไปเหมือนที่คุณบอก เห็นได้ชัดว่ามันไม่สามารถใช้การได้"

"ฉันไม่สนใจ แค่เอารุ่น 80,000 หยวนมาให้ฉัน ฉันจำได้ว่าคุณบอกว่ามีส่วนลด?"

พนักงานเมื่อเห็นว่าสือเหล่ยไม่เปลี่ยนใจและไม่ได้พูดอะไรอีก เขาจึงพยักหน้าและกล่าวว่า "เรากำลังมีกิจกรรมอยู่ในขณะนี้ รุ่นที่คุณพูดถึงอยู่ภายในกิจกรรม ราคาเต็มของมันคือ 88,800 หยวนหลัง จากลดราคา 20% ในกิจกรรม มันจะเป็นราคา 71,000 หยวน ถ้าคุณแน่ใจว่าคุณต้องการมัน ฉันจะไปเอามันมาในตอนนี้เลย"

สือเหล่ยโบกมือแล้วโยนบัตรผ่านธนาคารไป

หลังจากรูดบัตรา โควต้า 80,000 หยวนในสัปดาห์นี้จะเหลือเพียง 9,000 หยวนเท่านั้น สือเหล่ยพูดกับพนักงาน "เมื่อสัปดาห์ที่แล้วมันแย่มาก คุณได้ติดตั้งระบบปฏิบัติการปลอมให้ฉัน ร้านที่มีตราสินค้าเช่นของคุณไม่ควรมีเวอร์ชั่นที่ผิดกฏหมายเช่นนี้ ในเวลานี้คุณไม่สามารถติดตั้งแบบนั้นได้อีกครั้ง มันต้องเป็นเวอร์ชันถูกกฎหมายเท่านั้น "

พนักงานเกาหัวของเขาและกล่าวว่า "โดยปกติแล็ปท็อปรุ่นต่ำๆ พวกเราจะติดตั้งระบบปฏิบัติการแบบนั้นเพื่อให้มาราคาถูกลง แต่รุ่นที่คุณกำลังซื้อในวันนี้จะเป็นเวอร์ชันที่ถูกลิขสิทธิ์แน่นอน ถ้าคุณต้องกา รฉันสามารถให้ดิสก์แบบถูกลิขสิทธิ์กับคุณไปด้วยได้ หรือหลังจากที่คุณได้รับเครื่องของคุณไปแล้ว คุณสามารถค้นหามันได้บนอินเทอร์เน็ต "

สือเหล่ยพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "ไม่จำเป็นต้องเช็ค ฉันไว้ใจคุณเนื่องจากคุณเป็นแบรนด์ที่ใหญ่โต มันไม่เป็นไรถ้าคุณบอกว่ามันถูกลิขสิทธิ์"

เมื่อได้เอเลี่ยนแวร์เครื่องใหม่ สือเหล่ยก็กลับมาที่หอพัก

จางโม่น่าจะยังอยู่ที่ร้านอินเทอร์เน็ตประหนึ่งว่ากำลังเมามายหรือลุ่มหลงอยู่ ส่วนรูมเมทอีกสองคนได้กลับมาที่หอพักแล้ว เมื่อเห็นว่าสือเหล่ยมีแล็ปท็อปเอเลี่ยนแวร์อยู่ในมือของเขา ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ

จางโม่บอกพวกเขาใน Wechat ก่อนหน้านี้ว่าสือเหล่ยซื้อแล็ปท็อปเอเลี่ยนแวร์ ซึ่งมันพังโดยแก้วน้ำและน่าแปลกใจที่สือเหล่ยไม่ได้ให้เขาชดใช้มัน ในการแชทด้วยเสียงของ Wechat จางโม่ยืนยันว่าสือเหล่ยอาจจะเป็นลูกเศรษฐีที่ทำตัวติดดินจริงๆในช่วงสามปีที่ผ่านมา และทั้งสองก็ไม่มีใครเชื่อมัน

ตอนนี้สือเหล่ยได้ซื้อแล็ปท็อปเอเลี่ยนแวร์อีกเครื่องหนึ่งมา พวกเขาทั้งสองมองหน้ากันด้วยความสับสน และไม่มีทางที่จะไม่เชื่อในสิ่งนั้น

"ก้อนหิน นายซื้อแล็ปท็อปเอเลี่ยนแวร์มากอีกแล้วเหรอ?" คนแรกที่พูดขึ้นคือซื่อหมิง คนที่อาวุโสที่สุดเป็นอันดับที่สองของหอพัก

"นายเป็นลูกเศรษฐีจริงๆงั้นเหรอ? แต่สามปีที่ผ่านมา นายไม่เจียมเนื้อเจียมตัวไปหน่อยเหรอ?" คนที่ชื่อลั่วอี้ที่เป็นหัวหน้าหอพักถาม

สือเหล่ยเม้มริมฝีปากของเขาและโยนกล่องไปทางพวกเขา ทั้งสองคนรับไว้ด้วยความหวาดกลัวในขณะที่สือเหล่ยพูดเบาๆออกมา "ฉันไม่พอใจกับเครื่องในสัปดาห์ที่ผ่านมา มันไม่ได้สำคัญอะไรที่จางโม่พังมัน ฉันได้รับเงินจากพ่อแม่มาในตอนเช้า เลยซื้อมันมาอีกเครื่อง เครื่องตัวท็อปที่มีราคา 88,000 หยวน!"

ลั่วอี้และซื่อหมิงตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงและไม่อยากจะเชื่อมัน พวกเขารีบแกะกล่องออกอย่างรวดเร็ว และเช็ครุ่น มันทำให้พวกเขาเชื่อมันอย่างสมบูรณ์แบบ

"เชี่ย! มันเป็นตัวท็อปจริงๆ หน่วยความจำ 16GB ฮาร์ดดิส 3TB แม้แต่การ์ดจอและการ์ดเสียงก็เป็นรุ่นสูงสุด แม้หน้าจอก็เป็นหน้าจอสัมผัส 4K ก้อนหิน แล็ปท็อปอันนี้โคตรเจ๋ง มันเป็นเครื่องที่ดีที่สุดในมหาวิทยาลัยหวู่ตงเลย!"

"อย่าพูดมาก เร็วเข้า เปิดเกม ให้ฉันได้สัมผัสกับความสุขสักหน่อย"

ทันทีที่พวกเขายืนยันสเปคเสร็จ พวกเขาทั้งสองก็ตื่นเต้นราวกับว่าพวกเขาเป็นเจ้าของแล็ปท็อปซะเอง