ตอนที่54

“ฉันไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะนายก็ไปทำงานของนายเถอะ นี่นายไม่มีงานทำหรือไงถึงไปมาหาฉันได้ตลอดเวลาเนี่ย”

มันต้องเปลี่ยนเรื่องแล้วถ้าไม่เปลี่ยนเรื่องมันอาจจะทำให้เขาถามฉันถึงเรื่องต่างๆอีกแน่

“ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องทำงานให้มันหนักมากขนาดนั้นก็ได้ เพราะว่าโรงแรมของฉันมีพนักงานที่ทำให้ฉันอยู่แล้ว เรื่องงานของฉันมันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก แต่ว่าเธอนั่นแหละที่ทำให้งานมันหนักไปเองเสียมากกว่า เพราะว่าเธอทำงานหนักแบบนี้ไงเธอเลยต้องป่วยแบบนี้อะ”

เหมือนโดนเขาว่ายังไงก็ไม่รู้ ก็คนมันทุ่มเทกับงานนี่นามันไม่เหมือนกับพี่ไม่ใช่หรือไงที่มัวแต่มาหาฉันจนไม่ทำงานทำการเลย แล้วพาฉันไม่ทำงานทำการกับเขาด้วย

“ยังไงก็ตามนายก็ต้องทำงานด้วยไม่ใช่หรือไง” พอฉันตรอกกับเขาไปมันเหมือนทำให้เขาไม่พอใจในสิ่งที่ฉันพูดเลย

“เธอไปพักผ่อนได้แล้วนะเรื่องงานของเธอเดี๋ยวฉันจัดการให้เอง นั่งรอฉันที่โซฟานั่นเธอทำให้ฉันได้ไหม ??”

เหมือนกับว่าพี่เขาจริงจังกับเรื่องนี้มากเลย พี่เขาจะทำงานในวันนี้ให้กับฉันได้หรอ

“โอเคก็ได้ฉันจะนั่งพักผ่อนอยู่ที่โซฟา แต่ว่านายจะทำงานของฉันไหวหรอ มันไม่ได้ง่ายเหมือนงานของนายนะ”

มันต้องมีข่มกันบ้างแหละ ขอแสยะยิ้มแบบได้เปรียบให้พี่สักทีหนึ่งนะ

“หึ ก็ลองดูก็แล้วกันนะถ้าเกิดฉันทำงานของวันนี้พรุ่งนี้ให้เธอได้เสร็จ เธอจะต้องไปงานพรมกับฉันเอาไหม”

นี่ท้ากันหรอถ้าเกิดพี่เบสท้าฉันมาขนาดนี้แล้วทำไมฉันจะไม่ยอมรับคำท้าให้กับพี่เขาล่ะ ถือว่ามันสบายมากด้วยให้พี่เขาทำให้ จะดูว่าพี่เขามีความพยายามมากแค่ไหนในการช่วยฉัน

“ถ้าพูดขนาดนี้แล้วฉันจะรับคำของนายก็ได้ แต่ถ้านายทำไม่ได้ฉันจะไม่ไปงานพรมกับนายโอเคไหม”

//ก๊อกก๊อก// เสียงเคาะประตูได้ดังขึ้นก่อนนรินจะเปิดประตูเข้ามาหาพวกเรา ยกแรกเริ่มขึ้นแล้ว ยกแรกที่ว่ามันก็คือเอกสารที่เท่ากับภูเขาของฉันกำลังลอยมาพร้อมกับนริน

“งานของวันนี้ค่ะเป็นเอกสารทั้งเก่าและใหม่ที่คุณปอยค่ะ”

มาพอดีเลยพอดีว่าเอกสารที่คนเก่ายังไม่ได้ทำและไม่ได้เซนไม่ได้ดูและตรวจตามันทำให้ฉันไม่ชอบที่มันยังค้างคา ฉันก็เลยกะว่าจะเอามาทำในวันนี้พอดีว่าพี่เบสมาก็ให้พี่เบสเขาทำดูก็แล้วกัน

“จัดการสิงานของนายเริ่มแล้วนะ หึ หึ”