ตอนที่ 27 หาสมุนไพร

ช่วงนี้ผมก็คงต้องต้มงูเพื่อให้เนื้อมันหายเหนียว ก่อนจะเอาไปทอดมันจะได้นุ่มอร่อย ทีนี้ ผมนำทุกอย่างลงไปต้มเพื่อจะรอให้คุณแมสมา ตอนนี้ผมก็เดินออกไปหาสมุนไพรแถวนี้มาใส่ด้วยดีกว่า ก่อนที่ผมจะเดินออกไปเอาของฟอเรสก็มองมาที่ผม ทำเหมือนว่ามันอยากจะไปกับผมด้วย พอมองแบบนี้แล้วมันทำให้ผมใจอ่อน

“ตามฉันมาก็ได้ฟอเรส เราออกไปเดินเล่นกันดีกว่า”

พอผมพูดจบมันก็กระโดดด้วยความดีใจ แล้วผมก็เดินออกไปข้างนอกพร้อมๆกับมัน เดินเรียบขอบๆบ้านก็พบกับสมุนไพรมากมายเลย จริงๆแล้วผมไม่ได้รู้เรื่องสมุนไพรมาก่อนเลยนะ แต่ว่าคุณหมอเขาช่วยสอนช่วยบอกว่าอันไหนดีอันไหนไม่ดี ที่หมู่เกาะนี้มีทุกอย่างครบมากมาย ไม่ต้องไปหาอะไรยากเลยอยู่เกาะนี้ไม่อดตายเลยนะ เพียงแต่ว่ามันมีอันตรายที่มากมายจนทำให้ออกไปเอาของยากเสียมากกว่า

“แกชอบเดินแถวนี้หรือเปล่า แกอยู่ที่นี่แกไม่กลัวตายบ้างหรอฟอเรส”

ผมรู้ว่ามันเข้าใจในสิ่งที่ผมพูด เพียงแต่มันพูดไม่ได้แค่นั้นเอง มันก็มองผมตอนที่ผมเดินอยู่นะ

“จี้ จี้” ผมฟังมันไม่รู้เรื่องหรอกนะ แต่มันอาจจะตอบผมมาบางอย่างแหละ

“แกอยู่กับฉันนานๆนะเราจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แกเชื่อฉันได้เลยว่าฉันจะไม่ทิ้งแก ฉันจะปกป้องแกแน่นอน”

ผมยิ้มให้กับมัน มันหยุดเดินผมก็หยุดเดินเช่นกัน ผมมองไปที่มันก่อนที่มันจะกระโดดเข้ามาใส่ตัวของผม ผมกอดมันเอาไว้แน่นมันคงดีใจที่ได้ยินผมพูดเช่นนั้น แกไม่ต้องห่วงนะแกจะต้องอยู่กับฉันไปอีกนานเลย จนกว่า. . . ช่างมันเถอะนะ ผมวางมันลงแล้วเราก็เดินไปหาสมุนไพรต่อ นี่ไงผมเจอสมุนไพรเยอะแยะเลยแถวนี้มันอุดมสมบูรณ์จริงๆเลยนะ ถ้าไม่ติดว่ามีตัวอันตรายอยู่เยอะ ที่นี่คงหาพบแล้วก็มีคนมากมายอยู่ในหมู่เกาะนี้แล้วแหละ

“ฉันว่าเราพอแล้วล่ะ ของหาครบหมดแล้วเราก็กลับบ้านกันเถอะ”

เจ้าฟอเรสพยักหน้าให้กับผม แล้วเราก็เดินกลับบ้านของพวกเรากัน

“แกรู้หรือเปล่าว่าฉันมาที่นี่โดยความตั้งใจนะรู้ไหม ฉันไม่ได้จะมาอยู่ที่นี่หรอกนะฉันกะว่าที่นี่จะต้องมีสมบัติอะไรบางอย่างให้ฉันแน่ ที่ฉันต้องการสมบัติเพราะว่าพ่อของฉันป่วยอยู่ ฉันก็ไม่รู้หมือนกันว่าฉันจะทำยังไงดีก็เลยต้องหาทางมา จนกระทั่งมาเจอกับที่นี่แล้วก็โดนลูกเรือของฉันหักหลัง โดนลอยแพรอยู่ที่นี่จนได้มาเจอคุณแมสไง คุณแมสเขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้ ก่อนจะมาเจอแกนี่คุณแมสเป็นคนที่น่ารักมาก ถ้าไม่ติดว่าเธอมีพลังเหมือนพวกแกนะ แต่ตอนนี้ฉันคงต้องทำอาหารก่อน เดี๋ยวฉันจะเล่าอย่างอื่นให้แกฟังอีกนะ เอาไว้ว่างๆเดี๋ยวเล่าให้ฟังแน่นอน”

ถึงแม้เราจะชอบที่นี่แต่ก็อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก ยังต้องไปหาพ่อของผมอีกเพื่อพ่อผมผมทำได้ทุกอย่าง